In Laren kan a.s. maandag voor het eerst worden gecremeerd.
Vrijdag was er Open Dag, zodat toekomstige gebruikers en bezoekers dit nieuwe gebouw kunnen bekijken.
Ik was er ook.
Liever nu kijken en vragen stellen dan wellicht “later” terwijl er een bekende gecremeerd wordt.

Het adres was nogal wat onduidelijk; Weg Over Anna’s Hoeve 1 in Laren, was zelfs voor mensen die hun hele leven in het Gooi gewoond hebben, toch nog wel even zoeken.
Naast de snelweg, achter een scherm met uitkijk naar het bos is het nieuwe crematorium met rieten dak gelegen. Omgeven door een groot parkeerterrein met struikbeplanting, die zeker in het komende voorjaar mooi zal zijn en  met waterbakken met stromend water die voor de nodige rustige uitstraling zal zorgen.

De lampen binnen zijn gigantisch, één groot licht middenin en vele kleine lampjes onder een soort gaas doek werpt bij mij meteen de vraag op, hoe die lampjes vervangen zouden moeten worden.
Er moet dan een steiger bij komen en de grote lamp moet eruit om bij de andere te kunnen. Niet één lampje zal vervangen worden als het nodig is, maar meteen allemaal, wordt me verteld.

Een lessenaar naast de draagbaar waarop de kist zal liggen is voorzien van een briefje.
Daarop staat dat de lessenaar zal vervangen worden door een lagere. En inderdaad de mensen die erop dat moment bij staan komen er amper bovenuit. De lessenaar is van een ronde vorm in het zacht paars en lijkt op de grote sierpot waarin een plant staat.

Er zijn twee koffiekamers, waarbij de ene gezellig vol is met mensen die drinken en koekjes eten en één verlaten, kaal leeg.

(Toch neem ik een foto van de kale, zodat er geen mensen ongewild op mijn blogfoto staan) Er wordt ons verteld dat er beneden 100 mensen kunnen zitten en op de vide nog 40, zodat totaal ongeveer 140 mensen een afscheid tegelijk kunnen bijwonen.

Het is , op deze Open Dag erg druk bij de oven, want veel belangstellenden hebben een dergelijke ruimte nog nooit in een crematiegebouw gezien.
Zo’n 25 mensen worden tegelijk binnen gelaten bij de oven waar een dame uitleg geeft. Het is tegenwoordig mogelijk om als nabestaanden (ca.10 personen) mee te gaan naar de oven om de overledene tot het laatst toe te begeleiden.
Er komt een stalenarm uit de oven waar de kist opgezet kan worden, daarna is er sprake van een klein hoogte verschil, waarna de kist naar binnen gaat. Er zijn géén vlammen te zien, hoogstens een rode gloed. De kist zal worden geleid door 2 professionals die hittebestendige kleding dragen

Na deze uitleg gaan we door een deur waarna we bij de achterkant van de oven komen. De dame die ons daar opvangt zegt dat ze haar verhaal erg gaat inkorten want dat mensen erg ongeduldig al lang staan te wachten; het is druk!
Uit deze kant van de oven komt een la met de resten van de overledene mét daarin het onbrandbare steentje met het unieke nummer erop (het verbranden kan van 5 tot 7 kwartier duren) De la wordt in een bak geleegd, waaruit de eventuele kunstheup en andere protheses worden gehaald. Deze worden door een organisatie opgehaald (helaas ben ik vergeten welke) Dan wordt de as, nog gezeefd en fijngemaakt en één maand na de crematie krijgen de nabestaande een telefoontje dat de as  indien gewenst, kan worden opgehaald of verstrooid.
Er wordt samengewerkt met het Gooi’s Natuur Reservaat, zij  hebben diverse mogelijkheden om de as te verstrooien

Er wordt, bij de oven, uitgelegd wat er allemaal gedaan wordt met de, door de verbranding vrijgekomen warmte en gassen. Afgekoeld, gefilterd, getransporteerd en verwerkt tot warmte voor het crematorium zelf. De uitstoot naar buiten is schoon, zo wordt er verteld.

Een prachtig gebouw, waarin het me mooi lijkt om, als het dan toch moet, afscheid van iemand te nemen.