Dit verhaal speelt zich af in een klein dorp .
Een jongen en een meisje kennen elkaar hun hele leven al als, op 14 en 16 jarige leeftijd de vlam overslaat; ze worden verliefd en gaan, als ze 19 en 21 jaar zijn, samenwonen.
De jongen wil persé géén kinderen, dus die kwamen er niet.
Als zij 36 en hij 38 is zegt hij op een avond tegen haar dat hij verliefd is geworden op een ander.
Hij houd ook nog van haar, zegt hij, maar gaat bij de ander wonen.
Dit zag ze niet aankomen, haar wereld staat in één avond compleet op zijn kop.
Hij vertrekt nog dezelfde avond met een klein koffertje; “De rest komt later wel.”
Ze is een sterke vrouw en doorstaat zijn “bezoekjes” waarbij hij langzaam maar zeker “zijn” spullen uit hun beider huis onttrekt.
Gelukkig is het een huurhuis; heeft zij een goed betaalde baan en kan ze er ook alleen in blijven wonen.
Wat eerst hun beider stek was, wordt langzamerhand háár stek.
Al snel ná die bewuste avond hoort ze dat zijn nieuwe vriendin, die niet echt “nieuw” blijkt te zijn (de verhouding duurde al meer dan een jaar) zwanger is.
Bovenop het verlies van haar jeugdliefde, bleek deze man, die ze haar hele leven kende, een totale vreemde te zijn; van “Ik wil beslist geen kinderen” werd het een liefhebbende aanstaande vader!
Ze kwam de klap langzaam te boven, werd “harder” maar niet verbitterd.
Anderhalf jaar later leerde ze een man kennen.
Hij had een huwelijk achter de rug, waarin zijn vrouw hem (maar dan op een ochtend) verteld had dat ze verliefd geworden was op een ander.
Het zoontje van 10 jaar dat ze beiden hadden ging in eerste instantie met de moeder mee.
Later kwam er een regeling: om het weekend kwam het kind een weekend bij hem.
Het gezamenlijk lot schiep een band, tussen deze twee “verlaten“ mensen, maar ze waren allebei super “voorzichtig“
Na een jaar van “samen dingen doen” werd de verhouding inniger en werd er voorzichtig gesproken over samenwonen.
Weer een jaar verder bleek de verhouding zo stabiel dat er samen een huis werd gekocht.
Zij en het zoontje van haar vriend konden goed met elkaar opschieten. Ze werd géén stiefmoeder, maar bleef de vriendin van zijn vader.
Een rol die haar paste; het opvoeden liet ze aan haar vriend over.
Laatst vertelde ze me dat ze al een tijdje getrouwd waren.
Geen groot feest: naar het stadhuis met de zoon en twee goede vrienden.
Tijd heelt soms wonden; niet alle, maar wel veel!
Elke dag wat - blog 