Bioscoop: Dianne Keaton

Gisteren was ik in een bioscoop en zag ik een film met onder andere de Amerikaanse Dianne Keaton(1946 – )Ze werd geboren als Diane Hall, Keaton was de meisjesnaam van haar moeder *)

Een vrouw die, zoals ik eerder merkte “de lach aan haar kont heeft hangen”.
Deze film,“Maybe I do” was niet echt een komedie (het plot was op papier leuker dan in de film)

Wat ik me vaak afvraag, na een film met haar, WIE haar kleedt en of ze een contract heeft waarin staat dat ze altijd haar EIGEN kleding dragen mag
Ze heeft een look die, bij mijn weten, altijd hetzelfde is, in welke film dan ook: broekpakken, hoeden, ruiten jasjes, trui met hoge boorden en broeken en rokken met hoge tailles.

Ze droeg die tomboy kledingstijl ( jongenskleding) las ik nu, nadat ze in 1977 Annie Hall speelde in de gelijknamige, voor haar geschreven film (Hall is haar “echte” achternaam)
Het verhaal van Annie Hall zou een autobiografische verfilming van de relatie van de regisseur Woody Allen met Dianne zijn. (Allen heeft samen met Marshall Brickman het scenario geschreven)

In 1968 schijnt ze een openbaar statement gemaakt over haar kleding (of liever over géén kleding)
Ze was toen invaller voor een hoofdrol in de musical Hair, maar weigerde zich uit te kleden, terwijl alle andere acteurs op dat moment naakt waren!

Ze draagt vaak coltruien, volgens artikelen in modebladen en op internet; omdat ze het vaak koud heeft. Ze houdt van “klassieke kleding” en kleding die : actually hides the body en ze voegt daar in een ooit gegeven interview aan toe “There’s a lot to hide in my case” ( humor heeft ze)

Ook in de film die ik nu zag, kleedde ze zich als “zichzelf “

Sinds eind jaren tachtig, begin jaren negentig wisselt Diane acteren af met regisseren en ook fotografeert ze; een veelzijdige dame mét een aparte, duidelijk herkenbare kledingstijl

Voor een film moet een acteur of actrice iemand anders verbeelden.
Een scriptschrijver, producer, regisseur en/of castingdirector heeft vast ideeën over hoe een rol moet worden vormgegeven en hoe zo iemand eruit zou moeten zien.
Diane Keaton ziet er, door haar immer dezelfde stijl kleding (en haar) in elke rol altijd uit als Diane Keaton.

Een bijzondere actrice!

*) er bestaat ook een acteur Michael Keaton (niet zo geboren) Hij moest zijn echte achternaam “Douglas” veranderen om niet verward te worden met een andere al eerder geboren acteur: Michael Douglas.

Villa Maracaibo

Ik was weer eens in Bussum aan de wandel, weer door Het Spiegel.

Deze keer zeg ik, ietwat verscholen, een witte villa staan.
De naam van de villa Maracaibo

Er is niet bekend wie de architect van Villa Maracaibo was.

Het huis werd gebouwd in 1895 en de opdrachtgever was L.F.Bensdorp (1852-1934)
Deze Louis Francois Bensdorp was van 1894 tot 1924 directeur van de Bussumse Cacao & Chocoladefabriek Bensdorp & Co.
Louis Francois was ook, in de twintiger jaren, lid van de gemeenteraad van Bussum (loco- burgemeester)
Hij koos de naam Maracaibo, (hoofdstad van de staat Zulia) voor zijn villa omdat de Venezolaanse havenstad dé plek is van waaruit cacaobonen uit Venezuela werden verscheept.

De vader van deze L.F. Bensdorp, Gerardus Bernardus was in 1840 in Amsterdam “een fabriekje van chocolaad” begonnen.
Het bedrijf kwam naar Bussum omdat men in Amsterdam niet meer kon uitbreiden!
In 1884 werd de Bussumse fabriek gebouwd door de architect J.F.Everts.
Van deze fabriek in Bussum werd zijn zoon, Louis Francois, directeur.

In 1884 werd de Bussumse fabriek gebouwd door de architect J.F.Everts.

Ooit was Bensdorp de grootste chocoladefabriek van Nederland, maar na de Tweede Wereld Oorlog ging het steeds slechter met de Nederlandse chocolademakers.

Omstreeks 1972 werd het concern verkocht aan Unilever, dat het op haar beurt in 1984 weer verkocht aan het Belgische Chocoladeconcern Callebaut. Toen Callebaut de productie naar het buitenland verplaatste kwam het gebouw leeg te staan.

Op de plek waar de fabriek ooit stond zijn twee woongebouwen verrezen.
Ik liep er heen en fotografeerde wat er NU staat.
Het industriële karakter van de fabriek, waar de BROS repen werden gemaakt, is gedeeltelijk bewaard gebleven.

Een straatnaambordje met de Cacaostraat herinnert ook nog aan de voormalig functie van het Bensdorpterrein

[ Ná de bewoning door de familie Bensdorp was villa Maracaibo onderdeel van een bejaardenhuis (van 1964 tot 1996) Daarna werd de villa weer “hersteld” tot woonhuis en opnieuw door een particulier bewoond.]

Citaat: Leven en dood

“Ik wil niet dood,
maar leven lukt niet”

Deze bijzonder uitspraak las ik in het blad van Expertisecentrum Euthanasie.*)
De uitspraak trof me, er spreekt zoveel onmacht uit, zoveel geleden leed.

Het expertisecentrum kan mensen die euthanasie willen en bij hun eigen behandelaar niet terecht kunnen, begeleiden .[Ze begeleiden ook artsen bij euthanasietrajecten van hun patiënten en geven informatie, advies, concrete ondersteuning en (na)scholing.]

*) Het expertisecentrum Euthanasie heeft zo’n 13.000 vrienden, die zijn samengebracht in stichting Vrienden van Expertisecentrum Euthanasie, dankzij hun bijdragen en donaties zijn zij in staat activiteiten te ontwikkelen die niet door zorgverzekeraars worden vergoed.

Landgoed De Beek

We wandelden gisteren in een prachtig gebied van het Goois Natuurreservaat, dat ooit deel uitmaakte van het Bos van Bredius.

Abraham Bredius, directeur van de Buskruitfabriek Krijgsman in Bussum kocht grond in 1851, dit werd later het Bos van Bredius genoemd.

Een onderdeel van dit bos heet “Landgoed De Beek” ooit “Bos de Overbeek” geheten omdat het vanuit villa “De Beek” gezien, het gebied aan de andere kant van de beek was.

Het landgoed ligt aan de rand van Bussum en is ontworpen in de zogeheten ‘landschapsstijl’ door Zocher .
[Zocher was een Nederlands landschapsarchitect, hij introduceerde mede de landschapstuin in Nederland ] en gebied is nu 12,5 hectare

Dit gebied heeft sterk reliëf doordat er diep gegraven moest worden om de waterpartijen permanent van grondwater te voorzien.
De hoogteverschillen maken de wandeling verrassend.

De beek is prachtig en kronkelt door het landschap. Het is een wandeling vol tegenstrijdigheden: De zon schijnt door het lichte groen; het lijkt wel lente, de temperatuur is heerlijk (jasloos) maar op de grond staan overal paddenstoelen, toch een duidelijk een herfstverschijnsel.
Er liggen veel bomen te rotten, voedsel voor allerlei organismen.

Een mosje op een dood stuk hout, lijkt wel een varentje.
Verderop een soort sponzige op hersens lijkende massa ( ook op een nat stuk rottend hout)
Tussen de wortels van een bemoste boom lijkt wel een golfballetje te liggen, het is waarschijnlijk een boleet.

In de “vork” van een stam zit een grote, wel heel merkwaardige vorm zwam. Mijn lief riskeert een nat pak als hij er een foto van gaat maken (de helling is vrij stijl, nat en glibberig, er zijn geen boomstammen om je vast te houden en direct ná de boom stroomt de beek)

Maar het lukt hem zonder nat pak!

Niet alle natuur is al in herfstmodus,

de bessen van de hulst zijn nét van groen naar oranje aan het kleuren.

Het is een prachtig gebied Een aanrader voor een wandelingetje!

Campingbaas; Robbert

In de afgelopen kampeervakantie kwamen we nogal wat bijzondere Engelsen tegen, waar we bijzondere gesprekken mee hadden. Van een aantal heb ik een blog gemaakt, die ik zo nu en dan zal posten.

Gesprekken met Engelsen(4)

We hebben het naar ons zin op de derde Engelse camping die we dit jaar aandeden ( en waar we op een veld met nog één andere caravan stonden) en na 3 dagen ga ik naar de receptie voor 2 dagen verlenging.

Bij onze aankomst zat er een efficiënte dame achter de balie.
Bij de verlenging staat er een jongen die van zijn gezond geen verstand heeft. Hij zoekt een boek, pakt een map, en schrijft op “pitch” weet niet hoeveel hij moet rekenen en heeft geen idee hoe hij een ontvangstbewijs moet uitschrijven.
Geeft niks; we mogen blijven, ik help hem wel en neem deze keer genoegen met de kassabon (als ik maar kan bewijzen dat ik betaald heb)

We blijven het naar ons zin hebben en besluiten in plaats van verder te trekken, nog een paar dagen te blijven, er is in deze omgeving veel te bekijken en het is op dit veld zo heerlijk rustig.

Als ik de 2^de keer wil verlengen is de deur van het kantoor dicht.
Ik open de deur: een leeg kantoor, maar ik hoor praten ergens “achterin”. Ik kuch.
Er komt een man van in de 50 uit een deurtje “achter”. Ik vertel wat ik kom doen.
Het kantoor is officieel dicht zegt hij. Ik trek een wenkbrauw op; Ik sta hier toch mét hem.
Hij “herpakt” zich: geeft me een hand en stelt zich voor;
Robbert, de baas van dit alles.

Hij vindt het leuk dat we het kennelijk naar ons zin hebben en willen blijven en voor hem is dat oké, maar hij weet niet of onze plaatsen verder besproken zijn en zou het fijn vinden als ik dat morgen met de infodame wilde regelen.
Dat doe ik dan maar, maar…………. nu ik toch “de baas” spreek heb ik wel een vraag:
Waarom is op het hele terrein nergens een plek met wifi? Ik zou het thuisfront graag iets willen laten weten.
Robbert zucht ” Dat willen de anderen niet.“

Hij legt uit; zijn vader is bij de boerderij een camping begonnen en heeft het terrein verder ontwikkeld. Er zijn een tearoom, ijssalon én sport en vermaak toegevoegd en…….hij heeft familie in het bedrijf gehaald, die elk één van deze onderdelen draaiende houden.

Hij wilde echter zijn zoon NIET in de zaak! (Robbert zegt alleen die zin, niet waarom zijn pa HEM niet in de zaak wilde en andere familieleden wél)

Dus is Robbert het bankwezen ingegaan en heeft goed geboerd (zegt hij)
Zijn zus, en neven drijven de verschillende takken van het bedrijf.

Zijn vader werd ouder (is nu 93 jaar) en wilde toen dat zijn zoon de algehele leiding overnam.
Robbert zei het bankwezen vaarwel en hier zit hij dan; niet echt een winstgevend bedrijf volgens hem (hij zucht weer)

Hij vindt het voor mij naar van de wifi ”je kunt het in de tearoom vragen”
Al gedaan, wachtwoord beveiligd “geven we niet aan klanten”
De ijssalon?
Gedaan, zelfde antwoord.

De stal?

Zelfde laken een pak. (Alleen de jongen in het hok bij het doolhof (weinig te doen, hele dag op telefoon bezig) was erg welwillend, hij had ook geen wifi maar hij heeft 4G.
Hij raadde me aan om met “de baas” daarover te praten.( dát zeg ik nu even niet tegen Robber! [maar ik doe het wél])

“De baas” kijkt me aan, zucht en zegt” Ik zal het weer eens in de groep gooien”
Op dat moment komt een jongen uit de deur achter hem: Robberts gezicht licht op. “Pa, ik ga.“
Robbert stelt me voor aan zijn zoon.
“Ik ga, moet om 3 uur vannacht beginnen.”
Ik: Nu slapen dan?
“Nee, eerst work-out doen in sportschool.“

De jongen verlaat het kantoortje, terwijl pa aan zijn rug vraagt of hij hem morgen nog ziet.
Zonder om te draaien klinkt het “Vast wel”
We kijken hem samen na vanuit de openstaande deur.

Goede zoon zegt de vader: geen drugs of gedoe, studeert goed, is nu thuis en heeft een baantje op Gatwick (vliegveld) Hij heeft alleen de laatste tijd een gezondheidstic, let op zijn calorieën, eet dingen niet meer, en andere dingen juist wel en gaat om de haverklap naar de sportschool.
Ik: “Een fase, misschien?”
Robbert zucht weer; hopelijk.

Ik heb de indruk dat Robbert niet gelukkig is met de leiding van dit alles.
Ik ga daar maar niet op in en zeg ik hem gedag én dat ik morgen over de verlenging zal praten met wie er dan in de receptie zit. Hij knikt, geeft mij een hand en bedankt voor het “aardige” gesprek.

[De verlenging lukt nog één keer, de keer dat we daarna wéér willen blijven is het hele veld (10 pitches) door een groep besproken en moeten we weg.

Als het druk wordt willen we ook weg.
Het was mooi zo lang het duurde; we hebben er genoten. Van de rust, het uitzicht, van de vele mooie dingen die we er bekeken hebben én van de mensen!

Boeren NU en vroeger.

Boeren staan de laatste jaren nog al eens negatief in het nieuws, met oa. protestacties van Agractie en de Farmers Defence Force; met omgekeerde Nederlandse vlaggen op allerlei plekken en het lamleggen van verkeerswegen met files van tractoren, met als een dieptepunt het rammen van de deur van het provinciehuis in Groningen(2019)

Dit alles omdat de (meeste) boeren tegen het stikstofbeleid van de regering zijn!

Dat er wat gedaan moet worden aan de stikstof- methaanuitstoot, overtollige mest en de gewasbescherming is, denk ik, iedereen wel duidelijk, maar de manier waarop de regering het heeft aangepakt is op zijn zachtst “onhandig”
Er is veel mis met het milieu daar moeten we MET ZIJN ALLEN wat aan doen, om dan één groep(landbouw) er uit te pakken en die de “zwarte Piet” toe te spelen is niet eerlijk! Industrie en verkeer zijn ook flinke stikstofuitstoters en ook wij burgers kunnen dingen beter doen!

Ik geloof best dat wat betreft de stikstofcrisis de tijd voorbij is dat we met een” paar regeltjes” het tij kunnen keren; er MOETEN drastische maatregelen genomen worden en JA, daar zullen ook de boeren (heel) veel pijn door krijgen, maar als regering moet je dan wél een toekomstperspectief bieden, zodat er ook boeren in de jaren die voor ons liggen kunnen blijven bestaan!

Maar dáár wilde ik het vandaag niet over hebben, niet over het stikstofbeleid, maar over de tijd dat we nog niet wisten wat stikstof ons milieu aandeed. NIET de ogen sluiten voor wat er NU aan de hand is, maar één dag terug in de tijd gaan en zien hoe het was!

Hoe boerden de boeren, vóór de mechanisatie, toen boeren ( en hun gezinnen) nog samen met hun paarden werkten op het land.

Ik bezocht weer een “boerendag” en zag ( en bewonderde) boeren met wat en HOE ze vroeger op het land werkten zonder veel materieel, met de handen en paarden

We zagen (oude) boeren met kromme ruggen op het land werken,

jonge boeren en boerinnen contact maken

en kinderen die keken én meewerkten

Het ziet er op zo’n dag natuurlijk geromantiseerd uit, door de aankleding en de demonstraties i.p.v. het werk om te overleven, maar toch vang je af en toe wel een glimp op, van hoe het echt was.

Zwaar werk, dat nóóit klaar was.
Met een paard, waar de boer totaal afhankelijk van was; paard ziek, dan kon eggen en ploegen niet gedaan worden!

Boerenpaarden en fjordenpaarden lieten zich nu op het land manoeuvreren om nu “even” werk te doen dan vroeger dagelijks gebeurde.

Als je het dorsen ziet, met vlegels slaan om de korenkorrels uit de aren te krijgen dan voel je al bijna pijn in je rug al. Een boer vertelde dat ze dit vroeger op de deel (lemen vloer) deden, dagen achter elkaar. AU!

Eén bijzonder dagje geromantiseerd “boerenleven” van toen, nu weer
terug naar de hedendaagse tijd én de onzekere toekomst .

Ruitenwisservloeistof tanken

Lekker makkelijk, zonder afval!
Geen gedoe, rechtstreeks tanken in je reservoir!

Er staan tankunits met ruitenwisservloeistof bij benzinepompen.
Ik zag er onlangs een staan bij “ons” tankstation.

Vorig jaar november was een tankstation in Woudenberg de eerste die, in samenwerking met Eco All the Way, *)zo’n unit plaatste

Plastic tanks zijn erg belastend voor het milieu; alléen aan jerrycans voor ruitvloeistof wordt jaarlijks in Nederland 3700 ton aan plastic tanks verbruikt.

Eén Tulip unittank**) vervangt tienduizend kilo aan wegwerptanks!
De ruitenwisservloeistof gaat van tank tot tank, dus restvloeistof is er niet meer (de consument betaalt wat er getankt wordt!)

In de unit zit all-seasons ruitenwisservloeistof met een vorstbeveiliging van – 11 graden.

Op de unit zit een touchscreen voor bediening en betalen kan met een geïntegreerde betaalautomaat.

Nog meer milieubesparend: Ook papieren tankbonnen zijn bij dergelijke tankstations verledentijd.
Als de klant een bon wil kan hij/zij deze na de tankbeurt een digitale bon opvragen ( er kan dan een Q-code gescand worden zodat de bon digitaal te downloaden is)

Steeds vaker zijn er mensen bezig onderdelen van onze samenleving groener te maken:
dit is er weer zo’n voorbeeld van.

*)Eco all the way is een innovatief, duurzaam label met gecertificeerde ecologische en biologisch afbreekbare producten.

**)De door Storage Partners ontwikkelde nieuw distributiesysteem voor ruitenwisservloeistof heten TULIP tanks en worden o.a. geplaatst bij tankstations en wasstraten.

Astronomische herfst.

De meteorologische herfst is vastgelegd in een internationale afspraak; die herfst begint ieder jaar op 1 sept.

De astronomische herfst houdt rekening met de stand van de aarde t.o.v. de zon en begint als dag en nacht bijna overal op aarde even lang zijn (equinox)De start van de astronomische herfst valt ieder jaar op een andere dag (wel altijd in september)*)

Dit jaar begint de astronomische herfst op 23 september.
Zodra het weer omslaat, en dat doet het als de zomer over gaat in de herfst, stijgt het aantal ziekmeldingen in ons land. Dát heeft onder andere te maken met de luchtvochtigheid.
Om gezond te blijven zijn wij mensen, afhankelijk van het immuunsysteem van ons lichaam.
Als dát goed functioneert zijn we minder vatbaar voor infecties!

Niet alleen lichamelijk komen er bij sommige mensen klachten in de herfst, ook geestelijk is de herfst voor sommigen een moeilijke tijd. Neerslachtigheid komt,met het afnemen van de zonuren en de overgang naar koeler weer, vaker voor.
Volgens de GGZ hebben jaarlijks zo’n 1,2 miljoen mensen in Nederland last van een herfstdip, een gedeprimeerde stemming zodra de blaadjes vallen.

Vitamine D is de belangrijkste weerstandsvitamine . Die zitten oa. in vette vis; zoals haring, zalm en makreel.

Vitamine D wordt door het lichaam (in de huid) aangemaakt Dat is alleen mogelijk als de UV straling van de zon hoger is dan 3. Dat gebeurt hier in Nederland alleen op zonnige dagen van mei tot september tussen 11 en 3 uur.

Dus wordt vaak aangeraden, in de andere maanden, om Vitamine D in tabletvorm te slikken. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) heeft vastgesteld dat langdurige dagelijkse inname van 100mg( 4.000 IE) voor volwassenen veilig is!*)

Volgens recent onderzoek van de Universiteit van Cambridge (onderzoekers verzamelden hiervoor dat van meer dan 30 miljoen mensen)** kan een stevige daagse wandeling van zo’n 11 minuten de kans op vroegtijdig overlijden met 25% omlaag brengen.

Boswachters van Natuurmonumenten hebben 10 wandelroutes geselecteerd om u het herfstgevoel te laten ervaren. Zie www.natuurmonumenten.nl/herfstwandelingen

*) bron; Vitamin Times

**) 30 miljoen mensen leek me erg veel: nagekeken in rapport van National Library of Medicine https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36854652/: 196 articles were included, covering 94 cohorts with >30 million participants.

Citaat : Lao Tzu

Op een bijzondere rouwkaart, van een bijzonder mens las ik een spreuk van de Chinese filosoof en grondlegger van het Taoïsme, Lao Tzu,
老子 ( 571-507 v.Chr)

beeld Lao (Quanzhou China)

“Wat een rups het einde van de wereld noemt, noemt de rest van de wereld een vlinder”

Dit citaat trof me. Het feit dat deze op een rouwkaart stond gaf het een extra lading mee. [Ook het feit dat ik in reïncarnatie geloof]

In mijn ogen “attendeert” Lao Tzu de mens erop dat dingen van een andere kant bekeken er anders uit kunnen zien.

De psycholoog waarvan ik tijdens een opleiding les kreeg zei het zo:
Besef dat begrippen voor anderen iets anders kunnen betekenen dan voor jou.
Voor de een is een STOEL, een eetkamerstoel met rechte leuning, voor een ander een makkelijke fauteuil en voor weer een ander een ligstoel.
Zo is het ook met verdriet.
Zeg niet tegen iemand die zijn kind verloren heeft en verdriet heeft, dat je het begrijpt, vráág hoe zijn/haar verdriet eruit ziet.

Hier moest ik aan denken toen ik de spreuk op de rouwkaart las

Lao Tzu geeft de mensheid hiermee inzicht

Probeer “vanzelfsprekende” dingen ook eens uit een andere hoek bekijken.

Doe het: het kan je verrassen!

Voormalig Sovjet Unie land: Kazachstan

Het uiteenvallen van de Sovjet Unie is een van de belangrijkste gebeurtenissen uit de late 20ste eeuw, het was het gevolg van een reeks gebeurtenissen tussen 19 januari 1990 en 31 december 1991.

Het woord Sovjet komt van het Russische: совет, dat “raad” betekent (oorspronkelijk had het begrip betrekking op lokale raden van arbeiders, boeren en soldaten)

De voormalige Sovjetstaten: waren Armenië, Azerbeidzjan, Wit-Rusland, Estland, Letland, Litouwen, Georgië, Kazachstan, Kirgizië, Moldavië, Tadzjikistan, Turkmenistan, Oekraïne, Oezbekistan en Rusland.

Bij sommige van deze landen heb ik geen enkel beeld, en ik denk meer Nederlanders niet.
Dus ik heb er een land uitgekozen en uitgeplozen wat daarvan te ”vertellen” is om het land voor mij (en hopelijk voor u ook) wat meer “gezicht” te geven.

Kazachstan was het laatste land dat zich onafhankelijk verklaarde ( 16.12.1991) en het eerste voormalig Sovjetland dat ik “bij de kop neem”

Republiek Kazachstan is het grootste land in Centraal- Azië
Het grootste deel van het land ligt dan ook in Azië, slechts een klein deel, het grondgebied ten westen van de rivier de Oeral, wordt tot Europa gerekend

Tot 1997 was Almaty de hoofdstad van Kazachstan (de grootste stad met 2,16 miljoen inwoners) daarna werd dat Astana ( Kazachs voor “hoofdstad”)
Astana, voorheen NurSultan, Akmolinsk, Tselinograd en Aqmola geheten, ligt aan de rivier Isjim, een rivier met een lengte van 2450 km

(Deze rivier wordt vooral gevoed door sneeuw en is bevroren van begin november tot april/mei)

Het land is 65 x zo groot als Nederland (zo groot als alle landen in West-Europa samen) en heeft ca 19 miljoen inwoners.
Qua oppervlakte behoort Kazachstan tot de 10 grootste landen van de wereld: het is HET grootste land zonder kust: een oppervlakte van 2.725.000 km waarvan 1,7% water.
Het land heeft een extreem landklimaat met warme zomers en hele koude winters.

Kazachstan is een onafhankelijke staat en lid van de Verenigde Naties én de Organisatie van Islamitische Samenwerking. Het heeft haar economie voornamelijk gebaseerd op diensten, industrie en landbouw.
70% van de bevolking is islamitisch,
26% is Christen
(in de Sovjet-Unietijd werden alle religies onderdrukt)

De grootste raketlanceerplaats (bouw 1955) ter wereld, het Kosmodroom van Bajkonoer ligt in Kazachstan

Kosmodroom van Bajkonoer

Daar vandaan vertrok de 27-jarige kosmonaut Joeri Gagarin op 12 april 1961 als eerste mens voor een reis door de ruimte in ruimtecapsule Vostok.*)

Misschien minder bekend, vandaar ging ook een vrouwelijke ruimtevaarder, Valentina Tereshkova op 16 juni 1963 de lucht in om de eerste vrouw in de ruimte te worden

Ik las dat het Kosmodroom van Bajkonoer sinds de val van de Sovjet-Unie wordt gehuurd door Rusland voor een prijs van 115 miljoen dollar per jaar.

Door het nazoeken en schrijven van dit blog is Kazachstan “iets” meer gaan leven voor mij, ik hoop voor u ook.

*)Na één rondje om de aarde landde Gagarin weer in zijn moederland, 26 kilometer ten zuidwesten van de stad Engels. De legendarische vlucht had 108 minuten geduurd en ging de geschiedenisboeken in als de eerste bemande ruimtemissie ooit.