Al eerder waren we bij de Grebbelinie; een waterlinie op de grens van Gelderland en Utrecht.*)
Vrijdag waren we bij het grootste fort van de Grebbelinie: Het Fort aan de Buursteeg, een geheel aarden verdedigingswerk uit de 18e eeuw.
In de Tweede Wereldoorlog werd het versterkt met betonnen kazematten en bunkers .
Het fort is gelegen op de grens van Ederveen, Veenendaal en Renswoude
.
De wandeling begon zonnig bij het fort waar een evenementenbureau allerlei evenement organiseert.
Toen wij er waren was een klein groepje kleine kinderen aan het picknicken, stonden er spider wheelz klaar voor een groep, en bij 2 legertenten waren 2 jongens druk met het opbouwen van pijl en boogbanen voor een bedrijfs event dat later op de dag zou plaatsvinden.Ook liepen er veel “militairen”**) rond.
Voor het bezoekerscentrum staat een houten tank, symbool voor de enige “vechtwagen” die het Nederlandse leger toen in haar bezit had: de Renault FT 17.
Er liggen betonnen” zandzakken” en we zien nagebouwde loopgraven.
We lopen de route en zien onderweg behalve mooie natuur: bomen, klaprozen, boterbloemen en teunisbloemen, ook (delen van) bunkers.
De spoorlijn Utrecht- Arnhem verdeelt sinds 1843 het fort in 2 delen: het zuidelijkdeel is nu te bereiken via een wandel/fietstunnel; dus die gebruiken we.
Vanaf de herfst van 1944 ging de Grebbelinie deel uit maken van de verlengde Duitse Westwal. Deze verlenging kreeg in Nederland de naam : Pantherstellung.
De contouren van de Pantherstellung zijn zichtbaar aan de hand van de inundaties in 1945. Deze onderwaterzettingen vonden grotendeels in de laatste fase van de oorlog plaats.
De Westwall werd aangelegd in 1936 en liep oorspronkelijk van de Zwitserse grens tot aan de Nederlandse grens bij Kleef (afstand 630 km)
Seyss-Inquart kreeg in 1944 opdracht van Hitler om een verlenging te realiseren over Nederlands grondgebied.
Nederlandse aannemers kregen opdracht om bunkers te bouwen van het type 703 met muren van 2 m gewapend beton ( van de 60 geplande exemplaren konden slechts zo’n 20 worden gebouwd ivm tekort aan materialen)
De Duitse bunker 703 was bedoeld voor 8,8 cm anti tankgeschut.
Het merendeel van de bunkers zijn op het zuiden of westen gericht omdat men de
geallieerden op het bouwmoment uit die richtingen verwachtte.
In 1945 werd duidelijk dat die richtingen verkeerd ingeschat waren De bunkers bleven dienst doen als schuilplaatsen bij beschietingen.
Een foto van 1945 en één van nu van dezelfde 703bunker
Het begint wat te druppelen, maar daar trekken we ons niets
van aan.
We lopen door naar een koepelbunker. Toen de Duitsers kwamen haalden ze die metalen koepels eraf en transporteerden die naar Duitsland, waar het staal weer voor hun oorlogsindustrie gebruikt kon worden. Er ligt hier nog een stuk metalen koepel dat niet meegenomen is: zwaar en dik staal!
Ook zien we een “Kochbunker”, de (riool?) buizen werden door de Duitsers gebruikt als eenmansbunker.
De regen wordt nu “heftiger” en allebei onze meegebrachte dunne jassen blijken NIET waterdicht te zijn. Onze ruggen worden nat en we zijn het zat. Het plan was nog wat te drinken op het terras, maar nat als we zijn, gaan we liever meteen naar huis.
De deelnemers aan de evenementen zijn net witte regencapes uitgereikt. Als wij naar onze auto gaan, lopen zij net allemaal, wit geplasticjast, het fortterrein op: De regen zal niet minder worden; ze zetten door met hun evenement; boogschieten in de regen.
Wij rijden naar huis; het is vrijdag en het verkeer is mega druk: file rijden dus.
Het nadeel van in de Randstad wonen!
Thuis warm worden door natte broeken te verwisselen voor droge en natte bovenkleding voor droge truien.
Weer bijzondere dingen gezien!
*) Op 7 maart 2018 blogde ik vanaf de Asschaterkeerkade en onlangs nog vanaf Scherpenzeel.
**)De “militairen” waren volgens iemand uit het bezoekerscentrum alleen mensen verkleed in soldatenkostuums!
Elke dag wat - blog 