Als je beesten voert komen ze en blijven ze komen, óók beesten die je liever niet wilt.
Door de pinda’s, vogelzaad en vetbollen hebben we in vóór en achtertuin genode gasten, pimpel- en koolmezen, een enkele lijster, spreeuwen en mussen, hout- en tortelduiven (al dan niet Turks), Vlaamse gaaien en eksters, roodborstje en af en toe een specht, een eekhoorn of egels én laatst voor het eerst een goudhaantje.
De ongenode gasten zijn tegenwoordig muizen; we hebben er 3 tegelijk (in de tuin) gezien, maar iedereen zegt dat het er dan méér zullen zijn.
Deze foto maakte mijn lief vanachter het glas, 3 muizen met uitwapperende staartjes in het vetbolverzamelding!
Vanmorgen vroeg, ik typte mijn blog, hoorde ik een plons in onze vijver. Soms doen onze (grote) koi’s dat en geeft dat flink wat gespetter, ik keek toch even op van mijn laptop: een reiger; midden in de vijver.
Als er, een enkele keer, een reiger in de tuin zit, open ik de schuifpui en vliegt hij of zij weg.
Nu, met mijn rechterhand in het gips krijg ik de schuifpui niet open. Ik tikte tegen de ruit en riep ksst kst. Niet erg imponerend, ik geef het toe, maar genoeg om de reiger op te laten vliegen.
Gestreste vissen zaten onderin de vijver (het is helder en de lelie- en andere bladen zijn nu vergaan, dus de vissen zijn goed zichtbaar, voor ons, maar dus ook voor de reiger!)
Ik keer terug naar mijn laptop. Er valt een donkere schaduw, de reiger landt aan de andere kant van de vijver. Ik ram tegen het raam, hij kijkt mijn kant op, ik zie hem denken” en wat denk jij hieraan te doen, even snacken, dame”. Ik knijp met mijn “goede” hand in de deur van de schuifpui, druk en trek en knijp en hoor een klik. Dié klik hoorde de reiger ook: de deur kan dus wél open. Hij vliegt weg.
Nu ik de schuifpui open heb, loop ik naar buiten; op het dak van het buurhuis zit de bijna- moordenaar!
Ik maak een foto.
Misschien hebben we ook het verkeerde bord naast de vijver staan.
Als ik terugkom van de toilet zie ik de reiger in onze klimop landen; nu is de deurklik genoeg om hem op te laten schrikken. Ik ga voor het raam zitten op te letten tot mijn lief naar beneden komt.
Hij ziet dan de reiger op de heg van de buren zitten mét de blik naar onze vijver.
We vinden het allebei vreselijk, een net over de vijver, maar NU is de tijd gekomen dat het MOET; deze reiger blijft terugkomen totdat de vijver leeggegeten is.
Mijn lief pakt het (zelf ontworpen) opklapbare net uit de schuur en installeert het over de vijver.
Jammer voor het zicht, maar de vissen moeten beschermd worden.
Foto’s van de vijver, toen deze nog met “groen” was én nu met net!
Een tijdje na dit reigeravontuur zie ik een poes voor de schuifpui langslopen.
Poezen wil ik NIET in de tuin, maar verbied het ze maar eens! Roepen en tikken tegen de ruit helpt bij bijna geen één kat. Deze kat wil ook niet weg: een dikke rode poes snuft onder een struikje.
Wéér kan ik dierengedachten lezen:
“ MUIZEN, jammie!”
Wéér een ongenode gast die ik met ksst ksst uiteindelijk de tuin uitkrijg, nou ja, op de poort blijft hij zitten en blijft hij ( of zij) naar me kijken.
OP de poort is niet wezenlijk IN de tuin, dus ik laat het zo.
ik heb genoeg “verjaagd” vandaag!
Elke dag wat - blog 