“Verbinding is de energie die bestaat tussen mensen, wanneer zij zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen, als ze kunnen geven en ontvangen zonder oordeel, en steun en kracht ontlenen aan die relatie”
Deze definitie van verbinding schreef hoogleraar Maatschappelijk Werk, Brené Brown (1965- ) aan de Universiteit van Houston (USA) Ze deed meer dan 15 jaar onderzoek naar wat verbinding precies is.
Verbinding heeft ook een letterlijke betekenis: “het middel waarmee of de manier waarop, twee of meer delen van een voorwerp of constructie aan elkaar worden gevoegd”
Dát middel kán een brug zijn of een veerpont. Tekstschrijver Drs P (Heinz Polzer 1919-2015) schreef in zijn lied “de Veerpont” een stukje over “verbinding”
“Wij zijn hier aan de oever van een machtige rivier De andere oever is daarginds, en deze hier is hier De oever waar we niet zijn, noemen wij de overkant Die wordt dan deze kant, zodra we daar zijn aangeland En dit heet dan de overkant, onthoudt u dat dus goed Want dat is van belang voor als u oversteken moet”
Mijn lief, van huis uit fotograaf, wilde naar de fototentoonstelling “Japan op de gevoelige plaat” 19e eeuwse foto’s uit de Kurokawa Collectie* ) in Leiden in het Japanmuseum Siebold.
Dus op naar Leiden!
Leiden is een geweldige stad om te bezoeken, een prachtige oude stad [de eerste vermelding van Leithon (= aan de wateren) dateert uit 860!]
En, wat ook belangrijk is, er is een grote parkeerplaats mét daar vandaan een busje rijdend, die bezoekers in Leiden brengt waarheen ze willen ( en, na een telefoontje, ze ook weer ophalend) Dát zit in de prijs van het parkeren inbegrepen.
Het busje staat op ons te wachten en we worden meteen vanaf de parkeerplaats naar het Sieboldhuis**) gebracht, goede service
Het Leidse woonhuis, de tuin én Siebold zelf, althans zijn buste.
Bij binnenkomst, in de hal van het Sieboldhuis, staat een Japans bloemstukje; het zet meteen de toon: we zijn zo goed als in Japan!
We lopen eerst de voorraadkelder (nog in originele staat) in De Delfts blauwe tegeltjes geven de nu kale ruimte toch iets “gezelligs”
De haken aan het plafond werden ooit gebruikt om etenswaar aan te hangen.
Een Japans postermeisje geeft af en toe wat handige uitleg over Japanse woorden/begrippen.
Verder is er bij de foto’s tekst, (te) veel tekst. (vaak lees je daardoor meer dan dat je naar de afbeeldingen kijkt) Mijn lief kijkt anders (met fotograafogen) naar de afbeeldingen dan ik. We besluiten de foto’s apart te bekijken.
Glasplaten waren de eerste fotografische dragers .Net als bij fotofilm werd op het glas een lichtgevoelige laag aangebracht waarop het beeld werd vastgelegd
In tegenstelling tot glasplaten die werden gebruikt om fotografische reproducties te maken, konden glaspositieven rechtstreeks met een magische lantaarn (projector) vertoond worden. Ze werden veel gebruikt door rondtrekkende “lantaarnartiesten”, maar ook in theaterzalen op scholen en in huiselijke kring.
Een, ingekleurde foto (toegeschreven aan Tamamura Kozaburo) van 3 jonge Maiko, (adspirant geisha’s) die rond 1900 langs de oever van de Kamogawarivier in Kyoto lopen.
Westerse toeristen mochten vroeger niet “zomaar” door Japan reizen en ook mochten ze lang niet overal komen. Reden waarom toeristen juist graag foto’s van plekken in Japan, waar zijnIet mochten komen, wilden zien en soms ook bezitten.
Japanse tempel in het klein en “opgeblazen” op een muur in de hal
Een foto (rond 1890 genomen) van Kintaikyo (=goudbrokaten-sjerpburg) in de stad Iwakuni . De brug werd in een van de standaardgidsen uit dié tijd beschreven als “Moeilijk over te steken maar pittoresk om naar te kijken”.
De brug werd in 1673 gebouwd over de Nishikigawa rivier. De hoofdstructuur van de brug is volledig uit hout opgetrokken zonder één enkele spijker! Om de 25 jaar (tot aan de Tweede Wereldoorlog) werd de brug volledig vernieuwd: elk van de vijf bogen werd om de vijf jaar vernieuwd. De brug NU is Nationaal Erfgoed
Yoshiwara was vroeger de plezierwijk in Edo (huidige Tokio) met veel prostitutie. Deze foto, rond 1900 gemaakt door een onbekende fotograaf, laat een “klein” bordeel zien, met 19 “bewoners” op een rij op het balkon van de eerste verdieping; het Osakaro bordeel
In 1911 werd die wijk door een grote brand grotendeels verwoest: 200 bordelen en theehuizen gingen in de vlammen op! De wijk werd wel herbouwd, maar werd nooit meer zoals weleer. (n 1958 werd prostitutie formeel verboden)
Foto’s ook op gebruiksartikelen, zoals hier op een waaier en op haarpennen. |
In een vitrine is ook een fotoboek uit de tijd rond 1900 te zien. Het past in een prachtig versierde bijbehorende doos met haan, kip en kuiken in reliëf op de deksel (ivoor? parelmoer?)
Als we naar de toilet gaan (een bocht om een halletje in met 2 deuren zijn 2 toiletten) en daarna kennelijk verkeerd teruglopen staan we in een ruimte die duidelijk NIET bij het museum hoort, maar wel in Japanse stijl.
Een man komt “ergens” achter vandaan en zegt dat we in zijn kunsthandel staan. We verontschuldigen ons, waarop hij zegt dat we wel even rond mogen kijken. Ik ben helemaal stuk van een paneel met een ingelegde aalscholver erop (en maak er snel een foto van) We bedanken voor het rondkijken en “verdwijnen” weer door dezelfde deur terug naar de fototentoonstelling.
Er zijn veel foto’s en veel teksten. Ik besluit er een paar foto’s die me interessant lijken uit te pikken en alleen daarvan nog de info te lezen.
Zoals bij een foto van een “oude vrouw met bril “ met info over brillen in Japan !
Een Spaanse Jezuiet- missionaris Francis Xavier (1506-1552 ) reisde via Lissabon, in opdracht van paus Paulus III naar Portugese koloniën om mensen te bekeren tot het Christendom. In 1546 in Malakka hoorde hij over het bestaan van Japan, dat kort tevoren voor het eerst door Portugezen was bezocht. Hij besloot dat Japan zijn nieuwe “werkterrein” zou worden.
In 1549 kwam hij op het twee na grootste eiland, Kyushu aan. Hij had geschenken bij zich waaronder BRILLEN!
Deze foto werd gemaakt rond 1890
De eerste brillen in Japan werden in Japan in de 16e eeuw gemaakt van natuurlijk kwarts. Aan het einde van de EDO-periode (1603-1868) werden de glazen van gepolijst glas gemaakt. [Daardoor werden brillen in Japan toen betaalbaar] Een belangrijke Japanse aanpassing was de toevoeging van een neusbrug!
De foto’s zijn over het algemeen niet groot en de teksten zijn vrij klein, een “opgeblazen” ingekleurde foto op een muur in een hal om te bekijken, is dan even “rust” voor de ogen (ik draag ook een bril)
We zijn allebei vol van indrukken en besluiten het Sieboldhuis te verlaten en te gaan lunchen. Het wordt Grand-café Vlot aan het Galgewater (een gedeelte van de Oude Rijn)
De macabere naam Galgewater (ontleend aan de galgen die vroeger langs dit water stonden) weerhoudt ons er niet van om te genieten: van het uitzicht, het weer, het voedsel en het zicht op de boten en de molen in de verte.
De tentoonstelling is nog tot 3 maart 2024 in Leiden en reist daarna door naar Winterthur en Sao Paulo
*) De Kurokawa Collectie staat bekend om zijn volledigheid van werken van vrijwel elke fotostudio die in die tijd actief was in Japan.
**) P.F.von Siebold (1796-1866) was, van 1823 tot 1829, geneesheer op Deshima, de Nederlandse handelsnederzetting bij Nagasaki. Hij werd bekend door zijn verzamelingen op het gebied van de Japanse flora en fauna en volkenkunde. [Japan was op dat moment een land met strikt gesloten grenzen; handel was toegestaan, maar was beperkt tot een handelspost op het speciaal voor dit doel gebouwde kunstmatige eiland Deshima.}
Elke dag wat - blog 