Het “moderne” Halloween komt van het Ierse festival Samhain = de dood van de zomer. (Halloween is van oorsprong een Keltisch feest) Op 31 oktober vierde men feest om stil te staan bij het feit dat de oogst binnen was.
De kleuren van Halloween zijn voornamelijk oranje en zwart; ze symboliseren de verbinding tussen herfst = oranje en de winter met zwart van de donkere dagen die zullen volgen.
Bij Halloween “horen” pompoenen, maar héél vroeger niet, ze bestonden toen nog niet, men gebruikten bieten en knolrapen toen in Ierland nog niet.
In de 20ste eeuw, toen Ieren massaal naar Amerika emigreerden en dáár de pompoen “ontdekten” werd deze groente gebruikt om uit te hollen en een lichtje in te zetten met Halloween.
Bij Halloween “horen” ook vleermuizen.
Die kwamen erbij toen men vreugdevuren met Halloween ging branden, op het licht van de vuren kwamen insecten af, die op hun beurt weer vleermuizen aantrokken (die eten ’s nachts vliegende insecten)
Mensen verkleden zich op een Halloweenfeest ook vaak in geesten of spoken; er werd namelijk aangenomen dat doden zich op Halloweenavond/nacht tussen de levenden zouden begeven.
Samhain wordt door heksen gezien als het begin van de wintertijd. Die tijd luidt hen het begin van het nieuwe jaar in (niet 1 jan. begint het nwe jaar, maar op de start van de winter!) Heksen zijn, in dit verband wijze vrouwen (genezers) Ook hun beeltenis zie je vaak bij Halloweenfeesten en versieringen.
Wat de spinnen en hun web bij Halloween doet, kon ik niet vinden, anders dat dat spinnenwebben ook vaak “eng” gevonden worden én dat er in dit seizoen veel te zien zijn. Zo zag ik één van de afgelopen morgens echte spinnenwebben (met mist) in wat coniferen, en even later de “nep” spinnenwebben in de heggen van dorpsbewoners.
“Ein Leben ohne Träume ist wie ein Garten ohne Blumen”*)
Gertrude Beese (Duits dichteres)
*) Een leven zonder dromen is als een tuin zonder bloemen.
Ik heb, in de loop der jaren, heel veel citaten uitgeknipt en bewaard. Soms sla ik de map open en haal er één uit voor een blog.
Dit citaat trof me onlangs en ik zocht meer info op internet over deze Duitse dichteres. Behalve deze quote is er weinig over de dichteres te vinden. Ik vond wel een afbeelding van een schilderij waar haar naam bij staat, maar aangezien ik niet weet wanneer ze geleefd heeft (én er geen naam van de schilder bij staat) kan ik niet herleiden of ZIJ werkelijk de Duitse dichteres is, wiens citaat ik nu blog, dus ik laat de afbeelding weg.
Vandaag dus een (mooi) citaat van een dame met een naam en beroep, that’s all!
De voormalige Sovjetstaten: waren Armenië, Azerbeidzjan, Wit-Rusland, Estland, Letland, Litouwen, Georgië, Kazachstan, Kirgizië, Moldavië, Tadzjikistan, Turkmenistan, Oekraïne, Oezbekistan en Rusland.
Bij sommige van deze landen heb ik geen enkel beeld, en ik denk meer Nederlanders niet. Dus ik heb er een land uitgekozen en uitgeplozen wat daarvan te ”vertellen” is om het land voor mij (en hopelijk voor u ook) wat meer “gezicht” te geven.
Azerbeidzjan (officieel de Republiek Azerbeidzjan ) is het grootste en dichtstbevolkte land in de Kaukasus*)
De naam van het land Azerbeidzjan, in verouderde vorm ; Atropatene, in het Oud Perzisch Atropates betekent “beschermd door vuur”Azerbeidzjan (of Azerbaycan) betekent letterlijk vertaald: “Het land van de eeuwige vlammen” oftewel het land van vuur. Dit verwijst naar plekken waar gas uit het gesteente ontsnapt en soms spontaan ontbrandt.
De eerste nederzettingen in het gebied dat nu Azerbeidzjan heet werden gesticht door de Iraanse ruiterstammen die tussen de tussen de 7e v.Chr en de 4e eeuw na Chr. grote gebieden in de Eurazische steppe bewoonden: De Scythen
De Democratische Republiek Azerbeidzjan, de eerste democratische en seculiere **) republiek in de islamitische wereld, werd opgericht in 1918. Azerbeidzjan gaf vrouwen het kiesrecht op 28 mei 1918, daarmee was Azerbeidzjan de eerste moslimnatie die vrouwen gelijke politieke rechten verleende aan die van de mannen. Ook werd in die democratische Republiek in 1919 de eerste moderne universiteit in het oostelijke moslimgebied opgericht; De Staatsuniversiteit van Bakoe
In 1920 werd het land echter door de Sovjet-Unie heroverd ; het onafhankelijke Azerbeidzjan duurde slechts 23 maanden. Het herwon zijn onafhankelijkheid pas weer in 1991.
De totale lengte van de Azerbeidzjaanse grenzen bedraagt 2648 km, waarvan 1007 km met Armenië, 756 km met Iran, 480 km met Georgië, 390 km met Rusland en 15 km met Turkije.
De kustlijn strekt zich uit over 800 km en de lengte van het breedste gedeelte van het Azerbeidzjaanse deel van de Kaspische Zee bedraagt 456 km Ook tientallen eilanden in de Kaspische Zee behoren territoriaal gezien tot Azerbeidzjan In 2002 had de Azerbeidzjaanse handelsscheepvaart 54 schepen.
Meer dan de helft van de landmassa van Azerbeidzjan bestaat uit bergruggen, bergkammen en plateaus die oplopen tot een hoogte van 400 tot 1000 meter boven zeeniveau.
Van het totale landoppervlak (8,7 miljoen ha) is 4,6 miljoen ha landbouwgrond: men oogst oa: graan, aardappelen, suikerbieten, katoen en tabak.
Aardolie en aardgas zijn zeer belangrijke exportproducten van Azerbeidzjan (In 1901 bereikte de olieproductie een piek van 11 miljoen ton en was daarmee de grootste olieproducent ter wereld)
Het land is ook rijk aan andere grondstoffen zoals: goud, zilver, ijzer, koper, titanium, chroom, mangaan, kobalt, molybdeen, (chemisch element met symbool Mo en atoomnummer 42) gemengd erts en antimoon (een scheikundig element met symbool Sb en atoomnummer 51)
Eind september 2020 raakte Azerbeidzjan verwikkeld in een oorlog met Armenië om Nagorno-Karabach (bergachtig gebied in de Zuidelijke Kaukasus, historisch gezien bewoond door Armeniërs). Azerbeidzjan wist een groot deel van haar grondgebied te heroveren tijdens de gevechten. Op 10 november 2020 werd een akkoord bereikt met Rusland en Armenië over een nieuwe wapenstilstand. Azerbeidzjan mocht de controle houden over heroverde gebieden en Armenië moest zich terugtrekken uit de bezette gebieden rond Nagorno-Karabach.
Op 1 januari 2006 werd een nieuwe munt, de nieuwe Azerbeidzjaanse manat, ingevoerd om de langdurig hoge inflatie tegen te gaan. Hierdoor stabiliseerde de economie
In 2008 werd Azerbeidzjan door de Wereldbank genoemd als één van de top-10 hervormers van het jaar.
De Azerbeidzjaanse vlag, zoals deze NU is, werd aangenomen in 1990 ( toen Azerbeidzjan nog tot de Sovjet Unie behoorde). Toen het land zich op in 1991 onafhankelijk verklaarde bleef deze vlag in gebruik.
*) Kaukasus of Kaukasië is een gebied op de uiterste zuidoostelijke grens van Europa en het westen van Azië Het gebied omvat het gelijknamige gebergte, de Kaukasus en de omringende laagvlakten
**) de overtuiging dat religie en geloof géén invloed mogen uitoefenen op de maatschappij
In 1931 was de tijd van het “oude” Raadhuis (architect J.Rietbergen} in Hilversum voorbij. Er werd een nieuw raadhuis ontworpen (door de toenmalige directeur van Publieke werken, Willem Dudok)
Daarna werd het Oude Raadhuisgebouw gebruikt als (Goois)museum (m.u.v. de oorlogsjaren) en in 2005 ging het Goois museum op in Museum Hilversum en kwam er een ronde uitbouw bij naar een ontwerp van architect Hans Ruyssenaars.
In dit bijzonder gebouw is nu tot 26 november a.s. een tentoonstelling te zien met werken van lichtkunstenaar Tamar Frank en fotograaf en kunstenares Popel Coumou.
Popel Coumou (geb.1978) laat de bezoeker d.m.v. foto’s en collages de wereld om ons heen, vereenvoudigd, zien, ze ontleedt het beeld van de omgeving tot de meest essentiële elementen overblijven
Lichtkunstenaar Tamar Frank (geb.1974) wordt gefascineerd door het afwisselende licht en kleurenpalet aan de hemel. Ze maakt ons attent op de ruimte om ons heen onder invloed van het veranderende licht.
Bijzonder werk om “rustig” te bekijken en te laten doordringen wát je nu eigenlijk ziet.
Een tentoonstelling in een prachtig licht en ruim museum in het hartje van Hilversum Zeker de moeite van het bekijken waard.
Weer een half uurtje “stuk te slaan” in villawijk Het Spiegel in Bussum en wéér een foto genomen van een villa met een meisjesnaam: “Gertrude” deze keer.
Het ontwerp van deze villa wordt toegeschreven aan A.R.Wittop Koning (1878-1961) en de opdrachtgever was ook iemand met een dubbele naam, namelijk Johan Guy de Coral (1867-1 930)[Het bouwjaar is niet helemaal duidelijk; ergens staat 1904, een andere bron geeft 1903 aan!]
Deze heer Guy de Coral was begonnen in de koffiehandel, daar verdiende hij zijn geld mee voor zijn hobby: fotografie. Met 4 vrienden richtte hij, in 1887 de Nederlandse Amateur Fotografen Vereniging op.
In 1894 stopt Johan met de koffiehandel en opent een fotozaak in Amsterdam (aan het Rokin ) Hij is dan al getrouwd met Carolina Boers; samen hebben ze een dochter; Gertrude Caroline Guy de Coral(1893 Amsterdam)
De zaken gaan goed, al in 1895 opent hij een fotozaak in Arnhem en daarna in Den Haag en Groningen en Alkmaar. Bovendien verwerft hij het fotomonopolie (en het recht om deze foto’s te verkopen) van de Wereldtentoonstelling voor het Hotel- en Reiswezen in 1895
In 1898 krijgt hij van Koningin Wilhelmina de opdracht om een nieuwe staatsiefoto te maken en als ze in 1901 trouwt (met Prins Hendrik) wordt hij ook gevraagd om de foto’s daarvan te maken. Uiteindelijk resulteert dit in, dat zijn zaak “de Maatschappij Guy de Coral”, in 1906 de titel Hofleverancier krijgt. Foto (nu in Rijksmuseum) van Prins Hendrik met zijn dochter prinses Juliana op zijn knie, gemaakt door Guy de Coral & Co
Behalve een slimme zakenman is deze man ook uitvinder; hij vindt een nieuwe ontwikkelingsvloeistof uit: ”Coraline”. [Deze uitvinding wint, op de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1900, een zilveren medaille]
In 1913 verkoopt Guy 2 zijn zaken in Amsterdam en Den Haag en wordt (nog meer) actief in Bussum: zoals bestuurslid van het Verenigingsgebouw Concordia, bestuurslid (dagelijks bestuur)van het Nederlands Comité tot steun van Belgische vluchtelingen en in 1923 is hij penningmeester van het Feestcomité ter viering van het 25jarig ambtsjubileum van Koningin Wilhelmina
Een bijzonder interessante man die zijn woonhuis in Bussum naar zijn dochter noemde:
Een, van oorsprong uit Brabant afkomstige, vriend vertelde kortgeleden dat hij vroeger gevoetbald had bij vv Gunners– Breda Dat hij ooit voetbalde wist ik niet. Van “gunners” wist ik alleen dat het een Engelse woord voor kanonniers is.
De “Gunners” bleek een zaterdagamateurvoetbalclub te zijn, opgericht in 1953, door personeelsleden van de toenmalige munitiefabriek Hispano Suiza, waar de vriend overigens NIET werkte (ook niet-personeelsleden konden meespelen)
Hier viel ik stil, ik wist dat Hispano Suiza een automerk was en ik meende ooit iets gehoord te hebben van vliegtuigmotoren, maar een munitiefabriek ? in Nederland?
Ik zocht en vond dat die fabriek ooit gestaan heeft op de Terheydenseweg 169 en 243 in Breda. Verder was er weinig te vinden over de MUNITIEfabriek. Wél was e.e.a. te vinden van de, ooit door Damien Mateu & Mark Birkigt in 1904 in Barcelona opgerichte, Hispana Suiza autofabriek. Damien was een Spanjaard en Mark een Zwitser, vandaar Hispano (Spaans) Suiza (Zwitsers).
Wanneer de munitiefabriek in Breda werkt geopend kon ik niet vinden.
Wel vond ik een krantenartikel waar in 1950 werd aangekondigd dat de Hispano Suiza munitiefabriek in Nederland zou komen. (Wanneer de fabriek er gekomen is (en door wie geopend) kon ik niet vinden.
Gloster Meteor (1e operationele Britse straaljager) De eerste versie (F.mk.1) was uitgerust met 4 Hispano 20 mm kanonnen
De munitiefabriek in al haar glorie was geen lang leven beschoren; ik las een krantenartikel in het Algemeen Handelsblad van 1959 waarin melding werd gemaakt van 300 ontslagen in de fabriek en een nog ophanden zijnde ontslagronde van 140 werknemers.
In 1965 schijnt het echter weer goed met de fabriek te gaan (volgens de “Amigo di Curacao”) want toen heeft onze toenmalige Minister van Economische Zaken, Den Uyl, een 3e fabriekshal bij Hispana Suiza Breda geopend!
Maar in 1966 vallen wéér ontslagen en gaat de fabriek omschakelen naar het maken van puntlasapparatuur, ook lees ik nog iets over het niet succesvol omschakelen naar de fabricage van kachels.
Wanneer de fabriek van Hispano Suiza in Breda ter ziele is gegaan heb ik niet kunnen vinden, wel dat nu VDL Steelweld (high tech dynamisch bedrijf met internationaal karakter) zetelt op het Bredase terrein waar ooit de Hispano Suiza munitiefabriek stond.
*
Hispano Suiza autoweetjes Het embleem van de Hispano Suiza auto was een “cigogne” ( ooievaarachtige), ontworpen door de Franse beeldhouwer F.Bazin(1897-1956)
Van de autofabriek Hispano Suiza werden in 1918 aandelen uitgegeven
De Hispano Suiza autoindustrie werd in 2019, na zo’n 80 jaar, weer nieuw leven ingeblazen
Op www.hispanosuizacars.com staat info over een “nieuw” model: de Carmen Boulogne (2020), een elektrische sportauto ( kosten 1,65 miljoen excl. belastingen)
Sommige mensen hebben (echt of verzonnen) een beroemde voorouder in zijn of haar (verre) familiegeschiedenis.
De NPO heeft een programma over voorouders: Verborgen Verleden. Zij beginnen bij een bekende Nederlander en gaan terug naar zijn/haar voorouders. (Soms komen ze bij een koning of andere “beroemdheid” uit.)
Dit programma is Nederlands gemaakt naar een BBC serie “Who do you think you are”. Een serie waar (voornamelijk) Engelse “beroemdheden” hun familiegeschiedenis gaan uitzoeken
Beide programma’s zijn, voor mensen die van genealogie houden, leuk om naar te kijken (ook al zegt de bekende Nederlander of Engelsman je niets, het is ook leuk om beelden (bewegend; foto’s, tekeningen of schilderijen) te zien van hoe het leven in vroegere tijden was!) Mij verbaast het elke keer weer hoeveel dingen (papieren én voorwerpen)uit lang vervlogen tijden nog “ergens” bewaard gebleven zijn.
Onlangs maakte ik zelf kennis met een nazaat van Michiel de Ruyter, (1607-1676) de bekende “zeeheld” uit de Nederlandse geschiedenis.
De enige zoon (Engel Baron de Ruyter) van admiraal de Ruyter overleed in 1683 ongehuwd) Dus de nazaten van de admiraal zijn nazaten van de dochters van de admiraal, van Alida of Margaretha.
Eén van Alida nakomelingen (Parker geheten) trouwde (voor de 2de keer) en nam, naast de naam van haar echtgenoot ook de naam van haar verre voorvader Michiel de Ruyter aan (rond 1810). Kinds kinderen van dié tak hebben dus een dubbele naam waar ook de Ruyter in zit en hebben dus via de dochter van de admiraal ook een percentage “heldenbloed” in hun aderen.
De achternaam van de moeder van mijn opa van vaders kant is Bach. Toen ik genealogisch heel ver terug ging, kwam ik bij een van haar voorvaderen die een broer was van de tak waaruit de componist en organist Johan Sebastian Bach (1685-1750) uit voortkwam.
Ergens stroomt dus nog, 0,000001 Bachbloed in mij (ik ben, helaas, NIET muzikaal)
Terug in de tijd kunnen ook sommige mensen, die in reïncarnatie geloven en zich vroegere levens “herinneren”
Dr. Ian Stevenson, 1918-2007) psychiater en oprichter van de afdeling Perceptuele Studies van de Universiteit van Virginia (waar parapsychologische verschijnselen onderzocht worden zoals o.a. reïncarnatie) heeft daar baanbrekend onderzoek naar gedaan. Hij heeft 50 jaar voor de University of Virginia School of Medicine onderzoek gedaan.
(De “bewijzen” van die vorige levens zijn dan wel geen “bewijzen” in de ware zin van het woord, maar het is zeker het verder onderzoeken waard) Wat veel specialisten op allerlei gebied dan ook NU nog doen!
Of die “herinneringen” waar kunnen zijn of niet, weet ik dus niet, wat ZEKER voorkomt zijn kleine kinderen die iets WETEN (over een lang vervlogen tijd) wat ze normaliter niet kunnen weten. (Dr.Stevenson deed ook onderzoek naar kinderen die zich dingen van vorige levens herinnerde, mede daardoor werd zijn ambitie om de mogelijkheid van reïncarnatie wetenschappelijk te kwantificeren groter)
Er wordt vaak lacherig gedaan over mensen die zich vorige levens herinneren.
Van Kooten en de Bie maakten ooit een item over Jan van Schaffelaar,
de man die, in 1482 geharnast, van een toren in Barneveld sprong
De sketch kwam er op neer dat, omdat één van de twee bang was boven op die toren, hij vast een afstammeling MOEST zijn van Jan van Schaffelaar. Ze werden voor de sketch geïnspireerd door mensen die toen in het nieuws kwamen omdat ze zich “herinnerden” dat ze in een vorig leven een “beroemdheid” waren geweest
Zelf heb ik ooit een stel leren kennen die beiden geen andere taal dan Nederlands spraken, maar die een zoontje kregen die, toen hij als peuter begon met praten, Duitse woorden sprak.
Ze woonden vlakbij Schiphol en als er een vliegtuig overkwam wees hij met zijn vingertje naar boven en zei duidelijk “Flugzeug”
De ouders legden me uit dat hij “vliegtuig” bedoelde, waarop ik zei dat ik dat al wist want dat “Flugzeug” het Duitse woord voor vliegtuig was. Dat wisten zij niet. Ik weet dat dit enkele feit geen bewijs voor reïncarnatie is, maar ik vond het wel apart!
Ik geloof in reïncarnatie maar heb nog nooit een glimp van een vorig leven van mezelf opgevangen (ik heb er ook geen moeite voor gedaan) Wel ben ik met genealogie bezig geweest Het is fascinerend om te ontdekken van wat voor mensen je afstamt.
Fitness apparaten hebben niet mijn belangstelling. Ik wandel graag, maar joggen en trimmen zijn niet aan mij besteed. Onlangs was ik bij een “berg” waar fitnessapparaten stonden, een trap met lange treden en met in witte verf “ aanwijzingen” voor fitness.
Terwijl ik daar wandelde, passeerden me een man (sportschoenen, blote benen) en een jongen (trainingspak, hoodie) in flink tempo: zij waren wél met hun conditie bezig! Verder was ik alleen en had ik daar een half uurtje “stuk te slaan”
Ik zag de berg en wilde er tegenop. Het was meer een heuvel(tje) dan een berg, maar het wordt Anna’s berg genoemd. (Dezelfde Anna, van de hoeve; “Anna’s hoeve” =recreatiebos, natuurgebied én woonwijk in Hilversum)
Al in mijn blog van 13 sept jl (“Groene Schakel”) noemde ik Gerard Vrolik, die in 1844 daar een boerderij liet bouwen en die deze hoeve naar zijn vrouw Anna noemde : Anna’s hoeve
De mogelijkheid berg op (en af) is, met een kronkelpad óf met een trap. Ik koos voor de kronkelweg.
Onderweg zag ik behalve (allerlei soorten) gras en klaver ook helianten, bloeiende brem en de blauwe bloemetjes van de Cichorei, waarvan de penwortel (zeker in de Tweede Wereldoorlog) gebruikt werd om surrogaat koffie van te maken
Het gebied waar ik nu was, ligt vlak in de buurt van waar ik was toen we de Groene Schakel bezochten. Ik kom een aardige man tegen die me e.e.a. vertelt over dit gebied dat pas de laatste 20 jaar is ontwikkeld. Hij wijst me op 2 hijskranen die nog bezig zijn met, volgens hem, de bouw van de laatste flats in deze nieuwe wijk.
Als ik bovenop de heuvel ben heb ik inderdaad een geweldig uitzicht, op een sportveldencomplex, de waterzuivering met haar ronde bassins, de “bijna- klaar-wijk” en het slingerpad dat ik ben opgekomen. Van de mooie ster die bovenop is neergelegd is, ontbreken helaas al wel weer stenen! Vandalisme!
Overal op de heuvel liggen gouden en rode snippers; ik vermoed dat hierboven onlangs een feestje heeft plaatsgevonden.
Er liggen op veel plekken op de berg, zwerfkeien, misschien wel in dit gebied gevonden? .
Ik geniet even van het uitzicht alvorens ik de trap afga om op tijd op mijn afspraak te zijn.
Thuis op de bank lees ik dat de aparte stammen op standaardjes (die ik wél gefotografeerd had) klankbankjes zijn. Van de klanken van het beroemde “Hilversumse ” Metropole orkest kun je daar genieten door oortjes of koptelefoon in de klankbankjes te pluggen. Ik heb het niet geweten én had geen koptelefoon bij me. Wellicht de volgende keer uitproberen.
Van alle grassoorten in Nederland is RIET onze grootste grassoort.
De paars bruine pluimen bloeien van juli tot oktober en zijn er nu dus nog steeds, soms met een stengel van meer dan 2 meter.
Na de bestuiving door de wind wordt het zaad gevormd, maar ook zonder zaden kan veel riet zich voortplanten. Dat gebeurt dan via de wortelstokken, van daaruit kunnen ook weer nieuwe rietplanten groeien.
Van Mansbloed had ik nog nooit gehoord, wél van een andere hertshooisoort , die staat in onze tuin!
Hertshooi *) betekent hard hooi en dat wordt zo genoemd omdat deze (struikachtige) plant houtachtige stengels heeft. [De Griekse naam hypericum komt van hypo en erica = onder of tussen de heide]
Mansbloed is een hertshooisoort en heet zo omdat uit de bessen een dieprood sap komt. Door de vrij dichte groei krijgt onkruid eronder weinig kans; daarom staat deze struik vaak in gemeenteplantsoenen.
De gele bloemetjes met lange meeldraden zijn erg decoratief, in de tuin én in boeketten. Ook takjes met bessen zitten nogal eens, met name in de herfst, in boeketten (de bessen kunnen geel, oranje, rood en zwart zijn)
Over giftig gesproken: ook de nu bloeiendekardinaalsmuts is voor ons mensen giftig. Niet voor vogels, die de bessen van de struiken eten en zó de zaden verspreiden.(ik heb al tig keer zaden, gedroogd én zó van de struik. in de tuin gezet, tot op heden heeft het geen plant opgeleverd) |
De sneeuwbes dankt zijn naam en zijn witte, sponzige bessen die, als je ze op de grond legt en er op gaat staan met een “knak” uit elkaarspatten. Ook dit is echt een “parkstruik” met bessen die soms tot in de winterwit blijven
Waarschuwing: op zondag 29 oktober, astronomische herfst of niet wordt het WINTERTIJD, de klok wordt dan om 3.00 uur ’s nachts een uur achteruit gezet ( het wordt dan dus 2.00 uur.)
Foto (nu in Rijksmuseum) van Prins Hendrik met zijn dochter prinses Juliana op zijn knie, gemaakt door Guy de Coral & Co
Villa Gertrude
Elke dag wat - blog 