Bistrosetje

Ooit, heel veel jaren geleden kocht ik een tuinsetje: 2 bistrostoeltjes met een rondtafeltje.
Metalen frame met houten latjes, groen geschilderd, ik meen dat de hele set 35,- gulden kostte.(ja, in die tijd was het)
bistroset 2
Het staat al die tijd aan de rand van de vijver, om “even” bij de vijver te zitten of een kopje koffie te drinken in de ochtend- of avondzon.
Zomer en winter staat het buiten en is dus aan flinke weerslijtage onderhevig.

Mijn lief heeft de tafel al eens van nieuwe latjes voorzien en ook een stoel heeft van hem een nieuwe zitting gekregen.
Eén latje heeft het nu bijna begeven en ook de rest ziet er niet echt stevig uit.

Tijd voor iets nieuws?
We gaan kijken.Ten eerste zijn de prijzen anders dan TOEN. Niet verwonderlijk, maar de prijsstijging is gigantisch
Ten tweede is de stijl veranderd, er zijn er met mozaieken in de zittingen en leuningen, wit met bewerkte pootjes, geheel hout, of geheel metaal; kortom een heleboel dat we NIET willen.
Simpele bistrostoeltjes zonder franje zijn door ons niet te vinden.

Mijn lief ziet maar één oplossing; zelf weer aan de slag.
Dus de zittinglatjes zijn er af en er worden weer nieuwe latjes gezaagd.
Dezelfde oude stoeltjes worden wéér opgeknapt, dat gaat wel “even ” duren (het wordt grondig gedaan!) Of het afgesproken is; de zon laat zich niet zien, we hoeven dus niet buiten te zitten.
Als de stoeltjes klaar zijn gaan ze hopelijk weer “even” mee.

Betrokken mens

Ik houd van betrokken mensen. Mensen die bezig zijn mét en zich inzetten voor een vereniging, een hobby, het milieu, de natuur. Kortom bevlogen mensen.

Eén van de caissières van de supermarkt waar ik altijd kom is (amateur?)fotografe.
Bij evenementen in de regio komen we haar wel eens tegen met haar fototoestel met telelens om haar nek.
Ze zet de foto’s ook op haar facebookpagina maar, omdat ik daar geen lid van ben kan ik de foto’s daarop niet zien, alleen zien op haar viewer, als ik haar tegenkom.

Vandaag zat ze achter de kassa en vertelde me dat ze gisteren de ooievaar (aan het broeden op een speciaal daarvoor neergezette paal in een naburig stadje) had gefotografeerd.
Ze werd, al vertellend, boos, zag ik. Wat bleek?
Er was een vliegtuig heel laag overgevlogen; de ooievaar was geschrokken en landde midden op de weg. Dat leverde haar dan wel een mooie foto op, maar het was NIET goed voor de ooievaar of de eieren. Gelukkig was er, op dat moment geen verkeer op de weg. Ze had de vliegtuigkenmerken genoteerd en naar de opdrachtgever een boze mail gestuurd. “Wat dacht hij wel? Laag vliegen bij zo’n ooievaarsnest”
Ze werd er nog boos om.

Ze gaat de meeste dagen wel even bij het nest kijken om foto’s te maken.

Verleden jaar was zij de eerste ( met haar telelens) die wist dat er geen 2 maar 3 jonge ooievaars waren geboren.

Alweer dierenleed.

De zondagen dat er formuleraces op t.v. zijn, zit mijn lief, afhankelijk van in welke tijdzone de race zich afspeelt, een groot deel van de dag aan de buis gekluisterd; voorbeschouwing, nabeschouwing, de hele reutemeteut wordt bekeken.
Ik vermaak me ondertussen met andere dingen en meestal gaan we als ALLES is afgelopen nog even naar buiten, de natuur in of zo.

Vandaag was er weer een race en om een uur of half 5 toen het afgelopen was, besloten we nog even te fietsen. In de polder is “ergens” een vogeluitkijkhut. Ooit hebben we hem gezocht en niet gevonden. We besloten vandaag het nogmaals te proberen.
wei

Het is droog en best wel een beetje koud, dus flink trappen door de open polder dan houd je jezelf goed warm. We zagen een ooievaar foerageren in de wei, verschillende meerkoetjes op hun nest zitten te broeden en schapen, heel veel schapen, bruin en wit met lammetjes.
Ik stap mijn fiets af en roep mijn lief: het gaat verderop niet goed, er ligt een lammetje die op wil staan, maar wat niet lukt. Ik wil er op af en klim over het hek, de kudde staat me aan te kijken.Ik weet niet of schapen inmenging in hun wereld tolereren en hoop er maar het beste van.
Ik loop naar het lammetje toe, geen schaap verspert me de weg. Ik probeer het op de pootjes te zetten. De pootjes klappen weg onder het lijfje, dit is NIET GOED.
Mijn lief stelt voor om het lammetje mee te nemen naar de dichtstbijzijnde boerderij.
Die is echter best ver weg en ik ben bang dat mijn kleine fietstas geen goede behuizing is voor een mogelijk gekwetst lammetje. Dus rijden we naar die “verre” boerderij.
Daar aangekomen loop ik om de boerderij; kalfjes kijken me vanuit de stal aan en een poes loopt met hoge staart op me af.
Ik zie geen mens, loop een hek door, dan gaat er een deur open en komt een vrouw me tegemoet.
Ik vraag of ze weet van wie de schapen daar in de verte zijn; ze denkt van wel.
Ik vertel over het lammetje. Ze vraagt hoe oud ik denk dat het lammetje is. Ik heb werkelijk geen idee. NIET pasgeboren, niet liggend vlak naast een moeder schaap, maar verder???
“Een dag, een week?” probeert de dame. Ik heb er ECHT geen verstand van en dat zeg ik ook.
Ze gaat bellen met de eigenaar en anders zal haar man er even gaan kijken.
Ik bedank haar.
Zij bedankt mij.
We hebben geen zin meer in de vogelhut.
We gaan naar huis, een beetje droef, vanwege het “zieke?” lammetje.

Artis de partis

Met mijn artisblokken heb ik vandaag artis de partis gemaakt.
Ook van hem had ik nog nooit gehoord. (Het is ook vele jaren geleden dat ik in Artis ben geweest)

Het blijkt dat dit een speelgoeddier is, die ooit in Artis is gevonden en nooit opgehaald en toen de mascotte van Artis is geworden.
Artis de partis heeft geen stem en is een sokpop voor jongens én meisjes.
Het idee om een mascotte te maken van een achtergebleven knuffel vind ik lief.

Toevallig liep ik gisteren langs een raam van een eetgelegenheid en viel mijn oog op een, voor het raam vastgeplakte, “witte” (duidelijk gebruikte) knuffel.
Erbij stond een briefje “Ik wil naar huis. Kom je me halen?”
Aandoenlijk.

Koningsdag – Koninginnedag – Waterloodag

Tijdens de regering van de koninginnen Wilhelmina, Juliana en Beatrix hadden we Koninginnedagen.
Eerst op 31 augustus. de verjaardag van Wilhelmina; toen op 30 april, de verjaardag van de nieuwe koningin Juliana.
Beatrix koos ervoor om, toen zij koningin werd, de Koninginnedag te blijven vieren op de verjaardag van haar moeder (om haar te eren én omdat haar eigen verjaardag 31 januari qua weer niet zo geslaagd was voor de buitenfeesten die er op Koninginnedag gehouden werden)

Ik vroeg me af of vóór deze koninginnen, toen Willem III *)regeerde Koningsdag op zijn echte verjaardag werd gevierd.

de koningsvlag

Wat bleek? Er was toen helemaal geen Koningsdag. Er was wel een Nationale feestdag: namelijk 18 juni Waterloodag ter herinnering aan de slag bij Waterloo (1815) Deze “herinnering” vervaagde aan het eind van de 19^e eeuw: het werd tijd voor iets nieuws.

Dát “nieuwe” verzon hoofdredacteur J.W.R. Gerlach van het Utrechtsch Provinciaal en Stedelijk Dagblad: Prinsessendag. Voor het eerst gevierd op de vijfde verjaardag van Prinses Wilhelmina 31 augustus 1885 (daarvoor werd haar verjaardag ook al gevierd maar niet onder de noemer Prinsessendag)
Toen koning Willem III in 1890 stierf werd het jaar daarop Prinsessendag omgedoopt in Koninginnedag

*)Willem III was Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk (1817-1890) getrouwd met prinses Sophie van Württemberg een dochter van koning Willem I van Württemberg en koningin Catharina Paulowna van Rusland.
Toen in 1877 Sophie stierf, huwde Willem III ( 2 jaar later) met Emma van Waldeck Pyrmont, de dochter van vorst George Victor (tot zijn dood regerend over Waldeck Pyrmont) Zij kregen samen één dochter: Wilhelmina.

Snelle medische zorg

Mega pijn in mijn voetzool noopt me tot actie, dus de dag na Pasen exact om 8 uur, zodra de praktijk open gaat, bel ik voor een afspraak: het kon dezelfde dag om half tien, omdat er iemand uitgevallen was.
De podoloog met wie ik een afspraak heb wil een echografie en we lopen samen naar de andere kant van de gang, waar een echografie specialiste zit.
Er is “iets” te zien bij een ader en noch zij noch de podotherapeut zijn specialisten op dat gebied en ik word verwezen naar de huisarts.

Bij de huisartsenpraktijk aangekomen kan ik een afspraak maken voor diezelfde middag.
De huisarts constateert een neuroom en zegt dat daar een specialist (orthopeed) naar zal moeten kijken; Weghalen d.m.v operatie lijkt hem de meest logische oplossing!
Hij geeft mij een briefje mee waarin staat dat de orthopedisch assistente binnen 5 dagen contact met me op zal nemen. Hij zegt dat de wachttijden kort zijn.

Tot nu toe is het geweldig snel gegaan, ik heb nog steeds pijn en loop moeilijk, maar “ik zit in de molen”
De volgende dag als ik thuiskom zie ik dat het ziekenhuis gebeld heeft, helaas ben ik nu te laat om terug te bellen; ze zijn al gesloten. Maar wel zijn ze weer razend snel (ene dag bericht, volgende dag gebeld)
De dag erna om 8 uur hang ik aan de telefoon, ze hadden me inderdaad gisteren gebeld om een afspraak te maken voor 8 mei.
Dat was weliswaar pas over 14 dagen, maar toch….best wel weer snel.

Ondertussen loop ik op sandalen, omdat iets anders, ook met steunzolen niet meer pijnloos mogelijk is.
Wordt vervolgd

Blue

Vandaag werden we door Amsterdammers meegenomen voor een lunch in hun stad.
Het was mooi weer, dus we rekenden op een terrasje, maar dat werd het niet.
We waren “besteld” op het Muntplein.

De reis erheen was een reis met hindernissen omdat we met de auto naar station Diemen waren gegaan. Daar kun je gratis parkeren en met de trein naar Amsterdam CS.
Helaas de parkeerplaats naast het Station Diemen was vol en in de straten daar omheen mag je maar maximaal 2 uur parkeren, dat zou niet genoeg zijn voor onze lunchafspraak vermoedden we.

Dan naar P&R Zeeburg I en II; helaas beiden vol én een lange rij auto’s voor de slagboom.
Keren dan maar en naar het centrum rijden. Aangezien nu de tijd voor onze afspraak begon te dringen. Vlakbij het Centraal Station is een ondergrondse parkeergarage, die zou wel duur zijn, maar vlakbij CS en nu ik slecht lopen kan was deze plek wél zo handig.
Er is plaats, we parkeren en lopen naar CS, vandaar met de tram naar de Munttoren, waar we opgewacht worden.

Samen lopen we naar……………… de Kalvertoren : restaurant Blue
We stappen in de lift. Die raakt, nadat wij erin zijn gestapt, bomvol. Een jongen staat met zijn rugzak tegen de knoppen en we gaan omlaag i.p.v. omhoog. Beneden stappen nog 2 mensen in, nu gaan de deuren niet meer dicht. Iemand probeert bij de knoppen te komen, dat gaat niet. We gaan weer omhoog, echter maar één etage. De sfeer wordt wat lacherig en iemand wringt haar hand achter de rugzak drukt op een knop en nu gaat de lift meerdere etages omhoog.

We stappen uit en zien een geweldig uitzicht.
blue
Bij het raam is een tafeltje voor ons vrijgehouden, we kijken op het NH hotel, Cineac en een groen dak in de vorm van een ei (koepel) dat ik niet kon thuisbrengen.
We nuttigen een heerlijke lunch en genieten van de leuke bediening, het gezelschap en het uitzicht.

De weg terug gaat een stuk voorspoediger dan heen, hoewel…………
De tram, die ons zou terugbrengen naar CS, stopte “ergens”, de trambestuurder liep door de tram heen naar de achterkant. Het duurde even en toen gingen we weer de kant op waar we vandaan kwamen.
Het was snikheet in de tram, die behoorlijk vol was. (Iemand die mijn gestrompel gezien had stond voor me op, bless her) De tram stopte weer, de trambestuurder liep weer door de tram naar de andere kant, hij deed de voordeur open en er stapten een paar passagiers in (heerlijk die deur even open; frisse lucht) na een tijdje reden we weer de goede kant op en kwamen we zonder verder oponthoud bij CS.

Vandaar liepen we naar de parkeergarage, langs enorme rijen wachtende mensen (voor de rondvaartboten)
In de parkeergarage kregen we nog een lichte schok toen we moesten betalen.
Bij Diemen betalen we niets, bij Zeebrug (na 10.00 uur) € 1,- hier € 25,-.
Maar daarvoor stonden we dan ook in het hartje van Amsterdam.

’s Avonds thuis begon het pas na 8 uur ’s avonds te regenen. Het was een topdag geweest!

Dierendood

Vanmorgen lag er een klein, bloot, dood vogeltje op de vlonder.
Uit de dakgoot gevallen? Uit de bek van een roofvogel? Of door ma of pa zelf het nest uitgegooid omdat deze geen kans van overleven had?
Ik wéét: dit is naast zwanen die eieren leggen, appelbomen die in bloei staan en kikkervisjes die de vijver bevolken ook natuur, maar hier word ik verdrietig van.

Ik heb het vogellijkje begraven, niet in een doosje met watten, zoals de kinderen vroeger een dood visje begroeven, maar gewoon zó in de zwarte aarde op een schaduwrijk plekje; een dood vogeltje ook een respectvol einde, ook als hij plat op een vlonder de dood vindt.

Brilbladneusvleermuis

vleermuis De Carollia perspicillata komt oorspronkelijk uit Suriname en komt nu in Paraquay, Bolivia en Mexico, Frans Guyana én dus in Artis (Amsterdam) voor.
Het is één van mijn artisblokdieren.

Ooit ben ik met een vleermuizenexpert ( Zomer Bruijn) op een bootje door Amersfoort gevaren. Hij had een batdetector bij zich en liet ons, inzittenden, de vleermuizen horen. Vleermuizen zenden een soort ratelend geluid uit, zodat je weet dat er één (of meer) in de buurt vliegen. Elke soort zendt op een andere frequentie uit en zo “leerden” we een aantal verschillende vleermuissoorten kennen.
Een vaartocht om nooit te vergeten!

Ook ben ik met een avondwandeltocht door een bos mee geweest, waarbij een vleermuizengids ons “alles” vertelde over vleermuizen. Boven een open plek in het bos zagen we er een paar in de lucht, maar wat me vooral bij is gebleven zijn de aanwijzingen hoe je kunt zien dat er vleermuizen in een boom huizen; Een soort “stroompje” langs de boomstam. De vleermuis hangt ondersteboven, laat zijn plas naar beneden lopen, dat is bij een “vaste” vleermuisboom te zien.

KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA De brilbladneusvleermuis (waarvan MIJN eerste kennismaking op mijn artisblok) heeft ongeveer 5 tot 6,5 centimeter van kop-romplengte en weegt 10 tot 20 gram. Hij(zij) jaagt in zwermen van een paar honderd vleermuizen. Ze kunnen ongeveer 9 jaar oud worden

Bij zonsondergang vliegen ze uit en gaan op zoek naar fruit in een gebied tot ongeveer 1,5 kilometer afstand van hun slaapplaats. De brilbladneusvleermuis eet voornamelijk fruit zoals piper, banaan en zaadjes, mango, koffie, amandel, guava en pitten van vruchten.
Er worden meestal 2 keer zo veel mannetjes geboren als vrouwtjes, maar omdat de levensduur van de vrouwtjes langer is dan die van de mannetjes blijft de verhouding 1:1.

Gele kleur, paaskleur

Na een lange winter kan ik intens blij worden van knoppen in de bomen, van bollen die uit de grond komen, van vogels die weer fluitend een partner zoeken, kortom van de LENTE.
Ik ben ontzettend blij dat ik in een land ben geboren dat seizoenen kent.
Overwinteren in Spanje, wonen in een land met warm (heet) weer, niets voor mij, ik geniet van de afwisseling.

Van geel in de lente word ik BLIJ! Zodra het kan koop ik voor de tuin viooltjes die tegen koud weer kunnen: gele natuurlijk!
dotters In de vijver staan momenteel de dotters te stralen, ook zo’n hoekje waar ik blij van wordt.

De kleur geel is ook echt een Paaskleur, dus nu het Pasen is staan er ook binnen “gele” frutsels. pasen
Een paar dagen geleden zochten we iets in een Kringspierwinkel.
We moesten 3 winkels af, vóór we vonden wat we zochten. In één van de kringspierwinkels zag ik een koektrommel staan waar ik helemaal STUK van was.
Maar…. We zouden NIETS meer kopen wat we niet nodig hebben, hebben we ons voorgenomen.
En we hebben al 2 koektrommels, een derde is dus ECHT niet nodig!
Ik ben gek op de art nouveau stijl, dus ik draaide de koektrommel wel om, om te zien hoeveel hij kostte. Onzin natuurlijk, niet nodig, is niet nodig, hoeveel iets ook kost.
Ik liep met de koektrommel naar mijn lief die elders in de winkel stond te zoeken.
Hij keek naar de trommel en naar mij en zei; DOEN. trommel

De trommel symboliseert voor mij de lente ten top, als ik hem zie word ik er vrolijk van, dus staat hij niet in de kast, maar op de tafel.

Ik bedenk me nu dat ik helemaal géén gele kleren of gele spullen verder heb.
De kleur geel is alleen in de lente in mijn leven, maar dan word ik er ook super blij van!