Men praat tegenwoordig over mensen die zich in een “verkeerd” lichaam voelen zitten, die zich willen laten transformeren, van man tot vrouw, van meisje tot jongen.
Er is begrip voor.
Maar wat als je ZELF tevreden bent met wie en wat je bent, maar jouw omgeving NIET?

Ik vertel een paar waargebeurde verhalen van baby’s die opgroeiden tot mensen met een probleem, omdat ze al héél jong NIET geaccepteerd werden wie ze waren

1

Een man en een vrouw krijgen 3 dochters. De man had graag een zoon gehad, maar het werden 3 dochters.
Dan denkt de vrouw,10 jaar na de geboorte van de laatste dochter, dat ze in de overgang is.
Maar dat is ze niet, ze blijkt zwanger te zijn! Het wordt een zoon.
De vader is laaiend enthousiast. NU kan hij eindelijk allemaal “mannendingen” gaan doen met een ZOON.

De zoon valt tegen.
Hij vindt “mannendingen” niet leuk.
De vader houdt van de zoon, maar is wel teleurgesteld.
De zoon sport, maar wint zelden.
De zoon ziet er goed uit, krijgt geen vriendin.
De zoon is slim, vindt geen baan.
De vader doet wat hij kan; gaat kijken bij een sportwedstrijd, maar ondanks zijn aansporingen wint de zoon ook dán niet. De vader betaalt een prostitué voor de zoon en vindt een baan voor hem.
De zoon voelt de teleurstelling van zijn vader, trekt naar zijn moeder.
Moeder is druk met de 3 meiden en “vrouwendingen” en heeft geen oog voor de nood van de zoon.
De zoon is nu in de 40 en in therapie.

2

Een man en een vrouw krijgen een dochter. Ze vinden eigenlijk dat de eerstgeborene een zoon had moeten zijn. Dan krijgen ze een tweede kindje: een zoon.
Ze stoppen al hun liefde in de zoon.
Het meisje hangt er een beetje bij, vindt ze zelf.
Ze krijgt een vriendje, een goede gozer met een leuke baan.
Haar ouders vinden hem een watje en kleineren hem als ze hem zien.
Het jonge stel krijgt 3 kinderen.
Opa en oma vinden er één leuk, geven hem cadeautjes, aandacht en liefde, bij de andere kinderen komen ze niet eens op verjaardagen. De moeder lijdt daar onder.
Als de moeder 54 jaar is trekt ze het gedrag van haar ouders niet meer.
Ze loopt nu al een tijd bij een psychiater.

3

Lang geleden: Een vrouw alleen in de theaterwereld raakt zwanger van een one-night stand.
Ze doet, zodra ze het merkt “iets” met een breinaald, zit achterop een motor op een hobbelige weg en eet “foute” dingen, maar de vrucht blijft vast zitten.
Ze baart een zoon.
Ze haat hem van dag één, geeft hem gewone melk (van het idee het kind aan haar borst te laten zuigen gruwt ze) Tegen alle verwachtingen overleeft dit kind haar pogingen om hem “te vergeten”
Hij komt als peuter terecht in een tehuis en overleeft ook dat.
Hij wordt acteur.
Trouwt 3x en sterft op zijn 73 ste jaar

Zomaar wat waargebeurde verhalen van baby’s die opgroeien tot mensen met een probleem.
Er zijn veel meer van mensen met een verhaal van NIET geaccepteerd worden als kind.
Er zijn mensen die “overleven” die goede professionele hulp zoeken en krijgen; die een begripvolle, liefhebbende partner of die een baan vinden, waarin ze geluk en vervulling krijgen en waardoor ze zich in de maatschappij staande kunnen houden.
Soms wordt een gedeelte van de jong opgelopen schade geheeld; een gedeelte, want een stukje van dat verleden blijft altijd bij ze.