Hoofdrollen: Sir Anthony Hopkins, Johnny Flynn & Helena Bonham
Regie: James Hawes
Een waargebeurde oorlogsfilm, beginnend in 1938 bij de Duitse inval in Tsjecho- Slowakije.
Een jonge Engelsman, effectenmakelaar Nicolas Winton trekt zich het lot van de Tsjechische vluchtelingen in Praag erg aan (zoon van Duitse Joden die voor zijn geboorte naar Engeland waren gekomen en zich tot het Christendom hadden bekeerd)
Hij gaat naar Praag en komt in aanraking met een groep vrijwilligers die zich inzet voor vluchtelingen.
Hij ziet de kinderen onder erbarmelijke omstandigheden en wil iets voor ze doen.
Hij praat met de groep en stelt voor kinderen per trein naar Engeland te halen. Aanvankelijk denkt iedereen dat dát niet zal lukken, maar hij zet door en de groep gaat het met elkaar proberen.
Er moeten allerlei papieren komen en er moet veel geregeld worden; voor elk kind dat wil vertrekken moet 50,- pound betaald worden. De moeder van Winton gaat in Engeland formaliteiten regelen, geld inzamelen en adressen voor pleeggezinnen zoeken.
Uiteindelijk lukt het en komt de eerste trein met kinderen aan.
Engelse a.s. ouders staan te wachten en krijgen 1 of 2 kinderen mee naar huis.(Aanvankelijk is de bedoeling voor tijdelijk)
Uiteindelijk redt Nicolas Winton 669 ( voornamelijk Joodse) kinderen!
De laatste (8ste) trein, waar de kinderen dan al in zitten (1 sept.1939: de dag dat Hitler Polen binnenvalt) wordt door de nazi’s tegengehouden, de kinderen eruit gedreven; ze kunnen het land niet verlaten; de grenzen worden gesloten.
Nicolas blijft daar zijn hele leven last van houden, die laatste trein met niet-geredde kinderen.
Hij bewaart alles, alle dossiers en foto’s van de kinderen, tot verdriet van zijn vrouw, die hem aanraadt dit los te laten; hij heeft zoveel goeds gedaan.
Als zijn vrouw een paar dagen naar hun zwangere dochter gaat besluit Nicolas op te gaan ruimen. Hij bekijkt de dossiers en wordt weer door verdriet overmand. Hij wil de dossiers niet weggooien, hij biedt ze aan een lokale krant aan om een stuk over te schrijven, maar de redacteur vindt het niet interessant. Veel papieren verbrandt hij in de tuin, maar de dossiers van de kinderen mét foto’s bewaard hij.
Zijn vrouw is blij met zijn opruimen, maar ziet dat hij zijn grote verdriet nog steeds bij zich heeft; ze weet dat ze hem niet kan troosten; ze stelt voor de dossiers aan een museum of instelling te geven, maar Nicolas is bang dat ze dan op een plank gaan liggen te verstoffen.
Wat er dan (in 1988) gebeurd, is bijzonder en zet zijn “genezing” in gang.
Nicolas sterft op 106 jarige leeftijd (2015)
Zijn motto schijnt geweest te zijn:
Als iets niet onmogelijk is, dan kan het worden gedaan
De echte Nicolas Winton
Een bijzondere film waarvan de rollen zowel door de jonge (Flynn) als door de oude (Sir Anthony Hopkins) Nicolas Winton uitmuntend worden gespeeld.
Elke dag wat - blog 