Eergisteren liepen we door een kasteeltuin, het zonnetje scheen, velden met krokussen, sneeuwklokjes en akonieten gaven het idee van een (bijna) lente.
’s Avonds/’s nacht was het koud, echt koud en in de ochtend erna….. was er rijp ontstaan!
Takjes en bladeren hadden door uitstraling warmte verloren, ze waren onder het vriespunt gekomen en waterdamp was op ze gekristalliseerd; het leek of ze besuikerd waren.
Het was vroeg, nog stil en stukjes natuur waren bedekt met kleine kristalletjes. Even was ik in een bijna-sprookjeswereld geweest.
Een paar uur en een waterig zonnetje later was alles weer “gewoon”
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, Mooi is onze wereld, je foto’s laten een beeld ervan zien, dank daarvoor Johannes
LikeLike
Mooi kan onze wereld ook zijn, zo nu en dan, voor wie er oog voor heeft.
LikeLike