Citaat: M.v.d.Plas

“Het is verstandig zich vóór de reis niet al te veel voor te stellen van wat men zal zien.
De werkelijkheid klopt nooit met de verbeelding.”

Michiel van der Plas

Met een (kort) reisje in het vooruitzicht, viel mijn oog op dit citaat van dichter Michiel van der Plas.
Ik weet zeker dat hij gelijk heeft, toch heb IK wel vaak een bepaald beeld van mijn reisdoel. Meer van de mensen die ik zal aantreffen dan van HOE het eruit gaat zien in dat andere land.
We kiezen een reisdoel om wat er te zien is, om de architectuur, de natuur, de cultuur, maar ook om de mensen te ontmoeten, hun landsaard (een beetje) te leren kennen.

Van hoe het eruit ziet kan ik me de deceptie van Wenen nog herinneren. Ik had me er (te) veel van voorgesteld, een oude prachtige stad. Dat was het ook wel maar met grote moderne gebouwen hier en daar, dat verstoorde mijn beeld. Ik was teleurgesteld!

Een positieve verassing kan ik me nog herinneren van Praag; alles wat ik van Wenen verwachtte heeft Praag; de mooiste stad die ik ooit heb gezien.

Qua mensen ben ik nog steeds (hoewel de reis al lang geleden is) het meest ontroerd door de Vietnamezen.  Toen wij er waren kwamen ook weer Amerikanen het land bezoeken (de eerste keer als soldaat, nu als toerist.) Toen ik Vietnamezen vroeg of ze daar moeite mee hadden, de vroegere bezetter nu te ontvangen, antwoordde een Vietnamees: “Een Amerikaan heeft ook een moeder”. En een ander “Als we een volk moeten haten, dan behalve de Amerikanen, ook de Fransen en de Chinezen, die ons allemaal onderdrukt hebben, dat is zinloos, laten we in het NU leven.
Het ontroerendst commentaar was van een Vietnamees, die ons ongevraagd (toen we er langs liepen) zijn tuin liet zien. Dat deed hij kennelijk vaker met langslopende toeristen, want toen wij opmerkingen maakte over de prachtige vijver met lotusbloemen zei hij dat laatst een Amerikaanse toerist dat ook had opgemerkt. Ook aan hem had hij verteld hoe de vijver ontstaan was: een bomkrater. De Amerikaanse toerist was daarna enorm van streek, hij vertelde dat hij ooit Amerikaans piloot was, misschien wel diegene die de bom had gegooid. De (oude) Vietnamees had hem getroost; hij had nu immers een mooie vijver!
Wat een volk!