Dag: 14 januari 2021

Genode en ongenode gasten

Als je beesten voert komen ze en blijven ze komen, óók beesten die je liever niet wilt.
Door de pinda’s, vogelzaad en vetbollen hebben we in vóór en achtertuin genode gasten, pimpel- en koolmezen, een enkele lijster, spreeuwen en mussen, hout- en tortelduiven (al dan niet Turks), Vlaamse gaaien en eksters, roodborstje en af en toe een specht, een eekhoorn of egels én laatst voor het eerst een goudhaantje.

De ongenode gasten  zijn tegenwoordig muizen; we hebben er 3 tegelijk (in de tuin) gezien, maar iedereen zegt dat het er dan méér zullen zijn.
Deze foto maakte mijn lief vanachter het glas, 3 muizen met uitwapperende staartjes in het vetbolverzamelding!

Vanmorgen vroeg, ik typte mijn blog, hoorde ik een plons in onze vijver. Soms doen onze (grote) koi’s dat en geeft dat flink wat gespetter, ik keek toch even op van mijn laptop: een reiger; midden in de vijver.
Als er, een enkele keer, een reiger in de tuin zit, open ik de schuifpui en vliegt hij of zij weg.
Nu, met mijn rechterhand in het gips krijg ik de schuifpui niet open. Ik tikte tegen de ruit en riep ksst kst. Niet erg imponerend, ik geef het toe, maar genoeg om de reiger op te laten vliegen.
Gestreste vissen zaten onderin de vijver (het is helder en de lelie- en andere bladen zijn nu vergaan, dus de vissen zijn goed zichtbaar, voor ons, maar dus ook voor de reiger!)

Ik keer terug naar mijn laptop. Er valt een donkere schaduw, de reiger landt aan de andere kant van de vijver. Ik ram tegen het raam, hij kijkt mijn kant op, ik zie hem denken” en wat denk jij hieraan te doen, even snacken, dame”. Ik knijp met mijn “goede” hand in de deur van de schuifpui, druk en trek en knijp en hoor een klik. Dié klik hoorde de reiger ook: de deur kan dus wél open. Hij vliegt weg.

Nu ik de schuifpui open heb, loop ik naar buiten; op het dak van het buurhuis zit de bijna- moordenaar!
Ik maak een foto.

Misschien hebben we ook het verkeerde bord naast de vijver staan.

Als ik terugkom van de toilet zie ik de reiger in onze klimop landen; nu is de deurklik genoeg om hem op te laten schrikken. Ik ga voor het raam zitten op te letten tot mijn lief naar beneden komt.
Hij ziet dan de reiger op de heg van de buren zitten mét de blik naar onze vijver.

We vinden het allebei vreselijk, een net over de vijver, maar NU is de tijd gekomen dat het MOET; deze reiger blijft terugkomen totdat de vijver leeggegeten is.
Mijn lief pakt het (zelf ontworpen) opklapbare net uit de schuur en installeert het over de vijver.
Jammer voor het zicht, maar de vissen moeten beschermd worden.

Foto’s van de vijver, toen deze nog met “groen” was én nu met net!


Een tijdje na dit reigeravontuur zie ik een poes voor de schuifpui langslopen.
Poezen wil ik NIET in de tuin, maar verbied het ze maar eens! Roepen en tikken tegen de ruit helpt bij bijna geen één kat. Deze kat wil ook niet weg: een dikke rode poes snuft onder een struikje.
Wéér kan ik dierengedachten lezen:
“ MUIZEN, jammie!”  
Wéér een ongenode gast die ik met ksst ksst uiteindelijk de tuin uitkrijg, nou ja, op de poort blijft hij zitten en blijft hij ( of zij) naar me kijken.
OP de poort is niet wezenlijk IN de tuin, dus ik laat het zo.
ik heb genoeg “verjaagd” vandaag!

Een kuil met een verhaal.

We wandelen wat af in Coronatijd. Dichtbij en soms wat verder weg.
We lopen op wegen en paden waar we anders alleen op fietsen of autorijden.
Zo ook gisteren in Naarden. Daar zien we een stuk verlaagd gebied. Nooit eerder gezien
Wat en waarom zou dat daar zijn? We lopen erom heen, krijgen geen hint.
Thuis maar eens op internet kijken.

We lopen naar de auto en daar komen we een oud-collega van me tegen, ook lopend.
We praten even en vertellen dat we nieuwsgierig zijn naar een stuk verlaagd land.





Hij weet te vertellen dat een Dirk Lustig het terrein dat op de grens ligt van de gemeente huizen en de gemeente Naarden in 1931 kocht om er zand af te graven, dat zand ging naar Muiden om daar forten van te bouwen. Dirk verdiende daar een lieve duit aan*)

Er heeft nooit een huis gestaan ( daar waren wel ooit plannen voor) wel een schuur. Mijn ex- collega wist nog te vertellen dat er ook nog in de kuil wilde dieren werden gehuisvest.

Op het moment dat mijn ex-collega dát vertelt komen er 2 dames met hond langs die óók mijn ex-collega blijken te kennen. Ze groetten en vragen wat hij NU weer staat te vertellen.
Hij lacht en zegt dat hij over Dirk Lustig , de afgraving én zijn wilde dieren vertelt.
“Die wilde dieren was ná Dirk Lustig, die was toen al verhuist, de gebroerders Hulst hadden daar een handeltje in circusdieren. Er zaten er zo’n 40; één van de luipaarden is nog eens ontsnapt!” **)




De dames lopen verder. Het verhaal wordt steeds interessanter.
Mijn collega vertelt nog dat er nu “gedoe” over het stuk grond is omdat een projectontwikkelaar daar een appartementengebouw met 37 koopwoningen wil neerzetten en omdat er ooit een gebouw zou komen, is dat een reële mogelijkheid

Zo’n kleurrijk verhaal hadden we niet verwacht toen we ons afvroegen wat dat voor kuil zou zijn!
Fijn dat we de  “alwetende ”ex-collega tegenkwamen én zijn kennissen; nu werd het een completer plaatje!

*) Later lees ik thuis op internet dat er totaal 72.000m3 zand is afgegraven en dat de kuil een diepte had van tussen de 6 en 8 meter

**) Ook het krantenbericht mét foto uit 1993 over het ontsnapte luipaard, dat bij de Limieten is verdoofd en gevangen door politie én een ervaren dierentemmer komt op internet te voorschijn!