Er was, zo vlak na de oorlog weinig bouwmateriaal beschikbaar én de monniken waren arm, dus bouwden ze eigenhandig van afgekeurde straatstenen hun abdij 1948-1952. (gelegen aan de Abdijlaan, no 1.)
De abdijkerk is een kopie op schaal van een Romaanse kerk (Saint Philibert in Tournus, Frankrijk)

De abdij is niet toegankelijk voor rondleidingen; een paar dagen te gast zijn kan wel.
We lopen rond op het terrein, een serene rust daalt over ons neer.

Dat rustgevoel blijft bij ons als we in het gebied om de gebouwen lopen
Het lijkt of hier veel door de natuur gevormde kunstwerkjes staan in de vorm van boomstronken

Er staan meer stillevens met hout en koekoeksbloemen, met prikkeldraad, met glooiingen met bladeren, en knoedels boven- en ondergrondse boomwortels, en er is een rij kale bomen, die als een rits soldaten in gelid langs een pad staan

Een prachtig bos en hoewel de herfst al is ingetreden, is er nog veel heldergroen.
Aan de rand een maisveld beschenen door de zon, waar af en toe een gele kolf voorzichtig uit haar bladhoesje probeert te breken.

Een genot om hier rond te lopen.
We zijn niet de enigen; mensen die hun hond uitlaten, jonge mensen met rugzakken en stoere wandelschoenen (gasten van de abdij?) en mensen die net als wij om de gebouwen heen lopen en door het bos wandelen. Wel allemaal stil met een knikje in het voorbijgaan.



*) Volgelingen van Benedictus van Nursia (480-547)