In de lucht

Op 23 juli jl schreef ik een blog over wolkenluchten mét foto’s én 2 schilderijen van wolkenschilder bij uitstek Jacob van Ruisdael.

In dit blog wil ik u laten zien wat ik in de lucht ooit zag.
Apart wolkenformaties, misschien heb ik (te?) veel fantasie, soms zie ik “iets” in een wolk; de 2 vraagtekens vind ik erg duidelijk, het lijnenspel in de lucht ook, (vóórdat de foto lukte leek het net een boter-kaas- en- eierenspelletje in de lucht) de blaffende hond is misschien voor sommigen van u wat vergezocht.

Verder zijn er de “normale” dingen in de lucht; een vogel, een vliegtuig, een vlieger, een parachute en een paraglider.

Een foto maken van een vliegtuig in de lucht, gewoon met mijn simpele telefoontje lukte niet,

dus ik heb een foto van een vliegtuig van vroeger, waarin ik in deze moderne tijd ( als passagier) ooit vloog” een Dakota DC 3 erbij gezocht ( ik vloog met de Dutch Dakota Association, een belevenis op zich)

Een foto van een hete luchtballon kon ik wel maken, maar tegelijkertijd wilde ik u de vele ballons in de lucht in Turkije laten zien. Ooit ballonvoeren we daar; heel vroeg opgestaan, het was nog donker, in een busje naar een plek waar tientallen ballonnen klaargemaakt om de lucht in te gaan: Cappadocië (staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco) Met het aanbreken van het licht zag je ze om je heen, één voor één kozen ze het luchtruim, tot de onze ook ging; zo fascinerend boven een heel bijzondere landschap.

Eén ballon in de Hollandse lucht en velen boven Cappadocië!

Tot slot een spreuk met het woord “lucht”

“Een gat in de lucht springen”
Hetgeen “ongeremd” enthousiast zijn betekent.
Een ontzettend BLIJ iets, dat ik u allen toewens: dat u iets meemaakt om een gat in de lucht van te springen!

Een jongen of een meisje

Men praat tegenwoordig over mensen die zich in een “verkeerd” lichaam voelen zitten, die zich willen laten transformeren, van man tot vrouw, van meisje tot jongen.
Er is begrip voor.
Maar wat als je ZELF tevreden bent met wie en wat je bent, maar jouw omgeving NIET?

Ik vertel een paar waargebeurde verhalen van baby’s die opgroeiden tot mensen met een probleem, omdat ze al héél jong NIET geaccepteerd werden wie ze waren

Een man en een vrouw krijgen 3 dochters. De man had graag een zoon gehad, maar het werden 3 dochters.
Dan denkt de vrouw,10 jaar na de geboorte van de laatste dochter, dat ze in de overgang is.
Maar dat is ze niet, ze blijkt zwanger te zijn! Het wordt een zoon.
De vader is laaiend enthousiast. NU kan hij eindelijk allemaal “mannendingen” gaan doen met een ZOON.

De zoon valt tegen.
Hij vindt “mannendingen” niet leuk.
De vader houdt van de zoon, maar is wel teleurgesteld.
De zoon sport, maar wint zelden.
De zoon ziet er goed uit, krijgt geen vriendin.
De zoon is slim, vindt geen baan.
De vader doet wat hij kan; gaat kijken bij een sportwedstrijd, maar ondanks zijn aansporingen wint de zoon ook dán niet. De vader betaalt een prostitué voor de zoon en vindt een baan voor hem.
De zoon voelt de teleurstelling van zijn vader, trekt naar zijn moeder.
Moeder is druk met de 3 meiden en “vrouwendingen” en heeft geen oog voor de nood van de zoon.
De zoon is nu in de 40 en in therapie.

Een man en een vrouw krijgen een dochter. Ze vinden eigenlijk dat de eerstgeborene een zoon had moeten zijn. Dan krijgen ze een tweede kindje: een zoon.
Ze stoppen al hun liefde in de zoon.
Het meisje hangt er een beetje bij, vindt ze zelf.
Ze krijgt een vriendje, een goede gozer met een leuke baan.
Haar ouders vinden hem een watje en kleineren hem als ze hem zien.
Het jonge stel krijgt 3 kinderen.
Opa en oma vinden er één leuk, geven hem cadeautjes, aandacht en liefde, bij de andere kinderen komen ze niet eens op verjaardagen. De moeder lijdt daar onder.
Als de moeder 54 jaar is trekt ze het gedrag van haar ouders niet meer.
Ze loopt nu al een tijd bij een psychiater.

Lang geleden: Een vrouw alleen in de theaterwereld raakt zwanger van een one-night stand.
Ze doet, zodra ze het merkt “iets” met een breinaald, zit achterop een motor op een hobbelige weg en eet “foute” dingen, maar de vrucht blijft vast zitten.
Ze baart een zoon.
Ze haat hem van dag één, geeft hem gewone melk (van het idee het kind aan haar borst te laten zuigen gruwt ze) Tegen alle verwachtingen overleeft dit kind haar pogingen om hem “te vergeten”
Hij komt als peuter terecht in een tehuis en overleeft ook dat.
Hij wordt acteur.
Trouwt 3x en sterft op zijn 73 ste jaar

Zomaar wat waargebeurde verhalen van baby’s die opgroeien tot mensen met een probleem.
Er zijn veel meer van mensen met een verhaal van NIET geaccepteerd worden als kind.
Er zijn mensen die “overleven” die goede professionele hulp zoeken en krijgen; die een begripvolle, liefhebbende partner of die een baan vinden, waarin ze geluk en vervulling krijgen en waardoor ze zich in de maatschappij staande kunnen houden.
Soms wordt een gedeelte van de jong opgelopen schade geheeld; een gedeelte, want een stukje van dat verleden blijft altijd bij ze.

Internationaal festival voor professioneel buiten- en locatietheater

Hét internationale street arts festival , 3 dagen TOP theater in de Amersfoortse binnenstad wordt elk jaar op het laatste weekend van augustus georganiseerd.
Spoffin is in 2010 ontstaan uit 3 voorgaande festivals: Keistad, Etcetera en Theater Terras; een waardige opvolger met veel internationale acts

Met als achtergrond historisch Amersfoort werd dit jaar de 12 editie van Spoffin op 26 t/m 28 aug. georganiseerd.

Wij beperkten ons dit jaar tot 2 locaties: De Hof, het grootste plein in de Amersfoortse binnenstad én het Lieve Vrouwekerkhof (in de volksmond: Lieve Vrouweplein) mét op de achtergrond de Onze Lieve Vrouwetoren, precies op het kadastermiddelpunt van Nederland gelegen.

Als we op het Lieve Vrouweplein aankomen zijn net Still Us, onderdeel van de Kunstbende aan het dansen. Krachtige jonge vrouwen in het zwart/wit gekleed die op het thema “Me too” een krachtig vrouwenperspectief uitbeelden! Jammer dat we alleen net het laatste stuk van deze dans zagen; indrukwekkend!

Meer mensen willen net als wij de volgende act op het plein gaan zien; er is geen zitplek meer vrij. We zien wel aan de overkant op een terrasje nog 2 stoelen staan en een kop cappuccino zal er ook wel ingaan, dus gaan we daar zitten.
De act uit Spanje “Get ready” van TwoMuch Circus speelt zich niet ver van ons af, maar de Spaanse man en vrouw spelen de andere kant op, dus we kijken wel tegen ruggen aan. Het is fysiek theater; er worden groene doekjes van een tafel geritst, terwijl de dingen die erop staan, blijven staan; thee geschonken op hoofden; en de dame friemelt zich, op de grond, in een soort lampendekenjurk. Er wordt vooral veel bewogen.

Bij dit festival koop je géén kaarten, betaal je géén toegang vooraf; je ziet de act en betaalt achteraf.
Er lopen fel paars geklede vrijwilligers rond, degene die een emmertje voor de bijdragen dragen vallen op door een fel paarse ballon.

We zoeken een ballon en deponeren onze bijdrage in het emmertje.( voor TwoMuch not too much)
Dan lopen we naar De Hof. Op het plein staat een fontein; een gezicht kan water omhoog spuwen; nu is het meer een kabbelend waterblupje dat uit zijn mond komt! Er mensen op de rand van de fontein, er is nog plaats dus wij strijken daar ook neer.( ik ben trots op deze foto met herkenbare fontein, onherkenbare mensen én luchtballonnen)

De sfeer is vol verwachting; er moet hier een deux chevaux komen met 2 Denen erin: Bängditos Theater zijn 2 mannen die in de Citroën op weg zijn naar Parijs, hier de weg kwijt.
Tijdens het wachten op de act begint het carillon te spelen, er gaat een luikje in de kerk open en we zien St Joris en de draak….. even!

Als de Denen eindelijk in hun rode autootje aankomen rijden en uitstappen mét grote uitgevouwen landkaart en alpinopetjes op het hoofd, vragen ze aan omstanders de weg naar Parijs. Ze stappen in, geven gas, mensen schrikken, wijken uiteen, het autootje gaat weer achteruit en de koffers vallen uit het rekje. De mannen spelen met het publiek, omstanders worden gevraagd te helpen duwen, een vrouw wordt “ontvoerd” en in de auto gedragen, er komt rook uit de auto, zelfs vuurwerk. Een komische act voor 2 personen mét betrokken publiek
Uiteindelijk rijdt de deux chevaux het plein af, nadat de mannen die hielpen duwen van allebei de artiesten 3 klapzoenen kregen.

We springen van de fontein af, een paarse vrijwilliger met emmertje komt op ons af. We doneren en gaan weer terug naar het Onze Lievevrouwplein.
We zijn er een dik kwartier voor de act die we willen zien, geen ruimte meer om te zitten, of het moet zijn op het lopertje op de grond vooraan, maar daar komt een vrijwilliger al aan om ook de kinderen die daar zitten naar achteren te wijzen; er komt een act met vuur!!
Er staat een rode driepoot, er liggen rode stangen, er hang een hoepel het is een beetje raden wat er gaat gebeuren! (We staan vooraan pal achter de zittende en zullen de act goed kunnen zien)

Het wachten duurt lang, een oudere vrijwilliger met paars shirt gaat een spagaat doen, hij heeft een houten been; zijn spagaat ziet er apart uit. Mensen klappen en de man doet het nog een paar keer. Dan komt een andere vrijwilliger met een microfoon die de act van Firebirds; een man en vrouw uit Hongarije: Proper en Mess, aankondigt.
Proper en Mess zetten de stangen in elkaar en er ontstaat een hoge rode driehoek met een hoepel erin. Ze zwaaien met brandende fakkels doen samen een dansje terwijl ze allebei jongleren met brandende ballen. Spectaculair!
Maar dan komt het spectaculairste de acrobatiek van de dame met vuur en in de cirkel in de lucht.

Deze act was echt een geweldige act om deze dag te besluiten.
Beter worden kan niet.
Dus we gaan naar huis.
Bij deze act moeten we echt zoeken naar de paarse ballon dame met emmertje.
We willen graag onze bijdrage geven!

We verlaten het plein, na nog één keer een blik op de prachtig verlichte Onze Lieve Vrouwetoren geworpen te hebben.

Het was een bijzondere avond met een mooie slotact.

Een atelierroute

Er worden in de zomer her en der atelierroutes georganiseerd.
Je kunt in een dorp of stad met een routebeschrijving lopen of fietsen en dan ergens in een huis of tuin, voorzien van een vlag, kunst kijken.

Behalve dat er mooie, verrassende dingen te zien zijn kom je ook op plekken waar je anders nooit komt.
Zelf heb ik een soort gene om bij mensen thuis naar de door hun vervaardigde kunst te kijken (niet alle kunstroutes bestaan uit werk van alleen beroepskunstenaars)
Ooit stond ik in Amersfoort in iemands slaapkamer; op het bed lag een groot stuk hardboard en daarop stond kunst Ik vond het niet mooi, de kunstenares stond achter me, afwachtend van mijn commentaar; ik kan niet liegen of diplomatiek zijn, als ik iets ECHT niet mooi vind, en kon niet “ongemerkt” het pand verlaten. IK vond dat vreselijk!

Dus voor mij wél een atelierroute, maar NIET bij mensen thuis.
Deze keer was de route in Blaricum en zijn we (weer) op bijzondere locaties geweest.

Een tandheelkundige kliniek. Niet een plek waar ik normaal graag naar toe zou gaan, maar nu er geen “mondprofessionals ” aanwezig waren, maar een gastvrije kunstenares met mooi werk aan de wand, werd het een geweldig leuk bezoek.

Bij binnenkomst in de ontvangruimte, een prachtige paarse boeket in glazen vaas; mooie, lichte ruimtes met kunst waar ik blij van werd. (Deuren stonden open, dus ook de echte tandruimtes waren te zien)

Marja Boot

De Kolonie; 3 houten ateliers, opgeknapt door de Dooijewaard Stichting,Willem Dooijewaard
genoemd naar de schilders de gebroeders Dooijewaard (een Stichting die oa .6 vroegere ateliers heeft opgeknapt en voor tijdelijke gebruik aan kunstenaars beschikbaar stelt) In één van de ateliers heeft Piet Monderiaan gewerkt, in een van de andere Ferdinand Hart Nibbrig. Bijzondere plekken dus.

In één van deze ateliers woont en werkt Robin Speijer.
Ze vertelt ons dat ze eerdaags uit dit atelier weg moet; ze gunt een andere kunstenaar deze prachtige werkruimte maar vindt het heel jammer dat ze hier weg moet, zou graag blijven; een inspirerende, rustige, prachtige werkomgeving, vindt ze.

In het andere atelier zien we een werk van Kim Habers, zelf is ze er niet!
Er loopt een trap naar beneden daar zit kunstenaar Niek Hendrix

Stil leven Niek Hendrix naar schilderij van Gerrit Dou

We hebben een lang leuk gesprek over een project waar Niek Hendrix nu mee bezig is.
Mega interessant maar…………… het moet nog even geheim blijven.
Hij vertelt dat hij over 2 maanden uit dit atelier moet, dan is zijn tijd hier voorbij, dán wordt het “geheime” project openbaar ( er komt ook een televisie uitzending van het project!)

Ik fotografeer dus maar een schilderij van hem: een met doek bedekt, schilderij! Symbolisch voor het “geheime” werk wat nog komen moet!

Het derde atelier is wel open, maar we zien er niemand en lopen niet “zomaar” naar binnen (verderop in de tuin staat een tafel waar mensen aan zitten te praten, wie weet is het de kunstenaar die in het atelier woont? We laten de mensen praten)

Oerboer Willem

Prachtige pluktuin met beelden van Margot Pistor

en in de koeienschuur werk van Gerda Jellema en Laura Notari.

De schuur/stal hangt vol met boerendingen, zoals een runderschedel met hoorns en automatische koeiendrinkbakken, hier staan en hangen beelden en de schilderijen tussen.
Een bijzondere ruimte om te exposeren.

Gezondheidscentrum de Lloods

Hier exposeert kunstenares Barbara Houwers, haar inspiratie haalt ze uit “de Gestalte”: krachtige vrouwenfiguren, op doek, maar ook als beelden. Ze ontwerpt ook 3D print multiples en keramische objecten.

Atelierroute Blaricum is er ook nog zondag 28 augustus van 11.00 tot 17.00 uur
De ateliers zijn te herkennen aan de blauwe vlag met gekleurde logo van de Atelierroute

Apotheekperikelen

Een familielid belt ’s morgens op, hij zou het fijn vinden als we die dag kunnen komen, dus we stappen in de auto en rijden de ca. 110 km. naar zijn huis.

In de auto kom ik er al achter dat ik wél mijn tas bij me hebt maar niet mijn portemonnee!
Niet slim. Maar voor familiebezoek hoef je niet te betalen en mijn lief heeft de zijne wél bij zich, dus we rijden door.

Als we bijna op de plaats van bestemming aangekomen zijn, kom ik tot de ontdekking dat ik ook mijn, zeer onlangs voorgeschreven oogdruppel s(kunsttranen) NIET bij me heb (ik ben er nog niet echt aan gewend) Ik moet ze 3 a 4x per dag in mijn ogen druppelen. (Ik had ’s morgens (vóór het telefoontje) al een keer gedruppeld)

Ik kan bellen en om een recept te vragen, maar op dát moment blijkt mijn beltegoed op 0 te staan! In het dorp van het familielid is een apotheek, ik wil proberen of ik daar de oogdruppels zonder recept kan krijgen (Onder het mom van Nee heb je, ja kunt je krijgen.)

Mijn lief stopt voor de deur van de apotheek en ik ga naar binnen; mijn ogen scannen de aanwezige apothekersassistenten. Ik weet welke ik aan de balie hoop te krijgen, maar die komt niet naar me toe; een andere, strenger uitziende dame komt op me af. Kansloze missie, vrees ik.

“Zonder recept kan ik niets, u moet uw arts bellen of hij een recept naar ons wil mailen” (het antwoord dat ik verwachtte maar niet hoopte)
– Dat wil ik graag doen maar mijn telefoon heeft geen beltegoed meer.-
Ze kijkt me doordringend aan en besluit me de telefoon te geven.
Ik heb helaas nog meer noten op mijn zang want ik heb geen telefoonnummer van de apotheek thuis, dus ik “moet” ook nog aan haar vragen of ze op internet even het telefoonnummer van mijn apotheek wil opzoeken én ik vraag of ze het mailadres van háár apotheek wil opschrijven.
Ze zucht maar doet het wel, schrijft beide op een briefje. Ze wijst me een zithoekje “Ga uw gang”
Ik bedank, loop naar het zithoekje en bel.

Zoals ik verwacht had wil de apotheek thuis het oogdruppel recept wel mailen.
De apotheekassistente thuis kent het dorp waar ik NU ben niet. Ik geef haar het mailadres; ze herhaalt het 2x fout; ik spel en hoop maar dat die mail goed zal gaan.
Ik geef de telefoon aan de balie terug en zegt dat de mail er aankomt.
De apothekersassistente zegt dat ze NU dicht gaat: lunchpauze, om half 2 gaat ze weer open.
Dát is precies de tijd waarop ik (uiterlijk) de oogdruppels zou moeten hebben, dus dat zo mooi uitkomen. Ik vraag haar of ze de druppels in voorraad heeft.
Ze is me nu echt zat (heeft honger denk ik) “Zo niet, dan bestellen we ze en heeft u ze morgen”
Ik leg uit dat ik de druppels, wil ik géén brandende ogen krijgen, om half 2 vandaag in mijn ogen moet doen.
Ze zucht weer en gaat achter kijken; De oogdruppels zijn in voorraad.

Wij gaan naar ons familielid, we praten en drinken koffie en ik vertel dat ik om half 2 even naar de apotheek moet, waarop hij vraagt of ik ook iets voor hem mee te nemen. Natuurlijk wil ik dat.

Ik leen ik zijn fiets en rijd om half 2 naar de apotheek.
Een andere apothekersassistente helpt me nu.
Ze heeft echter geen mail gekregen.
Ik vraag de telefoon weer en bel MIJN apotheek; de dame aan de andere kant is het recept nét aan het mailen; ze leest het mailadres op; het klopt!
Ik ga zitten en wacht.

Na 10 lange minuten zegt de apothekersassistente dat ze de mail binnen gekregen heeft.
Ze haalt het recept van de printer en vraagt mijn identiteitsbewijs.
Dat ik dus NIET bij me heb, want die zit in mijn portemonnee die thuis ligt.
Ik had haar goed ingeschat, want er is met haar zaken te doen (na een ernstige vermaning om dat ik ALTIJD mijn identiteitsbewijs bij me te hebben)
Ik vraag het artikel dat ik voor mijn familielid mee zou nemen, ze pakt het een kast, waarop ik het 20 eurobiljet, dat mijn lief mij heeft toegestopt, pak en aan haar wil geven.

De apothekersassistente begint haar hoofd te schudden ”Wij nemen geen contant geld aan, alleen pinpas” Mijn pinpas zit echter in mijn portemonnee en die ligt THUIS!
Deze keer vallen er géén zaken te doen
“Ik heb geen geldla, geen wisselgeld, het kan echt niet”
Ik verlaat het pand mét de oogdruppels (rekening gaat rechtstreeks naar mijn verzekering) maar zonder het medicijn voor mijn familielid.
Terwijl ik in het huis van het familielid mijn ogen druppel, rijdt mijn lief langs de apotheek en komt met de gevraagde spullen, gepind betaald, terug.

Mijn ogen zijn me dankbaar voor de acties, nemen de druppels daar een paar keer “dankbaar” op en schrijnen niet!

Iconisch symbool

De (boeren)zwaluw wie kent hem niet? staat al meer dan 115 jaar afgebeeld op een doosje lucifers.

De link zwaluw – lucifers heb ik nooit geweten.
Nu wel, dankzij de Nederlandse vogelbescherming!

Ik “vertel” u graag het verhaal van de boerenzwaluw en de duivel in mijn eigen woorden (en met aanvulling op het Vogelbeschermingsverhaal)

Ik begin bij het begin: het woord!
Lucifer is een Latijns woord dat “lichtbrenger” betekent (lux= licht en ferre=dragen)
Dit wetend snappen we allemaal dat de naam voor een klein houtje met een ontvlambare kop, waarmee vuur gemaakt kan worden, een lucifer heet!

Maar er is meer!

De naam Lucifer staat ook synoniem voor de duivel.
In het Jodendom bestond het idee, dat God één (of meer) van zijn engelen al vóór de geboorte van Christus uit de hemel verbannen had: de duivel zou nl. een gevallen engel zijn! (het verhaal daarachter : een aartsengel zou zijn troon hoger dan de wolken willen plaatsen en zó gelijk willen zijn met GOD. Hierop liet GOD hem vallen!)

Ik verzin dit niet gevallen-engelverhaal niet zelf: het staat in het Tweede Boek van Henoch een pseudepigrafisch werk. [dit woord kende ik tot nu toe ook niet; pseudepigrafische werken blijken Oud Joodse geschriften te zijn, die verondersteld werden(worden?) door oudtestamentische figuren (zoals Abraham) te zijn geschreven.

Terug naar de lucifers en het bekende doosje met de zwaluw!
Er bestaat ook een “verhaal” dat “in den beginne” alleen GOD in het bezit was van VUUR.; hij bewaarde het in een uitgehold twijgje!
De duivel werd jaloers en stal het vuur.
Een dappere zwaluw probeerde het vuur van de duivel terug te stelen en wilde het weer aan GOD geven.
Maar….
kennelijk had de zwaluw zijn plannetje niet goed doordacht; een brandend twijgje in zijn bek met de vlammen lekkend aan alle kanten, dat kón niet goed aflopen! De zwaluw schroeide zijn keelveren (die zijn nu dus rood) en het vuur brandde het midden van zijn staart weg! Deze twee wonden waren genoeg om de zwaluw het vuur te laten vallen (ik geloof zelfs dat de zwaluw de dood vond, hoewel? hoe kwam het dan dat al zijn nageslacht een gevorkte staart en een rood keeltje kreeg?)
Het is maar een verhaal.

rood keeltje, gevorkte staart

Door de luciferfabrikant (die van het vuurbrengende houtje, NIET die van de duivel) komt de zwaluw ook heden ten dage nog ons “vuur” in de vorm van lucifers “brengen”

Citaat: William Sanford Nye

“Iedereen die je ooit zult ontmoeten
wéét iets wat jij niet weet”

William (Bill) Sanford Nye (1955- ) ook wel Bill Nye the Science Guy genoemd, is een Amerikaanse wetenschapper, komiek, televisiepresentator, acteur en schrijver

Ondersteboven vlag

Vóórdat de radio was uitgevonden werd in de scheepvaart een op zijn kop hangende vlag gezien als noodsignaal.
Volgens de Amerikaanse flag code geldt een omgekeerde vlag nog steeds als noodkreet

De nationale vlag wordt gezien als een vlag van IEDEREEN; het omdraaien van die vlag zou de boodschap aan IEDEREEN geven: het land verkeert in nood! *)

Tegenwoordig betekent een omgekeerde Nederlandse vlag een teken van protest/verzet!

Niet iedereen vindt dat de Nederlandse vlag voor zoiets als protest gebruikt mag worden,
vandaar dat er ook mensen zijn die voor het boerenprotest de boerenzakdoek

ophangen als een teken dat ze de boeren steunen in hun protest.
soms een ondersteboven vlag én een roodbonte zakdoek

Een boerenzakdoek aan de vlaggenmast

Ik las een commentaar van een burgemeester dat het een Nederlandse vlag onderste boven aan bruggen en lantaarnpalen (eigendom van Rijk) formeel verboden is, maar dat er ook het recht op demonstreren is en dát is wat deze mensen doen én mogen, maar het schuurt wel (een burgemeester van een boerengemeente denkt wel 2x na vóór hij zijn burgers (lees: boeren, lees stemmers) de vlaggen naar beneden laat halen)

Heel veel mensen zijn heden ten dage bezig met vlaggen. In het Gooi hangen in de plaatsen Eemnes, Huizen en Blaricum, bij sommige huizen de gemeentevlaggen uit ( ik vermoed dat elders in het land ook gemeentevlaggen uithangen)
In Gelderland, in de Achterhoek, hangt in tuinen, aan vlaggenmasten en bij boerderijen vaak de Achterhoekse vlag uit. Mensen willen kennelijk kenbaar maken waar ze bij horen. ( waarom hang je in de gemeente waar je woont DIE vlag uit?)

[Anders is het als je als FRIES in Gelderland woont en wil laten weten dat je uit Friesland komt, dan is een Friese vlag een statement: Hier woont een Fries!]

En in heel Nederland hangen op sommige plaatsen de Oekraïense vlag uit.
Hebben daar Oekraïense mensen onderdak gevonden? Of is dat een steunbetuiging aan het Oekraïense volk?

Kort geleden hingen er ook veel vlaggen uit met een schooltas eraan; ten teken dat in dát huis een geslaagde woont! Wéér een vlagmoment!

Officieel mag je de Nederlandse vlag NIET na zonsondergang (uit respect) buiten laten hangen dacht ik .NU las ik dat je de vlag wél ’s nachts buiten mag laten hangen als je hem maar aan twee kanten verlicht!( dat is aan een lantaarnpaal langs de weg dan wél het geval)

Maar of het gebruik van de nationale vlag als protestuiting mag of niet, het gebeurt en er wordt niet veel aan gedaan (wel wordt in sommige gemeente met de “vlagophangers” gesproken!)

Het Nederlandse recht schijnt géén vlaggenschennis te kennen en dus niet iets dergelijks te bestraffen.

omgekeerde vlaggen heel en half stok

Zelf vind ik het uithangen van een boerenzakdoek voor het boerenprotest een ludieke actie, maar de Nederlandse vlag op zijn kop heeft toch iets van geen respect hebben voor de nationale driekleur.
Die Nederlandse vlag kan op de kist van een militair die in het buitenland gesneuveld is liggen, die wordt uitgehangen om te vieren dat Nederland in 1945 werd bevrijd of wordt halfstok op 4 mei buiten gehangen om de gevallen van oorlogen te herdenken.
Zo’n symbool hang je, mijns inziens NIET op zijn kop.

*) Alleen in de Filipijnen geldt een omgekeerde vlag nog officieel als noodsignaal (enkel gebruikt in oorlogstijd)

Een tuin

Dit weekend waren we bij familieleden in een ander gedeelte van Nederland en genoten we er van hun gezelschap en het weer.
We hebben bijna het hele weekend in de tuin kunnen zitten

Een tuin met veel eetbaars; vijgen, appels, paprika’s, tomaten, komkommerkruid (de jonge blaadjes zijn heerlijk in een dressing, bij komkommersalade en de fijngehakte blaadjes zijn ook lekker in de soep, bij vis, en bij eiergerechten) en Echinacea (een kruid dat gebruikt wordt om de duur van verkoudheden en griep in te korten en om de symptomen ervan, zoals keelpijn, koorts en hoest, te verminderen) én een volle, heerlijk uitziende drankdispenser met komkommer, water kruidenblaadjes en citroen (goed voor de dorst bij dit warme weer)

In de tuin ook dieren, van hen zelf (een poes) én elders (verscholen) een buurpoes; passanten, zoals spinnen, wellicht egels ( getuige het egelhuis) vogels (getuige een birdfeeder) wormen (wormenhotel om te composteren) en insecten (insectenhotel).

Vóór het hoge raam, naar buiten kijkend een konijn én een zwaan

En achterin de tuin een, zich omhoog slingerende hop boven een natuurlijke, niet stinkende, compostbak.

Er zijn hoekjes in de tuin met leuke ornamenten; de poes op de kraan, de hele oude (van familie geërfde tuinhaard) de plantentafel zonder plastic maar mét terracotta bloempotten en 2 kruiken overgroeid door muurleeuwenbekjes.

De (voor) deur is uitnodigend en bij de achterdeur staan klompen om even naar buiten te kunnen lopen.

Een tuin waarin je je senang voelt maar die, volgens de eigenaars, nog lang niet “af” is

De klimmende bladhoudende, dieppaarse ipomea

Duiven

Duiven wie kent ze niet?
De mens had en heeft ze om vet te mesten en op te eten, om boodschappen over te brengen (postduif) en om mee te pronken naar anderen (sierduif)

De rotsduif is vermoedelijk ’s werelds eerste gedomesticeerde vogel. Egyptische hiërogliefen vermeldde al 5000 jaar geleden gedomesticeerde duiven!

De stadsduif is een afstammeling van deze gedomesticeerde rotsduif.

In een artikel van de Vogelbescherming las ik dat mannetjes- (doffer) én vrouwtjesduiven (duivin) “melk” (witachtig, eiwitrijke substantie) aan hun jongen geven en daarom ook in de winter jongen kunnen grootbrengen (zomer en winter voedsel voor de jongen is er altijd)
Duiven stoppen pas als de temperatuur beneden -5 graden Celsius is met broeden)

Iemand die duiven houdt noemt men een duivenmelker.

De zomertortel (vroeger bekend als de tortelduif) is de kleinste duif van ons land en de enige duivensoort die de winter in zuidelijke streken doorbrengt, de rest van de duiven blijft zomer en winter hier!

De stadsduif (Columba livia domestica = loodkleurige gedomesticeerde duif) veroorzaakt overlast in steden) en worden daarom vliegende of gevleugelde rat genoemd.

Duiven kunnen bacteriën (ziektes) overbrengen (salmonella, cryptokokken) daarom is het goed om als er veel duivenpoep verwijderd moet worden een mondkapje te dragen (bron RIVM)

Niet alle duiven worden als ongedierte gezien; denk aan de postduif.
Drie millennia geleden werden al boodschappen met postduiven verspreid!
Ook werden postduiven nog voor communicatie ingezet zowel in de Eerste als in de Tweede Wereld Oorlog.

We kennen ook de vredesduif én er worden soms witte duiven losgelaten bij een huwelijksceremonie, bij een uitvaart of asverstrooiing (als begeleider van de ziel)
En ook bij goochelaars doen(deden) duiven dienst: ze werden (worden?) wel eens uit hun hoge hoed gegoocheld.

Een ander aspect van de duif is zijn voedingswaarde. Duivenvlees wordt al millennia lang geconsumeerd.

In een Romeins kookboek van Apicus (de re coquinaria = over koken) uit de eerste eeuw na Chr. wordt aangeraden om gebraden of gestoofde duif te eten met zoetzure saus.

Voor wie gebraden duif nu wil proberen, de Turkse tortel is beschermd! maar de houtduif is onder de Wet natuurbescherming aangewezen als soort die onder strikte voorwaarden mag worden bejaagd door jachtgerechtigden gedurende bepaalde periodes van het jaar (van 15 oktober tot en met 31 januari (zie Juridische bescherming van vogels)
Bij sommige poeliers is wilde duif te bestellen