Verleden jaar augustus, tijdens de atelierroute, waren de ateliers van de Dooyewaard Stichting in Blaricum toegankelijk. Daaronder ook het huisje waarin kunstschilder Pieter Cornelis Mondriaan van 1915 tot 1919 schilderde.
De Dooyewaard Stichting is in 1981 (een jaar na het overlijden van Willem) opgericht. De broers, Jacob en Willen wilden graag dat na hun dood hun erfenis aangewend zou worden aangewend om in Blaricum werk- en leefruimte voor kunstenaars te verwerven (en te beheren)
In 1995 werd de erfenis van de twee broers Jacob beschikbaar als werkkapitaal van de stichting.
Willem Dooyewaard
De stichting is inmiddels eigenaar van zes verschillende ateliers en hoopt zo ( in overeenstemming met de statuten) werk- en ontmoetingsruimte te creëren voor kunstenaars Het doel van de stichting is een nieuwe kunstenaarskolonie te creëren, waar kunstenaars tijdelijk kunnen wonen, werken en elkaar inspireren. Winnaars van het Dooyewaard Stipendium (beurs/toelage) mogen hier een jaar lang wonen en werken.
Toen wij er het Mondriaanatelier bezochten mocht beeldend kunstenaar Niek Hendrix een jaar in dit atelier wonen en werken.
We keken rond en spraken met de kunstenaar. Ik wilde een foto maken van een wandje in zijn atelier, maar Niek vroeg me die (nog) niet publiek te maken, hij was met iets ”geheims” bezig; een zoekgeraakte Vermeer!
Een schilderij van hem dat ik daar gefotografeerd heb dekt de lading van dit blog; een afgedekt “geheim” schilderij
Toen wij er waren had hij nog geen pen/kwast op papier gezet en zou hij zich gaan oriënteren hoe Vermeer werkte, welke materialen hij gebruikte etc. kortom hij zou in de huid kruipen van Vermeer. Hij zou het Vermeerwerk “Het Concert” een schilderij dat op 18 maart 1990 gestolen werd uit het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston, niet op de Niek Hendrix manier, maar á la Vermeer gaan schilderen.
Nu kan ik hierover bloggen want inmiddels is het programma van de “Nieuwe Vermeer” iedere zondag op Nederland I op t.v. te zien
Het t.v. programma gaat over de 6 vermiste Vermeerschilderijen die worden “nagemaakt” in twee categorieën; speciaal uitgenodigde meesterschilders (2 per aflevering) en creatieve Nederlanders die zich hiervoor hebben opgegeven. Die werken hoeven niet geschilderd te zijn! Het gaat erom de “in de geest van Vermeer” te werken.
Van elke categorie wordt het winnende werk (totaal dus 12 werken) tentoongesteld in of museum Prinsenhof (Delft) of in het Mauritshuis (Den Haag)
In de aflevering met Niek, afgelopen zondag, volgden we het proces van beeldend kunstenaar Niek Hendrix en kunstschilder Carolien van Olphen van “niets op papier” tot hun ingeleverde “Vermeer-schilderij”.
Niek: “Een schilderij reproduceren van één van de beste en mysterieuze kunstschilders die er bestaat, is een utopie. Ik krijg nu de kans voor een perfecte vervalsing, legaal, want iedereen weet dat het een vervalsing is”
Het is interessant om een kunstenaar, in dit geval iemand die ikzelf ontmoet en gesproken heb, te volgen in het proces van uit de eigen huid kruipen en in de huid van Vermeer; de worsteling mee te maken van de keuzes die niet NIEK, maar Vermeer in deze tijd gemaakt zou hebben. En dat van een werk dat hij zelf nóóit zelf gezien heeft, alleen een foto ervan uit een boek.
Boeiend!
Dit jaar wordt, in het Rijksmuseum, de grootste Vermeer tentoonstelling ooit (28 werken) georganiseerd: van 10 februari tot 4 juni
Elke dag wat - blog 