Groene Hoofdstad van Europa

In 2006 werd, op initiatief van de toenmalige burgemeester van Tallinn (hoofdstad van Estland) een plan gelanceerd om een prijs in te stellen voor milieuprestaties van een Europese stad.
Stedelijke gebieden hebben nogal wat milieu- uitdagingen. Met de instelling van deze Groene prijs hoopt de Europese Commissie lokale overheden aan te moedigen om milieuproblemen in hun stad aan te pakken en de levenskwaliteit in de steden verbeteren, aangezien 80% van de Europeanen in een stedelijke omgeving leeft zal dat voor veel mensen impact hebben.
De Europese Commissie is de organisator van deze prijs, zij vindt dat juist de steden een belangrijke rol bij de bescherming van het milieu kan spelen en een voorbeeld kunnen zijn

In 2008 werd de prijs gelanceerd; de eerste prijs werd toekend aan de stad Stockholm; deze stad mocht zich de Groene Hoofdstad van Europa noemen voor het jaar 2010.

Ook een Nederlandse stad mocht zich een jaar Groene Hoofdstad van Europa noemen, nl. Nijmegen in 2018.

Om zich een jaar lang de Groene Hoofstad van Europa te mogen noemen moeten steden aan bepaalde eisen voldoen:
* meer dan 100.000 inwoners hebben
* die stad moet een aantoonbare geschiedenis van het bereiken van milieuvriendelijke standaarden hebben
* de stad moet bereid zijn nog meer verantwoordelijkheden te nemen als het gaat om duurzame ontwikkeling en milieubeleid
* die stad moet als voorbeeld kunnen dienen voor andere Europese steden

Dit jaar is Grenoble de groene hoofdstad van Europa. Deze stad heeft de grootste milieu zone van Frankrijk; er zijn de afgelopen jaren 5500 bomen geplant én het is er voor nieuwe woningen verplicht om óf zonnepanelen óf een daktuin aan te leggen.
80% van de stadverwarming komt al uit hernieuwbare energie.

Volgend jaar wordt de hoofdstad van Estland, Tallinn, de groene hoofdstad van Europa. Deze stad was al 2 x eerder in de race geweest voor de titel Groene Hoofdstad van Europa.
Dit keer is het gelukt.

De prijs van € 600.000,- is bedoeld om bij te dragen aan de financiële ondersteuning bij het implementeren van de initiatieven en maatregelen om de ecologische duurzaamheid van Tallinn te verbeteren

Voor kleinere steden (20.000 tot 100.000 inwoners) werd in 2015 de European Green Leaf Award opgericht. Deze titel werd ingesteld om ook milieu-inspanningen van kleinere steden te bevorderen en ook dié steden in een milieu spotlight te plaatsen

Jaarlijks kunnen twee steden met de European Green Leaf award bekroond worden. Voor het jaar 2022 zijn dat Winterswijk en de Portugese stad Valongo, zij delen de prijs van € 200.000, –

Een blik op blik

Er komen veel te veel blikjes in het milieu terecht zo’n 150 miljoen van de 2 miljard blikjes die over de toonbank gaan.
Blik is dun gewalst staal, waarop een beschermlaag (vroeger tin) tegen corrosie wordt aangebracht.
Het eerste drankblikje werd verkocht in 1935, er was wel een speciale blikopener voor nodig!
In 1963 verwierf de Amerikaanse ingenieur Ermal Fraze een patent op een “lipje” aan het blikje om het open te maken.

Blik is een metonymie, de naam van het materiaal waarvan het gemaakt is, is overgegaan naar het voorwerp zelf. Tegenwoordig worden drankblikjes meestal van aluminium gemaakt, maar ook van staal (maar dan zijn wél de can-ends en lipjes ook toch van aluminium)
Aluminium (het meest voorkomende metaal op aarde) wordt gewonnen uit bauxiet erts.
Voor de winning van het metaal wordt jaarlijks 30 km2 aan nieuw oppervlakte benut, het grootste deel daarvan bestaat uit BOSgebieden

Bij een aluminum blikje kan het 50 jaar tot nooit duren voor het helemaal vergaan is

Daarom wordt er per 31 december van dit jaar 15ct statiegeld op blikjes fris, bier en water geheven.

Deze maatregel is ruim van te voren aangekondigd zodat producenten en supermarkten hierop hun maatregelen kunnen nemen.

Blik kost weliswaar nogal wat energie en grondstoffen om te maken, maar eenmaal geproduceerd is het werkzaam (drank blijft er lang goed in) makkelijk te vervoeren (het is erg licht) én je kunt blik eindeloos recyclen!

Men heeft onderzoek gedaan naar het terugbrengen van flesjes en blikjes en het blijkt dat bij 15 cent statiegeld zo’n 70 tot 90% van de kopers de flesjes en blikjes dan wél inleveren en niet in het milieu deponeren.

Het kabinet wilde de beslissing voor statiegeld op blikjes al eerder nemen maar het bedrijfsleven beloofden te proberen het blik in het milieu met 70% terug te brengen.
Dát is niet gelukt, erger nog het aantal blikjes in het milieu is sindsdien met 27 % toegenomen.

De kosten van dit statiegeldsysteem moeten door de producenten gedragen worden.(“Mijn” supermarkt zegt dat hun flessenautomaat ook blikjes kan innemen en dat daar weinig tot geen aanpassingen voor nodig zijn)
Ik las ook dat voor horecaondernemers en “kleine verkopers” een uitzonderingsregel zal gelden.

Het Centraal Bureau Levensmiddelen laat weten dat ongeveer 50% van de blikjes buiten de supermarkten verkocht worden, dus dat het ook logisch is dat de andere 50% van blikjes verkopers ook meebetaald aan het optuigen van een inleversysteem.

Er zijn mensen die zweren bij een (plastic) flesje frisdrank, anderen hebben liever een blikje
Onderzoekers zeggen dat het verschil van bier uit glas of blik NIET te proeven is en dat het verschil tussen de oren zit.
Bij frisdrank met koolzuur ligt dat anders; in plastic loopt het koolzuurgehalte sneller terug dan bij glas of blik; dát zou het verschil in smaak verklaren van blik en glas ten opzichte van plastic PET flesjes.

Laten we hopen dat deze statiegeldmaatregel werkt en dat we minder blik in de natuur zien rondslingeren.
Nog beter voor het milieu zou het zijn om minder blikjes te maken en te verkopen.

Minder insecten

Begin verleden jaar publiceerden wetenschappers (oa. entomologen) een rapport in het officiële orgaan van de National Academy of Sciences van de Verenigde Staten (PNAS) waarin staat dat de afgelopen 20 jaar misschien wel een derde van alle insectensoorten verdwenen is.
Dit concluderen ze uit het feit dat elk jaar het aantal insecten dat in bepaalde streken op aarde vliegt, kruipt of in de grond leeft, met een paar procentpunten afneemt.
De oorzaken hiervan zijn oa. het gebruik van meer stikstof en fosfaat dan het landbouwkundig systeem kan vasthouden; het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen; de versnippering van natuurlijke leefgebieden én de klimaatveranderingen.

Dit jaar zijn de wetenschappers niet optimistischer, sommige insecten op sommige plekken zullen verdwijnen en met het afnemen van de insecten zullen ook vogels verdwijnen, voorspelen ze. Een heel somber beeld.

Ook de Engelse natuuronderzoeker Chris Packham, die onlangs 3 weken lang het terugkerende BBC programma Springwatch medepresenteerde ,wees in dit natuurprogramma verscheidene keren op terugloop van de insectensoorten in Engeland.

Wat betreft Nederland zijn er grote verschillen tussen de regio’s.
Ik woon, denk ik, in een goede insectenregio, als ik zie welke insecten ik allemaal nog regelmatig zie

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik maar heel weinig van insecten afweet.
Ik herken het soort: spin, vlinder, mier, slak en tor, maar de onderverdelingen ken ik niet.

Onderstaande insecten zag ik afgelopen tijd

Mieren, heel veel mieren, op de foto op een waterplant, maar we zien ze ook tussen de stenen van het tuinpad. Wat kunnen die diertjes een zand versjouwen! Hoopjes wit zand met daartussen diepe kieren (naar het binnenste der aarde?)
Ik zag daar ook een vliegende mier bij, ééntje maar!

In de vele bloemen van het vingerhoedskruid zoemen bijen, ze zijn snel; erin en eruit (lastig met fotograferen, dus dat deed een ander voor me, ook de zonnehoed en de lavendel foto’s zijn van hem)

En dan de torren en torretjes, ik weet geen namen, maar soms zie je ze, zomaar, in de tuin!

Het koolwitje en de mot zaten net lang genoeg stil om te fotograferen en de langpootmug of is het een spin(?) zat voor het raam. Allemaal vlakbij huis.

In de vijver zitten regelmatig waterjuffers, moeilijk te fotograferen.
Wat wel lukte om te fotograferen waren de schaatsenrijders. Fijn dat die er zijn want dat zou betekenen dat de waterkwaliteit goed is.

Wij mensen moeten ons zorgen maken om onze planeet, de natuur, het klimaat en dáár iets aan doen (oa consuminderen) maar laten we niet vergeten ook te genieten van wat er (nog?) wél is en we nog wél (vaak vlakbij huis) kunnen zien!

DHL

We reden op de snelweg achter zo’n gele auto met rode letters. Ik vroeg me, hardop af, wat de letters DHL eigenlijk betekenen. Mijn lief begon met: Deliver…….. en gaat dan over op Deutsche…..
Want volgens hem is het Duits.

Ik ben van plan het thuis op te gaan zoeken, maar zoals het zo vaak gaat vergeet ik het weer zodra we thuis zijn.

Dan rijden we een keer onze wijk uit achter een DHL wagen en deze keer vergeet ik het niet.

Mijn lief had een beetje gelijk! Want, zo las ik DHL Worldwide Express is sinds eind 2002 voor 100% eigendom van Deutsche Post, maar de letters DHL hebben dáár niets mee te maken!

Het is van huis uit een Amerikaans bedrijf, in 1969 opgericht door Adrian Dalsey, Larry Hillblom en Robert Lynn. Vandaar ook de naam DHL, de eerste letters van de achternamen van de oprichters van DHL.

Oorspronkelijk was DHL Express vooral actief als internationaal koeriersbedrijf voor de verzending van pakketten en brieven; later kwam daar contractlogistiek bij.

Worldwide Express begon met het vervoer van douanedocumenten per vliegtuig, hierdoor werd de inklaringstijd voor vrachtzendingen drastisch ingekort.
De eerste vluchten vonden vooral plaats tussen San Francisco en Honolulu, later werd het netwerk verder uitgebreid.
Sinds 2013 is DHL Express (aantal werknemers in 2021:400.000) wereldwijd marktleider op het gebied van internationale expresbezorging en logistiek: Verstuur snel en eenvoudig pakketten naar elke hoek van de planeet, al vanaf €9,-

Hoewel je het niet misschien zou denken heeft DHL ook een idealistische kant: Ze willen in het jaar 2050 alle logistiekgerelateerde uitstoot verlaagd hebben tot nul!

Ik denk dat logistiekgerelateerd betekent dat de “vliegdivisie” van DHL daarbuiten valt, want DHL Aviation onderhoudt 250 vliegtuigen (daarmee worden wereldwijd zo’n 500 vliegvelden aangevlogen!)

Het is géén op zichzelf staande vliegmaatschappij maar bestaat uit verschillende vliegmaatschappijen die (deels) eigendom zijn van DHL Express, gecombineerd met. bij andere vliegmaatschappijen, gehuurde diensten.

Nu ik dit blog type denk ik aan de tijd (vóór het digitale tijdperk) dat pakjes in Nederland meestal bezorgd werden door Van Gend & Loos.

Die firma is in 1809 ontstaan, vóór die tijd opgericht door een Antwerpse herbergier/koetsier JP van Gend, die trouwde met meisje Loos, wiens broer een luxe postkoetsenbedrijf bezat dat, toen in 1809 zwager Loos overleed, werd samengevoegd; De firma van Gend & Loos ontstond.
En ja, ook Van Gend & Loos is opgegaan in DHL, in 2003, zo las ik.

Pakjes worden nog steeds vervoerd alleen sneller en verder én héél vaak door gele auto’s (én vliegtuigen) met rode letters!

Een wereldbeeld. Een mensbeeld

Ieder mens heeft een “eigen” beeld van hoe de wereld eruit ziet, of zou moeten zien; een wereldbeeld! Dat wereldbeeld hangt samen met een bepaald mensbeeld; de opvatting over wie/wat mensen moeten/behoren te zijn (al dan niet beïnvloed door religieuze of politieke overtuigingen)

Het mensbeeld wordt gedeeltelijk in je jeugd gevormd, wáár je wordt geboren, wie of wat jouw ouders zijn, welke opvattingen ze hebben. Dát zijn de dingen die je van jongs af aan meekrijgt.
Dan wordt je volwassen en ga je jouw eigen mensbeeld vormen. Ook dat is afhankelijk van wáár je terecht komt, welke ervaringen je opdoet en hoe tevreden je bent met de sport van de maatschappelijke ladder waarop je terecht komt.

Veel mensen zijn ontevreden, bijvoorbeeld over de Overheid, landelijk of lokaal, maar stemmen nooit en/of ze zijn ontevreden over het milieu, maar ook over het afdragen van rioolrecht, afvalbelasting etc.; over de drukte op de wegen, maar hebben zelf twee auto’s ; de CO2 uitstoot , maar hebben zelf een openhaard (1.miljoen openhaarden/houtkachels in Ned en 50.000 pelletkachels)
Soms denk ik dat mensen de verbanden niet zien tussen HUN gedrag en de gevolgen daarop bv. op het milieu of over het wegverkeer.
Over hun stemgedrag en de regering of gemeenteraad die er is; over hun consumptiegedrag en de economie.

Inderdaad is het 5 voor 12 wat betreft het milieu en moeten we daar veel grotere stappen in maken dan we nu doen; ook zouden we een ander economisch/financieel stelsel moeten inplanteren want wat we nu doen werkt niet.
Maar in plaats van alles negatief te beoordelen zijn er ook mogelijkheden om bij te dragen aan een veranderende wereld, zowel in het klein als in het groot.
Zulke mooie initiatieven komen van de grond, en als je aan kringen in het wateroppervlak denkt dat wéét je dat die initiatieven zich zullen verspreiden, overgenomen worden en groter van omvang zullen worden. Alleen klagen helpt nóóit, iets doen WEL, ook al is het een klein beetje!

En glas kan behalve half leeg ook half vol zijn. Denk mee! Werk mee!

Onderzoek en resultaten

Ik ben gek op onderzoeken. Misschien komt dat omdat ik ooit op een onderzoeksbureau heb gewerkt? (Of werkte ik op een onderzoeksbureau omdat ik onderzoeken zo interessant vond?)

Als ik iets lees over (wetenschappelijk) onderzoek, vind ik dat vaak wel interessant. Natuurlijk zijn die proeven niet altijd representatief (hoeveel mensen deden mee, hoe werden ze geselecteerd etc) en zijn het, in mijn ogen, géén waarheden, maar wél indicaties over hoe mensen met dingen omgaan. Af en toe schrijf ik er een blog over; iets dat ik las en dat me verbaasde!
Ik las kort geleden weer een onderzoek over:

Het wassen van kleding.

Uit een onderzoek in 2020, gedaan in opdracht van Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat
(voorheen genaamd Infrastructuur en Milieu)
kwam naar voren dat Nederlanders (1076 ondervraagden) gemiddeld 10,9 x per maand hun kleding wassen.

Waarom zoveel?
De kleding was dan meerdere keren gedragen.
Het wordt als “slonzig” ervaren als je meerdere dagen hetzelfde draagt
Kleding wordt, een paar keer gedragen, vies of niet, in de wasmachine gegooid.
Door de onderzoeker werd opgemerkt dat men vroeger, veel vaker dan wassen ( geen wasmachine, alles met de hand) kleding “gelucht” werd; buiten gehangen!
Waren er vlekken in de kleding, dan werden die apart behandeld: in een teiltje met een “vlekkenmiddel”

De meesten onder ons weten inmiddels ook wel dat vaak wassen slecht is voor het milieu, vanwege het stroom- en waterverbruik én omdat er bij elke wasbeurt microplastics vrijkomen.
En we weten óók dat wassen op hoge temperaturen meer energie verbruikt dan een wasprogramma op lage temperaturen

Nu las ik dat polyester bijvoorbeeld, veel meer geur vasthoudt dan wol én ook veel meer microplastics afgeeft. Dus waarom zou je een polyester kledingstuk even vaak als een wollen vest wassen? (als het niet echt VIES is? maar vies ruikt bv door zweet of rook?)

Tegenwoordig machinewassen de meesten mensen (vrouwen wassen vaker dan mannen en plattelanders vaker dan stedelingen) als de wasmand vol is*).

Wat, voor het milieu, beter zou zijn, is dat we dát wassen, dat nodig gewassen MOET worden.
Volgens het artikel dat ik las, wassen we meer omdat we niet VIES gevonden willen worden, dan omdat kleding werkelijk “vies” is. (Iets dat “vies” ruikt (zweet) zou ook een paar uurtjes buiten gehangen kunnen worden ipv het in de wasmand te gooien)

Dat zou een heel andere manier van over de was denken zijn.
Géén idee hoe anderen over de wasdoen denken (géén onderwerp waar ik ooit met anderen over praat)
Bijna iedereen heeft een droger (wij dus niet) ik zie, bij ons in de buurt, weinig was buiten hangen, dus hoe vaak men wast???
Zelf ga ik er eens op letten óf kleding wel daadwerkelijk gewassen moet worden vóór ik het in de wasmand gooi. (Zoveel mogelijk op lage temperatuur deed ik al)
Kleding “luchten” heb ik nog nooit gedaan, misschien eens mee beginnen?

*) vlgs onderzoek van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat

Coronabijverschijnselen (3)

Verleden jaar in april schreef ik een laatste blog over Coronabijverschijselen.
Onderwerp: de plastic handschoentjes die overal lagen; een lelijk gezicht en bijzonder slecht voor het milieu!

Nu zijn het geen plastic handschoentjes meer die her en der langs de weg liggen, maar mondkapjes.
Misschien is het een slecht gekozen naam wegwerpmondkapjes; denk men dat ze “gewoon” buiten kunnen worden weggegooid in plaats van thuis in de vuilnisbak?

Op het “kleine” stukje dat ik naar een naburig dorp fietste (kwartiertje) zag ik er 10 liggen!! Wegwerpmondkapjes worden gemaakt van een kunststof materiaal dat pas na 450 jaar verteerd wordt.

Nu de Coronamaatregelen wat minder streng geworden zijn, hoeven mondkapjes “alleen nog” verplicht gedragen te worden in het Openbaar Vervoer, in ziekenhuizen (Zorg) én op plekken waar men geen 1,5 meter afstand kan houden (trappenhuizen oa)
Veel minder dan eerder dus.

Mondkapjes in de zorg*)
Een onderzoek vond plaats in Duitsland; daar werken 800.000 mensen in de zorg die elke maand 17 miljoen medische mondkapjes gebruiken. Deze mondkapjes alleen al zorgen voor 850.000 ton aan CO2-uitstoot. (dat staat gelijk aan 370.000 biefstukken)

Een onderzoek van het University College (Londen) vergeleek de wegwerp- en herbruikbare katoenen mondkapjes met elkaar. Uit die studie bleek dat de voetafdruk van een wegwerp-mondkapje minstens tien keer zo groot is als die van een herbruikbaar katoenen mondkapje. [Toen alle Britten een jaar lang elke dag 1 wegwerpmasker gebruikten, kwam de uitstoot op bijna 1,5 miljoen ton CO2, tegenover 150.000 ton voor wasbare maskers.]

Het gaat bij de CO2 uitstoot niet alléén om het maken van de mondkapjes, een belangrijke factor in de CO2-voetafdruk is ook het transport van de mondkapjes (bijna alle mondkapjes worden gemaakt in China)

Herbruikbare mondkapjes dan maar dragen, als het dan toch moet?
Beter, maar ook daarbij uitstoot.

De overheden adviseren de herbruikbare mondkapjes te wassen op 60 graden.
Wassen op 60 graden stoot ( volgens het Britse Dagblad the Guardian) bijna twee keer zoveel CO2 uit als wassen op 40 graden. Gaat het mondkapje daarna nog in de droger? Dan wordt de uitstoot nog véél hoger.

In de tijd dat we allemaal, als we onder de mensen kwamen, een mondkapje verplicht waren te dragen was het zo dat als iederéén elke dag een single-use mondkapje zou dragen, er 365 keer zoveel mondkapjes nodig zouden zijn, dan wanneer iedereen een herbruikbaar mondkapje gebruikt.
Die verplicht mondkapjesdraagtijd is hopelijk voorbij, maar toch worden er nog veel mondkapjes geproduceerd, vervoerd, gedragen én in de natuur gegooid

Het traject dat ik gisteren fietste gaat gedeeltelijk langs een busroute, vandaar misschien het hoge aantal wegwerpmondkapjes? We zouden zo langzamerhand toch beter moeten weten dan gebruikte mondkapjes op straat dumpen?
En, de keren dát we ze moeten (willen) dragen zouden we beter een herbruikbaar mondkapje kunnen gebruiken in plaats van een single-use: 10 keer minder uitstoot!!
Als je bovenstaande weet ligt dát voor de hand.

*) In de zorg mogen wegwerpmondkapjes 3 uur gedragen worden!!

Deelfietsenoverlast

Over het milieu kun je ontzettend veel lezen; hoe we het aan het verknoeien zijn, welke plannen er zijn om het tij wat betreft het milieu te keren en welke maatregelen je zelf kunt nemen om het milieu minder te belasten.

Soms lees ik over een idee dat mij top lijkt en blog ik erover, een andere keer lees ik over cijfers aangaande het milieu en sla ik stijl achterover, en blog erover.
Nu las ik weer iets waar IK verbijsterd over was en dat was over het milieu en fietsen!

Fietsen – geen brandstofuitstoot en op lopen na, de meest milieuvriendelijke manier van transport.
Maar….
Fietsen moeten ook geproduceerd worden en op zich brengt dat natuurlijk ook een belasting voor het milieu met zich mee. Om minder fietsen te produceren en tóch mensen per fiets van a naar b te kunnen laten is er ooit een project DEELFIETS ontstaan.
In Nederland, een echt fietsland, maar ook in China, in de grote steden.

Het leek voor grote steden in China een geweldig idee; de wegen waren daar auto-overbelast (gevolg; smog) de populatie groeide en veel mensen die in de grote steden woonden konden zich geen auto veroorloven, wél een abonnement op het deelfietsenplan.
Met een abonnement kan, via smartphone, de fiets van slot gaan en voor zo’n 20 cent per uur kan hij worden meegenomen.
Je kon de deelfiets achterlaten waar je wilt; er waren geen regels.
Het werd chaos! Zo erg dat de landelijke regering zich ermee heeft bemoeid en er regels zijn opgesteld.

Dat neemt niet weg dat er nog miljoenen kapotte deelfietsen “ergens” liggen te wachten om vervoerd te worden naar een fietsenkerkhof.

fietsenkerkhof Sjanghai

En, nu komt het : Om milieuvriendelijk te kunnen deelfietsen moet zo’n fiets minimaal 686 keer worden gebruikt; dat is dan om de uitstoot die én bij productie én bij de afbraak plaatsvindt, te compenseren.
In 2020 becijferden wetenschappers van de Chinese Academie of Sciences deze minimale gebruikstijd.
De deelfietsen in China halen die leeftijd vaak niet!

Ik las dat in 2019 volgens het Ministerie van Transport in China 70 bedrijven deelfietsen aanboden en dat ze samen 16 miljoen fietsen bezitten en er 130 miljoen gebruikers geregistreerd staan.
In Sjanghai (24 miljoen inwoners) waren ( in 2019) 1,5 miljoen deelfietsen; de Sjanghai Bicycle Association berekende dat er maar plek was voor 600.000 fietsen!
De gemeente Sjanghai stelde daarop speciale parkeerplekken voor deelfietsen op; het hielp niet echt.
Daarop namen ze 150.000 deelfietsen in beslag, die werden op een hoop “ergens” gedumpt.
Ook niet erg milieuvriendelijk!

NEDERLAND en deelfietsen:

Het eerste soort deelfietseninitiatief in Nederland kwam er in de jaren ’60 in Amsterdam: het Wittefietsenplan door de Provobeweging.

In Nationaal Park de Hoge Veluwe kun je een gratis witte fiets gebruiken om in het Park rond te rijden (1974 begonnen met 50 stuks NU ca.1800 witte fietsen)

Verder kennen we in Nederland de OV-fiets; een initiatief van de NS; op stations staan fietsen te huur.

Ook in Amsterdam was het “parkeren” van deelfietsen voor veel Amsterdammers een doorn in het oog, zodat de Gemeente Amsterdam ook dáár heeft ingegrepen.
Onlangs (afgelopen juni) heeft Amsterdam voor de looptijd van 2 jaar, een klein experimenteel deelfietsenplan toegestaan: 1300 deelfietsen en 100 buurtbakfietsen.
Om te voorkomen dat de deelfietsen tot parkeeroverlast gaan leiden wordt het systeem van back-to-many gehanteerd: deelfietsen moeten bij een van de locaties van de aanbieders terug gebracht worden en de buurtbakfietsen hebben elk een eigen parkeerplek.

Halal en Haram

Het woord “halal” ken ik alleen van het onverdoofd slachten van dieren, een onderdeel van de spijswetten van de Islam. Die spijswetten zijn heel expliciet, zoals in de Koran ook staat dat dieren met gespleten hoeven (zoals varkens) niet door Moslims gegeten mogen worden.

Vandaag las ik een artikel van een “hoogleraar Islam in het westen” waarin hij de termen “halal” en ook ”haram” uitlegt. Simpel gezegd is in de Islam Halal alles wat is toegestaan en Haram alles wat wordt afgekeurd.

Ook de Bijbel wordt door allerlei stromingen van het Christendom verschillend geïnterpreteerd.
Zo is het ook met de Koran; er zijn Moslims die de Koran letterlijk nemen en er zijn gelovigen die de bedoeling achter de tekst proberen te interpreteren én na te volgen.

Dat onverdoofd slachten is terug te leiden tot een verhaal uit de Koran: Ibrahim kreeg de opdracht zijn zoon Ismael te offeren. Ibrahim deed wat Allah van hem vroeg; op het moment dat zijn hand met het mes zijn zoon wilde doden hield Allah hem terug; het hoefde niet meer, hij had zich zelf bewezen*)

Deze dag wordt herdacht en heet het Offerfeest. Moslims over de hele wereld vieren dit met het halal (onverdoofd) slachten van een dier
Volgens de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit moet een dier dat wordt geslacht in Nederland vóór het doden verdoofd (bedwelmd) worden.
Uitzondering daarop is het ritueel slachten volgens de joodse of islamitische ritus: Daarbij wordt een rund, schaap of geit niet verdoofd, maar vastgezet. Via een halssnede door beide halsslagaders bloedt het dier dood. Het ritueel slachten van dieren mag in Nederland alleen in een erkend slachthuis, en staat onder toezicht van de NVWA.(=Ned.Voedsel en Warenautoriteit)
Mensen van de NVWA houden toezicht of het dier 40 seconden nadat zijn hals is doorgesneden nog bij bewustzijn is. Is dat het geval? Dan wordt het dier alsnog bedwelmd.
Uit een onderzoek van de Universiteit van Wageningen blijkt dat schapen na gemiddeld 15 seconden het bewustzijn verliezen, en kalveren na gemiddeld 109 seconden als ze op hun zij liggen, en 140 seconden als ze staan.( deze laatsten zullen dus in veel gevallen alsnog moeten worden bedwelmd.)

Nog een aspect bij de term halal met betrekking tot vlees: Het voedsel dat gegeten wordt moet goed zijn voor uzelf, maar ook voor de natuur.
Moslims moeten volgens de Koran goed zorgen voor de schepping.
Daarom moet een dier ook een goed leven hebben gehad vóórdat het geslacht wordt.
Goed zorgen voor de aarde speelt een belangrijke rol in het gedachtengoed van de Moslims

Ook in de Moslimwereld stoppen steeds meer mensen met het eten van vlees: een dierenleven met veel dieren in een te kleine ruimte is niet goed voor de dieren dus niet HALAL!
De beweging binnen de islamitische wereld die steeds minder (geen) vlees meer eet en zich bewust is van de milieuaspecten noemt zich de Groene Islam.**)

Volgens One World (online magazine met als doel wereldwijd informeren over mondiale samenwerking) is het opvallend dat veel islamitische milieuorganisaties en –initiatieven in het Westen zijn opgericht en gevestigd; deze organisaties zijn wel vaak wereldwijd actief.

De schepping van de hemelen en de aarde is groter dan de schepping van de mens, maar de meeste mensen weten het niet.
Tekst uit Soera (hoofdstuk Koran) 40:57

*) Christenen kennen dit verhaal uit de Bijbel ook: daar heten de figuren Abraham (vader) en Izaak (zoon)

**) Groen is de traditionele kleur van de islam. Groen was de lievelingskleur van de profeet Mohammed

Onmaakbaar

Er gaan wel eens dingen stuk.
Mijn lief is handig. Hij kijkt er naar. Kijkt op internet. Schroeft open en maakt.
Soms niet.

Er zijn repareerders die, voor geld, kunnen herstellen.
Zo zijn we een keer, na telefonisch contact, met een espressomachine naar Wijk bij Duurstede gereden. De afspraak was dat wij de machine én ons 06 nummer afgaven, een mooie wandeling gingen maken en gebeld zouden worden als de machine klaar was.
Helaas.
We waren nog geen paar voetstappen op het wandelpad toen de telefoon ging.
Onmaakbaar.
Wij terug. Man betaalt voor het openmaken-ernaar-kijken-en weten-dat-het-onmaakbaar-is, de overleden machine dáár gelaten en alsnog gaan wandelen.

Deze week gingen er 2 dingen stuk; de melkopschuimer en het strijkijzer.
Van de opschuimer wéét mijn lief dat hij hem niet maken kan: ervaring leerde hem dat.
Het strijkijzer is doorgemeten, opengemaakt en overleden.

Van een melkopschuimer kun je nog denken: dan gaan we terug naar een klopper en een steelpannetje (om niet wéér een melkopschuimer in het milieu te hoeven laten verdwijnen) maar een strijkijzer!!!!
Daar móet een nieuwe komen.
Helaas.
Die kwam er ook.Géén onderzoek vooraf gedaan, goed merk gekocht.
Thuisgekomen en gaan strijken. Het ging goed!
2 jaar garantie!