Dictator, politicus, generaal en schrijver Julius Caesar leefde van 100 jr. voor Chr. tot het jaar 44 v.Chr. (toen werd hij vermoord)
Hij was degene die, in het jaar 46 v.Chr., toen er ontdekt werd dat de tijdsrekening niet helemaal klopte (een jaar moest niet 365 dagen tellen, maar 365,25 dagen, (zolang duurt het namelijk voor de aarde volledig om de zon is gedraaid) de tijdsrekening veranderde en om de 4 jaar een extra dag aan dát jaar toevoegde (dat schrikkeljaar is alleen in een jaar dat door 4 gedeeld kon worden, behalve de eeuwjaren, die moesten door 400 gedeeld kunnen worden om een schrikkeldag te krijgen)
In die tijd was maart de eerste maand van het jaar en februari de laatste maand, dus het lag voor de hand dat die ene dag in de (toen) laatste maand van het jaar zou vallen.
De naam Februari kwam van het Latijnse woord “februare” dat reinigen betekent; in de laatste maand van het Romeinse jaar werden toen reinigingsoffers gebracht.
De Nederlandse naam voor zo’n jaar werd schrikkeljaar, wat afkwam van het Middeleeuwse woord“scricken” dat “lopen met grote passen” betekende!
Als ik door Utrecht loop valt me een enorme muurschildering op; de muurschildering stelt professor van ’t Hoff voor die stereochemie onderzoekt.
Tot mijn schande moet ik bekennen nog nooit van deze man gehoord te hebben, noch van de term stereochemie. Er staat ook nog op de muurschildering dat deze prof. in 1901 de Nobelprijs voor de scheikunde heeft gekregen; de eerste Nobelprijs die werd uitgereikt!
Alfred Nobel (1833-1896) was een Zweeds chemicus en industrieel, het meest bekend (behalve het instellen van deze prijs) door de uitvinding van dynamiet (1866) Hij heeft testamentair bepaald dat een dergelijke prijs moet worden ingesteld van zijn nalatenschap. In 1896 stierf hij in 1901 werden de prijzen voor het eerst uitgereikt. Aan de prijs zit, behalve de eer, een behoorlijk geldbedrag vast, bedoeld voor de ondersteuning van verder onderzoek door de winnaar(s).
Het bedrag was in 2012 gestegen tot 10 miljoen Zweedse kronen, maar door de financiële situatie in de wereld, is het bedrag daarna teruggebracht tot 8.miljoen kronen (= 900.000 euro) In 2023 is het bedrag weer omhoog gegaan, nu ligt het prijzengeld per prijs rond de € 925.000,-.
De Nobelprijzen zijn er voor 5 vakgebieden * Natuurkunde, * Scheikunde, * fysiologie of geneeskunde
* Vrede (deze medaille bestaat uit 150gr goud van 18 krt; tot 1979 was het 23 krt)
* Literatuur
Sinds 1969 wordt er ook een prijs voor de Economie uitgereikt, daarvan wordt het prijzengeld niet door het Nobelfonds beschikbaar gesteld, maar door de Zweedse Centrale Rijksbank ( formeel heet het dus geen Nobelprijs voor de Economie, in de volksmond wel))
Ook deze prijs werd op de eerste keer sinds haar bestaan (1969) aan een Nederlander uitgereikt Namelijk Jan Tinbergen (1903-1994) ( gedeelde prijs,samen met de Noor Ragnar Frisch)
De prijzen worden op de sterfdag van Nobel door de Nobelstichting, die zijn nalatenschap beheert, uitgereikt, namelijk op 10 december.
De prijzen worden toegekend door verschillende wetenschappelijke Zweedse instellingen, behalve de prijs van de Vrede, die wordt toegekend door een comité van 5 leden van het Noorse parlement: het Nobelcomité.
[Er is voor de Nobelprijs een speciale regeling getroffen in 1905 toen Noorwegen onafhankelijk werd van Zweden.]
Ik heb opgezocht wat stereochemie (van Prof van ’t Hoff) nu precies inhoudt, maar het gaat boven mijn pet, dus ik schrijf voor U, lezers, de definitie maar letterlijk over: Stereochemie vormt een onderdeel van de scheikunde en omvat de studie van de ruimtelijke opbouw van de verbindingen, de moleculaire symmetrie en de gevolgen daarvan op de manier hoe stoffen met elkaar reageren.
Aleksej Navalny, advocaat en oppositieleider in Rusland zat 37 maanden in (de meest beruchte) strafkolonie IK-3 Charp (ca. 60 km ten zuiden van de poolcirkel) gevangen
Gewetensgevangene Navalny overleed 16 februari jl. in deze strafgevangenis. Aanhangers van Navalny beschuldigen Poetin en zijn regime van de moord op de oppositieleider
Volgens de laatste berichten zou dat op dit moment gebeurd zijn omdat de USA en Rusland een gevangen ruil zouden aangaan en Navalny daarvoor in aanmerking zou komen.
die zich sinds 1960 inzet voor de rechten van de Mens heeft zich ook voor hem ingezet.
Miljoenen mensen in meer dan 150 landen schrijven regelmatig brieven naar gevangenen om hen te laten voelen dat ze niet alleen staan, ook schrijven ze naar machthebbers om deze onder internationale druk te zetten gewetensbezwaarden vrij te laten.
Amnesty International afdeling Huizen heeft 15 jaar een monument voor de Mensenrechten: kunstenaar Rob Logister heeft het ontworpen: een mensenfiguur met 30.000 sleutels. Logister: “Sleutels kunnen deuren afsluiten, maar ook openen”
De afgelopen periode hebben ook de leden van deze afdeling brieven naar Rusland geschreven om te pleiten voor Aleksej vrijlating. Het heeft niet mogen baten.
Had het Westen méér voor deze oppositieleider kunnen doen? Voor de winnaar van de Sacharovprijs * ) 2021 )is het te laat. Aleksej heeft zijn inzet met vergiftiging, strafkamp en tenslotte met de dood moeten bekopen.
In maart a.s. zijn de verkiezingen in Rusland; welke Rus durft nu nog een kritisch geluid laten horen?
* Het Europees Parlement reikt deze prijs jaarlijks uit aan iemand die zich inzet voor de mensenrechten en vrijheid van meningsuiting
Dit is nu niet bepaald de maand waarin je aan zonnebloemen denkt, maar toch kwam de zonnebloem deze maand een paar keer op mijn pad.
Allereerst Dé Zonnebloem, de Nationale Vereniging Zonnebloem, een organisatie die dit jaar 75 jaar bestaat. Zij zetten zich sinds hun oprichting in voor mensen met een lichamelijke beperking. 1209 plaatselijke afdelingen en ruim 41.000 vrijwilligers zette zich in voor hun doel: Mensen met een beperking van het leven laten genieten.
Hoe weet ik dat, van die 75 jaar? Hier in de buurt staat in bijna elk bushokje een mega grote poster, veel geel, dus lekker opvallend!
Ten tweede kwamen we bij een wandeling tussen landerijen een veld tegen met uitgebloeide zonnebloemen.
We zijn er ook wel eens geweest in een ander jaargetijde toen de zonnebloemen bloeiden. Het waren geen grote zonnebloemen! Ik heb me toen laten vertellen dat het veld geplant was voor de dieren. Zonnebloemen zijn bronnen van stuifmeel en nectar; vlinders en bijen kunnen er stuifmeel en nectar halen. Vogels kunnen én de insecten eten, én later de zonnebloemzaden verschalken
Nu komen we langs het veld en is het een dorre boel met hier en daar lange stelen die van dichtbij bekeken, bijzonder zonnebloemoverblijfselen zijn. Ik heb er twee mee naar huis genomen, met een kwastje het zwart eraf gehaald (voor zover dat lukte) en mijn lief heeft ze gefotografeerd. Kunststukjes! Nooit eerder zó gezien.
En dan de 3de keer. Toen ik voor een vriendin foto’s ging opzoeken en op zolder in een doos dook vond ik mijn derde zonnebloem item: een zonnebloemhartje, ooit gekregen van weer een andere vriendin.
Toen ik dit blog voorbereidde moest ik ook denken aan Frankrijk, (vakanties met) de velden met zonnebloemen, die daar worden uitgeperst voor zonnebloemolie.
Heliotropisme noemt men dat!
Dan nog wat weetjes die ik opzocht om het zonnebloemblog te completteren:
*de zonnebloem heet formeel heliantus * helios = zon, anthos=bloem * oorspronkelijk komt de zonnebloem uit Centraal en Zuid Amerika * zonnebloemen hebben harige stelen * je kunt ze zaaien van april tot half mei * ze bloeien ca 3 mnd : juli tot okt. * zonnebloemen houden NIET van wind * ze worden ook gekweekt voor de gele verfstof * als de stengels gedroogd worden kunnen ze als brandstof dienen * de zonnebloem is het symbool van liefde en vrolijkheid * een zonnebloem kan 3 meter hoog worden * zonnebloemen zijn éénjarige planten * Spaanse veroveraars namen de pitten mee naar Europa * De Indianen aten al zonnebloempitten
Dit was een februari zonnebloemblog, in eerste instantie ontstaan door het 75 jarig jubileum van de Zonnebloemstichting
Zes vrouwen zitten met elkaar op na- zwangerschapsgym. Ze willen alle 6 zo snel mogelijk na de bevalling hun oude figuur terug. Het klikt onderling zo goed dat ze, nadat de cursus geëindigd is, besluiten elkaar 1x per maand te blijven zien, mét de baby’s, elke keer bij een andere moeder thuis.
En zo geschiedt. De ene baby groeit harder dan de ander, kan meer dan de ander, de ene moeder herstelt sneller dan de andere moeder; kortom, ze hebben genoeg om over te praten terwijl de baby’s eerst in de kinderwagen liggen, of op schoot zitten en dan in een huiskamer rondkruipen onder de toeziende ogen van de moeders. Er is geen vaste datum geprikt, er is een belcirkel; de organiseermoeder van die keer belt de eerstvolgende op de lijst en zegt de datum, die, op haar beurt weer de volgende belt. (Dit was vóór het digitale tijdperk en vóór de tijd dat alle moeders werkten)
Met één baby gaat het niet goed; er worden allerlei testen gedaan; hij blijkt een zeldzame leverziekte te hebben. Er wordt gevreesd dat hij zijn eerste levensjaar niet zal halen.
Aanvankelijk komt de moeder van dit kindje met een kinderwagen naar de moederbijeenkomsten ( de moeders wonen niet erg ver van elkaar) later met een rijdend ledikantje.
Dan komt er een bijeenkomst waarop de moeder van het kindje, dat hard achteruit gaan, NIET gebeld wordt. De vrouw op de lijst vóór haar belt de volgende, overlegt en samen spreken ze af dat, nu het jongetje er zo slecht aan toe is, ze haar maar niet zullen uitnodigen.
Op de bijeenkomst zelf zijn niet alle vrouwen het er mee eens, maar allemaal hebben ze begrip voor het standpunt, het is moeilijk voor die moeder om al die gezonde baby’s te zien: ze nemen haar in bescherming.
Dan sterft het jongetje. Er worden geen kaarten gestuurd, maar omdat het geen groot dorp is én er niet veel kinderen van die leeftijd sterven gaat het nieuws snel rond.
Heel veel later kom ik de moeder van het overleden jongetje tegen, ze spreekt me aan; ze is (nog) woest dat ze toen niet uitgenodigd is. Ik leg het haar uit dat die moeders dat deden “om haar te sparen” Ze bleef woest “Had ik dat niet zelf kunnen bepalen als ik gevraagd was?” Ze heeft gelijk. Ik maak excuses voor onze hele groep, ik zie nu in dat we FOUT bezig waren, ondanks de goede bedoeling
Als ik haar een paar jaar later spreek vertelt ze dat zij en haar man ieder jaar de verjaardag van haar zoontje viert, met taart en kaarsjes. “Vind je dat gek? “ vraagt ze me. Ik zeg dat zij en haar man vooral moeten doen waar ze zich goed bij voelen. Ze legt uit dat ze bang is dat haar overleden zoontje in hun gedachten altijd 1 jaar blijft, dát wil ze niet. Ze willen met hem meegroeien, denken aan hem hoe hij in die tijd geweest zou kunnen zijn! Ik vind het een bijzondere gedachte.
Verleden jaar omstreeks deze tijd kregen we via Delta glasvezel in de straat aangelegd (blogs van 24 en 25 febr. verleden jaar)
Snelle buitenlandse mannen (Turken, Polen en Bulgaren) die de straat aan beide zijden openmaakten, er kabel(s) in legden en weer keurig sloten.
Of je die glasvezel werkelijk wil gaan gebruiken maakte niet uit, het werd tot aan je voordeur gratis gelegd. Wij zijn het niet van plan, maar wat niet is, kan nog komen. So far so good.
Verleden week stond er een “snelle” jongen aan de deur met een jas van GLASPOORT, hij vroeg of we glasvezel wilden. ?? We zeiden dat we de aansluiting van Delta tot aan de deur hadden en ALS we glasvezel wilden konden we dat al. Maar daarop was het repliek van de snelle jongen : “U heeft dan meer keuze uit providers, met Glaspoort kan KPN ook gekozen worden en het kost niets.” Eigenlijk was het snelle verhaal: Ook deze glasvezel wordt hoe dan ook aangelegd! Wel of niet tot onze voordeur is zijn vraag.. “Ja” gezegd.
Vanmorgen vroeg werd er gebeld; of we onze auto weg wilde zetten. Dat wilden we wel, maar waarom was dat niet eerder gemeld? De man aan de deur sprak geen Nederlands en snapte ons niet. We reden de auto weg en even later lag de straat open.
Alles razend snel!
Later vonden we een pamfletje onder de heg. Waarschijnlijk had het ooit IN onze brievenbus gestopt moeten worden.
Wij vinden het belachelijk dat 2x de straat open en dicht gemaakt moet worden, zou dat niet efficiënter in 1x kunnen? Geeft de gemeente aan iedere glasvezel aanlegger toestemming? En zo ja hoeveel kunnen er nog komen?
Het gaat ons niet om de rommel of dat de straat openligt want ook deze gasten werken razend snel, maar vreemd is het wel.
We hebben van de gemeente bericht gekregen dat ook zij de straat open gaan maken om parkeerplaatsen aan te leggen, maar voorlopig is onze straat nog niet aan de beurt!
De straat gaat dus in de toekomst minstens één keer nog open.
In Kasteel Groeneveld, een buitenplaats uit 1710 (zijvleugels 1760) in Baarn zijn momenteel 2, totaal verschillende tentoonstellingen te bezoeken, die allebei zeer de moeite waard zijn.
Met het ticket voor de vogeltentoonstellingen (Museumjaarkaart geldt niet) is ook het landgoed zelf te bekijken.
Behang dat ook over de deur geplakt is, (zodat de deur bijna “een verrassing is) kroonluchters, antieke klok, (bijna) blote beelden, zware gordijnen en een prachtig trappenhuis zijn te bewonderen
“Blocbirds” is een tentoonstelling van het Nederlandse designduo Paul&Albert.
Geweven doeken met grafische weergaven van kleuren van Europese vogels in vierkante vlakken (gemaakt in samenwerking met Mondilab).
Het leert je zien welke kleuren (en in welke percentages) in specifieke vogels zitten Ik was meteen enorm gecharmeerd van het kunstwerk van de gaai en heb er in dit blog meteen een foto van “mijn” gaai naast gezet, zodat u de kleuren kunt vergelijken.
Naast het werk van de groene specht hing een opgezette groene specht (die nog weinig kleur had; volgens mijn lief was het opgezette exemplaar “stoffig”)
Ook het ijsvogeltje en de kauw waren voor mij direct herkenbaar, de rest misschien wat minder, daarom ga ik ze, als ik dié vogels in werkelijkheid ga zien, beter bekijken.
[Toen we later in het park van Groeneveld liepen en bij de boerderij kwamen zag ik bijzondere kippen lopen. Dáár zag ik toen meteen een design voor een werk van Paul&Albert in]
De tentoonstelling waarvoor ik eigenlijk naar Groeneveld kwam was superb: Wildlife Art van Elwin van der Kolk.
Geweldig gedetailleerde geschilderde vogels. Van der Kolk heeft vogelgidsen geïllustreerd en is momenteel ook illustrator van de Vogelbescherming
Een aantal van de schilderijen hangt in een zaal met toepasselijk “grasgroen tapijt” op de grond; ook hier vogels in hun natuurlijke omgeving afgebeeld Wat opviel is dat alle schilderijen (op één na) waarop een roodborstje staat, een rode verkocht-stip hebben!
Als ik door het raam naar buiten kijk, zie ik 2 donkere vogels op een tak in de vijver zitten. Het kunnen echte vogels zijn, maar ook beelden.
[Later lopen we in het park en zien we dat het echte vogels zijn, één vliegt weg, de andere aalscholver blijft zitten, hij heeft een witte kop, dát heb ik nooit eerder gezien ]
Beelden van vogels zijn er ook in andere kamers van het landgoed we zien , een zwaan, flamingo en pauw.
Elwin heeft ook andere dieren geschilderd; in een van de ruimtes hangen schilderijen van wolven, zwijnen en herten. Geweldig mooie natuurportretten
“De wolven komen “is een indrukwekkend schilderij, waarbij de toeschouwer zichzelf zo in het bos waant en de wolven op zich af ziet komen, niet dreigend, eerder nieuwsgierig.
Een geweldige tentoonstelling die nog tot 31 maart in Baarn te zien is.
Regio Noord en Midden Nederland heeft van 17 t/m 25 februari voorjaarsvakantie. Nog een paar dagen hebben de kinderen vrij dus.
Vandaag zag ik in Kasteel Groeneveld Baarn
heel veel kabouters, kinderen met ouders en/of opa’s en oma’s die een bedragje hadden betaald, om heel eigentijds een tablet (te leen) te krijgen om daarmee in het kasteel (op zolder) allerlei opdrachtjes te vervullen. Ik heb niet gezien wat de kabouters op zolder moesten doen, maar hoorde wel vreselijk veel gelach en kinderen die terugkwamen die het héél leuk vonden.
De kaboutermutsen, die bij het begin van het evenement uitgereikt worden, mogen mee naar huis worden genomen!
Buiten is er een wandeling, (zonder laptop) lekker ouderwets, gewoon lopen, “overal” staan grotere of kleine kaboutertjes om te spotten.
Lijkt me leuke idee om (voor de rest van de) vakantie te doen met kind of kleinkinderen.
Als lid van de Vogelbescherming komen veel vogelnieuwtjes tot mij. Af en toe noteer ik iets “opmerkelijks” om dat “ooit” te delen. NU is weer zo’n deelmoment. [Ook mijn eigen “vogelmomentjes” deel ik hierin met u.]
Vogels in de lucht herkennen kan ik niet, behalve één; de rode wouw. De staart van die vogel is in de lucht zo anders dan alle andere vogels! De Engelsen noemen de rode wouw : kite, een woord dat ook “vlieger” betekent! Inderdaad doet zijn staart aan een vlieger denken.
Om deze staartverschil duidelijk te illustreren heb ik erbij een foto van een sperwer in de lucht geplaatst.
Ik heb niet “zomaar” een sperwer gekozen, want de laatste tijd hoor ik nogal wat over sperwers. De buren vertelden dat een duif in hun tuin was gedood door een sperwer, ze zagen de vogel uit de lucht “vallen” en de duif in hun tuin razendsnel doden.
Een familielid zond me deze foto, een sperwer aan de rand van zijn vijver.
Kennelijk komen sperwers de laatste tijd meer in bewoond gebied.
Ooit hoorde ik een raar geluid in de polder, het bleek een specht te zijn die op een lantaarnpaal roffelde. Maf. Ik dacht dat hij de lantaarnpaal voor een boom aanzag! Onlangs las ik dat de specht dat expres deed
Ze doen dat om zoveel mogelijk herrie te maken (niet altijd om, wat ik dacht, insecten uit een boom te halen) Ze maken met dit harde geluid indruk op de vrouwtjes én ze laten andere mannetjesspechten weten; dit is mijn territorium!
De specht was dus niet dom, zoals ik dacht, maar slim: op een lantaarnpaal roffelen geeft meer geluid dan op een boom!
Van reigers in mijn tuin word ik niet blij
Onlangs was er weer een aan de rand van de vijver, dus nu hebben we het net weer over de vijver (iets dat wij een rotgezicht vinden, maar we willen onze vissen beschermen)
Ik las nu dat er meer Duitse en Deense reigers in ons land overwinteren dan ooit. Er schijnen zo in Nederland meer reigers in de winter dan in de rest van het jaar te zijn. Gevolg: het net moet HELAAS voorlopig op de vijver blijven. En… ik las dat de blauwe reigers NU zijn begonnen met eieren te leggen, zodoende zijn de jonge reigers straks (als de andere jonge vogeltjes geboren zijn) groot genoeg om die andere jonge vogeltjes op te eten!
Nu de bomen kaal zijn, zijn er veel grote nesten in de bomen te zien, hier in de buurt zijn het vaak eksternesten
Ik las nu dat ransuilen, eind maart, vaak in oude eksternesten broeden
Tip van een boswachter: onthoud in deze tijd waar die grote nesten zitten en kijk in maart nog eens of je daar misschien ransuilen in de buurt ziet aanvliegen. Ik ga het zeker doen!
In het Gooimeer zie ik ’s winters vaak heel veel (knobbel) zwanen bij elkaar dobberen
Heel wat soorten vogels slapen ’s winters graag bij elkaar; behalve zwanen ook spreeuwen en meeuwen. Het is niet alleen voor bescherming tegen roofvogels las ik nu: die vogels vinden dat ook “gezellig” , ze kunnen dan “bijkletsen” Spreeuwen doen dat zeker, ze “kwebbelen” wat af.
Helaas heb ik nog steeds niet zo’n “murmuration” (giga zwerm spreeuwen) gezien ( op www.vogelbeschermingin de wolken met spreeuwen staan de plekken waar je de meeste kans hebt om dat zwermen te zien) Ik ben op verschillende momenten in het jaar én op de dag op zo’n plek geweest, helaas tot op heden nog geen succes!
Tot slot een geweldige foto van het familielid met de mega grote vijver
hij had onlangs een paar dagen achter elkaar een ijsvogeltje bij zijn vijver én kon deze ook fotograferen. Een prachtig, onNederlands felgekleurd klein vogeltje.
Praktisch iedereen kent Beer Edward, alleen niet onder die naam. Beer Edward is beroemd geworden als Winnie de Poeh ( Pooh in t Engels) ook wel Poehbeer genoemd!
Afgelopen zomer waren we in Hartfield (Eng) waar de schrijver van Beer Edward, Alan Alexander Milne (1882-1956) zijn Poeh verhalen geschreven heeft. Het plaatsje Hartfield ligt in het Ashdown Forest.
(In de wolken zie ik met een beetje fantasie ook een Poeh beer)
Behalve bos heeft het Asdownforest mooie heidevelden, aan de rand waarvan een bezoekerscentrum gelegen is. Ook dáár is Poehbeer vertegenwoordigd, in een aantal boekjes én in een stoeltje in een hoekje voor de kleinste bezoekers!
A.A.Milne schreef de Poehboekjes voor zijn enig kind, zoon Christopher.
De verhalen speelde zich grotendeels af in het Honderd Bunderbos, het bos waarvoor het Ashdown Forest model gestaan heeft en waarin zoon Christopher met zijn beer speelde.
In 1926 werd het eerste Poeh boekje uitgegeven. De boekillustrator is Ernest Howard Shepard (1879-1976) Nog steeds zie je Winnie de Poeh overal
boeken over hem bij de boekwinkel en op internet, de beer zelf zag ik onlangs op een graf op een kerkhof, bij een slapende puppy op zijn kussen en op een tafel in een kringloopwinkel en als puzzel.
Bijna 100 jaar na de eerste publicatie van Beer Edward is de beer nog steeds springlevend en niet alleen bij kinderen (en honden)! Ook volwassenen kunnen wat leren uit deze boeken.
Wat te denken van de dialoog van Knorretje (het verlegen en bange varkentje, vriendje van Winnie)
“Winnie, hoe spel je liefde? “Waarop Winnie antwoordt: “Je kunt t niet spellen, alleen voelen”
Winnie’s wijsheid:
“Onkruiden zijn ook bloemen wanneer je ze beter kennen”
komt uit Winnie de Poeh’s kleine boek van wijsheid. Wijze woorden van een bijna honderdjarige ” beer met weinig hersens” zoals hij zelf zegt.
(iets dat wij een rotgezicht vinden, maar we willen onze vissen beschermen)
Elke dag wat - blog 