De kleur rood

De primaire kleur rood trekt aandacht! Rood is de kleur van gevaar!
Het is een signaalkleur: rode vlag, verkeers- en seinlichten en rood/witte afbakenlinten.
Het is de kleur van vuur, van brandweerwagens én de kleur van WOEDE, van oorlog (Mars, genoemd naar de rode planeet is een oorlogsgod)

Financieel gezien is rood geen “fijne” kleur; als je rood staat heb je geen geld (meer)

Rood was in de Middeleeuwen de kleur voor het kwaad en de zonde.

Bovenstaande gemeld hebbende MOET vermeld worden dat er ook GOEDE rode dingen zijn:

Rood is ook de kleur van de échte liefde ! (én van de betaalde liefde (Red light district)
Ook ons bloed is rood, een essentieel onderdeel van ons lichaam: Bloed vervoert en levert voedsel, zuurstof en andere stoffen aan lichaamscellen. De rode kleur van bloed wordt veroorzaakt door het hemoglobine-molecuul met de eraan gebonden zuurstof. Zuurstofarm bloed is donkerder rood.

Nog een “onderdeel” van de mens kan rood zijn: HAAR
Rood haar komt maar bij een klein deel van de wereldbevolking voor. In Ierland is het percentage roodharigen het grootst .
In de rest van Europa en de Verenigde Staten ligt het veel lager (4 tot 5 procent)

Er bestaan veel kleuren rood, zo is er oa. kardinaalrood; de kleur die, in de katholieke kerk, alleen kardinalen mogen dragen (ook wel scharlakenrood genoemd)
Ook Sinterklaas, volgens de overlevering ooit de bisschop van Myra, had (heeft?) een rode mantel.

In de politiek is rood de kleur van het communisme én van het socialisme (de jongerenorganisatie van de SP heet ROOD en het partijblad van de PvdA heet ook Rood)

Rood is ook een belangrijke kleur tijdens de kerstdagen; de kerstman heeft een rood pak aan (ooit bedacht door het drankmerk Coca Cola) en veel kerstversiering is rood ( de populairste kerstplant; de kerstroos is rood (ook wel wit/ecru)
De kleur rood, zo ontdekte Coca Cola wekt de eetlust (dorst) op!

In de natuur is er ook behoorlijk veel rood.
Ook al weet je niet veel van bloemen en planten, een rode roos, of tulp, klaproos of papaver zullen de meeste mensen wel kennen.
De rode roos symboliseert niet alleen liefde, maar ook trouw en vriendschap.

Rood betekent ook vaak bij dieren: gevaar, giftig. Neem een lieveheersbeestje, giftig, dus de meeste dieren blijven er af. De vliegenzwam; giftig.
Er zijn rode bessen die eetbaar zijn en er zijn er die (zwaar) giftig zijn. In de laatste categorie staat de taxusbes (zwarte zaadje in de rode bes is zwaar giftig)
Het woord toxisch, betekenis giftig, is zelfs afkomstig van de taxus!

Dan de kleur van auto’s. ER zijn rode auto’s maar het is bij lange na niet de populairste kleur (dat zijn wit, zwart en grijs) Rode autolak verkleurt sneller dan andere lakkleuren én het schijnt dat rode auto’s een mindere restwaarde (tweedehands) hebben dan andere kleuren.

Ik besluit dit (bij lange na niet volledige) rode blog met rood in de natuur.
Rood, geel en bruin zijn dé herfstkleuren.
Sommige bladverliezende bomen en struiken kleuren hun bladeren, vóór ze afvallen in de meest prachtige roodtinten.
De herfst is net (22/9) begonnen; tijd om buiten weer veel rood waar te nemen

Nood op het water

We woonden in Loosdrecht en keken uit op de Loosdrechtse plassen.
Vanaf onze ontbijttafel zagen we een zeilboot omslaan, de zeiler had zijn zeilen vastgezet (nooit doen!) De wind kwam onder de boot, de boot kwam weer recht en “voer” weg, de zeiler crawlend er achteraan. Gelukkig zagen we een motorbootje in de buurt van de drenkeling naar hem toegaan.

Hieraan moest ik denken toen we langs het Gooimeer (onderdeel van de Randmeren) wandelden en langs een KNRM- reddingstation kwamen. Een bemanningslid was de vlag aan het hijsen.
We maakten een praatje.
Ik vroeg hem wat je moet doen als je op het water zit en in nood zit en zijn hulp wil.
Het antwoord was simpel: “112 bellen en naar de kustwacht vragen, dan word je doorverbonden.
Dit station is 24 uur per dag geopend.

Het Gooimeer is op sommige plekken ondiep (je kunt er een eind in lopen) maar, zo vertelt de kustwacht “op andere plekken is het wél 30 meter”.
Ca. 70 keer per jaar rukt deze reddingsbrigade uit.

Men heeft nog vrijwilligers nodig dus als je minimaal 16 jaar en maximaal 45 jaar bent, in goede gezondheid verkeert én binnen een straal van ongeveer 10 minuten rond het reddingstation woont of werkt kun je je aanmelden: www.bijdeknrm.nl

Weer met OV

Al tijden ben ik niet met de bus geweest.
Nu moet ik naar het ziekenhuis voor onderzoek en van tevoren een pilletje innemen.
Met dat pilletje mag ik NIET autorijden; dus ga ik met de bus.
De OV kaart zit altijd in mijn portemonnee. Voor de zekerheid ga ik de dag voor ik met de bus moet naar de supermarkt om in het gele NS apparaat te checken hoeveel geld er nog op de kaart staat.

Het gele NS apparaat is daar weg!
De supermarktdame zegt dat ze nu een NS laptop heeft.
Ook goed.
Ik stop mijn OV kaart in haar laptop en zij leest af € 40,44.
Fijn, ik kan daarvoor (makkelijk) heen en weer.

De volgende dag stap ik voorin de bus in en houd mijn kaart voor het incheckapparaat, hij piept niet.
De chauffeur leest op zijn scherm dat de OV krt verlopen is.
Hoezo verlopen?
Hij steekt zijn hand uit en ik leg er de kaart in, hij wijst op de kaart waarop duidelijk staat:
Geldig tot 1 augustus 2021.

Dát zag het supermarkt/NS/laptopje niet en ik ook niet.
Gelukkig kan ik in de bus een kaartje kopen met pin (vreselijk duur, maar het kán gelukkig)

In het ziekenhuis gaat alles goed (sinds Corona is er bijna geen wachttijd meer, ik hoop dat ’t ziekenhuis DAT vasthoudt)
Ik ben te vroeg en raak aan de praat met een andere wachtende patiënt. Hem is het ook opgevallen dat mondkapjes in het ziekenhuis NIET meer hoeft. “Verleden week nog wel” zegt hij.
NU moet je overal kunnen bewijzen dat je 2x gevaccineerd bent!
Hij heeft ook zijn digitale Corona vaccinatiebewijs bij zich; heeft het in het ziekenhuis NIET nodig gehad. Hij vertelt dat hij in de Horeca werkt en gek wordt van de, in zijn ogen, kromme Coronaregels: Bij hem op het terras kun je zonder pas gaan zitten en bestellen, maar moet je naar binnen (bv. naar toilet) dan moet je de corona app/pas aan personeel laten zien én je identificeren.
Dus moet het personeel in de gaten houden wie van het terras naar binnenkomt en of hij/zij al eerder binnen geweest is. Hij moet, met zijn telefoon, alle mensen die BINNEN komen scannen.
Er kán controle komen en als wee je gebeente als je als Horeca ondernemer NIET gecontroleerd hebt.

Ik vertel dat ik een coronapas op papier bij me heb, nog ongebruikt!
Hij wil de mijne wel eens scannen en laten zien hoe dat gaat.
Ik houd hem mijn papier voor.
ZIJN apparaat zegt dat het NIET geldig is, deze is voor het buitenland!
Ik ben niet voor één gat te vangen, ik heb er nog één formulier in dezelfde hoes.
Die “doet het wel”.
Hij krijgt een vinkje op zijn display te zien én mijn initialen én geboortedatum, nu moet hij me naar mijn identiteitsbewijs vragen en kijken of het klopt!
Ik snap zijn probleem, in plaats van gasten bij de deur te verwelkomen in zijn zaak, moet hij ze nu “ophouden” door ze te scannen en ze te vragen naar hun identiteitsbewijs; niet erg klantvriendelijk, maar ja, als het het COVID virus tegenhoudt zich te verspreiden….
Hij betwijfelt het.

In het ziekenhuis, toch een plaats waar voornamelijk ZIEKE mensen bivakkeren en op bezoek komen, hoeft een mondkapje niet meer. Sterker nog een andere patiënte die inmiddels ook in de wachtkamer is gekomen zegt dat ze een mondkapje op had toen ze het ziekenhuis inging en dat een verwelkomende gastvrouw daar zei dat dát (wijzend op mondkapje) niet meer hoefde!!!
’n Beetje krom!

Mijn onderzoek ging goed en in plaats van weer veel geld voor een buskaartje uit te geven loop ik naar het treinstation waar een NS servicepunt is, om meteen een nieuwe kaart te vragen en de € 40,- van de oude naar de nieuwe kaart te laten overschrijven.

Helaas! Het servicepunt is sinds 1 aug. gesloten (wat is er toch met die datum van 1 aug?)
Ik koop dan maar op het station een nieuwe kaart uit zo’n gele NSmachine en zet er € 10,- op.
Zo Ik kan weer naar huis!
Maar wél mét mondkapje op, want in de bus is het WEL nog verplicht.

Bewuste Visweek

Dit jaar wordt de Bewuste Visweek voor de negende keer, in week 39, (27/9 – 3/10) gehouden
Het is een initiatief van het Aquaculture Stewardship Council (ASC= een onafhankelijke organisatie voor het certificeren van verantwoord gekweekte vis door middel van een keurmerk) en het Marine Stewardship Council (MSC= een internationale particuliere non-profitorganisatie opgericht in 1997 die een keurmerk geeft aan duurzaam gevangen vissoorten)

1 – De uitdrukking ‘Gecertificeerd duurzame visserij’
2 – De letters MSC, de afkorting van de Marine Stewardship Council
3 – Het internetadres van MSC
4 – Het ovale vismarkeringsteken
5 – De letters TM om aan te geven dat dit keurmerk een handelsmerk is.
6 – De witte omlijning om het vismarkeringsteken en het keurmerk

De Bewuste Visweek is een week waarin consumenten bewust worden gemaakt van de positieve impact van hun keuze voor MSC- en ASC-gecertificeerde vis. Door te kiezen voor duurzaam gevangen en verantwoord gekweekte vis zorgen we voor voldoende vis in onze wateren, beschermen we de natuur én helpen we lokale vissers aan een duurzame toekomst.

“Vroeger” was vis in Nederland “volksvoedsel” ; het was goedkoop!
Dat is het al lang niet meer: wereldwijd wordt vis schaars en het aantal soorten dat dreigt te verdwijnen neemt toe. We zullen bewustere keuzes moeten gaan maken willen we, ook in de toekomst, vis blijven eten.

Ik las een artikel van chefkok, kookboekenschrijver en oprichter van Fisch Tales (=duurzame vismerk) Bart van Olphen: Hij geeft daarin tips over hoe je, als niet bekend of vis een keurmerk heeft (menu restaurant bv) toch zou kunnen weten of de vis duurzaam gevangen is:

Vraag waar de vis gevangen is.
Zalm uit Alaska bijvoorbeeld, is altijd wild en duurzaam gevangen aangezien elke zalmvisserij in Alaska MSC gecertificeerd is.

Vraag hoe een vis gevangen is.
Vissen met hengel en lijn is een uiterst selectieve en milieuvriendelijke vangstmethode: op de Malediven wordt tonijn gevangen met hengel en lijn!

Kies voor onbekende vissoorten : zoals schar, bot en andere platvissen!
Die vissen komen vaak als bijvangst aan boord!

Hij adviseert ook de VISwijzer (https://www.goodfish.nl/zoeken/)
Een handige site om je te verdiepen in het soort vis wat je koopt.
Via de website typ je het soort vis in en ontdek je of deze “groen” is of niet.

Dus: zelf vis kopen mét keurmerk(en), de VISwijzer raadplegen als je “iets” NIET van vis weet, maar ook in een restaurant vragen of de vis op het menu op duurzame wijze gevangen of gekweekt is.

Eet smakelijk en duurzaam.

Popcorn

Onlangs las ik iets over de herkomst van mais:

* Mais, de eerste vorm, ”oermais” komt oorspronkelijk uit Mexico.
* Mais is een graan en behoort tot de grassenfamilie
* 9.000 jaar geleden gedomesticeerd door de Mexicanen
* duizend jaar later kwam de veredelde mais terecht in Zd Amerika;
* in 2012 vonden wetenschappers in Peru maiskolven en stengels van tussen de 6700 en 3000 jr
   oud deze maisresten zijn de oudste die ooit gevonden zijn;
* wetenschappers vonden microfossielen van zetmeelkorrels nadat dieren deze hadden
   opgegeten én ze ontdekten dat mais toen al op verschillende manieren werd gegeten, ook in
   gepofte vorm (popcorn)
* mais werd meegenomen door de Spaanse zeevaarders die Amerika “ontdekten” (1492), zo kwam mais uiteindelijk in Europa terecht

Tot zover de maisweetjes.
Toen ik dit las, gingen mijn gedachten terug naar de twee bijzondere dingen die ik heb meegemaakt met popcorn.

Op de lagere school kwam, in één van de laatste klassen, een nieuw meisje uit Amerika. (Ik noem haar even voor het gemak Lise) Omdat familie van me in Engeland woonde sprak ik (een beetje) Engels; we werden min of meer vriendinnen.
Ik kwam bij Lise thuis en zij soms bij mij.
In hun keuken stond een vreemd soortige machine, zoiets als een ijskast maar dan rood met veel chroom. Het was een popcornmachine, haar vader was de uitvinder van de popcornmachine vertelde Lise me. (Ik las nu dat in 1885 de popcornmachine werd uit gevonden door Charles Cretors!!! Dus ik vermoed dat ze jokte of op zijn minst een beetje overdreef)

We aten dus nogal eens popcorn bij haar thuis. Dát had ik nog nooit eerder gegeten!

(deze foto is van een popcornmachine NU. Die van toen was groter. Maar toen had ik geen fototoestel!)

Mijn tweede bijzondere ervaring met popcorn is van een heel andere orde.
Ooit maakten mijn lief en ik een rondreis door Vietnam.
Ergens in de bergen raakte ik onze gids én mijn lief kwijt.
Ik kwam alleen aan bij een hut waarvoor een vrouw op een bank zat. Ze wenkte me om naast haar te komen zitten.
Ik deed het en we probeerden te communiceren. Nadat ik Frans en Engels geprobeerd had kwamen we er beiden achter dat er géén taal was die we allebei spraken.
Dus sprak zij Vietnamees en ik Nederlands en begrepen we elkaar… een beetje.

Ze aaide mijn haar. (Dat deden veel Vietnamezen. Zelf hebben ze meestal sluik zwart haar en ze vinden Europeaans haar “bijzonder” en willen er graag aankomen)
Ik denk dat ze me vertelde dat ze het mooi vond, waarop ik (in het Nederlands) vertelde dat ik haar zwarte haar veel mooier vond. We lachten.
Mijn lief en gids kwamen de berg op, zagen ons samen en snapten meteen dat ze deze ontmoeting niet moesten verstoren.( het zag er kennelijk noga “intens” uit)
Ze liepen door.

Na een tijdje praten, lachen en ginnegappen maakte ze me duidelijk dat ik moest wachten. Ze ging haar hut in en kwam met een bruin papieren zak terug, ze nam er dingen uit en stopte die in haar mond, waarna ze mij uitnodigde dat ook te doen.
Ik aarzelde. Geen idee wat het was en een gevoelige maag als de mijne was erg gauw van streek.
Maar de situatie liet (zelfs beleefd) weigeren niet toe. Ik vroeg haar wat het was en keek in het zakje onduidelijke bruine dingetjes.

Toen kreeg ik wéér een bevestiging dat je kunt communiceren zonder taal.
Ze maakte met haar hand een vorm van een lang, ding, ze liet dingen “ ontploffen “ en maakte er geluid bij.
Daar, boven op die berg met zijn tweeën op een bankje werd het begrip popcorn me in het Vietnamees uitgelegd, en ik begreep!
Een ander uitziende popcorn dan die wij kennen, maar niettemin popcorn.
Om de beurt verdwenen onze handen in het zakje en stopten we de stukjes in onze mond en zeiden dingen als “lekker” in onze eigen taal.
Het was een bijzondere ontmoeting (zoals we er vele hadden in Vietnam) heel intens, mét een zakje Vietnamees gepofte mais.

Dierenasiel Crailo

Als we in het Goois natuurreservaat de Zanderij (vroeger een zandafgraving) fietsen horen we enorm veel geblaf. Eerst denken we nog dat er HUS*) op de hei loopt, maar het is té veel herrie

Dan realiseren we ons dat het geblaf van het nabijgelegen dierenasiel komt.
Het dierenasiel heeft, evenals het gebied bij de Crailosebrug, de naam Crailo**).
Crailo betekent oorspronkelijk “kraaienbos” ( lo(o)= bos).

Het dierenasyl, zoals men vroeger schreef, is er gekomen omdat in 1923 een stel dierenvrienden
een voorlopig comité vormde dat zich “met den meest mogelijken ernst en ijver” bezig ging houden met de oprichting van een tehuis voor zwerfdieren.
Het lukte ze de benodigde fondsen bij elkaar te krijgen en in augustus 1925 opende” het Asyl voor noodlijdende, zwervende en andere dieren” haar deuren.

In 1930 waren in totaal 52 honden en 47 katten als zwervende dieren ingebracht.
Zeventien honden en twee katten werden weer door hun eigenaar afgehaald.
Aan 25 van de 35 niet afgehaalde zwerfhonden ’werd een goed tehuis bezorgd’.

Behalve voor de opvang van noodlijdende dieren was Asiel Crailo ook toen al een dierenpensioen. In 1930 verbleven er bijvoorbeeld in totaal 481 honden, 145 katten, 37 duiven, 1 kalkoen, 1 kraai, 1 papegaai, 1 kanarie, 2 bokken en 2 konijnen.

Persoonlijk heb (had) ik ook wat met dit Hilversumse asiel; behalve dat (als kind) we altijd op 4 oktober (dierendag) daar op bezoek gingen om “ iets“ ( hondenvoer) te gaan schenken, was
de tweede hond in mijn ouderlijk huis uit dát asiel afkomstig.
Er was geprobeerd de pup te verdrinken, maar hij was gered en naar het asiel gebracht, waar hij eerst herstellen moest. Hij was angstig, ziek en zijn huid schurftig. We konden hem, eenmaal uitgezocht, pas een paar weken later, geheel hersteld meenemen.

Dat hondenverdrinkingstrauma was ook toen hij bij ons was, nog te merken: hij weigerde over een brug te lopen, zijn hele lijf verzette zich en hij begon te trillen. De Hondenbrug (over de Gooise Vaart in Hilversum) qua naam toch echt geschikt voor de oversteek van een HOND was een brede weg, voor hem “een brug te ver” hij ging liggen en wilde er NooiT overheen

Hondenbrug, ontworpen door W.Dudok (1930) die de, van oorsprong houten, brug verving. De naam Hondenbrug komt van de herkomst fondsen die voor de bouw van de stenen brug gebruikt werden: het geld kwam van de daartoe ingestelde hondenbelasting

Nu, met een zonnetje, fietsend door dit prachtige natuurgebied achtervolgt ons dit geblaf een tijdje, dan sterft het geluid weg en fietsen we, begeleid door vogelgefluit én de ( zwakke) geluiden van nabijgelegen wegen; het is tenslotte wél de Randstad!

*)Honden uitlaat Service
**) De naam van een, enkele kilometers verderop gelegen buurtschap (villawijk) is ook Crailo, dáár lag ooit een zeventiende eeuws landgoed met de naam Crailo. ’n Beetje verwarrend.

Nostalgisch Hilversum (2)

In het vorige blog had ik ons achtergelaten op het terras van restaurant Parc, gevestigd boven op de vroegere zout en zandbunker van Hilversum, genietend van onze lunch en het uitzicht op de Oude Haven, waar vroeger de boten met zand aanlegde.

In 1634 is de aanleg van de Gooische Vaart gestart en in 1651 is deze gerealiseerd tot aan de huidige gemeentegrens.
Voor goederen en personen kwam er zo een verbinding met (trekschuit) naar Amsterdam
(A’dam – H’sum duurt dan 6 uur)
In 1841 wordt pas met bescheiden middelen door de hoge stuwwal gegraven, waarbij hoogteverschillen van wel 14 meter zijn ontstaan.
In 1876 is het eindpunt bereikt, het Loosend, de plek van de huidige Havenstraat en waar wij nu op neer kijken.

We dalen na de lunch af in de diepte en lopen een stukje over het vroegere jaagpad *) door het in 2002 aangelegde park langs het water.

Dan gaan we omhoog met de trap en zien bovenaan, op de Badhuislaan, de oude stenen lantaarn staan. Terug naar de zand- en zoutbunker waar onze fietsen staan.
Daar tegenover fotografeer ik nog, in het kader van onze architectonisch tocht ONS GEBOUW, een voormalig Bondsgebouw, gebouwd in 1932 en oorspronkelijk het onderkomen van de SDAP (voorloper van de PvdA). Architectonisch is de bouwstijl verwant aan de Amsterdamse school. (Momenteel, zo las ik, zijn er studio’s in gemaakt voor jongeren met een beperking)

We besluiten de “prijsnominatie route” te verlaten en onze eigen weg te gaan langs bijzonder Hilversumse landmarks
We zijn nu vlakbij de Algemene Begraafplaats (in 1889 aangelegd in Engelse landschapsstijl) Hilversumse als ik ben zijn hier familieleden van mij (en ook van mijn partner) begraven.

We zijn blij verrast dat hier nu in de gebouwen (aula oa) renovatiewerkzaamheden plaatsvinden; het rijksmonument wordt opgeknapt! De laatste keer dat we hier waren zag het er erg verloederd uit.
We bezoeken het graf van familieleden.
De, meestal serene, sfeer van oude begraafplaatsen wordt verstoord door een grasmaaier en grastrimmer. Als de mannen (met oorbeschermers) ons zien stilstaan bij een graf, zetten ze hun apparatuur uit en zeggen dat ze straks terugkomen; ze lopen weg.
Heel attent!

In de villawijk, waar we daarna doorheen fietsen zien we een boomhut, geweldig geconstrueerd met natuurlijke materialen, zoéén die ieder kind wel zou willen hebben, maar nooit genomineerd voor een architectuurprijs!

We komen langs het Rosarium met middenin hét monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereld Oorlog.

Geen zelfgemaakte foto maar een oude ansichtkaart van hoe het rosarium vroeger was

We fietsen door en komen bij het Raadhuis (gebouwd 1931) ooit door Dudok ontworpen.
(Wij zijn daar getrouwd en daarna uit Hilversum vertrokken)

Nu zien we aangeplakt dat er een architectuurtentoonstelling is.
De deur is echter dicht; de tentoonstelling is maar een paar dagen per week open, blijkt.
Als ik informatie vraag IN het Raadhuis wordt me verteld wanneer de tentoonstelling wél geopend is, maar de man vertelt méér over het Raadhuis. Er wordt momenteel het een en ander in de toren gerenoveerd; de werkzaamheden zullen half november worden afgerond, waarna de 48 meter hoge toren weer beklommen kan worden en men weer van het uitzicht over Hilversum genieten kan. We krijgen folders mee.
We besluiten daar en dan zeker terug te komen in november!

Als we, na al deze omzwervingen weer bij onze tijdelijke verblijfplaats aankomen zijn we moe en voldaan; de hele weg zonnig zonder jas gefietst, nostalgische gevoelens toegelaten, maar ook nieuwe dingen gezien en met leuke mensen gepraat.
Een topdag!

*) een jaagpad diende om vaartuigen met menselijke kracht dan wel met paardenkracht door de vaart te kunnen slepen.

Nostalgisch Hilversum

Je hebt een bijzondere band met het dorp of de stad waar je geboren- en de eerste 15 jaar- getogen bent.
Je kunt later mooier of groter gaan wonen, maar de band met dié stad of dorp wordt toch anders.
De buurt waar je geboren bent, waar je op straat gespeeld hebt, waar je vrienden en vriendinnen én veel van je familie woonde, waar je op lagere en middelbare school gegaan bent, die plek blijft je hele leven bijzonder.

Door omstandigheden zijn wij nu een paar dagen in het dorp waar ik geboren en getogen ben en waar mijn lief ook een groot deel van zijn jeugd heeft doorgebracht.
Ik voel de bijzondere band als we door het dorp lopen en fietsen, plekken zien waar bekenden woonden en waar gebouwen stonden en soms nog staan.
Gebouwen die je vroeger voor lief nam en die nu bijzonder blijken te zijn ook omdat je ze met andere ogen bekijkt.

Laat me u, lezer, rondleiden in mijn geboortedorp aan de hand van een paar gebouwen die genomineerd zijn voor de Hilversumse Architectuurprijs en andere plekken die bijzonder zijn.

We beginnen niet bij het begin, maar bij no.4 van de genomineerde architectuurprijslijst
De vroegere Hilversumsche bad- en zweminrichting

Deze badinrichting werd in 1913 feestelijk geopend, voor het zwemwater werd gebruik gemaakt van grondwater dat achter het gebouw werd opgepompt uit de nabijgelegen zandgrond.
In 1948 sloot de bad- en zweminrichting definitief*)wegens “onvoldoende bedrijfsresultaten” het gebouw werd verkocht aan het Apostolisch Genootschap

*)Aan het eind van de Tweede Wereld Oorlog was de zweminrichting al een tijd gesloten voor publiek geweest. Toen deed het dienst als noodopvang in verband met de mogelijke inzet van mosterdgas als strijdmiddel. Daartoe was op last van de Duitse bezetters een noodvoorraad steenkolen in de zweminrichting opgeslagen om warm waswater te kunnen maken. De Duitsers dachten bij een gasaanval het water ter bestrijding daarvan nodig te hebben. Na de bevrijding ging het bad weer “gewoon” open!

Het gebouw ziet er van buiten prachtig uit. De deur gaat open en ik mag van de daar werkende schilder even de hal in, waar ik snel een foto maak. Hoewel ik het badhuis nooit werkend gezien heb, kan ik het me, door de frisse, witte badhuissfeer, wel voorstellen hoe het geweest moet zijn.
Nu dus 11 woningen en een parkeergarage in het voormalige badhuis/zwembad.

Vandaar fietsen we naar nominatie 5 “Twee woningen in oud badhuis”
Van badhuis mét zwembad naar een badhuis zonder zwemmogelijkheid, een Dudokgebouw!
Dit badhuis werd in 1921 in gebruik genomen (veel mensen hadden geen badgelegenheid thuis)
Het functioneerde als badhuis tot 1975, daarna werd het een medisch centrum.
Nu zijn er 2 woningen ingemaakt. Omdat de bewoners privacy willen is er e.e.a. aan de buitenkant veranderd; het open karakter dat Dudokgebouwen kenmerkt wordt m.i. hierdoor te kort gedaan, maar het blijft een karakteristiek gebouw.

Van al dat fietsen zijn we dorstig en hongerig geworden en we lunchen op de voormalige zand- en zoutbunker aan de Oude Haven. Dat zout en zand was nodig om gladheid te bestrijden.
De bunker werd gebouwd in de periode van 1940 tot 1946 (een lange tijd, maar wegens de oorlog was er moeilijk aan bouwmaterialen te komen) Het gebouw overbrugt het verschil aan hoogte tussen de Havenstraat en de Oude Haven.

Sinds 2004 is er beneden een aquariumspeciaalzaak in de bunker gevestigd en sinds 2011 is er nieuwbouw bovenop gepleegd en is daarin restaurant Parc gevestigd. Een geweldige plek om neer te strijken, lekkere broodjes, goede koffie en een geweldig uitzicht!

Op het terras raken we in gesprek met de eigenaar. Hij vertelt ons dat de aquariumzaak nu de helft van de onderverdieping van de bunker in gebruik heeft en hij de andere helft heeft gekocht. Hij heeft er “woeste” plannen mee,(appartementen? kantoorruimte?) die allemaal nog in ontwikkeling zijn. We hopen voor hem dat het gaat lukken, want het ziet er nu onderin, behalve het stuk met de (tropische) vissen, erg “verlopen” uit.

Wordt vervolgd

Najaar 2021

De herfst begint, astronomisch gezien, als de dag en de nacht even lang zijn.

Deze herfst-equinox*) ( ook wel herfstnachtevening) vindt, op het noordelijk halfrond, plaats op of rond 23 september.
Het begin van de herfst: herfstpunt in 2021 valt op woensdag 22 september 21:21 uur
Tijdens de herfst worden de dagen steeds korter.
De herfst eindigt met de winterzonnewende (rond 21 december).

Om praktische, maar ook om klimatologische redenen begint de meteorologische herfst op 1 september (duurt tot 1 december)
In 1780 werd door de Societas Meteorologica Palatina (één van de eerste internationale weerorganisaties) toen onder leiding van de Duitse keurvorst Karl Theodor besloten om steeds drie opeenvolgende kalendermaanden als één seizoen te beschouwen; ingesteld werd dat een nieuw weerkundig seizoen begint op de eerste dag van de maand. (Voor meteorologen is het zo makkelijker om seizoenen met elkaar te vergelijken)

Hierbij wat fotografische herfstimpressies

Mediastad/dorp

We zijn in mijn geboortedorp Hilversum, ook wel Mediastad genoemd. Die naam is niet terecht want Hilversum is nog steeds een DORP. Wel een dorp met ca. 90.000 inwoners, maar toch een dorp
Hilversum heeft 3 treinstations: Hilversum (tegenwoordig in de volksmond Hilversum Centraal genoemd) Hilversum Sportpark en Hilversum Mediapark.

Op dat laatste station (geopend in 1974) dat met een loopbrug verbonden is met het Media Park beginnen we onze wandeling.

De loopbrug van buiten, van binnen én een detailfoto van het materiaal

Eenmaal het station uit zien we een gigantische Rob Kamphues aan het “Formule 1 café” hangen.

Ooit werkte ik op het Mediapark bij de afdeling decor. NU we er langskomen staat er een raket voor geparkeerd. Gezien de plaats waar hij staat vermoed ik dat dit een decorstuk is

We komen ook langs de WereldOmroep (1961 geopend) waar, in abstracte vorm, een vliegtuig in te herkennen zou moeten zijn

Even later komen we in de Zanderij Crailo, eerst was er heide, toen weiland en nu zijn er waterpartijen aangelegd met vlonderpaden. Leuk om op te lopen en de natuur in het water én op het land te zien

In de verte zien we een aparte scene zich afspelen, een witte hond dolt om witte koeien heen. Het kan de koeien niet zoveel schelen, maar de hond wil spelen; het lijkt alsof hij de koeien individueel gaat vragen “Wil je met me spelen?” Eén koe gaat een stuk het water in, misschien is zij het zat.

Op afstand staat een man te fluiten. De hond trekt zich er niets van aan. Minutenlang draait de ( jonge?) hond om de koeien heen. Het schijnt dat de boswachter al gebeld is,in afwachting daarvan komen mensen de man helpen met het lokken van de hond, maar de hond trekt zich nergens wat van aan. Hij is alleen druk met de koeien! Een schouwspel waar we lang naar kijken

Eindelijk is het een dame gelukt de hond te lokken, ze heeft hem aan zijn nekvel meegenomen achter een hek. De hond zit echter nog niet vast. We zien hem onder het hek door kruipen en blij weer naar de koeien toe rennen.
Het spel begint weer van voren af aan. Als de boswachter in zijn auto eindelijk aankomt rijden, heeft net een dame de hond naar zich toe gelokt en houdt de hond vast terwijl zijn baas hem vastmaakt. We lopen verder

We komen, na de natuur, nu in een woongebied. Vroeger stonden hier flats, waar een bekende van ons woonde. De flats zijn tegen de grond gegaan en er is nieuwbouw gepleegd; 166 sociale huurwoningen. Een onherkenbare metamorfose in die wijk.
Er wordt eerdaags een architectuurprijs uitgereikt voor het bouwprojecten dat, in Hilversum in 2019 en 2020 is opgeleverd. Deze appartementen, waar we nu langslopen, zitten bij de 10 genomineerde: In de uitwerking is veel aandacht besteed aan plastiek, ritme en materialiteit van de gebouwen

We lopen naar ons beginpunt; er is het één en ander in dit stuk Hilversum veranderd, ten goede!