Communicatie

Ooit heb ik mijn opleiding als hulpverleenster een psychologieles gehad die ik nooit meer zal vergeten.
Het ging over Communicatie.

Twee mensen hebben het over een stoel.
De een denkt aan haar eetkamerstoel, de andere aan een ligstoel.
Er wordt gesproken over EEN stoel, maar beide personen DENKEN over een ander voorwerp

Dat kan ook met een abstract begrip, zoals VERDRIET.

Iemand vertelt je dat haar kind overleden is en dat ze verdriet heeft.
Je begrijpt dat “helemaal”
Iedereen die zijn/haar kind verliest zal verdriet hebben.
Je wéét echter niet HOE haar verdriet er uitziet.
Zij komt misschien haar bed niet meer uit, huilt de hele dag en verzorgt zichzelf niet; het kan ook zijn dat ze “gewoon” functioneert maar dat dit verdriet een gat geslagen heeft in haar hart.
Om haar te kunnen helpen MOET een hulpverlener weten HOE haar verdriet er uitziet; vragen dus!
Zonder dit te checken, kun je langs elkaar heen praten!

In het “gewone” alledaagse leven merk ik vaak dat TAAL essentieel is, dat het gebruik van een bepaald woord, door een bepaald persoon, over een bepaald onderwerp, je totaal op het verkeerde been kan zetten.

Taal vind ik fascinerend, waarom noemen we iets zoals we dat doen?
Onlangs las ik een stukje over de MAAN

links: Io, ook wel “pizzamaan” genoemd – rechts: de maan

Tot 1610 dachten de mensen, die toen op aarde leefden dat er maar één maan was: DE maan
Iedereen behalve één man Galileo Galilei.
Deze Italiaanse astronoom ontdekte dat ook Jupiter manen had: 4 manen!
Die vier manen kregen namen om ze uit elkaar te houden.
De “eerst ontdekte maan” bleef gewoon “maan”
Maan (zonder hoofdletter) géén eigennaam, het is een (zelfstandig naam)woord.

Theoretisch zou ik het dus met iemand over (een) maan kunnen hebben, Io bijvoorbeeld  (een van de manen van Jupiter, genoemd naar de mythologische dochter van Inachus) waarbij de ander zou denken aan de enige natuurlijke satelliet van de aarde (één van de grootste 5 manen van het zonnestelsel)
Dat zou verwarring kunnen geven.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de verwarring die homoniemen ( woorden die er hetzelfde uitzien en hetzelfde klinken, maar een verschillende betekenis hebben) zoals slot een kasteel kan betekenen, en slot dat het einde betekent en slot dat een sluiting kan zijn, kunnen veroorzaken.

Of  homofonen (woorden die hetzelfde klinken, maar verschillend worden geschreven) zoals  bereiden en berijden.

Gelukkig verschillen de betekenissen van homoniemen en homofonen zoveel van elkaar dat we meestal gauw “doorhebben” wat de ander bedoelt
Het zijn meestal de abstracte begrippen waar we qua gevoel veel in kunnen verschillen en die tot miscommunicatie kunnen leiden.
Checken dus!

Eigenlijk is het een wonder dat we elkaar sowieso kunnen begrijpen