Lions badeendjesrace




Een Lions Club  is een charitatieve club waarvan de leden op vriendschappelijke basis samenwerken, zonder politieke, religieuze of beroepsmatige verbondenheid.



Deze serviceclubs maken deel uit van de wereldwijde associatie Lions International*)
De leden van een Lionsclub ontplooien initiatieven om de wereld een beetje beter te maken.

In Naarden waren afgelopen weekend een aantal afdelingen van de Lionsclub actief; ze organiseerden een badeendjesrace voor een Goed Doel: alle opbrengsten van de badeendjesrace werden via Jeugdfonds beschikbaar gesteld voor zwemlessen voor kinderen die geen zwemdiploma A kunnen halen omdat er thuis te weinig geld is. (zwemles voor een zwemdiploma A kost zo’n  € 700,- per kind)

Badeendjes met uniek nummer, konden vooraf gekocht worden,  de “eigenaars” van de 20 eerst aankomende eendjes kregen een prijs.

De gracht vóór het Arsenaal was het “showtoneel”
Onder de brug werden de eendjes losgelaten en aan de andere kant van de gracht was de finish.
De brandweer zorgde voor de nodige “voortgang” door met  wat spuitwater de eendjes iets meer in beweging te brengen.

Eén grote eend was neergezet bij de “loslaatplaats” om aandacht te trekken. Daar stond ook de kraanwagen die later de enorme zak met kleine gele eendjes met blauwe petjes op in het water zou gooien.

Alleen de kleine eendjes deden mee aan de race, maar er waren ook ander formaat eendjes voor de ”entourage”.

Bezoekers én belanghebbenden konden de race van 2 kanten bekijken. De laatsten bleven bij de finish kijken of hun eend zou winnen.
Wij kozen voor de “eendjesloslaatplek”

Niet zo’n heel slimme keuze, we konden de muziek (Shantykoor) die bij de finish stonden niet horen en ook de aankondigingen van de man met de microfoon niet.
Er werd veel gezegd en niet verstaan, maar gelukkig waren er mensen die met hun telefoon in contact stonden met mensen bij de start.
Berichten werden doorgegeven: kwartiertje, verlaat, half uurtje verlaat.

De wachttijd was best lang, als je in de felle zon ( 30 graden) zonder ijs of drankje in de hand stond (en, als er plaats was, zo nu en dan even in de schaduw op een muurtje zat)

Er was politie en een reddingsboot voor het geval er “iets” zou gebeuren.
Behalve een leeggelopen opblaaseend heb ik, gelukkig, niets zien gebeuren

Er lagen bootjes langs de kant met mensen erin om de eventueel zich vast “zwemmende” eenden te bevrijden.
Alles was er klaar voor.

Eindelijk ging er een hoeraatje op, de eendjes zouden worden losgelaten.
0ok ook dat loslaten duurde nogal. Ik hoorde een bij ons zittende man het zo verwoorden” Als iemand mij eens had gezegd dat ik ooit een uur zou wachten op het langzaam uit het zak zien schudden van 3.000 badeendjes, had ik hem voor gek verklaard. En kijk me nou”

Maar toen eenmaal 3.000 badeendjes aan ons muurtje voorbijtrokken was dat toch wel een ludiek gezicht.
Het leek alsof  het een peloton soldaten was die, als ze voorbij de koningin trokken, haar kant op moesten kijken.
Bij ons plekje (13 mensen in een inham) keken alle badeendjes (mét zonnebril) even onze kant op!


Na dit “eendenloslaatspektakel” hadden we lang genoeg zonder verfrissing gezeten dus verlieten we de eendjes ( het bereiken van de finish hebben we niet afgewacht)

We keken nog even naar de andere kant van de brug, waar het stil, bijna sereen was, zonder mensen en badeendjes maar met waterlelies.

We zagen de heren van de muziek (Dixieland) ook de drukte verlaten


In één van Naardens oude straatjes op een terrasje likten we een ijsje weg. Als er een auto voorbij kwam reed hij bijna de vouwen uit je broek, zo smal waren zowel de straat als de stoep, maar het ijs was heerlijk (en er kwamen op dát moment gelukkig weinig auto’s voorbij)

*) Lionsclub is wereldwijd de grootste serviceorganisatie. 192 landen tellen tezamen ruim 46.000 clubs; totaal zo’n 1,35 miljoen leden