Tag: gymzaal

Feesten

Binnenkort hebben we wat te vieren. We zijn echter geen mensen om een zaaltje huren voor een drankje en een hapje met vrienden en familie. Maar wat dan wel?

Ook onze trouwerij (toch HET feest bij uitstek voor een zaaltje) wilden we zonder feestzaal en bijbehoren laten plaatsvinden. Onze wederzijdse ouders dachten daar anders over; een receptie was toch het minste wat je moest doen; zij wilden dát én het diner-daarna wel betalen.
jonge graafDus hebben we een receptie gegeven (zo heette dat toen nog) in een Herberg uit 1755 ( ons trouwen was “iets” later) Het diner was gezellig, maar wij zijn vóór het toetje weggegaan, uitgezwaaid door familie, die toen daar nog nagetafeld hebben.
gymzaalEen ander te vieren gelegenheid hebben we een gymzaal met barretje gehuurd. Vrienden en familie kwamen in trainingspak en er werd gevolleybald, gepingpongd en andere teamsporten gedaan met tussen door een drankje en een hapje. Beregezellig.

Er zijn (vele) momenten dat je samen wil zijn met hen die je liefhebt, maar alleen zitten   (dansen  doet mijn lief liever niet) snacken en drinken is niet ons ding.
scoutingDus hebben we een keer een scoutinggebouwtje midden in het bos gehuurd (een klein probleempje was dat sommige vrienden het, ondanks het bijgeleverde kaartje, niet konden vinden en een half uur  in het bos hebben rondgezworven alsvorens tot op het bot verkleumd het gebouwtje binnen te komen ( ze hadden het voor ons over)

Er waren slaapzalen; een gedeelte van de aanwezigen bleef slapen. Na een nachtelijke speurtocht door het bos mét zaklantaarn én een bezoek aan een ijskelder heeft onze slaapzaal ontzettend veel schik gehad en zijn we zéér laat gaan slapen. (De andere slaapzaal was gevuld met échte slapers, die snel onder zeil waren)
Een gezellig, ongedwongen ontbijt besloot een enorm leuk weekend.
(We hebben de foto’s nog!)

schietenEn de derde keer in ons gezamenlijke leven dat we “iets” feestelijks mét vrienden en familie hebben gedaan was in een gebouwtje van de Handboogvereniging waar mijn lief en later ook een zoon, in clubverband schoot. Een barretje boven met uitzicht óp de schietbaan. Wie wilde kreeg les en mocht schieten. Gelukkig hebben we “avontuurlijke” vrienden en familie en heeft bij mijn weten iedereen “les genomen” en al dan niet véél geschoten. Een bijzondere avond.

Niet de doorsnee feestavonden. Drie keer is scheepsrecht.
Die drie keer hebben we (het leuk) gehad.
Nu er wéér iets te vieren valt. kiezen we voor een andere manier; we gaan samen WEG.
Ook een actief “feestje” : dingen bekijken!

(Niet) Voor kinderen

Een tijd lang heb ik Zwarte Piet gespeeld op een school in een andere dan mijn woonplaats.
Ik kende daar niemand, ik ging met Sinterklaas mee.
Er waren nog 2 Pieten, maar die wisselden ieder jaar. Klaas en ik waren de vaste crew.

Al in oktober/november gingen Klaas en ik voor de vóórbespreking naar de school.
We spraken dan altijd met dezelfde juf, een wat oudere, geboren lerares *).
De afspraak was altijd gelijk met een ouderwerkavond. Het was gezellig rumoerig op zo’n avond; de lokaaldeuren stonden open en overal was reuring.
We zochten en vonden dan een plekje ergens en namen DE DAG door.
Heel veel was altijd het zelfde; eerst de onderbouw, dan de middenbouw en als laatste de bovenbouw (lekker als Piet de boel op zijn kop zetten)
De variabelen gingen over twee dingen: wáár en door wie werden we geschminkt en in welk vervoermiddel van waar vertrokken we naar de school.

Dat schminken was ooit in de school op zolder, omdat we toen géén vervoermiddel hadden en dus Sint voor het zolderraam verscheen en Piet met één been in de goot stond alsof hij net naar binnenstapte. Een juf riep dan als iedereen de straat afkeek en er nóg niets aankwam
”O jee, kijk eens daarboven, wie zie ik daar?”
We moesten dan wel heel vroeg op de school zijn zodat we géén vroege kindertjes(of ouders)  tegen het lijf konden lopen.

Ook werden we eens in een Klaas/Pietpakverhuurbedrijf geschminkt, een dolle boel met allerlei mannen en vrouwen in verre staat van ontkleding; in een witte lange onderbroek (Klazen) of  in ondergoed met hoogopgestoken haar; een vrouwelijke Piet, die hulp nodig had om een zwarte pruik over haar haar te trekken. Lachen!

We zaten eens op een ouderwetse rode brandweerwagen en kwamen met toeters en bellen voor de school aan. Ook een keer in een oldtimer met open dak, waarbij de stormbanden van  Sint’s mijter erg strak moesten worden aangetrokken.

Eerst kwamen de Pieten met een bos bijeengebonden takjes (de roe) en een zak in hun hand binnen. De roe mocht niet meer en de eerdere lege zak (om stoute kindertjes mee te nemen) werd vervangen door een kleine zak met rozijntjes en mandarijntjes. 

Er kwam ook een moment dat de gouden oorringen niet meer konden en de Pieten in plaats van zwart donkerbruin werden geschminkt.

klaasIk ben met Piet-zijn gestopt omdat ik vond dat een jonger iemand maar eens in het wandrek moest klimmen en ECHT op zijn kop staan, springen en gek doen.
Wel met pijn in het hart, want de verwachtingsvolle oogjes van een kleuter als je (als Piet) bij hem of haar in de buurt komt is met niets te vergelijken.
Het grote boek in de gymzaal aan Sinterklaas geven, terwijl de kleintjes aan zijn voeten zitten: onbetaalbaar. De vraag van Sinterklaas: wie wil er op mijn schoot zitten? En dat dan zo’n kleine durfal naar voren komt, maar die, als ik (als Piet) haar of hem op Sinterklaas’ schoot til, toch een beetje beeft van de spanning. Ontroerend.

Het mag niet meer.
Het kán niet meer.
Ik snap het.

 

 

*) Ik ben later nog op haar begrafenis geweest.