Ooit deed ik mee aan een schoolsoftbal toernooi. Ik geloof dat we laatste werden, maar we hadden erg veel schik.
Toen ik op mijn 15de een vriendje had die honkbal speelde, kende ik de meeste regels wel en ging ik elke keer dat hij speelde mee.
Hij speelde in een lage klasse en vaak was ik één van de weinige toeschouwers. Er was iemand nodig die scoorde, dus heb ik me het scoren eigen gemaakt en had toen een “functie” ( één keer keek ik té lang op mijn scoreblock en werd ik geraakt, de naden van de, toen nog, paardenharen, bal stonden in mijn heup)
Met dié jongen ben ik getrouwd en hij speelde ook tijdens ons huwelijk nog een tijdje.
Ook gingen we af en toe naar een hoofdklassewedstrijd kijken.
Onze oudste zoon ging van kleins af aan overal mee naar toe dus ook naar honkbalwedstrijden. Toen hij een sport moest kiezen (aan sport doen hoort bij de opvoeding vinden wij) koos hij voor honkbal.Omdat de honkbalclub waar hij voor koos in een andere plaats was, ging één van ons altijd met hem mee naar trainen en naar wedstrijden (Er was een sporthal bijna naast ons huis, een zaalsport was “makkelijker” geweest, maar HIJ mocht kiezen)
Honkbal voor kleintjes heette toen nog Peanutbal (overal stond een pinda op)
De kleintjes sloegen van een paaltje in plaats van op een werpersopgooi en zo nu en dan was er een time-out omdat er een speler plassen moest. Leuk om naar te kijken. Anders, maar leuk.
Hij werd ouder en ging “echt” honkbal spelen. Honkbal is een buitensport en gaat niet het hele jaar door, dus de tijd dat er NIET gehonkbald werd wilde onze zoon volleyballen.
Manlief kon de sport niet meer met zijn werk verenigen en stopte met honkbal.
Zoon deed 2 jaar honkbal en volleybal samen, totdat hij moest kiezen door de overlapping van seizoenen. Hij koos volleybal.
Inmiddels was zijn kleine broertje op peanutbal ( dezelfde club als zijn broer) en waren we dus wéér bij de honkbalsport betrokken. Na een jaar pupillen hebben gespeeld koos onze jongste voor judo en waren we “even” los van honkbal. Niet erg lang, want mijn man werd in een veteranensoftbalteam gevraagd. Laagste klasse, genoeg mensen, dus als hij vanwege werk niet kon komen was dat geen punt. Dát trok hem over de streep, dus er werd weer actief gespeeld en naar wedstrijden gekeken.
Eén keer per jaar werd er een groot toernooi LUCHTBAL ( weekend lang) in België georganiseerd.
Slapen in een hotelletje en verder de hele dag op het veld; zaterdags een barbecue met feest en zondag na de prijsuitreiking iedereen “brak” naar huis. Iets om elk jaar weer naar uit te kijken.
Manlief kon vaker niet dan wel softballen door werk en besloot definitief te stoppen.
Geen honk- en softbal meer.
Nu , jaren later, werkt er in de supermarkt waar ik meestal boodschappen doe, een oud speler van het Nederlandse softbalteam. Van tijd tot tijd praten we weer even over een Wereldkampioenschap, een Europees kampioenschap, een wedstrijd of een toernooi waaraan hij meedoet.
Heerlijk om weer even “ iets uit die wereld “te horen, want helaas is er erg weinig honk- en softbalsport op de t.v.
Gelukkig is er dit jaar wel weer de Haarlemse Honkbalweek; dan zitten we bijna de hele week (13 tot 22 juli) op de tribune in Haarlem: te genieten van die sport!
*) honkbal wordt alleen door mannen gespeeld, het veld is groter en de bal wordt bovenhands geworpen.
softbal wordt zowel door mannen als door vrouwen gespeeld, de bal is groter en wordt onderhands gegooid; het veld is kleiner.