Gisteren was de UEFA finale van het Europees kampioenschap vrouwenvoetbal: Engeland- Duitsland in Wembley (Eng) Engeland won met 2- 1 en mag zich Europees Kampioen noemen!
De Nederlandse trainster Sarina Wiegman leidde het Engelse team naar de overwinning. (na verlenging)
Het vrouwenvoetbal komt van ver! Hoewel de eerste geregistreerde vrouwenvoetbalwedstrijd in 1892 in Schotland (Glasgow) werd gespeeld, werd er niet (officieel) tot NU doorgespeeld, want in 1902 werd het vrouwenvoetbal officieel verboden; vrouwen zouden te weinig conditie en kracht hebben om deze sport te spelen. Het voetbalspelen zou schadelijk zijn voor vrouwen.
Pas in 1969 werd deze regel opgeheven; twee jaar hierna werd de Women’s Football Association in Engeland opgericht.
Van alle landen was Italië (in de jaren’70) het eerste land met vrouwelijkeprofessionele voetbalsters (wel op deeltijdbasis) Het eerste volledig professionele vrouwenvoetbalteam was het Amerikaans Nationale Team
Vrouwenvoetbal in Nederland werd, op clubniveau, in 1955 voor het eerst gespeeld; het jaar erna werd de eerste officieuze Interland gespeeld!
In 1971 werd Vrouwenvoetbal in Nederland erkend; vanaf dat jaar maakte vrouwenvoetbal officieel deel uit van de KNVB en in 1973 speelden het Nederlands vrouwen elftal voor het eerst een interland.
In het EK van dit jaar werden de Nederlandse vrouwen in de kwartfinale door Frankrijk uitgeschakeld; ook dit gebeurde na een verlenging!
Vroeger, ver voor het digitale tijdperk, had ik nog nooit van een “wouw” gehoord (Het is een roofvogel) Toen we ooit in Engeland met vakantie waren was mijn lief iets “hoogs” aan het bekijken; hij moest een (vond ik) enge lange trap op, om daarboven iets “technisch” te bekijken. Ik besloot beneden te blijven. Het was in een prachtige landelijke omgeving en droog weer.
Ik maakte een praatje met de kaartjesverkoopster en ging daarna op een bankje voor het gebouw zitten om van het uitzicht te genieten. Na een tijdje zag ik een grote vogel in de lucht rondcirkelen, iets later kwam er nog één. Groot, roestbruin met een gevorkte staart. Ik rende naar binnen, naar de kaartjesverkoopster die alleen achter haar balie zat en ik wees opgewonden naar buiten: “Look” Ze liep met me mee, keek waar ik op wees. Eén blik van haar was voldoende ”Kites” zei ze en wilde weer naar binnen lopen.
– Kites? These are not kites, this is a bird- probeerde ik haar tegen te houden. Ze trok haar schouders op en liep naar binnen, zei nog één keer heel beslist “kites” en ging weer op haar vaste plekje zitten.
Dit waren echt geen vliegers, dit waren duidelijk vogels. Toen mijn lief (eindelijk) naar buiten kwam waren de vogels gevlogen!
Een paar dagen later waren we in een grote stad (die mijden we meestal op onze kampeervakanties) In die stad waren in elke straat wel charity shops! Ik zag er één met boeken liep naar binnen en kocht voor een paar pond een vogelboek! Ik vond “mijn vogel” meteen; het was een kite! Dus niet alleen het Engelse woord voor vlieger maar ook voor een vogelsoort! (sorry met terugwerkende kracht voor de dame dat ik haar “kite” niet geloofde
Pas in Nederland kon ik in het Engels/Nederlandse woordenboek opzoeken wat de Hollandse benaming was voor “the kite”;
.
Pas in Nederland kon ik in het Engelse woordenboek opzoeken wat de Hollandse benaming is voor “the kite”; een rode wouw dus! Een echte -vogel; spectaculair.
Hieraan moest ik denken toen ik onlangs e.e.a. over de wouw las:
Het is één van de soort roofvogels die bijna alleen in Europa voorkomt, makkelijk te herkennen door de lange, diep gevorkte staart. (samen met zijn soortgenoot de zwarte wouw, de enige in Nederland voorkomende roofvogel met zo’n gevorkte staart)
Sinds 2010, las ik NU, broeden ze ook in ons land ( vnl in het oosten des lands)
Het aantal wouwen in Groot Brittannië is, na de herintroductie van dit soort (eind jaren ’80) flink toegenomen; zo’n 10.000 exemplaren, schat men.
In heel Europa neemt het aantal wouwen echter af, voornamelijk in Duitsland; dan komt, zo denkt men door de toename van het aantal windturbines in hun leefgebied daar.
Deze roofvogel “jaagt” op andere vogels, insecten, amfibieën, maar ook op regenwormen en hij pakt ook graag een prooi van een andere roofvogel af én is ook een aaseter, dierverkeersslachtoffers behoren ook tot zijn mogelijke voedselbron.
Een wouwdame broedt 1x per jaar, meestal 2 eieren in een rommelig en (te) klein nest, waarvoor het wouwmannetje het nestmateriaal aanlevert, een stuk plastic, lappen of touw zijn favoriet, reden waarom vóór 1606, William Shakespeare in zijn toneelstuk King Lear al liet zeggen: “Als de rode wouw zijn nest bouwt, let dan goed op je wasgoed”
Rode wouw, als je hem ziet, herken je hem, zeker na dit verhaal meteen!
Ooit hebben we aan de Loosdrechtse plassen (in)gewoond. De tuin lag aan het water en er landden nogal eens witte eenden op het grasveld. Onze hospita had het dan altijd over “parkeenden”. Haar grote, dikke kater viel er wel eens één aan. Ooit hebben we op het grasveld alleen een bek en gedeeltes van de zwemvliezen van zo’n eend gevonden. Bianca, de witte kater van de hospita is dagen lang ziek geweest. De hospita combineerde bovenstaande feiten en had geen greintje medelijden met haar zieke moordende, kater!
Ik weet best wat van vogels en hun namen, maar eenden zijn om de een of andere reden een soort “vergeten” kennisgebied voor mij.
De wilden eenden, mannetje met glanzende groene kop en het vrouwtje onopvallend vlekkerig bruin, ken ik,
én ik ken de mandarijneend omdat die zo bijzonder getekend en gekleurd is. (Bijna té exotisch om in ons koude kikkerlandje voor te komen)
Onze huidige woonplaats ligt niet ver van het Gooimeer en daar zien we behalve heel veel zwanen ook vaak zwart/witte eenden, wij noemen ze Lakenveldereenden, naar het rund dat zo’n bijzondere zwart/wit tekening heeft
Nog niet zolang geleden vertelde iemand me dat deze eend kuifeend heet! Toen ik beter keek zag ik nu ook dat deze eend een kuifje heeft. (dát had ik eerder niet gezien)
Onlangs las ik een artikeltje van de vogelbescherming over eenden en de 2 soorten die te onderscheiden zijn: duikeenden en grondeleenden. De verschillen zijn:
*Duikeenden zijn alleseters Grondeleenden, grondelen (= met de kop en borst onder water zoeken naar voedsel op de bodem of beneden de waterspiegel)Ze eten meestal alleen planten;
*Duikeenden hebben een gedrongen lichaam, daardoor liggen ze dieper in het water;
*De poten van duikeenden staan verder naar achteren dan bij de grondeleenden;
*Duikeenden hebben grotere zwemvliezen en grotere poten;
*Duikeenden zwemmen vaak op groter, dieper water, zelden in sloten of vijvers (op de kuifeend na)
Weer wat geleerd!
Ooit waren we in Engeland (East Sussex) op een landgoed (Halland) waarbij de vroegere landheer eenden had “verzameld” Van de 147 soorten eenden die er bestaan had hij er 125 op zijn landgoed. Er waren vijvers gegraven en in een bijgebouw van het huis, waren schilderijen en tekeningen van eenden te bewonderen.
Wat ik nooit meer vergeet was een heel bijzondere eend met blauwe snavel (later bleek dat hij ook blauwe zwemvliezen had) Lopend over het landgoed zagen we een bruggetje in net zo’n kleur blauw als de snavel van de punataling (want zo blijk het eendensoort te heten) Omdat de snavelkleur zo’n onnatuurlijke kleur blauw had, dachten was dat de eend, ten tijde van het verven van de brug misschien met zijn snavel in de verfpot terecht was gekomen! Dát bleek niet het geval: allePunatalingen hebben zo’n blauwe snavel!
Een spreekwoord luidt “Wie verre reizen doet kan veel verhalen.” Ik ben door COVID-19 al 2 jaar de grens niet over geweest, dus over reizen en andere landen kan ik u weinig recentst uit de eerste hand vertellen. Doordat de contacten met familie, vrienden en bekenden nu frequenter digitaal zijn dan toen we elkaar wél konden zien ben ik wel “bij” over hun handel en wandel in eigen óf ander land.
De reislustigen uit mijn kennissen- en vriendenkring én uit mijn familie vertellen me over COVID 19 en hun wel/niet reizen.
Woonachtig in Zd Afrika meldt een vriendin (dec.jl) dat daar nu een PCR test gedaan kan worden als het nodig is.Op de school van de kinderen zijn 13 klassen naar huis gestuurd, vanwege positief geteste kinderen. 18 Leraren zitten in quarantaine, hetzij positief getest, hetzij dat één van hun huisgenoten Corona heeft. Online school voor haar kinderen dus nu!
Met Kerst zou familie uit Nederland naar Zd.Afrika komen, dat kon (door reisbeperkingen) helaas geen doorgang vinden. Mensen uit Zd Afrika zélf kunnen nergens (buitenland) heen, óf ze moeten meteen na aankomst in het andere land 10- 14 dagen in quarantaine (dan zijn je vakantiedagen snel OP)
Een kennis wilde graag naar zijn vriendin in Thailand. En aangezien mei de goedkoopste maand om naar Thailand te vliegen is, probeerde hij afgelopen jaar een vlucht te boeken. Helaas naar Thailand gaan mocht verleden jaar mei niet. Pas in december kon hij, mits mét de benodigde COVID-19 prikken en kort daarvoor getest, erheen.
Teruggaand moest hij in Thailand een negatief testresultaat van een aantal uren geleden kunnen overleggen om het vliegtuig in te mogen. Helaas vloog hij op een zondagavond terug en bleken de testlocaties op die dag gesloten. Best een gedoe om een locatie te vinden waar hij wél op de juiste tijd getest kon worden. In een privékliniek lukte het uiteindelijk wél. Hij kwam gezond en wel Nederland weer in.
Een zoon van vrienden van ons zou deze week op wintersport naar Oostenrijk; het schijnt vanwege de hoge Coronakans daar, ten zeerste worden afgeraden. Dus toen heeft hij toch maar gekozen voor de plaats Winterberg (D) Nordrijn-Westfalen, waar momenteel 50 cm sneeuw en 27 km aan skipistes ligt
Tenslotte mijn Engelse familie; zij waren véél eerder dan wij gevaccineerd en vonden het “belachelijk” dat wij van alles mochten terwijl we nog NIET gevaccineerd waren.
Mijn neef heeft op het moment Corona, dat werd duidelijk door een zelftest die positief was. In Nederland kunnen we die test dan laten bevestigen door de GGD (kosteloos). In Engeland schijnt dit anders te zijn; mijn neef mag NIET verder getest worden, hij mag een week zijn huis niet uit, meer zelftesten en als de test na een week negatief is, dan mag hij alles weer.
Hij zou zijn 4e vaccinatie(!) eerdaags krijgen maar dat gaat nu niet door; er moeten 28 dagen tussen de positieve test en een vaccinatie zitten. Op 22 jan. appte hij dat hij negatief gezelftest heeft, dus binnenkort zijn oude moeder weer kan bezoeken.
[Volledig gevaccineerden hebben geen negatieve testuitslag meer nodig om Engeland binnen te komen, toch wachten we nog maar even]
Er zijn veel kinderliedjes die generaties lang doorgegeven worden. Ooit heeft iemand ze geschreven/gecomponeerd. Bijna iedereen kent bepaalde kinderliedjes maar zelden weet men wie ze geschreven heeft.
Onlangs las ik een bord bij het voormalige Raadhuis van Hilversum waarop de schrijfster werd vermeld van kinderliedje “Drie kleine kleutertjes” Catharina van Rennes (1858-1940) dirigente, zangpedagoge en componiste.
IK dacht altijd dat de herkomst van dit lied Engels was. Dát bordje triggerde me om dat eens te gaan onderzoeken.
Catharina van Rennes, die haar eigen “zangschool voor kinderen” had (waar ze oa zangles gaf aan Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina, later beter bekend als voormalige koningin Juliana) schreef Drie kleine kleutertjes NIET zelf.
Ze vertaalde het, door de Britse illustrator Kate Greenaway (1846-1901) in 1879 geschreven rijmpje, “Three little girls were sitting on a rail”, zette het op muziek en noemde het “Een babbeltje”.
Het boekje (debuut van Kate) waarin dit Engelse rijmpje stond heet “Under the window” Catharina vertaalde daar nog 5 andere rijmpjes uit en zette die ook op muziek. Ze kon geen uitgever vinden voor haar composities, waarna haar broer, die een kantoorboekhandel in Utrecht had, haar uitgever werd en het boekje “Miniatuurtjes” uitgaf.
Het “babbeltje” werd herdoopt in Drie kleine kleutertjes (oorspronkelijk drie kleine kleuterkes) In de volksmond werd de beginregel als titel gebruikt. Daar is een term voor: incipit (Latijn voor het begint) Incipit wil zeggen de eerste woorden van een beginregel als titel gebruiken.
Een half jaar na haar overlijden, op 24 mei 1941, werd in de gevel van haar voormalige woonhuis en zangschool in de Brigittenstraat in Utrecht een bronzen gedenkplaat met haar afbeelding geplaatst
foto door Brbbl – Eigen werk, CC BY-SA 3.0.
Catharina van Rennes is overleden, maar haar compositie met vertaald rijmpje overleeft; is een “klassieker” geworden.
Ooit in Engeland, in de tijd dat wij in Nederland nog volop plastic tasjes bij de boodschappen kregen, deden we, op vakantie, boodschappen bij Tesco, een grote supermarktketen. Daar maakten ze reclame voor herbruikbare tassen, ze stonden, niet te missen, bij de kassa. Ik kocht er één en heb, in Engeland alleen DIE tas gebruikt.
Ook in Nederland werd het MIJN boodschappentas totdat “de vellen erbij hingen” Goed duurzaam bezig (geweest)
Ooit met een camper rondtrekkend in Nieuw Zeeland zagen we dat dat land veel verder was dan Nederland wat betreft duurzaamheid. Op campings waren heel veel gekleurde vuilnisbakken voor heel veel verschillende materialen. Er waren veel zonnepanelen op daken (ook op de camping) en er waren toen daar al minder plastic zakjes in winkels.
Bij één supermark keten kon je een reusable bag kopen, als hij stuk of “op” was kon je hem inleveren en een nieuwe krijgen; de oude werd door hen ingeleverd en gerecycled. ( ik meen dat het de Countdown supermarktketen was) Ook waren we eens bij een supermarkt waar je een duurzame tas (voor weinig) kon kopen en elke keer dat je met dié tas bij zo’n winkel ( ik meen Four Square ) boodschappen kwam doen kreeg je een (kleine) korting op je boodschappen!
Die tas heb ik heel lang in Nederland ook nog gebruikt. Maar helaas ook die overleed. Toen kwam er een jute tas, die heel lang mee is gegaan, maar ook deze is onlangs zo niet overleden, dan toch zwaar ziek geworden. Ik heb hem gerepareerd maar de vraag is ”voor hoelang”
Dus op zoek naar een nieuwe tas. Gisteren vond ik er één van recycled cotton/polyester (gedecoreerd met bladen) Op het etiket staat: restmateriaal uit eerder productie is opnieuw gebruikt voor dit artikel; het materiaal teruggebracht tot vezelniveau wordt waarna het opnieuw gesponnen en als garen gebruikt wordt. Duurzaam, dus ik kocht die tas.
Thuis toch maar eens gekeken of het ECHT duurzaam is ( had ik eerst moeten doen): Beoordeling Polyester (ook elastaan en andere synthetische stoffen) op de site van “Voor de wereld van morgen”
Pluspunten
*Zeer sterk, slijt bijna niet en gaat daardoor zeer lang mee *In het productieproces worden minder chemicaliën gebruikt dan bijvoorbeeld bij katoen *Voor de productie is geen land en weinig water nodig
Minpunten
* Veel grond voor nodig, wat kan leiden tot ontbossing * Bij de productie wordt veel water gebruikt, wel 20.000 liter voor 1 kilo katoen. * Bij de teelt van katoen worden veel kunstmest, pesticiden en chemicaliën gebruikt. Slecht voor het milieu én voor de arbeiders die op katoenplantages werken. * Ook bij het bewerken van de vezels tot stof worden veel chemicaliën gebruikt * Niet een heel sterke stof, dit beperkt de levensduur van een katoenen kledingstuk
Katoen is een van de meest gebruikte stoffen ter wereld: ongeveer 40% van onze kleding is van katoen gemaakt. Maar echt duurzaam is het niet Ik weet niet ( nog steeds) niet of ik de goede keus heb gemaakt met deze tas! advies:
Wat duurzame stoffen betreft, is lyocell – ook wel bekend als Tencel – de absolute top. Naast dat het goed scoort qua duurzaamheid, heeft het ook nog eens hele fijne eigenschappen: het is zacht, zo sterk als polyester en neemt vocht beter op dan katoen.
Dus voor de volgende tas, op zoek naar een tas van Lyocell !
Hoe herkent een buitenlander een Nederlander in ZIJN land: de lawaaierigste mensen op een terras of camping, dát zijn Nederlanders! Deze bevindingen kwamen uit het Hollands imago onderzoek dat in 2012 toen het NBTC (Ned. Bureau voor Toerisme en Congressen) 11.000 mensen uit 13 landen ondervroeg.
Ik wist niet dat Nederlanders als luidruchtig te boek stonden. Ikzelf heb de ervaring op campings in Frankrijk en voormalig Joegoslavië dat als het ergens extreem luidruchtig is dat Italianen of Spanjaarden zijn!
De verklaring van dat “luidruchtig” zijn geeft Marinel Gerritsen, emeritus hoogleraar Interculturele bedrijfscommunicatie aan de Radboud Universiteit: “Er ontstaat bij Nederlanders, zodra ze de grens over zijn nogal luidruchtige groepsdynamiek. Dan gaan we ons Nederlandser gedragen dan wanneer we thuis zijn, met als resultaat: we praten harder in onze moedertaal” (vandaar dat het MIJ niet opgevallen is, wij reizen niet met een groep en zoeken vaak plekken uit waar weinig tot geen Nederlanders zijn) De hoogleraar geeft ook aan wáárom bepaalde volkeren zich aan buitenlandse toeristen ergeren: “Landen storen zich vooral aan eigenschappen die heel anders zijn dan die van henzelf. Welke dat zijn, hangt helemaal af van de culturele normen en waarden die er heersen.”
Een onderzoeker van Toeristenbureau NBTC zegt “Spanjaarden (het enige volk dat ons NIET druk vindt) ons juist vrij kalm en teruggetrokken vinden” (dat komt waarschijnlijk doordat ze zelf ook vrij druk zijn )
Mijn oudste broer, jong geëmigreerd naar Engeland en daar deelnemend aan het zakenleven, had het vaak over de lompheid van de Nederlanders, hun directheid.
Hij noemde het voorbeeld van de weg vragen. Een Engelsman stapt uit zijn auto en loopt op iemand af: Goodmorning. How are you? Can I ask you something? En pas na de bevestiging dat hij dát mag, vraagt hij waar de weg die hij zoekt, Een Nederland loopt op iemand af en stelt zijn vraag ”Waar is de Sterrelaan?” LOMP!
Volgens onderzoek vinden ook Aziaten ons, Nederlanders, erg lomp Zelf hebben ze heel wat beleefdheidsregels
Ik vind dat gedoe met Fransen met taal altijd verschrikkelijk, je doet je best om hun taal te spreken (6 jaar Frans op school gehad) maar één verkeerde klemtoon en ze hebben geen idee (of doen alsof) waar je het over hebt. Als ze het, na een tijdje taalploeteren van jouw kant, eindelijk begrijpen zeggen ze dat zelfde woord met een iets andere klemtoon!
Volgens onderzoekster Marieke Politiek ( van NBTC) “ Vinden Fransen onze taal moeilijk, maar hebben ze er bewondering voor dat wij, Nederlanders, zoveel talen spreken” Die bewondering heb ik (jaren gekampeerd in Frankrijk) nóóit gevoeld. Wel bij de Engelsen: heel vaak een compliment voor de Engelse taal met daar meteen achteraan de verontschuldiging dat ze zelf alleen maar Engels spreken. Zij kunnen dat: 380 miljoen mensen gebruiken het Engels als moedertaal en méér dan een miljard mensen beheersen deze taal!*)
Zodra Nederlanders wij over onze landsgrens zijn en voorbij Vlaanderen verstaat NIEMAND ons ( misschien nog in Indonesië en Zuid Afrika?) Wat mij bij reizen altijd weer verbaasd dat zoveel buitenlanders zo weinig kennis van ons land hebben: vaak kennen ze alleen: Amsterdam, klompen en, een enkele keer, Rembrandt. Het Imago onderzoek bevestigde dat ook: 70% van de Amerikanen ( een land waar ik nog nooit geweest ben) associeert Nederland met molens, klompen en tulpen!
En de geografie? Ooit meegemaakt in Engeland:”You’re Dutch? We’ve been to Holland. We went to Kopenhagen” Vaak vragen Engelsen wáár je in Nederland woont en vaak komt er, als je het antwoord geeft, een vraag achteraan “Near Amsterdam? “ En altijd zeg ik Yes! Nederland is zo klein ALLES ligt near Amsterdam. Wat kennelijk alle naties verbindt is voetbal
Ooit was ik in Mauritanië ( een Adrikaans land waar het reisbureau nog nóóit een reis naartoe geboekt had en de baliemedewerkster NIET wist waar het lag)
Ik was daar bij vrienden en trok met hen op, zo kwamen we nog al eens ergens. [Dáár begrepen ze mijn Frans wél] Het land Holland rees daar wel nog al eens een vragende wenkbrauw; Wat dat was? Waar dat lag? Geen idee. Totdat ooit iemand vroeg “PSV? “ Ja, dát Holland! Vanaf die tijd rolde, na de uitleg dat we uit Holland kwamen, de voetbalteamnamen Ajax, Feyenoord, PSV uit mijn mond en werd er steevast geknikt dát Holland kende ze!
*) De Verenigde Naties (VN) schatten dat de mondiale populatie in april 2019 de 7,7 miljard haalde, met een jaarlijkse toename van 83 miljoen.
Geboren als Meijer Sluijser (1901/5661)* was een Joods journalist, schrijver en radiocommentator
Ik vond, bij toeval, zijn graf op de Joodse begraafplaats in Bussum, toen ik daar (voor een ander blog) zocht naar het graf van Dirk Witte.
Door het zien van dit graf met zijn naam erop herinnerde ik me weer de verhalen van mijn ouders over de Tweede Wereldoorlog en dan met name die over Radio Oranje, de stem van Strijdend Nederland. Elke avond om kwart over 8 zond de European Service van de BBC een radioprogramma uit van de Nederlandse Regering in Ballingschap. Myer Sluyser was chef van de Radioluisterdienst van de Nederlandse Regering in Londen.
Eerder ( 1929) was Meyer redacteur van het Sociaaldemocratisch dagblad Het Volk. Hij bestreed alle vormen van dictatuur: het communisme, het fascisme en, nadat in Hitler in Duitsland aan de macht kwam (1933), de nazi’s Na de Duitse inval wist Meyer en zijn gezin vanuit IJmuiden (15 mei 1940) per schip (Friso) naar Engeland te komen; daar werkte hij onder meer mee aan de programma’s van Radio Oranje.
Koningin Wilhelmina voor Radio Oranje
Vanaf mei 1943 moesten Nederlanders hun radio inleveren ( de straf als er een radio in een huis gevonden werd was gevangenis- of doodstraf) Zó dachten de Duitsers te voorkomen dat men luisterde naar de verboden zenders als BBC en Radio Oranje (Ik las nu dat ongeveer een kwart van alle, toen in Nederland aanwezige radio’s “verdwenen” in de illegaliteit)
Zoals zoveel Nederlanders hadden mijn ouders nog wél een verboden radio in hun bezit, waar ze, zo vertelden ze, toen stiekem naar luisterden.
Toen Meyer, na de oorlog, terugkeerde naar Nederland werd hij een van de oprichters van het sociaaldemocratisch dagblad Het Vrije Volk en bij de VARA had hij onder andere een radio programma :(iedere zaterdagavond) “Commentaar op het Nieuws” Hij was ook lid van het Hoofdbestuur van de VARA
Zijn stukjes in de krant over het vooroorlogse, alledaags leven in de Amsterdamse Jodenbuurt (hij was zoon van een Amsterdamse diamantslijper) werden gebundeld en in boekvorm uitgegeven. Ook schreef hij 2 detectives onder de (schuil) naam Richard Parridon.
Meyer Sluyser stierf op 26 januari 1973 (5733*) in Bussum
*)De joodse jaartelling rekent vanaf het jaar waarin volgens het jodendom de schepping van de wereld heeft plaatsgevonden. Op grond van de Tenach (Hebreeuwse Bijbel) wordt de schepping geacht te hebben plaatsgevonden 3761 jaar voor het begin van de Christelijke jaartelling
Vogels zijn slimme beestjes. Dat weten wij mensen nog niet zo lang. Eerst vonden wij onszelf superieur, toen ontdekten we dat primaten en dolfijnen ook wel slim waren en vandaar af zijn we ons voor het intellect van allerlei andere beesten gaan interesseren.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van mens en vogel schijnt meer dan 300 miljoen jaar geleden bestaan te hebben; daarna hebben mens en vogel een gescheiden evolutie meegemaakt.*)
Vogels kom je overal op de wereld tegen van de evenaar tot de polen; als klasse bestaan ze al meer dan 100 miljoen jaar; ze zijn een van de succesnummers van de natuur. Ooit was er een oervogel, de voorouder van alle vogels, nu zijn er 10.400 soorten vogels, las ik. Toen ik dat ging verifiëren vond ik elders een getal van 9.200 (op de Soortenbank) Laten we het er maar op houden dat het er VEEL zijn ( want wat is de waarheid?)
Ooit las ik het bewezen verhaal dat een ekster een slimme vogel is; er zijn namelijk proeven gedaan om te zien of deze vogel zich zelf herkent in een spiegel. JA DUS. Eerder was dat alleen bekend bij mensapen, dolfijnen en olifanten
Het onderzoek: Een spikkel werd op de borst van de ekster geplakt en de ekster werd voor de spiegel gezet. De ekster keek in de spiegel, naar zichzelf en ging toen de sticker op zijn borst wegklauwen en pikken ( het werkte bij meerdere eksters, niet bij andere vogelsoorten)
Een vogel heeft een klein hoofdje, maar niet alleen de omvang van de hersenen is voor de capaciteit belangrijk, het aantal neuronen, wáár deze zich bevinden en hoe ze verbonden zijn ook. Het is gebleken dat vogelbreinen een hoog aantal neuronen bevatten op plekken wáár dit telt met dichtheden vergelijkbaar met een primatenbrein én schakelingen die op die van de mensen lijken
Wat ik ook zo’n leuk verhaal vindt is dat van de pimpelmezen, koolmezen en (in veel mindere maten) van roodborstjes.
Engeland 1921 in Swaythling; de melkboer zet glazen flessen met metalen folie melkdoppen voor de voordeuren. Er komen bij de melkboer steeds meer klachten dat er gaatjes in de doppen zitten (en de melk daardoor zuur wordt) Bij nadere inspectie blijken kool- en pimpelmezen de veroorzakers van de gaatjes te zijn en de room, bovenop de melk te verschalken. Dit verschijnsel verspreid zich over heel Engeland, Wales en Ierland. Het blijkt dat de mezen het elkaar “leren”
Wat was er dan met die roodborstjes? Die deden het “soms” ook wel eens, maar niet in de hoeveelheden van de mezen. De verklaring daarvan vonden vogelkenners in het feit dat roodborstjes niet zo sociaal zijn, niet in groepen leven en dus ook minder hun kennis onder hun soortgenoten verbreiden.
Het leuke vind ik ook dat je vogels OVERAL vindt, bos, hei, tuin, park en vakantieadres waar dan ook! En dat er zoveel verschillende soorten zijn. Duiven kunnen bijvoorbeeld beter navigeren dan mensen; er zijn ook vogels die ontelbaar veel liedjes kunnen herkennen, vogels die bessen kunnen verstoppen en later weer vinden en vogels die (net als primaten) hulpstukken kunnen gebruiken, kortom allerlei soorten SLIMME vogels!
*) In 1861 werd het fossiel ontdekt van Archaeopteryx, een van de oudst bekende vliegende dinosauriërs, een oervogel van 150 miljoen jaar oud, die toen leefde in het gebied dat nu Duitsland is
Vandaag heb ik weer eens geput uit mijn verzameling ” bijzondere” foto’s. Bijzonder vanwege de onderwerpen erop. Deze keer met het thema: Buitenland
Engeland: een kerkdeur die IN 2 bomen is vergroeid. Het lijkt zo een kabouterdeurtje, maar het is een “mensenformaat” deur waarin vroeger de mensen ter kerke gingen.
Nieuw Zeeland: een geiserlandschap waarin je ieder moment iets onverwachts kan zien opduiken; het heeft iets mysterieus
Hongarije: het gigantische Heldenmonument in Budapest én een grondaanwijzing waar de toiletten te vinden zijn; het groteske en het kleine!
En dan de natuur weer
Twee bijzondere zeegezichten, niet met zand tot aan het water zoals in Nederland, maar rotsen én gras
Beachy Head*) aan Het Kanaal en de Stille Oceaan
Nog een keer Nieuw Zeeland: Natuur gecombineerd met mensencomfort!
In een regenwoud in the “middle of nowhere” 2 “OPENBARE” toiletten.
*) Beachy Head (GB) heeft niets met beachy = strand te maken maar is een verbastering van het Franse “mooie kaap”
Een paar dagen later waren we in een grote stad (die mijden we meestal op onze kampeervakanties)
-vogel; spectaculair.
boodschappen kwam doen kreeg je een (kleine) korting op je boodschappen!
advies:
Wat kennelijk alle naties verbindt is voetbal
Elke dag wat - blog 