Ds. Jan Offringa (1957) gaf op 29 november een lezing over Israeltheologie:
“Waarom zijn Christelijke theologen zoveel met Israël bezig en heeft het volk Israël zelfs een aparte plek in de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland(PKN)? Dat heeft meer met misvattingen en schuldgevoelens te maken dan met goede redenen .”

Predikant Offringa schreef met andere auteurs samen het boek ”Liberaal Christendom”
De dominante positie van de kerk is aan het wijken en keert, naar de mening van de predikant ook niet terug. In het boek komen prominente hedendaagse vragen aan de orde over de relatie tussen de kerk en de wereld.

Na de inleiding die de dominee over zijn boek hield ging hij in op zijn manifest.
Het theologische schrijverscollectief Relivant staat achter het persoonlijke manifest dat predikant Offringa heeft geschreven over de onopgeefbare verbondenheid  die de PKN heeft met het volk Israël (zoals geschreven in Kerkorde) “Zo’n aparte plek is theologisch gezien niet alleen onnodig, maar ook dubieus. Het suggereert een onderlinge afhankelijkheid die er niet meer is”.

Hij spreekt over het verschil tussen Israël; de staat, Israël het volk en Israël het Land.
Jezus, een Joodse man, werd gevolgd door Joden, maar ook door niet-Joden.
Het Christendom komt voort uit het Jodendom: zij zetten Jezus centraal, de Joden  hebben de Thora **)centraal staan.
De Joden zien zich als het uitverkoren volk, het Christendom is de mening toegedaan dat ieder even kostbaar is voor God; niet één land of volk is speciaal. Etniciteit speelt geen rol in het Christendom.

Offringa ziet het Christendom niet als afsplitsing van het Jodendom, zij heeft andere keuzes gemaakt dan de Joden, zoals: De Joden eten koosjer, ze kunnen niet bij hun niet-Joodse buren eten, het onderscheidt ze van anderen.
Offringa haalt aan dat het Christendom en het Jodendom overeenkomsten hebben, maar ook duidelijke verschillen, daarover gaan ook de brieven van Paulus (Romeinen 9 -11): Hoe moet het  met de Joden die niet Messiaans zijn. Het samenvloeien van het Christendom in het Jodendom is niet gelukt.

Offringa spreekt ook over de staat Israël en de beslissingen die er genomen worden, over de kolonisatie, de constante vernedering van de Palestijnen.
En komt dan weer terug op de zin in de kerkorde omtrent de  met het onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël.  “Die verwarring kan verdwijnen als de synode  die zinsnede uit de kerkorde zou schrappen. Beter zou het zijn als de kerk vaststelt dat ze onopgeefbaar verbonden is met de strijd tegen antisemitisme en racisme. Hij haalt ook Auschwitz aan en dat een schuldgevoel mee kan spelen om Israël te verheerlijken; geen goede zaak, volgens hem.
Zijn conclusie: schrap de passage en onderhoud een dialoog, zoek de verbanden.

Als zijn lezing is afgelopen is er gelegenheid tot vragen stellen.

Een vraag luidt: Wat maakt het praktisch voor verschil als die zinsnede uit de Kerkorde verdwijnt?
Antwoord: Zo zou ook de Israelzondag***) kunnen verdwijnen, daar hebben sommige Christenen het moeilijk mee. Nog een voorbeeld: Dit jaar werd 70 jaar onafhankelijkheid van Israël in de kerken gevierd: er werd een loflied gezongen en gebeden. Het gaat over de STAAT Israël! Gezien de politieke situatie hadden nogal wat Christenen het moeilijk met die viering.
De scheiding tussen de Staat Israël en het Geloof is vaag.

Ook komt  de vraag waarom de term Liberaal in de titel van zijn boek, men denkt bij liberaal dan toch  eerst aan de VVD en aan het marktdenken?
Offringa haalt nogmaals aan dat hij het met meerdere auteurs geschreven heeft en dat ze toen ze een titel moesten bedenken vele termen de revue hebben laten passeren; deze term dekte de lading het meest” Liberaal als  in onorthodox, modern, open en vrijmoedig.

Een van de laatste vragen werd kort beantwoord: Ziet U Jezus als een gelovige Jood?Antwoord: Ja.
Een duidelijke lezing.
De Synode zal beslissen.

*)Kerkorde een ander woord voor het kerkrecht zoals dat wordt gehanteerd in het protestantisme.
**) de eerste 5 boeken van de Tenach, de grondslag van het Joodse geloof
***) Op de eerste zondag in oktober geeft de Protestantse Kerk op een bijzondere manier uiting aan haar roeping tot onopgeefbare verbondenheid met Israël.( in 1984 werd officieel de Israëlzondag ingesteld.)