Er wordt een hete dag voorspeld.
Dan wil je in de buurt van water zijn
Vanaf ons huis is veel water (geen zee) binnen 25 km te bereiken.
Deze keer kiezen we voor de Loosdrechtse plassen.
Ooit woonden we aan de Loosdrechtse plassen. We hadden een (groot) balkon dat uitkeek over de plassen. Géén dag was het onze blik naar buiten hetzelfde; een prachtig uitzicht.
Van zwemmen heb ik nooit gehouden, maar wel van het kijken naar en genieten ván water.
Als het heet is en er is een klein briesje én schaduw, is het heerlijk bij het water.
Hoewel we een jaar in Loosdrecht gewoond hebben, kennen we het pad waar we nu terecht komen niet. We parkeren de auto en gaan lopen.
Eerst tussen hoge bamboe door.Daar staat ook een plant met grote bladeren,die flink aangevreten zijn door hongerige rupsen.
Een bord kondigde aan dat we nu langs (rond?) de Vuntusplas lopen.
Behalve hondenbezitters komen we niemand op het pad tegen. Het is er stil alleen vogelgezang en kikkergekwaak.
Af en toe horen we (delen van) conversaties van mensen óp het water.
Als we open zicht op het water hebben, zien we watersporters óp het water genieten.
Allerlei soorten bootjes, en ook surfpeddelaars( suppen) en kano’s, zijn op de Vuntus te vinden.
Zodra er een stuk van het pad geen hoge bomen heeft, voelen we de zon branden, maar onder de bomen is het lopen goed uit te houden.
Ook de dierenwereld is hier zicht- en hoorbaar vertegenwoordigd; de vogels zingen in allerlei toonaarden, een reiger is op een omgevallen boomstam op visjes aan het jagen en een smalboktor doet zich tegoed aan het stuifmeel van een reuzenberenklauw.
Af en toe zien we zomersneeuw uit de bomen komen dwarrelen en ook op de grond ligt af en toe een concentratie van deze zaadpluizen.
Er staat aan het water één degelijke houten stoel, maar we zijn met zijn tweeën, dus lopen we door. Wel zien we nog dat vroeger op de plek van de stoel vermoedelijk wél een bank heeft gestaan; stukken van het betonnen onderstel liggen in het ondiepe water!
We vragen aan tegemoetkomende hondenbezitters of dit pad rond loopt (of ergens heen gaat) maar géén van de gevraagde hondenbezitters heeft het pad ooit afgelopen; ze lopen met een hond een stukje, stuk, of groot stuk en keren dan om.
Als wij op een stuk zonder bomen lopen (heet), dat ook in de verte nog boomloos lijkt, besluiten we ook terug te keren.We hebben,blijkt dan, ongemerkt een groot stuk te hebben gelopen
Als we bij de auto zijn valt ons een bijna vierkante “gebouwdoos” van cortenstaal op.
We vermoeden een huis, of opslagplaats. Het heeft een tuin en een brievenbus, maar nergens is een vorm van leven te bespeuren.
Later thuis vind ik op internet dat dit Corte stalen gebouwtje het betonnen onderkelderde atelier is van een ceramiste. Het 7,5 meter geperforeerde luik is dicht als het atelier gesloten is; dát was dus vandaag kennelijk het geval.
Het casco blijkt gebouwd te zijn door een scheepsbouwer en de 2 onderdelen (kelder én bovenbouw zijn met een dieplader dáár gebracht en ter plekke gekoppeld!
Een bijzonder gebouw dat prima op die plek past. (ooit stond hier, meen ik me te herinneren, een soort snackbar)
We hadden een leuke, af en toe erg warme, wandeling.
Wij vinden dat we een ijsje hebben “verdiend” en scoren dat op de terugweg.
(Het was erg warm in de auto; gelukkig hebben we een koel huis om naar terug te gaan)
Elke dag wat - blog 