Dit jaar is het op 8 mei Moederdag (tweede zondag in mei)
Dan worden de moeders geëerd (sinds 1914 de Amerikaanse Anne Jarvis dat bij de autoriteiten officieel aanvroeg)
Alle soorten moeders worden dan geëerd, want behalve MOEDERS zijn er ook pleegmoeders,(over) grootmoeders, schoonmoeders en bonusmoeders.
In deze tijd wordt je (meestal) moeder (als alles medische meezit) omdat je dat graag wilt, vroeger kregen vrouwen 10 of meer kinderen omdat er (nog) geen betrouwbare anticonceptiemiddelen waren! Dat was zelden omdat ze zoveel kinderen wilden.
Moederzijn (en ook vaderzijn, die komen op vaderdag aan bod) is een heftige, tijdrovende, emotionele, vermoeiende, wonderschone, soms pijnlijke taak! Daar hoef je mijns inziens NIET voor geëerd te worden, (kinderen hebben niet gevraagd om geboren te worden!!)
Het voelt wel heerlijk als kind(eren) en dat hoeft NIET speciaal op moederdag te zijn, laten blijken dat ze snappen dat jouw moedertaak soms “heftig” is. Daar hoeft voor mij geen cadeau bij, een knuffel is veel waardevoller!

Je kunt ook schoonmoeder worden. Als je kinderen hebt hoef je daar niets voor te doen, dat gebeurt vanzelf als je een zoon of dochter hebt die een partner krijgt. Géén inspanning van de kant van de schoonmoeder! ( de relatie moeder/schoondochter of zoon GOED houden kan wel veel “werk” vereisen!)

Hetzelfde geldt voor (over)grootmoeder: Jouw (klein)kind krijgt een kindje, geen inspanning van de kant van de oma. In deze tijd van veel werkende moeders is oma vaak ook een “beroep”: oppasoma één of meerdere dagen in de week!
Totaal anders is het als je een pleegmoeder bent. Ik ken er verschillende en het is bijna altijd een moeilijke weg.
Een stel heeft zelf één kind en wil graag kinderen die het moeilijk hebben steunen: er logeren om de veertien dagen én in de vakanties 2 kinderen (broer en zusje) uit een probleemgezin bij hen; jarenlang. Ze krijgen een hechte band. Deze regeling kan niet worden uitgebreid; het stel én de kinderen willen wel, maar de biologische ouders NIET!
Op een gegeven moment, na jaren, zetten de biologische ouders de regeling stop en van de een op de andere dag zien de pleegouders de kinderen niet meer. Veel verdriet over en weer.

Een jonge vrouw zonder partner wil graag kinderen die er al zijn, een goed tehuis geven. Ze “krijgt” een getraumatiseerd jongetje van 2 jaar in huis. De biologische ouders willen het kind niet zelf, maar ook niet officieel afstaan. De jonge vrouw zorgt voor het kind, dat kort na zijn geboorte in de crisisopvang is terecht gekomen. Om de zoveel tijd MOET het kind naar zijn biologische ouders. Die bezoeken zijn zwaar voor het kind, de pleegmoeder én de ouders. Ná het bezoek heeft eigenlijk iedereen counseling nodig.
Een ander stel heeft één kind, op school krijgt het meisje een vriendje dat veel bij haar speelt. De kapotte kleding, onverzorgde haren etc vallen op. Voorzichtig wordt er bij een instantie geïnformeerd. De ouders van dit jongetje kunnen NIET voor het kind zorgen, het kind zorgt grotendeels voor zichzelf.
Er komt een “regeling” het jongetje is meer bij zijn vriendinnetje thuis dan in zijn eigen huis. In de loop der tijd wordt de regeling uitgebreid; hij krijgt een eigen kamer en hoewel officieel nog kind van zijn ouders is hij “vast” bij zijn vriendinnetje. Hij blijft daar tot zijn 19de en hij gaat dan studeren. Het stel heeft hem van zijn 5de tot zijn 19de een thuis gegeven en voor hem gezorgd.
( het gaat met alle betrokkenen goed)
Déze pleegmoeders zijn vrouwen met een “lichtkransje” géén heiligen, maar “gewone” vrouwen die moederen over kinderen die de hunne niet zijn; hen een thuis geven dat ze voorheen NIET hadden. Vrouwen vol goede bedoelingen, met idealen, die vaak veel ijzondere “hobbels” op de opvoedweg tegenkomen.
Bonusouders zijn, zo heb ik begrepen, kinderen van jouw partner. Je leeft (trouwt) met een partner die al kinderen heeft. Ook pittig qua opvoeding, vaak met een échte vader of moeder nog op de achtergrond.
Al deze soorten moeders zullen dit jaar op 8 mei in het zonnetje worden gezet. Wat mij betreft met een ontbijtje op bed, een zelfgemaakt “kunstwerkje” en/of een bosje (zelf geplukte) bloemen én het belangrijkste: een dikke knuffel.



Dat de commercie op deze dag gesprongen is en adverteert met geef moeder een dagje Wellnessresort, een horloge of juwelen, lijkt mij het doel ”moeder te eren” totaal voorbij te schieten: Laat merken dat je blij bent met je ma! Daar hoeft geen geld aan te pas te komen!
Hoi Baars, Een boeiend relaas over het “beroep” moeder, in vele situaties. Ik heb eigenlijk niks met dagen als Moederdag, maar ik kwam een boek tegen wat als sprekende titel Moeders had, waarin Herman van Veen al zijn moeders de revue laat passeren. Marijke en ik hebben veel op me Herman, en daar komt nog bij dat Hij exact dezelfde dag en jaar is geboren, 15 maart 1945, en ze was er erg blij mee en ik ook,Johannes
LikeLike
Ik mis de vrouwen die graag moeder hadden willen worden, maar het niet werden, de moeders voor moeders en de moeders,wienshun kinderen zoek zijn.
LikeLike
IK besefte, toen ik het blog schreef, dat ik niet volledig was, maar ik schrijf (bijna altijd) uit eigen beleving. De moeders die ik aanhaalde in mijn blog KEN ik, ik kan daarover schrijven omdat ik de moeders ën de kinderen ken. Ik ken ook ongewild kinderloze vrouwen, daarover zal ik wellicht ook wel eens schrijven maar NIET in een moederdagblog. Moeders van wie kinderen zoek zijn, ken ik niet persoonlijk. Vandaar!
LikeLike