Deze week was ik voor het eerst sinds zo’n 12 jaar weer terug in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Nu niet als patiënt, maar als bezoeker van een familielid, die er geopereerd was en lag te herstellen.
Eerlijk gezegd zag ik er tevoren een beetje tegenop. Ik ben er goed behandeld door vriendelijke mensen, maar het was een heftige tijd toen ik de diagnose borstkanker kreeg en geopereerd en bestraald moest worden en ook nog een half jaar lang chemotherapie moest ondergaan (niet daar)
Ik had geen angst hoeven hebben, alles was anders!! Een gigantische parkeergarage van tig verdiepingen was in de tussentijd gebouwd. De ingang was anders, eigenlijk was alles anders, het had een totaal ander ziekenhuis kunnen zijn. Alleen de weg er heen en de slagboom waren gelijk.
Heden ten dage krijgen 116.000 mensen (cijfers 2018) jaarlijks de diagnose “kanker” te horen (30 jaar geleden was dat nog de helft)
1 op de 6 mensen krijgt huidkanker, meestal door (overmatig) zonlicht; in een vroeg stadium opgespoord is er een grote kans op genezing.
Bij vrouwen komt borstkanker het meest voor: 15.000 gediagnosticeerd per jaar,
Bij mannen horen 12.500 per jaar de diagnose prostaatkanker
Mijn familielid was geopereerd, het ging redelijk goed en misschien mocht hij de volgende dag naar huis. Hij had niets dan lof over het personeel.
De kamer, in tweeën gedeeld met een gordijn, werd nog door een andere man bewoond, die mét bed en al opgehaald werd door 2 vrijwilligers. Zo gaat dat tegenwoordig: vrijwilligers brengen de patiënten naar onderzoeksruimtes, MRI scans en dergelijke.
We lazen dat het AVL op de eerstvolgende Wereld Niet Roken Dag ( 31 mei a.s.) volledig rookvrij zal zijn. Waarom geheel rookvrij?
Bij bijna een derde van de patiënten die men in het AVL behandeld is de oorzaak roken, dan wil je je ziekenhuis wel rookvrij hebben en houden.
Elke dag wat - blog 