Een bos is een bos: veel bomen bij elkaar, maar het ene bos is het andere niet.
We wandelden gisteren in een bos met veel dood hout, weinig sneeuwklokjes en krokusjes: een beetje “ een dooie boel”
Dan zie ik in een dode stam een hertje (een dierenkopje)
Dood hout, dat door de vorm lijkt te leven.
Het is geen “groot” bos waar we in lopen.
We zijn er vrij snel doorheen.
Als we het bos uitlopen, komen we in een villawijk terecht; grote tuinen met grote, soms hoge hekken en vaak nog kale struiken (makkelijke doorkijkjes)
Ik zie een prachtige licht roze cameliastruik en een stuk verder een bijna cameliaboom, zo hoog! Deze laatste heeft witte, enkele bloemen. Het is de enige vrolijke kleur naast al het donkergroen, zwart ,grijs en bruin
In een tuin met een hek waar je redelijk doorheen kan kijken, dacht ik een hond te zien, maar bij nadere inspectie blijken het 2 stenen wolven te zijn.
Verderop, in dezelfde tuin zie ik een gevlekt dier, (panter, poema of zoiets) en ook een paar wilde zwijnen achter het hek staan.
Een stenen “dieren” tuin.
We volgen de weg en komen bij een begraafplaats uit, waar we even overheen lopen.
Het is hier rustig en vredig. Prachtig, grillig gevormde bomen, groene grasvelden en rijen met keurig in het gelid staande graven.
Druk “aangeklede” graven met kleurtjes, vaak graven van kinderen met speelgoedjes op het graf.
Mooie teksten, mooie kunstige beelden
Ik kijk zelden naar de namen op de stenen, maar vraag me wel vaak af, wat voor mens daar onder zo’n steen ligt.
Een beeldje van een brandweerman, wil dat zeggen dat er een brandweerman ligt, of is het symbolisch bedoeld?
Een “onversierd” graf met alleen een koe erop, wat zegt dat?
Zegt een “aangekleed” graf iets over de mens die daar ligt of over de nabestaanden die het graf “versierd” hebben?
Een kerkhof is een bijzondere plek.
Zelf zal ik ooit gecremeerd worden (ik wil, doodzijnd, geen plek in ons overbevolkte landje meer innemen) dus mijn nabestaanden zullen geen graf hebben om te “versieren”
Op een graf staat een olifant met een clown op zijn rug: het is het graf van een Nederlandse circusdirecteur ( W.M.A.Akkerman) Stenen paarden en een olifant dansen op zijn graf.
We lopen de begraafplaats weer af.
Door op zo’n plek te lopen ben ik me eens te meer bewust hoe het is om te leven, geen tijd te “verspillen”, tijdens je leven, de mensen om je heen te laten merken dat je van ze houdt en te genieten want één ding is zeker: het leven is eindig!
Elke dag wat - blog 
Goede morgen Baars,
Je verhaal begint met een prachtbeeld, waar de mens niets aan heeft gedaan : een hertje in de natuurlijke vorming van een dode boom, dood en het leeft. Wie heeft voor ons allen de dood overwonnen ?En ja, dit wereldse leven is eindig ! Wij hebben allen een vrije keus, je kunt begraven worden of gecremeerd. Zowel jij, Baars, als ik hebben gekozen voor crematie en voor mij voelt dat goeden ezend in je blog, ook voor jou. Misschien ontmoeten we elkaar, het zou me niet verbazen, voor nu alle Johannes
LikeLike