Omgaan met teleurstelling

Teleurstelling: het niet uitkomen van een verwachting, desillusie, deceptie, ontgoocheling;
Ieder mensen krijgt in zijn/ haar leven te maken met teleurstelling, ontgoocheling.
De realiteit van je leven sluit niet altijd aan bij je verwachtingen, dát kun je beter al vroeg in het leven leren.

Laatst hoorde ik een verhaal over een jongetje (5 jaar) die zich heel erg op zijn verjaardagspartijtje verheugde. Ze zouden mét 6 vriendjes naar een speelparadijs gaan.
Een maand van tevoren was het geregeld; elke dag zette hij een kruisje op de kalender, nog 29 nachtjes slapen, nog 28…..

Een dag voor zijn partijtje kregen zijn ouders een app van de basisschool waarop het ventje zat: zijn juf bleek Corona te hebben!
Geen partijtje op zijn feestdag!
Teleurstelling!

Geweldig als je ouders hebben die begrijpen dat je iets MOET met je frustratie en je de kans geven die te uiten.
Al volwassen wordend leer je dat (té) hoge verwachtingen je kunnen teleurstellen.
Sommigen sluiten daarom verwachtingen uit, verheugen zich nergens meer op ”Ik zie wel hoe het loopt”
Of je teleurstellingen dán helemaal uit kan sluiten, betwijfel ik, maar wél weet ik dat je dan ook veel mist!

Jezelf verheugen op een etentje, een ontmoeting…….De blijde verwachting die je dan hebt..
Er kán een ontgoocheling op volgen: het etentje, de ontmoeting… ze gaan niet door of vallen tegen.
Jammer.
Maar de voorpret heb je gehad!

Ook zijn er mensen die overal teleurstelling inbouwen ”Ja dat of dat zou leuk zijn, maar…..het kan ook niet doorgaan” Die mensen stellen zich niet helemaal open, houden iets in reserve.
Komt de teleurstelling dan minder hard aan?
Ik betwijfel het, de voorprent is in ieder geval minder

Zelf heb ik als motto :Het is niet wat je overkomt dat je vormt maar hoe je ermee omgaat.
Dat geldt ook voor een teleurstellingen.
Er gaat iets niet door waar ik veel van verwacht had, heel jammer, maar misschien is het geen afstel maar alleen uitstel (zoals bij het verjaarspartijtje van het ventje) of misschien komt er iets  anders op mijn pad dat ook leuk kan zijn, ik probeer altijd VOORUIT te kijken ( vaak lukt het, soms ook niet)

Ik denk dat een “ritueel” bij een teleurstelling heel nuttig kan zijn; niet wegstoppen wat “even” verdriet of boosheid oproept, maar het uiten en dan weer verder naar de toekomst kijken.
Schreeuwen in een tunnel waar een trein overheen dendert of, zoals met de 5 jarige, een goor woord uitroepen kan zeker opluchten.

De 5 jarige kreeg later het partijtje van zijn dromen; het voldeed aan zijn eerdere verwachtingen, hij was superblij.

Als volwassene wéét je dat het “niet altijd goedkomt” maar je weet ook dat er “andere dingen” voor in de plaats komen. Dat het leven niet “perfect” is, dat je niet ALLES hebben kunt maar (desondanks) toch (redelijk) gelukkig kan zijn.