Geen storm, maar wind

Het KNMI gaat uit van storm bij windkracht 9 (uurgemiddelde windsnelheid tussen 75 en 88 kilometer p.u.)

Dát was afgelopen weekend niet het geval, de windkracht was máár tussen de 5 en 6 in onze regio! Wij vinden dat “flink waaien” en willen daar wat mee doen.
Het liefst zouden we nu op het strand langs de zee lopen maar…dat is een eind rijden én, getuige grijze wolken, zouden we, eenmaal dáár wel eens in een langdurige regenbui verzeild kunnen raken.

Het één na beste, ná met wind langs de zee lopen, is langs een “vroegere” zee lopen.
In ons geval is dat vlakbij, langs de, sinds 1932 door de afsluitdijk getemde, Zuiderzee.
We gaan onze regenlaarzen zoeken, die zullen, met dit weer, in dát gebied zeker nodig zijn.

Het is weer net als met onze sokken, waarbij er altijd een oneven aantal uit de wasmachine komen: ik vind in eerste instantie maar 3 laarzen in de schuur! Later (op zolder (!) blijken er nog 2 te liggen: met 5 laarzen hebben we in elk geval elk een paar)

Er staan schuimkoppen op het water, de windmolens in de verte draaien als mallen, de dunne berkenbomen zwiepen heen en weer door de wind, dit lijkt op storm (vinden wij)
We kunnen, achter elkaar aanlopend, elkaar amper verstaan.

Er is wel een (klein) soort moed voor nodig om de eerste stap in de mega plassen te zetten om door het ondergelopen “vroegere grasveld” te waden. Soms is het een stukje mooi helder water, verderop dikke drabberige, zwarte modder.

Er is, in eerste instantie helemaal NIEMAND in dit gebied (behalve wij) Dan zien we in de verte een persoon lopen met een blonde retriever. We zien de man de hond vast maken.
Als we dichterbij komen vraagt hij of we bang voor honden zijn, als we neen zeggen, maakt hij de hond weer los. De retriever, een echte mensenhond, komt meteen naar ons toe, hij is drijfnat en duwt tegen mijn benen (dat mag, ik heb geen cocktailjurk maar een oude broek aan) De hond blijkt 6 maanden jong te zijn en wil spelen.
De man vertelt te houden van dit geweldige weer, “Het gaat straks regenen, hoor” roept de man ons, na een kort, hard gesprekje, na, de hond neemt op zijn manier afscheid van ons en rent zijn baas achterna, water splasht in het rond.

We lopen door, nu dicht langs het water, de wind én de golven produceren nog meer geluidssterkte.
Het is prachtig op het water; het hele Gooimeer golft naar de strandstrook, de wolkenlucht maakt dat je wilde dat je het schilderen kon.

De laarzen blijken (nog steeds) waterdicht te zijn, onze kapsels zitten in coupe windhoos: we voelen ons heerlijk “doorgewaaid”, pas als we bijna bij de auto zijn, voelen we de eerste spatjes. We komen droog thuis (behalve mijn ene been, oorzaak: natte hond)

Uitgewaaid!

Voor- en nadelen van zomertijd

Na het begin van de lente gaat, in Europa, op de laatste zondag van maart de zomertijd in (deze duurt tot de laatste zondag van oktober (29.10.2023)

Zo maakt het noordelijk halfrond maximaal gebruik van het daglicht.( De zomertijd is ingesteld toen kolen nog de belangrijkste bron van brandstof waren)

Er zijn onderzoeken gedaan over de gevolgen van de ingang van zomertijd; het aantal hartaanvallen bleek toe te nemen na het vooruitzetten van de klok; bij het terugzetten van de klok nam het aantal hartaanvallen af!

In de zomertijd (langer licht) gaat de mens later naar bed en slaapt dus minder! (slecht voor de biologische klok van een mens)

De Europese Unie stemde in 2019 al vóór het afschaffen van de zomertijd, omdat men de voordelen in deze tijd niet meer (amper) zag. Maar door andere zaken, Brexit en Coronapandemie werd het doorzetten van het afschaffen zomertijd uitgesteld!

Lampen zijn in de loop der tijd een stuk zuiniger geworden, dus minder kunstlicht is geen argument meer. Minder elektriciteit? De airco wordt eerder aangezet en we hebben veel meer elektrische apparaten dan vroeger ( die NIET uitgezet worden omdat het langer licht is)

De voordelen van de zomertijd worden door een aantal fabrikanten aanzienlijk voor HUN branche gezien, zoals barbecuefabrikanten!
Ook brandstofproducenten zien voordelen voor hun branche; met langer licht stappen mensen vaker nog in hun auto om ergens heen te gaan!

Onderzoek wijst uit dat de meeste mensen de zomer/wintertijd willen afschaffen.
Het is slecht voor een mensenlichaam dat het elk half jaar moet wennen aan een ander dag- en nachtritme.

Of de zomertijd wordt afgeschaft is geen vraag meer; het wordt afgeschaft heeft de Europese Unie al besloten. Maar wanneer? Dát is de vraag!

Kunst maakt blij

Onlangs las ik een definitie van een kunstenaar waar ik even stil van werd:

“Kunstenaars zijn mensen die iets onnodigs maken, iets waar niemand op zit te wachten”

In eerste instantie leek me deze definitie zo negatief, maar bij het “herkauwen” van de zin, viel het negatieve weg en bedacht ik me hoe geweldig het is dat er mensen zijn die hun talenten, energie en tijd steken in het maken van “iets onnodigs” dat voor veel mensen de wereld zoveel mooier kan maken.

Ik moest meteen denken aan toen ik net getrouwd was. We woonden, in gemeubileerde kamers en betaalden een flink deel van onze gezamenlijke verdiensten aan de huur.
We zagen “ergens” een, vrij groot geëmailleerd kunstwerk dat we allebei geweldig mooi vonden: het was duur, het zou door ons gekocht kunnen worden, maar…… we hadden (nog) geen eigen meubels en hadden nog zo veel NUTTIGE dingen NODIG.
We waren “verstandig” en kochten het kunstwerk NIET.

Tot op de dag van vandaag hebben we het soms nog over zo’n keuze; is iets wel of niet NODIG! En wat is “nodig“? Ouder en wijzer (en met iets meer geld) maken we nu andere keuzes dan toen; geestelijk welzijn is óók belangrijk!

Toen ik dacht dat ik zou sterven, in het jaar dat de kanker in mijn lijf door operatie, chemokuur én bestralingen bestreden werd, waren er dingen die me blij maakten, me levenslust gaven.
Natuurlijk waren dat mijn lief en kids en dan de natuur (tuin, vogels, bomen en bloemen)
Van de materiële zaken waren dat niet de nuttige zaken: de bank, de kast of het servies:

dat was KUNST.
Een serpentijnen beeld uit Zimbabwe
(humble man”) ; de litho van Marcel Schellekens; een set van 3 kunst vazen gemaakt door Toon Thijs.
Geen nuttige, maar wel mooie dingen, waar ik van kan genieten, waar ik energie van krijg, die me blij maken.

Geweldig dat er mensen zijn die dingen kunnen maken en dat ook dáádwerkelijk doen!
Dingen, waar misschien niemand op zit te wachten, maar die we, misschien zonder het te weten, wél nodig hebben. Nodig voor ons geestelijk welzijn!

Ik heb een selectie gemaakt van ooit door mij en mijn lief gemaakte foto’s van kunst, om op dit blog te laten zien.
Sommige werken zagen we langs een straat, zoals op de zijwand van een silo (Miel Krutzman) of op straat (ik meen in Doetinchem)

Andere werken zagen we in een galerie

Zoals werk van fotografe Xiaoxiao Xu (Chinese muur) een geschilderd “waterwerk” en een advocaatbeeld waarvan ik de makers niet meer herleiden kan; een vrouwenhoofd van kunstschilder en beeldhouwster Charlotte van Pallandt.

Weer andere kunstwerken zagen we bij de kunstenaars zelf, in hun atelier (of tuin)

zoals beelden bij Pépé Grégoire en schilderijen bij Robin Speijer;

schilderijen bij Marcel Schellekens en Beatrix Frederiks

Ook beeldentuinen kunnen prachtige kunst herbergen, zoals het waterpaviljoen van Tilly Buy & Jeroen Groenewoud, vogels van Jeroen Stok, en een beeld van theoloog Dietrich Bonhoeffer gemaakt door beeldhouwer Alfred Hrdlick

En natuurlijk in musea:
Zo zagen we het werk ” Teylers ovale zaal” van van W. Hendriks in het Teylers Museum en een van denim gemaakte Afrikaanse vrouw van Ian Berry in museum Rijswijk; een bijzonder gevormd Christusbeeld en een “dump truck” van Wim Delvoye in het NoordBrabantsmuseum.

Verder koos ik nog een schilderij van Edward Hopper, een stilleven van kaas van Henk Helmantel en een damesjasje en corset met daarop afbeeldingen van schilderijen van Withoos uit, om hier en nu in dit blog te laten zien

Zo maar een willekeurige greep uit mooie kunstvoorwerpen in allerlei stijlen die ons raakten.

Archeoloog en politicus John Lubbock (1834-1913) verwoordde het, zoals ik het voel:

“Zoals de zon de bloemen kleurt, zo kleurt de kunst het leven.”

Scheidingsrouw

Het tegenovergestelde van liefdesverdriet is scheidingsrouw leerde ik onlangs
Scheidingsrouw, voor mij een nieuw woord!
Ik las dat. na een echtscheiding,de scheidingsrouw gemiddeld tussen de 3 en 5 jaar duurt en dat bij ongeveer de helft van de gescheiden echtparen één van de partners spijt van de echtscheiding heeft. Er zijn stellen die, soms na jaren, wéér met elkaar trouwen (ik ken zo’n stel)

Mijn blog van gisteren, het citaat van Annie M.G.Schmidt, dat alle verhalen gelukkig eindigen als je “maar op tijd stopt” kan ook voor een relatie gelden.
Soms moet je door een moeilijke periode heen om het daarna weer fijn te hebben samen. Sommige stellen nemen die moeite niet. Niet fijn meer samen? Dan uit elkaar.

“Scheiden doet lijden” zegt een bekend spreekwoord van alle tijden.
Willy Derby (1866-1944) maakte er ooit een liedje van, met het refrein:

Scheiden doet lijden
Afscheid brengt leed
Lang kan het duren
Eer je vergeet
Iets wat je lief was
Gaat van je heen
Scheiden doet lijden
Voor iedereen

In het artikel dat ik las stonden wat cijfers om een beeld te krijgen van het aantal echtscheidingen in Nederland van lang geleden én van het Nederland van nu:
In 1965 waren er 6.500 echtscheidingen
In 1985 waren het er 34.000 !

Bij die oplopende aantallen speelt zeker de emancipatie van de vrouw, haar financiële onafhankelijkheid, een rol. Vroeger waren ook de druk van de maatschappij, (“scheiden hoorde niet”) én de invloed van de religie meespelende factoren. Ook woningnood zal in bepaalde tijden een factor zijn geweest want “waar moest je heen”?

De laatste 10 jaren is het aantal scheidingen weer gedaald
In 2021 waren er 28.648 (echt)scheidingen. Er worden NU ook minder huwelijken gesloten maar, wat vroeger niet kon en nu wel, is het geregistreerde partnerschap dat in dit artikel als huwelijk wordt beschouwd.

[Even voor de duidelijkheid achtergrondinfo: in 2021 trouwden 56,4 duizend paren en sloten 26,1 duizend stellen een geregistreerd partnerschap. De “piek” van het aantal huwelijken vond plaats in 1970 (babyboomers): 124 duizend!Na 1970 daalde het aantal huwelijken.]

Wat me trof in dit scheidingsartikel was een opmerking van een (zelf gescheiden) scheidingscoach:

“Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen.
Als je jaren getrouwd bent geweest heb je een geslaagd huwelijk gehad.
Ga je scheiden, dan stop je dat huwelijk, waarna je een andere vorm van liefde probeert te vinden. Met elkaar.

Kan dit werkelijk? Een vorm van “liefde” vinden met een ex partner?
Bij de meeste gescheiden mensen die ik ken (ook jaren nog ná de scheiding) is met elkaar praten al moeilijk, laat staan een vorm van “liefde” vinden.

Een relatiecoach zegt in datzelfde artikel; “Scheiden is geen falen: het is een fase”
Ook dát ken ik van dichtbij; een voorbijgaande fase.
Mensen zijn NIET gelukkig met elkaar maar gaan NIET gaan scheiden ( maar aan hun huwelijk “werken”) én worden later wél weer gelukkig met elkaar.

Ik las dat tweederde van die ongelukkige stellen, die toch bij elkaar zijn gebleven, vijf jaar later weer blij met elkaar waren ( Sleutelwoord: samen)

Ik leerde nóg een nieuw begrip: collaborative divorce (overlegscheiding) Deze overlegscheiding schijnt relatief nieuw te zijn en zit eigenlijk een beetje tussen mediation en scheiden via een advocaat in. Het is de bedoeling om uit elkaar te gaan in goed overleg, terwijl er een advocaat over de schouders van het stel meekijkt.

Ik werd me, door dit artikel, ook bewust van het feit dat een echtbreuk bijna altijd met de eigen geschiedenis te maken heeft
Er stond een voorbeeld bij:
Als je gewend bent alles uit de weg te gaan omdat je toch nooit iets goed deed volgens jouw ouders, dan sta je op die manier wellicht ook in je huidige relatie.

Maar ben je je dat bewust?
Pas dán kun je daar (wellicht) wat aan doen (patronen doorbreken)

Gevraagd naar waarom mensen gescheiden zijn, blijkt dat veel gescheiden personen (als er géén ander in het spel was) niet verder komen dan “uit elkaar gegroeid”, wat de werkelijk oorzaak was, is vaak niet echt aan de oppervlakte gekomen.

Het lijkt me dat je dát wél boven tafel moet hebben vóór er weer een relatie aangegaan kan worden.
Het Oudgriekse aforisme ”gnōthi seauton” Ken Uzelf lijkt me ook bij scheiding van toepassing.

Zelf heb ik veel over mijzelf geleerd van een ooit (in werksituatie) aangeboden inleidings cursus transactionele analyse. Dat werkte ook positief door in mijn relatie!

TA en dan met name het gedeelte over de dramadriehoek.

Neem een willekeurige verbale confrontatie met iemand (bijvoorbeeld je partner) bekijk je eigen gedrag eerlijk en onderzoek welk van de drie spelers in de driehoek jij in die situatie was, dan kun je herleiden waar het gedrag van de ander vandaan komt ( je dwingt de ander in die andere rol)
Fascinerend en leerzaam!

Communicatie is altijd essentieel in welke relatie dan ook: goede communicatie schept verbondenheid.

Citaat Annie M.G.

“Alle verhalen eindigen gelukkig,

als je maar op tijd stopt”

Anna Maria Geertruida Schmidt (1911,1995) dichteres, schrijfster van musicals, toneelstukken, radio- en televisiedrama, kinderboeken en versjes

Ethische kwestie (6) *)

(Bijna) iedereen heeft een moreel kompas. De een heeft andere morele waarden dan de ander. Soms kan een mens in verwarring worden gebracht: Is dát wat we (de Overheid, de maatschappij) doen, juist? Ben ik het wel eens met dit voornemen/deze wet/ deze regeling?
Soms ligt de grens niet zo duidelijk.

Deze keer gaat de ethische kwestie over (huis) dieren en hun gezondheid.
Hoe ver ga je als een dier ziek wordt? Dierenarts, operatie, medicatie, transplantatie?

Zoals (bijna) alles in dit leven gaat dit óók over GELD.
Een dure operatie voor hond of kat als de eigenaar géén geld heeft, kán dus niet (hoewel ik zeker weet dat er ook mensen zijn die zich in de schulden steken om hun huisdier wél die operatie te geven) Je houdt van het dier en wil hem de beste zorg geven, maar hoever ga je?

Onlangs zag ik onderstaande foto met onderschrift; Een chimpansee wordt behandeld in een operatiekamer in Almere.

Geweldig dat in een rijke land zoals Nederland het mogelijk is een, in gevangenschap levende chimpansee, in een volledig ingerichte operatiekamer te kunnen helpen, maar tegelijkertijd schuurt er iets als ik denk aan journaalbeelden van elders in de wereld: bedden in een ziekenhuisgang met gewonde mensen erop en bijna geen middelen om die mensen te helpen

Hoever zijn we hier bereid om te gaan?

*) Ethische kwestieblogs maak ik, niet om er een antwoord op te krijgen, maar om de lezer zelf te laten nadenken (zoals ik ook gedaan heb toen ik over de kwestie hoorde of las) over zijn/haar eigen morele waarden en hoe de grens daarvan ligt

Vogelwetens(w)aardigheden(9)

Als lid van de Vogelbescherming komen veel vogelnieuwtjes tot mij. Af en toe noteer ik iets “opmerkelijks” om dat “ooit” te delen.
NU is weer zo’n deelmoment

Dat de koekoek genoemd is naar het geluid dat hij maakt (onomatopee) wist ik. Wat ik niet wist dat de duivel ook koekoek genoemd werd. Zeker in het Engels kennen we de uitdrukking “to be cuckoo” zijn, wat betekent “achterlijk” of “maf” zijn.

Er zijn ook uitdrukking als “Dank je de koekoek” en” loop naar de koekoek”.
In deze betekenissen is koekoek de duivel!
Het blijkt dat men vroeger de naam van de duivel niet wilde uitspreken en een vervangende naam voor hem verzon, zoals koekoek.
Waarom geen vink of kraai maar een koekoek? Het blijkt dat dit komt omdat de koekoek in de Oud-Noorse mythologie een, aan de God Thor gewijde vogel was, men zag destijds overeenkomsten tussen Thor en de duivel (bron : Onze Taal)

Reigers kunnen enorm veel (dun)poepen én, omdat ze veel vis eten en er dus veel visresten in hun poep zitten, stinken ze erg. De uitdrukking “Schijten als een reiger” betekent: dunne poep (diarree) hebben.

Fazanten komen oorspronkelijk uit Griekenland; ze vliegen liever niet, ze rennen liever dan dat ze vliegen. Als ze al vliegen staan ze binnen 100 meter weer op de grond, Ze slapen (roesten) het liefst in groepen
fazantenhaan

Op fazanten wordt, door erkende jagers met jachtvergunning gejaagd, in de periode van 15 oktober tot en met 31 januari fazantenhaan; op de fazantenhen (ivm broedperiode) wat korter, nl tot en met 31 december ( die periode is dan meteen het culinaire wildseizoen)

De meeste roodborsten vertrekken in de winter naar het zuiden ( Scandinavische roodborsten komen dan hier) voor ze vertrekken komen ze ongeveer 5 gr vet aan ( meer dan 1/3 van hun lichaamsgewicht) Zodoende kunnen ze 36 uur achter elkaar door vliegen.
Een roodborstje wordt gemiddeld gemiddeld niet oud (2 tot 3 jaar)

De oudste roodborst ooit, gedocumenteerd in Nederland bleek, doordat hij geringd was, 20,5 jaar!

Een fuut heeft zich zo aangepast aan het water dat hij bijna niet op het land kan lopen, zijn poten zitten zover naar achteren dat hij geen evenwicht om te lopen heeft.
Als, in de paartijd, futen elkaar willen versieren duikt hij of zij onder om een waterplantje voor haar/ hem te halen ( het verschil tussen mannetje en vrouwtje is niet te zien)

Als je het moeilijk vindt om vogels in een vogelboek te vinden dan is “De gewiekste vogelgids” geschreven door Nico de Haan misschien iets; alle vogels zijn ingedeeld op kleur, gedrag, vorm en leefgebied.
Er leiden dus meerdere mogelijkheden naar de gezochte vogel.

Astrologische lente

Op 1 maart begon de meteorologische lente.
Nu, op 20 maart begint, op het noordelijk halfrond, de astrologische lente

( het woord “lente” in narcissen)

De astrologische lente begint op de dag dat dag én nacht bijna overal op aarde even lang zijn*)

Voorspeld wordt dat de lente dit jaar de “normale” lentetemperaturen zal hebben (wel met een duidelijk van elkaar afwijkende eerste en tweede helft)

Weervoorspellers vinden het moeilijk het weer (en de temperaturen) van een overgangsseizoen (lente & herfst) te voorspellen; de winterstand schakelt langzaam over naar zomerstand (bij herfst omgekeerd) en kan vrij grillig zijn. Men verwacht een koude maartmaand en in de loop van april warmer weer ( bron: weer.nl)

Het voorjaar is het droogste seizoen in Nederland ( gemiddeld 172 mm regen)**)

*) Dat gebeurt 2x per jaar; de andere keer begint de herfst
**) In de zomer gemiddeld 225 mm en in de winter 208 mm (de herfst 242mm)

Laren toen en nu

Eén van de oudst bebouwde plekken in het Gooi is Laren.
De allereerste mensen die er woonden waren dragers van de trechterbekercultuur (neolithische* cultuur in Nrd.Europa)

Het was een boerendorp met weefindustrie als belangrijke bron van inkomsten. Na de komst van een tramlijn veranderde het in een forensendorp (het tramtraject Amsterdam- Laren werd tussen mei 1881 en april 1882 in fasen geopend)

In de volksmond werd de tram De Gooische Moordenaar genoemd, wegens de vele ongevallen, soms met dodelijke afloop (totaal lieten 117 mensen het leven door deze tram).

In de 19e eeuw werden de Gooise dorpen ontdekt door kunstenaars (oa. Anton Mauve, Jan Sluijters en Ferdinand Hart Nibbrig verbleven korte of langere tijd in Laren [over het kunst verzamelende, van oorsprong Amerikaanse, echtpaar Singer schreef ik al een blog op 2 april verleden jaar]

Het oude Stationshotel dat rond 1920 werd gebouwd ( waarvoor de Gooische moordenaar een halte had) werd in 1940 omgedoopt tot Hotel Hertenkamp en werd nog later Chinees restaurant Golden River.
Een monumentaal pand met Chinese uitstraling vlakbij het hertenkamp.

Een paar dagen geleden was ik in Laren en liep langs Larens gebouwen en natuur.

Het grote Chinese restaurant Golden River is gesloopt, de 11 (of 12? daarover is (nog) geen duidelijkheid) appartementen zijn in aanbouw.

De restanten van een stuk van de voormalige Chinese gevel zijn nu te zien bij de Groene Afslag (multifunctionele ontmoetingsplek in Laren waar een duurzame toekomst centraal staat)

Gelukkig is het hertenkamp dat in januari 1933 in het kader van “werkverschaffing voor werkelozen” werd aangelegd (kosten 4900 gulden) er nog wel.
Hoewel ik ergens las dat Piet Adema (minister van landbouw) vindt dat dam- en edelherten in de 250 Nederlandse hertenkampen niet achter een hek thuishoren, maar in velden en bossen. Of hij zijn zin krijgt en ook dit hertenkamp moet sluiten is nu nog niet bekend.

Wat ook vroeger een Larense trekker was, was speelgoedzaak oom Frits, een heel bijzonder pand met trapgevel waar in 1917 de Larense kunsthandel “Villa Mauve” in gevestigd was.
In 1928 zat het Verkeershuis van de Larensche Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer in dit pand. Na het VVV had Frits Voskuil die hier zijn fotozaak en daarna werd het speelgoedhuis Oom Frits.
Ook oom Frits is verledentijd.

Deze zaak werd opgevolgd door speelgoed gigant Bart Smit en later Intertoys. Nú zag ik dat de, in 1973 opgerichte winkelketen Xenos, in het historische pand een filiaal heeft.

Ook Larense restaurants hebben andere namen dan ik me kan herinneren, op de Saksische boerderij aan de Naarderstraat, ooit de Vrije Heere geheten staat nu George L.A.! (Misschien andere parasols op het terras maar verder lijkt het nog op wat het was)

Er zijn ook leuke nieuwe dingen: een hek met titel “Laren van Weleer” ontworpen door Jacques de Wit (1898-1983) en ambachtelijk vorm gegeven door Cees Snoey (1922-2012) Nederlands decorbouwer bij Singer Laren en van tv programma’s als Zeskamp en Spel zonder Grenzen

Het hek is geplaatst op het terrein van het hertenkamp

Ik zie nu dat Laren ook met de tijd meegaat, in ieder geval één bewoner van Laren, getuige een groot bord in een tuin waarop staat dat het huis gasloos gemaakt wordt!

Vlakbij het hertenkamp staat een “nieuw” beeld in de openbare, buitenlucht, 3 gladde, glimmende mannetjes, goud, brons en zilverkleurig in wat momenteel een krokuskleurig grasveldje is. Het beeld is gemaakt door Herold van den Berg en heet “Monument van verdraagzaamheid”

Laren wordt omringd door heidegebied, de Noorder-, Wester- en Zuiderheide, heden ten dage in beheer bij het Goois natuurreservaat

Vele kunstschilders, waaronder Anton Mauve (1838-1888) zijn geïnspireerd door dit heidegebied en hebben het geschilderd.

Aan de rand van de Zuiderheide stond (vanaf 1958) een stenen theehuis ’t Bluk
( Bluk betekent hakblok) Helaas brandde dit in 2000 tot de grond toe af.

Gelukkig werd in juli 2001 de eerste steen van ’t nieuwe Bluk gelegd en kan er weer, binnen of op het grote terras, met uitzicht op de heide; een kop koffie met gebak is genuttigd worden.

Momenteel is er in ’t Bluk een expositie “Memories of Amazing Journeys”

Het terras van t Bluk in maart: een heerlijke plek om in het maartse zonnetje te zitten.

*) cultuur in Noord-Europa van ca. 4350 tot 2800/2700 v.Chr.

**) Vóór het stenen gebouw, stond op die plek een houten keetje, waar een kunstschilderes haar atelier had die, zo gaan de verhalen, ook wel eens thee of limonade schonk.

Muurgedicht

Laatst liepen we weer eens in één van de best bewaarde vestingstadjes van Europa, wier geschiedenis rond het jaar 1000 begon: Naarden.

Op 16, meest witte, huizen in dit vestingstadje staan muurgedichten van zeer uitlopende dichters.
Zo zag ik gedichten van Ida Gerhardt, Lucebert, Bernlef, Kopland.

Voor dit blog koos ik een muurgedicht van de, voor mij tot dit moment onbekende dichter Tom van Deel (1945-2019 )

Hij was dichter, essayist én literatuurcriticus ( bij de Trouw)

In in de periode van 1972 tot 2002 maakte hij deel uit van zestien verschillende jury’s, die 32 maal een prijs uitreikten. Bovendien verzorgde hij jarenlang korte recensies voor bibliotheken, die bepaalden of een boek aangeschaft werd of niet

De titel van het gedicht “Glorie” staat als een soort watermerk “achter” de tekst.

Zelf zei hij eens over zijn dichten
” ‘Ik ben steeds weer de dichter van één versje. Mijn poëzie is inderdaad witloos, als een steen of als een schilderijtje. De gedachte komt wel eens op, dat ik met de titel een spijker in de muur sla, en daar hangt dan mijn versje aan.”

In Naarden “hangt” een van zijn gedichten aan een muurwand, voor iedereen om te zien en te lezen.