Maand: april 2018

Gemberwortel

gemberwortel
Gember wordt gekweekt in China, Guatemala, India, Japan en Nigeria en op Jamaica, maar waar de plant oorspronkelijk vandaan komt is niet te achterhalen. De gemberplant is namelijk nooit in het wild aangetroffen!

De naam gember komt via het Latijn uit het Sanskriet, daar betekent het gewei of hoorn, naar de vorm van de wortelstokken (een wortelstok is [meestal] een ondergrondse stengel van een plant)
Djahé is de Indonesische naam voor gemalen gemberwortel.
Hoewel de plant al zo’n 4000 jaar bekend is kwam de gemberplant pas in de Middeleeuwen naar Europa.

Ik las dat je een stukje van de wortel af moet snijden en dan de rest ontdoen van de bruine schil. De schil hoeft niet weggegooid te worden, er kan thee van gezet worden(door bijvoeging van heet water en muntblaadje ) of toegevoegd worden aan het kookwater van rijst (extra smaak en geur)
Wil je een koude gemberdrank denk dan aan ginger ale (gemberbier)

Wat ik niet wist en uit een artikel in een supermarktblad leerde was dat gember “familie” is van de banaan.
In gember schijnt vitamine B1, B2, B6 en vitamine C aanwezig te zijn en ook mineralen als kalium, zink, ijzer, calcium en koper.
Het is oa een middel tegen misselijkheid (zwangerschap en chemokuur)

Tot slot nog een aankoop- en bewaartip voor de gemberwortel: hoe gladder de schil, hoe sappiger het vruchtvlees van de gember.

Rol de rest van de gebruikte gemberwortel in keukenpapier en bewaar het in de koelkast; geraspte gember kun je invriezen

 

Citaat: Lama Yeshe:

“Als we in staat zijn een puinhoop van ons leven te maken,

zijn we ook in staat om onze problemen op te lossen”

gebedsvalgThubten Yeshe ( 1935 -1984) geboren in Tibet richtte in 1975 Foundation for the Preservation of the Mahayana Tradition (FPMT) op.
Deze non-profitorganisatie stelt zich ten doel het wereldwijd doorgeven van de boeddhistische waarden volgens de Mahayana traditie.

 

De titel Lama wordt door de Tibetanen gebruikt voor een religieus leraar.

 

Dag- en nachtvlinder

De dagpauwoog behoort tot de “aurelia” familie.
Tot die familie behoren ook de “gehakkelde”aurelia, de atlanta en de kleine vos; het zijn de zogenaamde “brandnetelsoorten”.
Ze heten zo omdat de rupsen van deze vlinders vaak op brandnetels te vinden zijn.dagpauwoog
Vandaag las ik dat er ook nachtpauwoog bestaat, één van de grootste nachtvlinders van Europa.:

“Ze vliegen, óók overdag met grote snelheid over de hei” stond er.
Ik ga eens goed kijken als ik op de hei loop, overdag.

nachtpauwoog

Verjaardagen.

De maand MEI is een feestelijke maand in onze familie: in de eerste week zitten al 4 verjaardagen en dan komen er nog meer verder in de maand.

Dit jaar is het een extra vreemde week omdat mijn broer zijn laatste verjaardag zal vieren. Ik heb het een paar keer eerder meegemaakt; een verjaardag vieren van iemand van wie je weet dat dit zijn/haar laatste verjaardag zal zijn.
Mooi dat iemand al zijn familie en vrienden nog één keer allemaal tegelijk wil zien.  Ook onwerkelijk en heftig. Een soort afscheid wordt het dan.

Een rollercoaster aan emoties; blij dat je iemand kent en er nog één keer bij mag zijn, verdrietig omdat je weet dat je de persoon gaat missen en bang om dat iemand die je liefhebt een onzeker “laatste stuk” alleen tegemoet gaat. Dat stuk waarin je NIETS kunt doen, niet kunt helpen,  niet kunt verlichten.
De afloop ken je, maar de reis erheen? Je kunt alleen maar hopen dat het “glijdend” zal gaan en er geen pijn bij komt kijken.

Cadeautjes hoeven niet meer. “Lang zal hij/zij Leven” is niet toepasselijk meer.
Als het goed is, heb je gedurende de relatie al laten weten dat je om elkaar geeft en hoeft dat niet meer gezegd te worden.
Het “genieten” van iemand met  je zintuigen, omdat hij/zij er NU fysiek nog WEL is, is moeilijk om dat praktisch ieder mens toekomstgericht is en die toekomst met elkaar er niet meer zal zijn.

En dan twee dagen later weer naar een “andere” verjaardag, waar wél Lang zal hij leven gezongen kan worden, waar cadeautjes worden gegeven, waar misschien slingers hangen. Hoe vreemd zal dat zijn?

Rhododendrons

RhododendronDeze struik is op het ogenblik volop in bloei. In onze tuin is de witte versie nog nooit zo mooi geweest.
De naam Rhododendron is opgebouwd uit rhodos en dendron;  dat in het Oudgrieks  ROOS en BOOM betekent.
Het blijkt dat in China zo’n 2000 jaar geleden al Rhododendrons in potten werden gekweekt.
In Nederland werd een versie *) van de Rhododendron pas in 1680, via Batavia, ingevoerd.
Zelf heb ik ooit een prachtige collectie van verschillende soorten in het Von Gimborn Arboretum in Doorn gezien, één en al kleurenpracht.

Ook vroeger thuis hadden wij  rhododendron- en azaleastruiken in de tuin (azelea’s behoren ook tot de rhododendronfamilie) staan.

Momenteel heb ik één bloem afgeknipt en in een ondiep glazen bakje op tafel staan, zo kan ik binnen én buiten van deze bloem genieten.

Het is niet alleen goud wat er blinkt; rhododendrons kunnen ook een giftige stof bevatten: grayanotoxine. Ook meeldraden en de nectar kunnen dat gif bevatten. Via de bijen kan dit gif dan in honing terechtkomen, zodoende kan ook honing dus giftig zijn. Het schijnt ook dat die honing hallucinaties veroorzaken kan. Een Griekse schrijver uit de oudheid, Xenophon schijnt al geschreven te hebben over het gedrag van soldaten die van die honing gegeten hadden.

 

 

De toestand in de wereld.

Deze titel is niet van mezelf het was ooit een radioprogramma: politiekcommentator Mr.G.B.J.Hiltermann gaf wekelijks zijn commentaar over de toestand in de wereld.

Hier moest ik aan denken toen ik gisteravond oud Minister van Binnenlandse Zaken, Bernard Bot in de plaatselijke kerk hoorde praten over geopolitieke vraagstukken.

Bernard Bot, zoon van een Minister van Onderwijs (Theo Bot) was onder andere onze Minister van Buitenlandse zaken (2003-2007), Ambassadeur voor/in Turkije, plaatsvervangende ambassadeur voor de NAVO en ambassadeur voor de Europese Unie.
Onderwerpen die aan de orde kwamen:

Bot over diplomatieke missies: Je gaat praten, onderhandelen en je maakt afspraken. Culturen verschillen, daar moet je, als diplomaat rekening mee houden. Nederlanders zijn daar niet sterk in; Nederlanders hebben altijd haast. Bot vertelt een anekdote over een zakenlunch in China met een delegatie van Nederlandse bankiers. Er was afgesproken NIET onder het eten over zaken te praten. Eén bankier stond echter aan het eind van het diner op, sprak de tafel toe en ontvouwde een deel van zijn zakelijke plannen. De reactie van de Chinese minister:
Nederland bestaat hoeveel jaar? 500 jaar? Jullie willen alles snel.
Wij bestaan meer dan 5000 jaar, wij hebben de tijd.
De aanwezige heren werden binnen 6 maanden voor onderhandelingen uitgenodigd, behalve die ene bankier. Hij moest 2 jaar wachten op een uitnodiging.

Over de Europese Unie: ·Als klein land zoek je bondgenoten. Nederland was één van de 6 oprichters van de Europese Unie; ·nu zijn er 28 lidstaten en meer landen die willen toetreden. Eén van die landen is Turkije. Turkije heeft sinds 1963 een associatieovereenkomst met de Europese Unie (toen nog EEG geheten) iets dat hen veel voordelen oplevert, maar wil toch graag volwaardig lid worden van de Europese Unie. Volgens Bot gaat dat de komende 20 jaar niet gebeuren.
Een toehoorder vraagt waarom er zelfs gepraat wordt over toetreding van Turkije tot de EU, maar 3% van Turkije ligt in Europa, de rest in Azië; het is een totalitaire dictatuur!
Bot legt uit dat het woord EUROPA geografisch niet zo letterlijk genomen moet worden; Turkije is wel een buffer tussen Europa en landen als Irak en Iran.
Net als Israël dat niet in Europa ligt, maar wel de enige democratische staat in het Midden Oosten die wel de Nederlandse loyaliteit heeft.
Met de houding van Israël t.o.v. de Palestijnen is Nederland het niet eens maar wel staan we positief, “kritisch loyaal” tegenover Israël.

Over de Verenigde Staten: ·Het was altijd een zekerheid dat er als er wat zou gebeuren in Europa, de Verenigde Staten Europa te hulp zou komen, dat is nu, met Trump aan het roer, niet zeker meer; Europa moet nu voor zijn eigen bescherming gaan zorgen.
Trump gaat met Kim Jung-un( Nrd Korea) praten. Als hij de toenadering effectief kan maken heeft Trump, voor het oog van de wereld, tóch iets bereikt
Zowel de Brexit als Trump aan het roer van de VS zijn wake-up calls voor de Europese Unie; zeker op het gebied van defensie en economie. [Nederland gaat de Brexit economisch van alle Europese landen het hardst ( door toeleveringsbedrijven) voelen]

Over Rusland: Poetin wordt door 80% van de Russen op handen gedragen. De kwestie Syrië heeft Europa volgens Bot “laten liggen”. Rusland is er wel “ingesprongen” ze hebben er dan ook behoorlijk veel belangen.

China, een grootmacht die geen landen invalt maar wel infiltreert. Ze kijken waar ze business over kunnen nemen en zitten in alle landen .

Bot was naar mijn mening te positief over de Chinezen, die toch een heel volk onder de voet hebben gelopen (Tibet) en het met de mensenrechten niet zo nauw nemen ( om het maar eens mild te zeggen)
Er wellen op zo’n avond dingen/vragen in mijn hoofd op, om die dan JUIST te verwoorden heb ik tijd nodig. Tijd heb je op zo’n avond niet; je knippert met je ogen en het volgende onderwerp is al weer aan de orde.

Wat de woorden van Bot bij me achtergelaten heeft is  het gevoel dat Nederland praat met elk land, met ieder land “zaken doet” ondanks dictator (Erdogan) mensenrechtenschender (China) agressieve kolonisatie (Israël)  en dat er geprobeerd wordt overal “het beste uit te slepen”, moeilijke kwesties  worden dan maar even “geparkeerd”
Dat heet diplomatie.

Keuzes maken.

Mijn kaak doet, na de operatie, nog steeds pijn.
Kauwen gaat moeilijk
Wat ga je dan eten?
Geen harde broodjes of spareribs, dat is wel duidelijk.

Als de slager mijn kritische ogenspeurtocht langs het vlees ziet, vraagt hij of hij advies mag geven.
Graag. “Ik kan niet (goed) kauwen. Wat kan ik voor niet-kauw vlees eten, behalve tartaar?”
De slager wijst op Duitse biefstuk. Ik zie er uitjes opzitten en gruw (ik ben een lastpak met eten)
Hij heeft nog een advies maar dat is duur, waarschuwt hij: Ossehaas.
Ik ga me zelf verwennen met zacht, lekker vlees, dan maar duur voor een keer.
Ik krijg 2 prachtige stukjes ossenhaas mee mét advies voor het braden.

Ik sta bij de kassa in de rij achter een man, hij heeft geen tanden in zijn mond (dat valt me NU, na de kaakoperatie, op)
Er liggen 2 blikjes bier op de lopende band.
Hij wijst op mijn vlees: “ dát kan ik niet betalen.”
Heb ik één keer een duur stukje vlees, word ik er meteen op aangesproken.
Ik schiet meteen in de verdediging “Ik kan  even niet goed kauwen”.
Ik hoor meteen hoe stom dat klinkt.
De man gaat door: “Ik eet van de voedselbank, altijd voedsel dat een dag later over de datum is”.
– Is niks mis mee, toch? Ik haal ook vaak spullen uit de “laatste dag bak”
Goedkoop en goed.-
De man knikt; “Prima, maar een goed stukje vlees, mis ik wel eens”
Nu komt mijn moralistische ik om de hoek kijken:
– We maken allemaal keuzes in ons leven. Jij kiest er voor om elke dag twee blikjes bier te kopen, een paar dagen geen bier, kán een stukje vlees zijn.
– De man knikt zegt ”ja, ja”.
Hij heeft betaald en loopt weg.
De caissière zegt: “hij komt hier ook elke dag een bakkie koffie halen”
– Dat is slim, toch?-  Ik zie aan haar gezicht dat zij er anders over denkt.
Ik heb afgerekend en verlaat ook de winkel.

Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden iemand, aan lager wal geraakt, in het winkelcentrum tegenkwam “Kan ik een tientje van je lenen? “
Ik wist meteen dat ik het tientje nooit terug zou zien,  gaf het toch.
Meteen schoot de vrouw de Primera in en kwam terug met een pakje sigaretten.
Daar ging mijn (naïeve) idee dat ze misschien iets te eten nodig had en kwam meteen het schuldgevoel om de hoek kijken, omdat ik haar “die stinkstokken kopen” mogelijk gemaakt had.
Ik besloot toen en daar NIET meer geld te geven  aan mensen op straat.

Wat hij wil.

Als iemand die je lief hebt gaat sterven ben je machteloos. Je kunt je liefde en steun aanbieden, maar het geneest  hem niet.
Omdat mijn broer en ik verschillend zijn, kan ik niet “uit mezelf” bedenken waar hij NU van mij behoefte aan heeft, dus ik vraag het hem op de man af.

Vele mogelijkheden heb ik in mijn hoofd de revue laten passeren: Ons ouderlijk huis nog een keer bezoeken; samen de natuur in (hij is een oud NJN-er) tot naast zijn bed zitten als het zover is.
Maar wat vraagt mijn broer? Of we zijn garage, schuur, zolder en tuin willen opruimen. Hij en ik zijn de enige van de vier kinderen die de “bewaar-gen” van onze vader hebben geërfd; Mijn vader kón en wij kunnen niets weggooien.

Ik heb een echtgenoot die heel goed is in weggooien, en die mij dat ook vaak (dringend) adviseert. Ik heb wel “redelijk wat” spullen (die ik het laatste half jaar aan het uitzoeken ben en waarvan ik  al “veel” naar de Kringspierwinkel heb gebracht)
Mijn broer heeft geen afvaladviseur en bewaart echt Alles.
In leeftijd is ouder dan ik, dus heeft ook meer tijd gehad om de spullen te “vergaren”.

Nu vraagt hij ons;  zijn zoon, mijn lief en mij om dingen NU weg te gooien!  Om ons te “helpen” heeft hij een paar dagen een container gehuurd, waar  we “alles” in kunnen gooien, die  container wordt de volgende dag opgehaald en dan wordt er weer een nieuwe neergezet. Er mag namelijk geen geïmpregneerd hout gegooid worden bij onbehandeld hout, of gordijnen bij matrassen, vandaar verschillende containers.
Hij weet niet hoe lang hij nog heeft/leeft, maar DIT is wat hij het liefste wil.
Zijn wil geschiede, dus we gaan sjouwen, weggooien en opruimen.

Gisteren heb ik dozen met zijn boeken en nog wat ander klein spul naar de Kringloopwinkel gebracht.
Het voelt vreemd; mijn broer doet iets weg!
Zijn naderende dood is iets dat ik nog amper kan bevatten, maar dit slepen met zijn spullen lijkt al een soort rouwverwerking, terwijl hij er nog is.

De Vergeten Dag

sky-earth-galaxy-universe.jpgMomenteel ben ik (met hoofd en hart) met maar één ding bezig en gisteren was ik ook lijfelijk bij mijn broer.
Zodoende ben IK zondag de Dag Van De Aarde vergeten. DE dag om onze kwetsbare planeet te “eren”. Er waren afgelopen zondag evenementen georganiseerd om ons, wereldburgers (nog) bewuster te maken over het leven op de aarde, de kwetsbaarheid van deze planeet, de klimaatverandering en haar gevolgen, het milieu en de natuur. (Van de kwetsbaarheid van het leven ben ik me deze tijd héél bewust)

Op 22 april 1970 werd in de Verenigde Staten Earth Day, zoals het daar heet, voor het eerst gehouden en op 2004 begon deze “bewustwording” ook in Nederland bekendheid te krijgen. De Boliviaans president Evo Morales nam het initiatief in 2009, om 22 april de Internationale Dag van Moeder Aarde door de Verenigde Naties te laten uitroepen.

Ik heb dus alle activiteiten op deze dag gemist.
Misschien volgend jaar?