Afwassen en –drogen.

Eén van de geweldigste uitvindingen voor een huishouden is, vind ik, de vaatwasser.
Ik heb altijd een vreselijke hekel gehad aan afwassen én drogen. Eén van de (mijn) redenen:
Het komt elke dag 3x terug.
Dát gaf mij het gevoel van ALTIJD aan de afwas zijn.

Dus, met een, vroeger dichte, keuken stapelde ik de afwas op de aanrecht en deed na het avondeten 1x de hele afwas. Die stond dan op een afdruiprek ZELF te drogen en op het moment dat er afgewassen werd, ruimde ik ook de, dan grotendeels droge, vaat op.
Het gevolg: er stond ALTIJD vuile vaat op de aanrecht.
Deur van de keuken dicht; niemand die het zag.

Totdat we verhuisde en het nieuwbouwhuis een openkeuken had!
Ik haatte nog steeds het afwassen maar nu kon IEDEREEN de vuile vaat op de aanrecht zien.
Sterker nog als je op de voordeurbel drukte, stond je tegelijk met je snufferd voor het keukenraam op de aanrecht te kijken!
Ik nam me voor na elke maaltijd af te wassen en drogen.
Dát voornemen werkte niet altijd!

Vele jaren later kwam er een nieuwe keuken. Mét een afwasmachine.
Ik heb er voor moeten soebatten, want milieubewust  was het NIET en min lief was mega TEGEN.
De keukenboer was vóór (logisch hij verdiende dan meer) en samen met hem ( 2 tegen 1) kon ik de weerstand van mijn lief breken.
Ik was (en ben) nog steeds erg blij met mijn vaatwashulp.
Nooit meer afwas op de aanrecht; vuile afwas gaat direct in de machine, deurtje dicht, niets te zien.

Nu zou de vraag van u, lezer, kúnnen zijn HIELP dan niemand je met dit vervelende karweitje?
En het antwoord is NEEN, ik gaf ze de kans niet.
Als kind haatte ik het afdrogen (niet na het avondeten buiten spelen maar éérst afdrogen!) en ik zwoer mezelf de (dure) eed dat, mocht ik ooit kinderen krijgen, ze nóóit hoefde af te wassen of drogen.[Mijn lief was veel weg (werk) dus het afwassen kwam (meestal) op MIJ neer.]

Wat me aan de vaatwasser (een klein beetje) irriteert is dat, als de piep geklonken heeft en ik het deurtje van de vaatwasser openmaak, alles droog is, behalve de……………. plastic voorwerpen (niet alles dus) Die dingen moeten dus toch nog apart worden afgedroogd!

Ik weet dat aardewerk en metaal (borden en pannen) prima warmtegeleiders zijn en bij het drogen van de vaatwasser de aanhangende druppels daarvan verdampen. Dát gebeurt bij plastic dus NIET.
Ik zet plastic spul altijd schuin, zodat het water er afdruipt, gevolg: minder nat, maar toch is dan theedoekhandwerk van mijn kant nodig)

Gisteren las ik  hier een stukje over. Het blijkt dat er voor dit al dan niet aanhangende “waterfenomeen””  woorden zijn:  hydrofiel (waterlievend)  en hydrofoob (watervrezend)
Hydrofoob: Op hydrofobe oppervlaktes blijft het water in druppelvorm liggen.
Hydrofiel:  Over hydrofiele oppervlaktes verspreidt het water zich heel gemakkelijk en vormt het een dunne, gladde laag [Het woord hygroscopisch (wateraantrekkend) kende ik al wel: de eigenschap van een materiaal om water (uit de lucht) aan te trekken  en daardoor te gaan klonteren, zoals zout vaak doet!]

Het verschijnsel blijft “jammer” maar mét naam vind ik het toch iets minder erg.
Met gevoel voor drama open ik nu de vaatwasser en verzucht “ Vervelende hydrofoben!”