Op 6 april schreef ik een blog over de berenjacht, een initiatief om in Coronatijd met
(kleine) kinderen te gaan wandelen en onderweg de beren te tellen, die mensen voor hun raam, in de tuin of waar dan ook hebben neergezet.

Deze berenjacht kwam voor uit het boek Wij gaan op berenjacht, vertaald uit het Engels, geschreven door Michael Rosen en getekend door Helen Oxenbury, gepubliceerd in 1989.

Wat ik NIET wist is dat deze kinderboekenauteur en dichter (meer dan 140 boeken geschreven) in maart zelf aan Corona ten prooi was gevallen.
Ik lees nu dat hij 24 juni uit het ziekenhuis is gekomen, na 47 dagen op een intensive care en daarna nog op een “gewone” ziekenhuisafdeling heeft gelegen.
Sinds 24 juni is hij weer thuis en  met intensieve therapie kan hij weer met een stok lopen. Zelf schreef hij daarover dat na 2 maanden 24 uur plat te hebben gelegen zijn benen weer moeten leren functioneren.

Bijzonder dat een boek in de vorige eeuw gepubliceerd nu, in Coronatijd,  deze Berenjacht tot gevolg heeft en  weer zoveel kinderen (én volwassenen) blij maakt en gelukkig dat de schrijver zelf van deze ziekte  herstellende is.