Al vóór ik geboren werd, was er een vrouw betrokken bij ons gezin.
Zodra ik praten kon noemde ik haar tante An
Zij en ik kregen een speciale band, géén bloedband bleek later.
Halfvolwassen vroeg ik pas van wie tante An familie was, van moeders of van vaders kant?
Tante An, zo werd me verteld, was de vrouw van een collega én goede vriend van mijn vader
Behalve samen werken gingen ze jaren samen op bergtochten en ook schilderden ze samen.
De collega verloor zijn eerste vrouw aan een ziekte.
Hij werd jaren later (in de vijftig) verliefd op An, die eerder “de ware” nooit ontmoet had.
An was de dochter van een slager; ze woonde toen ze Harm leerde kennen nog bij haar ouders
Zeker weet ik het niet maar ik denk dat mijn ouders haar ouders én haar door boodschappen te doen in de slagerij al kenden.
An trouwde met de collega van mijn vader. Mijn vader was getuige bij hun huwelijk.
Een week na hun huwelijk ging Harm, na het avondeten in zijn leunstoel zitten, An was bezig in de keuken.
Toen ze de kamer weer in kwam zat haar man dood in zijn stoel.
Mijn ouders vingen tante An na deze zware klap op.
Ze bleef wonen in het huis waar ze één week met haar man gewoond had.
Toen ik geboren werd was “tante” An al een tijdje “in de familie” en was haar man al overleden.
Ze werkte tot haar pensioen op het kantoor van een liefdadigheidsinstelling en kon met die verdienste (en het pensioen van Harm) nét rondkomen.
Tante An was (werd?) een trouwe kerkgangster.
In de kerk leerde ze een vrouw kennen die een goede vriendin werd.
De vrouw had Multiple Sclerose en haar gezondheid ging, weliswaar langzaam, maar toch achteruit.
Toen de vrouw in een rolstoel terecht kwam had ze een bijzonder voorstel voor An.
De vriendin was bemiddeld en had haar hele leven gereisd; ze vroeg An of de reizen, die zij nog wilde maken, voor haar zou willen doen. An kon foto’s maken en bij terugkomst alles vertellen, zodat ze toch de reizen toch “een beetje” zou beleven. An was een consciëntieuze vrouw, ze sprak eerst met haar werkgever vóór ze ja zei.
Ze vertrok de eerste reis naar Israël en trok erna een week bij haar zieke vriendin in om, gedoseerd, ALLES te kunnen vertellen. De zieke vriendin genoot.
Het jaar erna moest de reis korter, de vriendin stond erop dat ze ging, maar haar toestand was erg verslechterd en An wilde haar niet zo lang alleen laten. An verbleef 10 dagen in Toscane.
Toen ze terugkwam waren de “vertelsessies” korter, de zieke vriendin was vaak te vermoeid.
De vriendin stierf die herfst en An was weer alleen.
Tante An is inmiddels ook gestorven, ze was dan wel geen familie van me maar ze voelde wel zo.
Elke dag wat - blog 
Goede morgen Baars, Wat een bijzonder liefdevol verhaal, ik put daar een vracht aan Vertrouwen uit, Dank lieve Baars, Johannes
LikeLike
Mooi verhaal!
LikeLike