topinamboer, aardpeer, knolzonnebloem; allemaal namen voor een grillig gevormde knol die oorspronkelijk uit Noord Amerika komt en door de Franse ontdekkingsreiziger en cartograaf Samuel Champlain (1567 – 1635)*) bij de Huron Indianen ontdekt werd.
De knol is eeuwenlang door de mens alleen als veevoer gebruikt (winterhard en kan goed tegen droogte) Nu eet de mens het ook en is het als wintergroente bestempeld (verkrijgbaar nov t/m maart)
Deze wintergroente bevat meer koolhydraten dan de meeste andere groentes en geeft dus ENERGIE.
De smaak lijkt enigszins op een artisjok (zegt men) zelf vond ik de smaak een beetje op een pastinaak lijken.
De naam Jeruzalem artisjok is misleidend en heeft NIETS met de plaats Jeruzalem te maken. “Jeruzalem” is een verbastering van het Italiaanse girasole (??!!) dat zonnebloem betekent.
Gisteren at ik deze groente voor het eerst, verwerkt in een risotto.
Het was lekker (veel te kauwen)
Wat ik TOEN niet wist (nu wel) is dat de groente inuline bevat. Inuline komt voor in de wortels van planten die groeien in koude/gematigde gebieden, oa. ui, aardpeer, schorseneer en artisjok.
Het menselijk lichaam bevat géén enzymen die inuline kunnen verteren!
Het gevolg: inuline in je lichaam zorgt ervoor dat je windjes gaat laten.
Gelukkig bleven we ’s avonds thuis en hoefden we ons niet te generen!
Elke dag wat - blog 
een foto van aardperen of topinamboer voor deze groente, of is het familie?
LikeLike