“China Dreams”

Ruben Terlou, fotograaf (en niet-praktiserend arts*) heeft ook zijn sporen als documentairemaker verdiend. Hij heeft in ooit China gewoond en daar Mandarijn (de meest gesproken taal van de wereld) leren spreken.
In de VPRO tv- documentaires “Langs de oevers van de Yangtze” en “Door het hart van China” reisde hij door China en interviewde én fotografeerde hij Chinezen.
In “De wereld van de Chinezen” reisde hij door de wereld (oa. VS, Cambodja, Servië en Kenia) om de dáár wonende en werkende Chinezen te interviewen: Waarom waren ze daar? Wat deden ze daar? en Hoe leefden ze?
Hij fotografeerde ze ook.
Eerder waren we in Museum Hilversum om daar zijn fototentoonstellingen te bezoeken.

NU is er daar de tentoonstelling “China Dreams” waarin, behalve de foto’s van Terlou,
ook die van Ruben Lundgren (1983) fotograaf en curator (woont en werkt in China) en die van Xiaoxiao Xu (1984 geb. in China, sinds 1999 woonachtig in Nederland en cum laude afgestudeerd aan de Fotoacademie Amsterdam in 2009) te zien zijn.

Museum Hilversum is deels gevestigd in het oorspronkelijke raadhuis van Hilversum. Een gedeelte van het markante gebouw op de Kerkbrink is nu al zo’n 250 jaar oud en daarmee één van de oudste gebouwen van Hilversum. Na 1931, toen het nieuwe “Dudok” gemeentehuis werd geopend, had het gebouw meerdere functies, de laatste decennia vooral als museum.
In 2005 werd het nu geheten Museum Hilversum uitgebreid met een spectaculaire ronde uitbouw (naar ontwerp van Hans Ruyssenaars)

“China Dreams” is een trilogie over het China van vandaag, een tijdsdocument door de ogen van hedendaagse fotografen en documentairemakers.

In een tv.presentatie over Xiaoxiao Xu leren bezoekers haar persoonlijk een beetje kennen.
Xiaoxiao ging voor deze foto’s op zoek naar de wereld rond de Chinese muur
De muur is NU een symbool van de binnen- en buitenkant van China

3 foto’s van nabij de Muur.
De meeste jongeren zijn van de nabijheid van de muur vertrokken naar dorpen en steden; de mensen die wél nog bij de muur wonen zijn vaak ouderen en kinderen.

Ook (stukken van) Terlou’s documentaires zijn in het museum te zien

foto prauw (Terlou)

Lundgren is niet op zoek naar het alledaagse, maar deelt in een heel eigen esthetiek zijn verwondering over de nieuwe digitale wereld.

In de bar van Fly Zoo Hotel is de barman vervangen door een hydraulische robotarm, die elk drankje tot op de millimeter kan afmeten en 5 shake-en stir technieken kent!

Een trein staat op het punt van vertrekken vanaf het nieuwe station Kunming-Zuid; dit station is het Chinese visitekaartje voor de toekomst

Tijdens een persconferentie van telecomgigant Huawei worden hapjes met vlaggetjes “5G is Now” geserveerd. (Westerse overheden spreken nu openlijk hun wantrouwen uit over de Huawei techniek; men vreest dat het bedrijf zich leent voor spionage door de Chinese Overheid.)

Een bijzondere fototentoonstelling die nog tot 24 oktober in Museum Hilversum (Kerkbrink) te zien is

*) Hij deed 2 jaar promotie onderzoek naar leukemie in het AMC (Amsterdam)

Vooruitgang?

Een doodlopend straatje met leuke huizen, niet allemaal dezelfde; afwisseling.
Geen stoepen, geen hekjes of schuttingen voor de tuinen, alles open: heggetjes, bomen en struikjes.

Mensen gaan (soms) meer verdienen. Gevolg: er komen meer auto’s.
Kinderen worden groot. Sommigen blijven thuis wonen, halen hun rijbewijs en kopen een autootje
Relaties gaan stuk, wederhelften vertrekken. Er komen nieuwe partners, partners met een eigen auto
Dat zijn dan 2 auto’s op één adres. Gevolg: meer blik op straat.

Zonnepanelen raken steeds meer in trek., dan zijn bomen “lastig”, schaduw moet vermeden worden. Gevolg: bomen worden drastisch gesnoeid of omgehakt.

Toen de boom nog bloeide en nadat de boom drastisch werd “ingekort” (de bomeninkorter staat er nog)

Zonnepanelen en auto’s

Een doodlopend straatje met leuke huizen, niet allemaal dezelfde; afwisselingen.
Geen stoepen, geen hekjes of schuttingen voor de tuinen, alles open: heggen en struiken.
De “vooruitgang” : Minder bomen, meer blik, minder dakpannen.
Anders.

Nooit

Nooit = geen enkele keer; nimmer; op geen enkel tijdstip …… “met sint -juttemis!”

Deze mis (dienst) voor Sint Jut (Jutte) werd dus kennelijk nooit gehouden
Maar wie was die sneue Sint Jut (te) eigenlijk?

Ik las dat deze uitdrukking voor het eerst is aangetroffen in de Kronieken van Roermond in 1577 en dat de hele uitdrukking luidt:… met sint-juttemis als de kalveren op het ijs dansen.
Daar zijn later 2 uitdrukkingen uit ontstaan die allebei NOOIT tot betekenis hadden:
Met sint -juttemis en
Als de kalveren op het ijs dansen.

Er zijn nogal wat verklaringen voor de herkomst van de uitdrukking “ Met sint- juttemis”
maar het komt er eigenlijk op neer dat men de oorsprong ervan NIET zeker weet.

Een paar van de (on)mogelijkheden
Juttemis zou afkomstig kunnen zijn van:

* de Bijbelse Judit (betekenis “vrouw uit Judea”). Haar naamdag was 17 augustus, maar gezien de toevoeging : als de kalveren op het ijs dansen én er op 17 augustus in Nederland nóóit ijs ligt ( laat staan dat kalveren kunnen dansen) vond dit “evenement” dus nóóit plaats

*Jutte zou een ander woord voor Joden zijn; De Joden kennen geen “mis” dus een Juttemis wordt nooit gehouden; bestaat dus niet;

*Pausin Johanna (rond het jaar 855) Zij werd verondersteld een man *)te zijn en als zodanig werd ze paus, pas toen ze (2 jr later) beval van een kind “ontdekte” men dat ze eigenlijk een vrouw was. (Ze stierf bij de geboorte van dit kind, dus van een “afzettingsprocedure” hoefde geen sprake meer te zijn)
Zij heeft nooit haar eigen naamdag gekregen!

Het woord sint-juttemis wordt met een streepje en kleine letters geschreven, omdat niet (meer) wordt verwezen naar een bestaande heilige.

Er blijken meer spreekwoorden te zijn die NOOIT betekenen:

Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen;

Als er twee zondagen in één week komen;

Als de kiekens tanden krijgen (Vlaanderen)

*) Elke katholieke geestelijk die in aanmerking komt om paus te worden schijnt na dit débacle met Johanna op zijn mannelijkheid gecontroleerd te worden. ( Testiculos habet et bene pendentes oftewel “Hij heeft testikels en ze hangen goed”)

“Open je ogen”

Het landelijk Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel (CoMensHa) zet zich in voor de belangen en rechten van (mogelijke) slachtoffers van mensenhandel in Nederland. Ze brengen de aard en omvang van mensenhandel in beeld, signaleren, adviseren en agenderen, coördineren zorgcoördinatie en opvang, geven voorlichting en hebben een verbindende rol in de keten.

Ik werd attent gemaakt op een reizende tentoonstelling die t/m 24 augustus te zien was rondom het gemeentehuis in Borculo. Ik bleek deze tentoonstelling al in 2019 gezien te hebben.
Nog steeds trekt de tentoonstelling rond om aandacht te vragen voor mensenhandel.
De indrukwekkende buitenexpositie Open je ogen bestaat uit 30 ruim anderhalve meter hoge portretten en is dit jaar nog te zien

va 25 augustus – 15 september in Arnhem

van 15 september – 6 oktober in Baarn

van 6 oktober – 27 oktober in Zwolle

van 17 november – 8 december in Ede en

van 8 december – 29 december in Wijchen

De portretten zijn gemaakt door Ernst Coppejans i.s.m. Mirjam Bekker-Stoop van Stichting Open Mind

In 2016 kwam Coppejans in aanraking met slachtoffers van mensenhandel in Amsterdam. Hij wilde ze beter leren kennen en ging wekelijks langs bij het opvanghuis. Samen met de slachtoffers ontstond het uiteindelijke idee om een reeks anonieme portretten te maken in het asiel waar deze vrouwen en mannen tijdelijk veiligheid en een thuis vonden.
De serie ‘Sold’ was in 2019 te bewonderen in de grote kerk op het Fotofestival Naarden en won tijdens de Zilveren Camera Awards de Paul Peters Prijs voor sociaal-maatschappelijke fotografie. Ook werd hij eerste bij de LensCulture Portrait Awards 2020.

Stichting Open Mind In 2016 kwam Coppejans in aanraking met slachtoffers van mensenhandel in Amsterdam. Hij wilde ze beter leren kennen en ging wekelijks langs bij het opvanghuis. Samen met de slachtoffers ontstond het uiteindelijke idee om een reeks anonieme portretten te maken in het asiel waar deze vrouwen en mannen tijdelijk veiligheid en een thuis vonden.
De serie ‘Sold’ was in 2019 te bewonderen in de grote kerk op het Fotofestival Naarden en won tijdens de Zilveren Camera Awards de Paul Peters Prijs voor sociaal-maatschappelijke fotografie. Ook werd hij eerste bij de LensCulture Portrait Awards 2020.

Wat betreft Stichting Open Mind: MENSENHANDEL is een thema waar Open mind zich al jaren succesvol met hart en ziel voor inzet. Verder houdt Open Mind zich bezig met het programma GHNT (Geweld Hoort Nergens Thuis) om de samenleving op te roepen mee te helpen de ‘cirkel van geweld’ te doorbreken.
Ieder jaar zijn in Nederland 200.000 volwassenen en 119.000 kinderen slachtoffer van huiselijk geweld of kindermishandeling. Een belangrijke taak is hier weggelegd voor de overheid, maar zij is logischerwijs niet in staat om al deze mensen te traceren en te ondersteunen, daar komt Stichting Open Mind in actie!

Idee

Een sportschool mét zwembad gaat verhuizen.
Ik neem aan dat men het zwembad laat leeglopen, misschien wel volstorten?
Het is allemaal niet te zien, zelfs niet met deuren die constant openstaan.
Wat er wél te zien en vooral te horen is zijn hamerende mannen die in en uitlopen en van alles in een container zwiepen

Ik loop er soms langs als ik een bepaalde boodschap ga doen.
Container 1 is verdwenen, container 2 staat ervoor in de plaats. Brokken steen, karton, platen hout; het zijn kennelijk van-alles-wat-containers.
Na een tijdje is het lawaai voorbij, de wit geklede mannen zijn weg (of binnen)

De “laatste” container staat er lang. Bovenop ligt een witte plafonniere. Stuk natuurlijk!
Ik heb ‘m (stiekem) al een keer omgedraaid; aan de onderkant is een stuk ingedeukt.

Voor wat ik hem zou willen gebruiken zou dat niks uitmaken!
Maar iets uit een container halen! Ook al wéét ik dat het wordt weggegooid…..
Ik heb er ’n beetje moeite mee.
Ik kom er weer langs, de lamp ligt er nog, de deuren zijn dicht. Ik kan het niet “netjes” vragen. Ik loop langs

Een kleine week later ga ik daar vlakbij weer een boodschap doen; ik heb een grote tas bij me. De container staat er nog, de ex-sportschool is ontmanteld en verlaten. Op de terugweg stop ik de lamp in de tas

Ik heb een idee voor die lamp.
Ik zet hem onderste boven met eronder waxinelichtjes op batterijen.
Het is even oetelen vóórdat ik het heb zoals ik het voor ogen had maar het werkt.

De volgende keer dat ik langs de/het vroegere sportschool/zwembad kom, is de container weg (er staat ook geen nieuwe) Het “leeghalen” is kennelijk klaar!
Ik was net op tijd met de lamp.

’s Avonds als het donker wordt moet de lamp opgetild, de lichtjes ook, knopje om, lichtjes weer onder de lamp, lamp er weer overheen en ik weer naar binnen. (Wel een gedoe in deze tijd dat alles op afstandsbediening werkt!)

Het is (nog) heerlijk weer, s avonds staat de schuifpui open, ik dartel nu ‘s avonds heen en weer voor mijn lamp, maar ’s winters gaat dat vast niet gebeuren.

Het staat wel leuk Hoewel?
Eigenlijk is de lamp wat te groot voor het formaat tuin.
Ik denk dat hij in de (naaste) toekomst weer in een (oranje-plastic) container verdwijnt.
Soms heb ik (best) leuke ideeën, soms werken zo ook (zelfs op de lange duur)

Stoomextractor

Soms zie je iets en denk je “Wat is dat?”
Dat had ik onlangs bij een familielid die een stoomextractor (sappan) liet zien.
Een ingenieus uitziende pan in lagen met kraantje en slangetje.
Verse groenten en fruit kun je daarin d.m.v. stoom verhitten; er komt dan sap vrij.
Ideaal voor mensen met fruitbomen of een groentetuin.

Zo’n pan bestaat uit 6 onderdelen, 3 gelaagde pannen met een deksel en een sapslang met een klem.

De bovenste pan wordt gevuld met fruit of groenten.
De warmtebron verwarmt de onderste pan die gevuld is met water, waardoor stoomontwikkeling ontstaat. De stoomontwikkeling zorgt ervoor dat celwanden van het fruit (of groenten) kapot gaan waardoor het sap met het stoomwater onderuit het slangetje komt (de hoge temperatuur tijdens het proces zorgt ervoor dat het sap gesteriliseerd wordt)
Het sap kan daarna (in gesteriliseerde) weckflessen bewaard worden.

Butterhuizen

Eind jaren ’80 van de vorige eeuw kreeg Heerhugowaard expansiedrift en werd begonnen met het bouwen van een nieuwe wijk; Butterhuizen, of zoals de West Friezen zelf zeggen: Butterhuze!
In 1994 was de wijk af.

Locatie: Breedtegraad (N):52.654821730078.Lengtegraad (E):4.8093547369868)

Deze wijk telde in 2013 ongeveer 3.645 inwoners waarvan er 49.2% man en 50.8% vrouw waren en heeft een totale oppervlakte van 93 hectare, waarvan 7 ha water en 86 ha land.

We reden door de wijk en zagen straatnaambordjes met namen als kraagbeer en brilbeer.
Liepen hier vroeger beren rond?

Butterhuizen was overigens ooit de naam van een buurtschap (voornamelijk lintbebouwing) aan de N242.
De nieuwbouwwijk werd in de jaren ’80 ten oosten van dit buurtschap gebouwd en de naam werd “geleend”

Er kwamen daar géén beren voor, ook niet in de oertijd! De straatnaambedenkers hadden het ludieke idee bedacht dat bedreigde diersoorten dan misschien in de toekomst wel uitgestorven zouden raken, maar NIET hun namen, die zouden voortleven in Heerhugowaard! (Je moet er maar op komen!)

Het zette mij in ieder geval aan het denken; kraagbeer en reuzenpanda, ik had er een beeld bij, maar een een blauwe beer? Een brilbeer?

Ik zocht er foto’s van op en ……..

……. maakte mezelf én misschien ook mijn bloglezers iets wijzer.

Herbruikbare supermarkttassen

Ooit in Engeland, in de tijd dat wij in Nederland nog volop plastic tasjes bij de boodschappen kregen, deden we, op vakantie, boodschappen bij Tesco, een grote supermarktketen.
Daar maakten ze reclame voor herbruikbare tassen, ze stonden, niet te missen, bij de kassa.
Ik kocht er één en heb, in Engeland alleen DIE tas gebruikt.

Ook in Nederland werd het MIJN boodschappentas totdat “de vellen erbij hingen”
Goed duurzaam bezig (geweest)

Ooit met een camper rondtrekkend in Nieuw Zeeland zagen we dat dat land veel verder was dan Nederland wat betreft duurzaamheid. Op campings waren heel veel gekleurde vuilnisbakken voor heel veel verschillende materialen.
Er waren veel zonnepanelen op daken (ook op de camping) en er waren toen daar al minder plastic zakjes in winkels.

Bij één supermark keten kon je een reusable bag kopen, als hij stuk of “op” was kon je hem inleveren en een nieuwe krijgen; de oude werd door hen ingeleverd en gerecycled. ( ik meen dat het de Countdown supermarktketen was)
Ook waren we eens bij een supermarkt waar je een duurzame tas (voor weinig) kon kopen en elke keer dat je met dié tas bij zo’n winkel ( ik meen Four Square ) boodschappen kwam doen kreeg je een (kleine) korting op je boodschappen!

Die tas heb ik heel lang in Nederland ook nog gebruikt. Maar helaas ook die overleed.
Toen kwam er een jute tas, die heel lang mee is gegaan, maar ook deze is onlangs zo niet overleden, dan toch zwaar ziek geworden. Ik heb hem gerepareerd maar de vraag is ”voor hoelang”

Dus op zoek naar een nieuwe tas. Gisteren vond ik er één van recycled cotton/polyester (gedecoreerd met bladen) Op het etiket staat: restmateriaal uit eerder productie is opnieuw gebruikt voor dit artikel; het materiaal teruggebracht tot vezelniveau wordt waarna het opnieuw gesponnen en als garen gebruikt wordt. Duurzaam, dus ik kocht die tas.

Thuis toch maar eens gekeken of het ECHT duurzaam is ( had ik eerst moeten doen):
Beoordeling Polyester (ook elastaan en andere synthetische stoffen) op de site van “Voor de wereld van morgen”

Pluspunten

*Zeer sterk, slijt bijna niet en gaat daardoor zeer lang mee
*In het productieproces worden minder chemicaliën gebruikt dan bijvoorbeeld bij katoen
*Voor de productie is geen land en weinig water nodig

Minpunten

* Veel grond voor nodig, wat kan leiden tot ontbossing
* Bij de productie wordt veel water gebruikt, wel 20.000 liter voor 1 kilo katoen.
* Bij de teelt van katoen worden veel kunstmest, pesticiden en chemicaliën gebruikt. Slecht voor het milieu én voor de arbeiders die op katoenplantages werken.
* Ook bij het bewerken van de vezels tot stof worden veel chemicaliën gebruikt
* Niet een heel sterke stof, dit beperkt de levensduur van een katoenen kledingstuk

Katoen is een van de meest gebruikte stoffen ter wereld: ongeveer 40% van onze kleding is van katoen gemaakt. Maar echt duurzaam is het niet
Ik weet niet ( nog steeds) niet of ik de goede keus heb gemaakt met deze tas!
wereld van morgen advies:

Wat duurzame stoffen betreft, is lyocell – ook wel bekend als Tencel – de absolute top. Naast dat het goed scoort qua duurzaamheid, heeft het ook nog eens hele fijne eigenschappen: het is zacht, zo sterk als polyester en neemt vocht beter op dan katoen.

Dus voor de volgende tas, op zoek naar een tas van Lyocell !

Nazomeren

Ook in Nederland zijn de gevolgen van klimaatverandering merkbaar.
Het KNMI meldt oa.

Ook in Nederland is er sprake van opwarming; het grootste deel van deze toename, namelijk 1,4 graden vond plaats tussen 1951 en 2013:
Tussen 1910 en 2013 nam de jaarlijkse neerslag in Nederland toe met 26 procent; Alle seizoenen, behalve de zomer, zijn natter geworden:
Uit waarnemingen blijkt dat de zeespiegel aan de Nederlandse kust sinds 1900 stijgt met een gemiddeld tempo van 1,8 millimeter per jaar: sinds 1951 komt droogte iets vaker voor in Nederland. Deze trend zet in de toekomst waarschijnlijk door.

In mijn beleving verschuiven de seizoenen een beetje :Herfstasters, de naam zegt het al bloeien in de herfst; het is nu de 3^de week van augustus en ze zijn (in het park) al bijna helemaal uitgebloeid!

Bessen in allerlei soorten en maten zijn al volop zichtbaar

…”wild” fruit; rozenbottels, bramen, (wilde) appels, hazelnoten en vruchten die er uit zien als gele pruimen

…en paddenstoelen; “gewoon” in het gras Een heksenkring in augustus!

De hei staat volop in bloei; op het bankje met “diepzinnige” tekst is het goed uitrusten.

Er zijn nog heerlijke zonnige dagen, waarop de zonnebloemen en het gele boerenwormkruid staan te stralen

…maar ook regenachtige, herfstachtige, binnenblijfdagen!

De scholen zijn weer begonnen; de vakantieperiode is voor de meesten weer voorbij
Geluiden van kinderstemmen op schoolplein vullen weer de lucht (evenals vliegtuigen, die na de Coronastilte opvallen)

We kunnen nog een maandje genieten van de (na)zomer en dan…… treedt op 22 september de HERFST in

Op de plek van….

Er zijn gebouwen die me intrigeren. Wanneer zijn ze gebouwd? Waarvoor?
Wat is hun geschiedenis?
Soms duik ik erin en probeer e.e.a. te achterhalen, zoek ik foto’s, probeer zelf foto’s van het NU te maken.
Vandaag het Klein seminarie in Brouwhuis (nu Gemeente Helmond Nrd.Br

In 1929 werd een kleinseminarie met dienstwoning gebouwd in het voormalige dorp Brouwhuis (Nrd.Br.in 1968 geannexeerd door Helmond)
Het seminarie (+ dienstwoning) werd gebouwd in opdracht van de Paters van het Heilig Hart van Jezus*).
Het ontwerp in expressionistische stijl werd gemaakt door de Nijmeegse architect J.G. Deur.
De voorgevel bestaat uit 3 delen, links klaslokalen, (ongeveer) in het midden de bekoepelde toren met trappenhuis en rechts nog wat lokalen met uiterst rechtsboven de kapel

Ik las dat dit het eerste kleinseminarie voor jongens vanaf 11 jaar was waar jongens intern een middelbare schoolopleiding volgden met het doel om priester te worden.

Begin 1945 diende de dienstwoning (keek uit op de startbaan) tijdelijk als onderkomen voor het vliegend RAF personeel (N1818 Squadron N0 124 Wing ) dat op Vliegveld Rijpelberg (met geallieerde codenaam B.86 Helmond) was gestationeerd.

Tweede Wereldoorlog Vliegveld Rijpelberg (ten oosten van Helmond) was aangelegd tussen okt en dec. 1944 en is in gebruik geweest van 9 januari 1945 tot 14 juli 1945.

Tweede Wereldoorlog vliegveld geprojecteerd op kaart Helmond

Het kleinseminarie sloot in 1969 haar deuren toen het aantal roepingen drastisch terugliep; het werd een streekschool.
In 1992 werd het een asielzoekerscentrum.
Ik las dat het gebouw voor ruim 1,3 miljoen aan het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) verkocht werd. Het bood plaats aan zo’n 450 personen.

In 2008 heeft woningbouwvereniging”Bergopwaarts” het aangekocht en verbouwd om er jongerenhuisvesting te kunnen realiseren (Bron Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.)

Momenteel biedt het plaats aan jongeren met begeleiding naar zelfstandig wonen. Verder is er crisisopvang voor vrouwen, vrouwen met kinderen, en tienermoeders. Ook is er zelfstandig wonen met begeleiding in appartementen op naam van SMO (=Stichting Maatschappelijke Opvang)

Waardering Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed:

Het voormalig seminarie is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarden als representatief voorbeeld van de stichting van opleidingsinstituten door katholieke congregaties in het Interbellum en is tevens van belang als voorbeeld van de typologische ontwikkeling van de kloosterinternaten. Het heeft architectuurhistorisch belang als voorbeeld van de regionale verwerking van expressionistische motieven en als voorbeeld van het werk van G. Deur. Het is gaaf bewaard gebleven.
Het is zeldzaam als voorbeeld van een congregatieklooster van de hand van deze Nijmeegse architect.

Het gebouw heeft een Rijksmonumentenstatus.

*) De Priestercongregatie van het Heilig Hart van Jezus is een congregatie in de Katholieke Kerk die in 1877 door de Franse priester Leo Dehon te Saint-Quentin werd gesticht..