Kunst maakt blij

Onlangs las ik een definitie van een kunstenaar waar ik even stil van werd:

“Kunstenaars zijn mensen die iets onnodigs maken, iets waar niemand op zit te wachten”

In eerste instantie leek me deze definitie zo negatief, maar bij het “herkauwen” van de zin, viel het negatieve weg en bedacht ik me hoe geweldig het is dat er mensen zijn die hun talenten, energie en tijd steken in het maken van “iets onnodigs” dat voor veel mensen de wereld zoveel mooier kan maken.

Ik moest meteen denken aan toen ik net getrouwd was. We woonden, in gemeubileerde kamers en betaalden een flink deel van onze gezamenlijke verdiensten aan de huur.
We zagen “ergens” een, vrij groot geëmailleerd kunstwerk dat we allebei geweldig mooi vonden: het was duur, het zou door ons gekocht kunnen worden, maar…… we hadden (nog) geen eigen meubels en hadden nog zo veel NUTTIGE dingen NODIG.
We waren “verstandig” en kochten het kunstwerk NIET.

Tot op de dag van vandaag hebben we het soms nog over zo’n keuze; is iets wel of niet NODIG! En wat is “nodig“? Ouder en wijzer (en met iets meer geld) maken we nu andere keuzes dan toen; geestelijk welzijn is óók belangrijk!

Toen ik dacht dat ik zou sterven, in het jaar dat de kanker in mijn lijf door operatie, chemokuur én bestralingen bestreden werd, waren er dingen die me blij maakten, me levenslust gaven.
Natuurlijk waren dat mijn lief en kids en dan de natuur (tuin, vogels, bomen en bloemen)
Van de materiële zaken waren dat niet de nuttige zaken: de bank, de kast of het servies:

dat was KUNST.
Een serpentijnen beeld uit Zimbabwe
(humble man”) ; de litho van Marcel Schellekens; een set van 3 kunst vazen gemaakt door Toon Thijs.
Geen nuttige, maar wel mooie dingen, waar ik van kan genieten, waar ik energie van krijg, die me blij maken.

Geweldig dat er mensen zijn die dingen kunnen maken en dat ook dáádwerkelijk doen!
Dingen, waar misschien niemand op zit te wachten, maar die we, misschien zonder het te weten, wél nodig hebben. Nodig voor ons geestelijk welzijn!

Ik heb een selectie gemaakt van ooit door mij en mijn lief gemaakte foto’s van kunst, om op dit blog te laten zien.
Sommige werken zagen we langs een straat, zoals op de zijwand van een silo (Miel Krutzman) of op straat (ik meen in Doetinchem)

Andere werken zagen we in een galerie

Zoals werk van fotografe Xiaoxiao Xu (Chinese muur) een geschilderd “waterwerk” en een advocaatbeeld waarvan ik de makers niet meer herleiden kan; een vrouwenhoofd van kunstschilder en beeldhouwster Charlotte van Pallandt.

Weer andere kunstwerken zagen we bij de kunstenaars zelf, in hun atelier (of tuin)

zoals beelden bij Pépé Grégoire en schilderijen bij Robin Speijer;

schilderijen bij Marcel Schellekens en Beatrix Frederiks

Ook beeldentuinen kunnen prachtige kunst herbergen, zoals het waterpaviljoen van Tilly Buy & Jeroen Groenewoud, vogels van Jeroen Stok, en een beeld van theoloog Dietrich Bonhoeffer gemaakt door beeldhouwer Alfred Hrdlick

En natuurlijk in musea:
Zo zagen we het werk ” Teylers ovale zaal” van van W. Hendriks in het Teylers Museum en een van denim gemaakte Afrikaanse vrouw van Ian Berry in museum Rijswijk; een bijzonder gevormd Christusbeeld en een “dump truck” van Wim Delvoye in het NoordBrabantsmuseum.

Verder koos ik nog een schilderij van Edward Hopper, een stilleven van kaas van Henk Helmantel en een damesjasje en corset met daarop afbeeldingen van schilderijen van Withoos uit, om hier en nu in dit blog te laten zien

Zo maar een willekeurige greep uit mooie kunstvoorwerpen in allerlei stijlen die ons raakten.

Archeoloog en politicus John Lubbock (1834-1913) verwoordde het, zoals ik het voel:

“Zoals de zon de bloemen kleurt, zo kleurt de kunst het leven.”

Kasteel Het Nijenhuis

De eerste vermelding van dit landgoed dateert van 1382.
Het kasteel werd bewoond door verschillende adellijke geslachten, onder wie de families van Ittersum, Bentinck, en Von Knobelsdorf.
Portretten van Robert van Ittersum-van Nijenhuis (1645-1705), dijkgraaf van Salland en Rentmeester van Twente) en zijn (tweede)vrouw Eleonora Sofia Bentinck (1644-1710) hangen boven de trap.

Dirk Hannema, voormalige directeur van museum Boijmans in Rotterdam ging in 1954 in het Nijenhuis wonen en bracht in 1958 zijn kunstcollectie hier onder. De provincie Overijssel, toentertijd eigenaar van het kasteel en subsidiegever, zorgde voor een grondige restauratie van Het Nijenhuis. In 1964 deed Hannema afstand van zijn collectie en schonk hij alles aan de Stichting Hannema-de Stuers Fundatie. Tot zijn overlijden ( 1984) organiseerde hij tentoonstellingen en leidde hij, op afspraak, mensen rond in zijn museum in het Nijenhuis. Hij was ook de grondlegger van museum de Fundatie, zo las ik.

Het kasteel heeft een prachtige tuin (een toegangskaartje voor het kasteel geldt ook voor het bezichtigen van de beeldentuin).
In het kasteel staat veelzijdige kunst: schilderijen en beelden

Zoals de kunst van waarde van Hans van Houwelingen, die “ingrepen” doet op bestaande beelden. In dit geval een aangepaste replica van 1 van de 4 pilaren en dragers van een grafmonument uit 1669 voor de Venetiaanse doge Giovanni Pesaro.
Deze ATLAS draagt géén wereldbol maar een hoge stapel échte zakken van het soberste volksvoedsel: rijst.
Hij draagt op zijn schouders een economie van koloniale verhoudingen waarin hedendaagse vormen van slavernij nog altijd voortduren. Hij draagt de last van ordinaire hedendaagse replica met een origineel gouden Rolex om zijn pols.

Niet alleen beelden en schilderijen, maar ook meubels: bijzondere stoelen, een glazen tafel met het woord VERZET, zijn in het kasteel te zien.

Ook muziekinstrumenten, zoals een tafelpiano een beschilderde vleugel.

Er zijn mooie plafonds, schilderingen boven een schouw en betegelde vuurplaatsen.
Er zijn piepkleine “kamertjes”; tussenkamertjes, erkerkamer en pruikenkabinet en verschillende trappen.

Een bijzonder interessant gebouw, echt alles wat er in staat is bezienswaardig.

De tuin is prachtig, zeker nu in de herfst met bomen met bruine en gele bladeren die, met een zonnetje erop lichtgevend geel lijken. De watertjes zitten vol met eenden en ook zwanen huizen in de slotgracht. Er zijn bijgebouwen en gebouwtjes; veel met de zo kenmerkende luiken

De beelden die in de tuin staan zijn zeer divers; er is letterlijk voor iedereen wat wils.
Ik fotografeerde er een stel om u een indruk van de verscheidenheid te geven

Een “strakke” hond: Pet of the year, met als ondertitel Leuke titel voor het baasje, maar de hond heeft er niets aan. Joost v.d.Toorn

Een beeld van Bé Thoden van Velzen staat op een prachtige plek, hij kijkt over het water uit! Het is een beeld van Jimmy van der Lak (1903,1990), de eigenaar van het eerste Surinaamse restaurant in Amsterdam, die tegelijk een veelgevraagd schildersmodel was.

Een bijzonder “monument” werd ontworpen door Pjotr Müller. Het heet Het huis van Dr.Quicke.

Dr.Quincke was een Duitse dermatoloog uit de 19^e eeuw, naamgever van een ziekte die zwellingen veroorzaakt.
Als je “het huis” betreedt zie je overal misvormde stenen gezichten ; een monument voor patiënten die aan deze ziekte lijden.

Heel simpel maar daardoor ook indrukwekkend zijn de stukken graniet en natuursteen ”Drift” van Adrie Verhoeven: “Steen, de oermaterie bij uitstek, is in feite een stukje kosmos, dat over al ter wereld zomaar voor het oprapen ligt.”

Zo “klein” als drift is, zo groot is Mikkel, een gigantisch beeld van Tom Claassen.
Mikkel is een ridder die opgebouwd is uit een stapeling van onderdelen die doen denken stenen, maar met een stalen frame zijn geschakeerd.

Een beeld van Dietrich Bonhoeffer van de Oostenrijkse beeldhouwer Alfred Hrdlicka.
Bonhoeffer, een Duitse theoloog, nam deel aan de samenzwering tegen Adolf Hitler met als doel hem te doden. In 1939 vond Bonhoeffer aansluiting bij een geheime groep van hoge Abwehr-officieren die het naziregime omver wilde werpen en een deelvrede met de westelijke geallieerden wilde sluiten. De strop om de hals van Bonhoeffer én het kortgeschoren haar van hem verwijzen naar zijn dood (door ophanging) in concentratiekamp Flossenbürg (Beieren)

Van een heel andere orde, teer en smal, is het beeld van Oswald Wenckebach (tevens de maker van Monsieur Jacques; Kröller Müllermuseum) de fluitspeler (brons)

Een figuratieve voorstelling van Andreu Alfaro van geverfd ijzer: Adam en Eva: het verschil tussen beiden is een klein, maar veelbetekenend streepje. De schaduw tekent een extra voorstelling op de achterliggende muur.

In de tuin ook beelden van Esther Koeman en de sculpturen Mierakel, colonne van 42 marcherende mieren van kunstenaarscollectief CAKtwo (beelden in het kader van de KlimaatExpo’22)

En dan de natuur! Een berceau (loofboog), het water met en zonder bruggetjes, doorkijkjes naar weilanden, maar ook een vierkant stukje met een soort geplante gras (?); grijze polletjes, die in het zonlicht zelf een kunstwerk lijken!

Om te bezoeken: Kasteel Nijenhuis Heino/Wijhe

Dorpskunst kijken.

Soms loop je door een dorp(je) en staat er op een pleintje of naast de kerk een beeld.
Een enkele keer blijf je staan en kijkt ernaar; het raakt je, je vindt het mooi, het heeft binding met het dorp of met jou.

Een paar van die, toevallige buitenkunstontmoetingen heb ik gefotografeerd.

Zoals een rood opengewerkt beeld (ik noem het filigrain) voor de bibliotheek in Ruurlo; een persoon achter een lessenaar en iemand ( een kind?) die luistert? Leest? Speelt?
(Was misschien de huidige bieb vroeger een school?) opvallend van kleur, de metalen “krullen” maakt het speels, licht; ik word er vrolijk van.

Een motorrijder vóór de kerk in het Gelderse Hengelo, gemaakt door Ad Ridderhof (met medewerking van Herbert Knoef) in 2012 aangeboden ter ere van het 75 jarig jubileum van de HAMOVE (Hengelose Auto en Motorvereniging)
Het doet mij aan een ridder op een motor denken die een rondje om de kerk gaat doen.

In Zelhem knielt een jongetje om met zijn knikker om op de knikker van zijn tegenstander te mikken, hij knijpt één oog dicht om zuiverder te kunnen mikken.
Het aandoenlijke beeldje staat in een plantsoentje voor de plaatselijke JUMBO.

Eveneens in Zelhem staat een zwart/wit danspaar aan de Hummeloseweg.
Strak, zonder franje, in gedachte hoor ik tangomuziek

En tenslotte in een perkje in Almen een beeld van twee, versmolten personen in een hartvorm. Het bijzonder van dit beeld vind ik dat het een heel ander beeld geeft, als je eromheen loopt

“Zomaar” wat beelden uit Achterhoekse dorpen.
Om kunst te kijken, te beleven, hoef je niet altijd naar een museum te gaan: kunst is soms ook op straat te zien!

Beeldgelijkenissen

Onlangs stuurde iemand mij een foto van een beeld dat hij mooi vond.

Ik kende het niet, maar het deed me onmiddellijk denken aan een ander beeld: Monsieur Jacques.

Een mooi beeld dat bij de ingang van het Kröller Müller museum in Otterlo staat. De eerste keer dat ik het zag maakte het al indruk op me en dat bleef, hoe vaak ik het ook zag (wij kampeerden vroeger in Nat. Park de Hoge Veluwe, dus kwamen er veel)

Als je om het beeld heen loopt zie je ook de hoed en handschoenen die monsieur Jacques op zijn rug houdt, een aandoenlijk detail

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik de naam van de maker van dit beeld niet onthouden heb.

Nu ik een foto van de Spoetnikkijker (zo heet het “andere” beeld) kreeg zag ik de naam van de beeldhouwer Oswald Wenckebach (1895-1962)
En inderdaad Monsieur Jacques én de Spoetnikkijker zijn allebei van deze Hollandse beeldhouwer, kunstschilder, lithograaf, illustrator, restaurator, houtsnijder en medailleur.

De Spoetnikkijker is door Oswald gemaakt naar aanleiding van de eerste kunstmatige satelliet die in een baan om de aarde werd gebracht: de Russische Spoetnik I (Spoetnik =satelliet) in 1957.
Ik las nu dat Oswald in dit beeld de verbazing, angst en ongerustheid over dit gebeuren tot uitdrukking wilde brengen.
Het beeld staat in het plantsoen bij de Sterrenwacht in Utrecht, zo werd mij verteld (daar zal ik in de toekomst eens een kijkje gaan nemen)

Toen ik met Oswald Wenckebach “bezig” was, wilde ik ook weten waarom het beeld Monsieur Jacques eigenlijk deze titel heeft.

Ik vond daarover een vermelding dat Oswald in 1957 ( productief jaar!) een beeld wilde maken maken van “de gewone man” : meneren die hij rond 1957 elke dag tegenkwam. Klein, netjes gekleed en een tikkeltje eigenwijs.
Toen hij het beeld had gemaakt vond hij het zelf op de Nederlandse dichter Jacques Bloem (1887-1966) lijken, vandaar de titel Monsieur Jacques.

Spoetnikkijker en Jacques Bloem

Een atelierroute

Er worden in de zomer her en der atelierroutes georganiseerd.
Je kunt in een dorp of stad met een routebeschrijving lopen of fietsen en dan ergens in een huis of tuin, voorzien van een vlag, kunst kijken.

Behalve dat er mooie, verrassende dingen te zien zijn kom je ook op plekken waar je anders nooit komt.
Zelf heb ik een soort gene om bij mensen thuis naar de door hun vervaardigde kunst te kijken (niet alle kunstroutes bestaan uit werk van alleen beroepskunstenaars)
Ooit stond ik in Amersfoort in iemands slaapkamer; op het bed lag een groot stuk hardboard en daarop stond kunst Ik vond het niet mooi, de kunstenares stond achter me, afwachtend van mijn commentaar; ik kan niet liegen of diplomatiek zijn, als ik iets ECHT niet mooi vind, en kon niet “ongemerkt” het pand verlaten. IK vond dat vreselijk!

Dus voor mij wél een atelierroute, maar NIET bij mensen thuis.
Deze keer was de route in Blaricum en zijn we (weer) op bijzondere locaties geweest.

Een tandheelkundige kliniek. Niet een plek waar ik normaal graag naar toe zou gaan, maar nu er geen “mondprofessionals ” aanwezig waren, maar een gastvrije kunstenares met mooi werk aan de wand, werd het een geweldig leuk bezoek.

Bij binnenkomst in de ontvangruimte, een prachtige paarse boeket in glazen vaas; mooie, lichte ruimtes met kunst waar ik blij van werd. (Deuren stonden open, dus ook de echte tandruimtes waren te zien)

Marja Boot

De Kolonie; 3 houten ateliers, opgeknapt door de Dooijewaard Stichting,Willem Dooijewaard
genoemd naar de schilders de gebroeders Dooijewaard (een Stichting die oa .6 vroegere ateliers heeft opgeknapt en voor tijdelijke gebruik aan kunstenaars beschikbaar stelt) In één van de ateliers heeft Piet Monderiaan gewerkt, in een van de andere Ferdinand Hart Nibbrig. Bijzondere plekken dus.

In één van deze ateliers woont en werkt Robin Speijer.
Ze vertelt ons dat ze eerdaags uit dit atelier weg moet; ze gunt een andere kunstenaar deze prachtige werkruimte maar vindt het heel jammer dat ze hier weg moet, zou graag blijven; een inspirerende, rustige, prachtige werkomgeving, vindt ze.

In het andere atelier zien we een werk van Kim Habers, zelf is ze er niet!
Er loopt een trap naar beneden daar zit kunstenaar Niek Hendrix

Stil leven Niek Hendrix naar schilderij van Gerrit Dou

We hebben een lang leuk gesprek over een project waar Niek Hendrix nu mee bezig is.
Mega interessant maar…………… het moet nog even geheim blijven.
Hij vertelt dat hij over 2 maanden uit dit atelier moet, dan is zijn tijd hier voorbij, dán wordt het “geheime” project openbaar ( er komt ook een televisie uitzending van het project!)

Ik fotografeer dus maar een schilderij van hem: een met doek bedekt, schilderij! Symbolisch voor het “geheime” werk wat nog komen moet!

Het derde atelier is wel open, maar we zien er niemand en lopen niet “zomaar” naar binnen (verderop in de tuin staat een tafel waar mensen aan zitten te praten, wie weet is het de kunstenaar die in het atelier woont? We laten de mensen praten)

Oerboer Willem

Prachtige pluktuin met beelden van Margot Pistor

en in de koeienschuur werk van Gerda Jellema en Laura Notari.

De schuur/stal hangt vol met boerendingen, zoals een runderschedel met hoorns en automatische koeiendrinkbakken, hier staan en hangen beelden en de schilderijen tussen.
Een bijzondere ruimte om te exposeren.

Gezondheidscentrum de Lloods

Hier exposeert kunstenares Barbara Houwers, haar inspiratie haalt ze uit “de Gestalte”: krachtige vrouwenfiguren, op doek, maar ook als beelden. Ze ontwerpt ook 3D print multiples en keramische objecten.

Atelierroute Blaricum is er ook nog zondag 28 augustus van 11.00 tot 17.00 uur
De ateliers zijn te herkennen aan de blauwe vlag met gekleurde logo van de Atelierroute

De Hazelaar

Aan de Pimpelmees 1 in Soest ligt Art Supplies De Hazelaar, een winkel voor kunstbenodigdheden, een opslagplaats voor kunstmaterialen, een kunstgalerie met een omringende beeldentuin en een Art Foundation

Onlangs liepen wij weer eens rond in de beeldentuin.
We waren op dat moment de enige bezoekers.
Het was er, behalve het getjilp van de vogels, stil. Een prachtige natuurplek met bijzondere beelden. Van sommige beelden heb ik een foto gemaakt om u, lezers te laten meegenieten.

De beeldentuin is het hele jaar door vrij te bezoeken; sommige beelden zijn alleen om naar te kijken, anderen zijn ook te koop!

Kunstwerkplaats Kijkoor

Langs de A27 ( die van Breda naar Almere loopt) kan men, ter hoogte van Eemnes, een markant gebouw met verschillende puntdaken zien. Het zijn een aantal bedrijfspanden die in 2002 werden gebouwd.

In een van de panden ernaast zit kunstwerkplaats KIJKOOR.
Kijkoor, bestaat uit 2 verdiepingen en is een activiteitencentrum van Sherpa.
is een zorginstelling in de regio Gooi & Vechtstreek, Eemland en Utrecht-West en ondersteunt mensen met een beperking op het gebied van wonen, werken en dagbesteding.

In het activiteitencentrum zijn, behalve de ateliers, werkruimtes, een winkel, een cateringbedrijf, een galerie en een theaterzaal.
In die galerie wilde ik graag een keer kijken dus toog ik naar Eemnes (Eikenlaan 4)
Van tevoren had ik thuis gekeken naar de openingstijden.
Helaas had ik buiten Corona gerekend. Op de deur stond dat men nog geen mensen “van buiten” konden ontvangen. Jammer
Maar de beeldentuin was wel open, dáár konden we vast een kijkje nemen.

Vanuit de tuin én vanuit het gebouw kun je uitkijken over de weilanden, daar kun je paarden zien lopen. Een prachtige locatie met ook buiten al, aparte kunstuitingen

De tuin is “omheind” met een gaanderij waar nu vanaf de hoogte enorme peulen hangen en waar klimop zich een weg langs de palen omhoog baant. Het geheel ademt een artistieke, rustige sfeer uit

De “voelderij” sprak mij persoonlijk erg aan en de keramische bollen zou ik zo in mijn plantenbak willen leggen.

Kortom, we komen hier terug, als de galerij én winkel wél open zijn.
Misschien voor lezers een idee om ook eens te gaan kijken?

Verrassende wandeling

Aan Rijksweg N413 ligt een buitenplaats met landgoed en een natuurgebied van 77 hectare (op de Soester berg) Het landschap is onderdeel van de Utrechtse Heuvelrug.
Op het landgoed De Paltz is ook Het Herman van Veen Arts Center gevestigd, een plek tussen de bomen voor dans, muziektheater en beeldende kunst.

Ik noemde dit landgoed op 20 februari vorig jaar al in mijn blog “Rond Soesterberg”.
Wie een verrassende wandeling wil maken kan hier zeker terecht.
Gisteren liepen wij hier weer, maar dan een heel ander stuk van het landgoed dan vorig jaar.
We kwamen nu andere dingen tegen.
Die “bijzondere dingen” geven zo’n boswandeling een extra dimensie.

Zo kwamen we deze keer een doolhof tegen. Het dateert van een paar jaar na de aanleg (1876) van het park (door landschapsarchitect L.A.Springer) Het middelpunt van het beukenhagen doolhof is een kluizenaarsgrot.
We kwamen op eigen kracht bij de grot. In de grot is een beeld van de kluizenaar neergezet.
Vlak vóór de grot ligt een (voor mij) onleesbaar gegraveerde steen en achter de grot staat een stam met een uit hout gesneden uil erop. Een mooi tafereeltje.

We komen bij onze wandeling steeds weer iets bijzonders tegen, zoals de beelden op de Thies Mulder dreef. (ik las op internet een in het Engels gestelde vermelding over deze dreef: Thies Mulder Dreef is a 92 foot trail through Landgoed De Paltz. It can be accessed by foot)

En stuk verder zien we een een klomphuisje met bloemen. Het leek me sterk dat de mooie gele bloemen in januari allemaal echt waren en inderdaad, dichterbij gekomen, bleken de bloemen van plastic te zijn. Op een afstandje was het een leuk tafereeltje!

We lopen door de in 1922 aangelegde productiebossen (voor mijnbouw) en zien
verrassende beelden: een ton met een bas(?)uitsparing waardoor de voormalige zandafgraving te zien is. Die “laagte” heb ik ook apart gefotografeerd, er zijn weer bomen ingeplant.

Helaas zien we het kleinste Europese vogeltje, dat hier op het landgoed (volgens een bord) voorkomt NIET, maar wel een erg aanhankelijk roodborstje dat steeds dichterbij komt.

In het bos staan een soort voederbakken (mét dakje) In één liggen een paar pompoenen. Voor de wandelaar als kleuraccent of voor een bosbewoner die ze op kan eten?

De bijzondere lantaarns die er staan had ik ook op mijn vorige blog over dit landgoed al laten zien. Misschien waren het vroeger gaslampen of zijn het mooie replica’s.
Het koper straalt al als er maar een klein beetje zon is!

We komen bij een soort houten huisje. We wilden er voorbijlopen totdat ik er muziek vanuit hoorde komen.
De deur was op slot, maar door de ruitjes zagen we een landschap van LEGO gemaakt en een scherm met beeld én geluid van een bewoner van het landgoed ; Herman van Veen.

Het park is mooi onderhouden, de waaiervormige klinkerverharding van de hoofdlaan is spectaculair, ieder klinkertje is in vorm gebikt. Ik las dat “een ervaren stratenmaker daarvoor tien jaar lang op zijn knieën heeft gezeten”
De prullenbakken zijn geen metalen bakken, maar gevlochten manden.
Sommige paden worden omgeven door rijen dezelfde soort bomen, zoals deze met draad en band geleide (ik meen) leilinden.

Verrassend is ook een plek onder bomen met hazen, witte hazen. Er zijn er wat gehavend, dat geeft een bijzonder trieste aanblik (geknakt oren)

We eindigen waar een ander wellicht begint ( bij de ingang) en zien meteen dat we niet té lang gebleven zijn.

We verlaten het park ruim vóór zessen.
Een aanrader hier te wandelen en vooral goed rond te kijken.

Kunstexpostitie – S.K.I.L

Al eerder blogde ik over een tentoonstelling “Door de Bank genomen” in Laren.
Variatie aan kunst van verschillende disciplines.

Nu is er wéér een expositie in het voormalige RABO gebouw georganiseerd door de Stichting Kunst in Laren (S.K.I.L.). Zeker de moeite waard.

Zó’n 40 kunstenaars laten hier hun werk zien én het is allemaal te koop (prijzen staan erbij)

Om een impressie te geven wat er te zien én te koop is, heb ik wat foto’s gemaakt

De expositie is nog tot 21 januari 2021 te zien.

Geopend op de vrijdagen van 14.00 tot 18.00 uur
en op zaterdag en zondag van 14.00 tot 17.00 uur.

Vrij entree

Adres: Burg.v.Nispen v.Sevenaerstraat 6 in Laren.
Reserveren niet nodig, mondkapje verplicht.

Beeldeninsoest2020

In Soest is op Pimpelmees 1 een speciaalzaak in gereedschap & materiaal voor de beeldhouwer, beeldend kunstenaar, restaurator, hobbyist, designer, vormgever en houtbewerker gevestigd.

De basismaterialen steen en hout, maar ook gereedschappen van klein tot groot zijn hier te koop.
Een geweldige zaak! (maandags gesloten)

Bij (eigenlijk om) de zaak (heen) is een beeldentuin van de Kunststichting HazArt.

Ook zonder de speciaalzaak binnen te gaan is het mogelijk om de beelden te bekijken

De beelden in de tuin zijn o.a. van ijzer, staal, natuursteen, kunststof, hout en brons.
Groot en klein, veelkleurig en in één kleur, figuratief en/of abstract

De collectie is door de Stichting verkregen via legaten, giften en aankopen en ook zijn er kunstwerken in langdurige bruikleen.
Momenteel zijn er in de beeldentuin 80 kunstwerken van 37 kunstenaars

Openingstijden dinsdag t/m vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur en zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur