Willem Andries Wilmink was Neerlandicus, schrijver, zanger, maar vooral dichter.
Onlangs kwam onderstaand gedicht me weer onder ogen.
Ik MOEST dit gewoon iemand laten lezen, het is zó bijzonder.
Ooit heb ik het horen voordragen door Joost Prinsen, brok in de keel, maar ook bij het zelf (her) lezen blijft het ontroeren.

Ben Ali Libi

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat hij zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar
Ben Ali Libi, de goochelaar
Toen vonden de vrienden van de weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In ’t concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar
ben Ali Libi, de goochelaar
En altijd als ik een schreeuwer zie
Met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel