Staal; museum Staring in Almen

Neerlandsch enige romantisch dichter A.C.W Staring was niet alleen dichter, hij was ook én land- & waterbouwkundige; landeigenaar (Kasteel De Wildenborch) én 1811/1812 burgemeester van Laren (Gld) én hij hield van de Achterhoek!
[15 mei 2019 schreef ik al eens een (kort) blog over het Oogstlied van Staring]

Nu ik in de buurt van “zijn” museum was, wilde ik dit bezoeken. Een beetje huiverig was ik wel omdat ik weet dat een schrijver eigenlijk gelezen moet worden. Een museum van een schrijver of dichter heeft meestal veel boeken, regels van de schrijver en één of meer portretten van de schrijver of dichter op de muur. Maar of dat aan de beleving van het geschrevene kan toevoegen?
We zullen het zien.

STAAL belooft de bezoeker de Achterhoek te laten ervaren, voelen en beleven.

Staal doet wat het belooft!
Wat een geweldig museum. Prachtig ge/herbouwd. In 2014 werden een 7 jaar leegstaande mosterdmakerij, een slijterij en 2 belendende panden aangekocht om er een nieuw museum te stichten; een plek waar bezoekers een deel van het verhaal van de Achterhoek kunnen vinden.
De bestaande panden werden afgebroken en een ontwerp gemaakt voor een geheel nieuw pand met vormen van het oorspronkelijke gebouw: een gebouw passend in de omgeving, gedeeltelijk aangepast aan de moderne tijd

De foto’s van de oorspronkelijk winkel van Naatje Nijendijk hangen in het museum en meteen zie je dat de vorm en sfeer van het oorspronkelijke pand bewaard is gebleven, tegelijkertijd is er ook een heel apart met Cortenstaal bekleed, modern gebouw verrezen.

In het gebouw prachtige ruimtes met o.a. een model van het huis (na verbouwingen) in Gendringen waar A.C.W. Staring geboren is

Maquette van De Bringenborg te Gendringen waar op 24.1.1767 A.C.W.Staring geboren werd.

Tentoongesteld worden oa tableaus; sfeervolle settings waardoor zijn bijgeplaatste dichtregels geaccentueerd worden.

Een echte verrassing is de zaal met schommels, één-, twee-, en driepersoons schommels waarop gezeten prachtige beelden van de Achterhoek in projectie kunnen worden bekeken; stilzittend of zacht heen en weer wiegend. Een bijzondere Achterhoek beleving, waar Staring zijn thuis had.

Nog zo’n Achterhoekbeleving zijn de beelden op 7 verschillend schermen; Je moet het ZIEN en ERVAREN

Een van de meest bekende gedichten van Staring “De hoofdige (=koppige) boer” staat op de toilet in tegeltjes afgebeeld.
Er is geen dames en/of herentoilet máár zoals op de deur te lezen staat; een toilet voor IEDEREEN!

Er is meer in het museum te zien NU ook ( t/m 30 oktober) werk van kunstenaar Jeanne Bieruma Oosting (1898-1994) maar daarover morgen meer

Met kinderen de bossen in

Voor “alleen” wandelen krijg je bij de meeste kinderen de handen niet op elkaar (tenzij ze in een wandelwagentje zitten en wel met de volwassenen mee moeten.)

Er zijn, behalve wandelen, wél meer leuke dingen voor (mensen met) kinderen in het bos te doen; er zijn routes uitgezet waar je bijvoorbeeld paaltjes met kabouters kunt volgen (Baarn) waar je moet zoeken naar spechten in de bomen ( bezoekerscentrum Mar en Klif in Oudemirdum) waar kabouters in bomen hangen (Huizen) die je de route “wijzen” en er is het Hertenpad vanaf de plaats Baak, om er maar een paar in Nederland verspreid te noemen.

Maar ook als je geen specifieke route wil (kunt) lopen zijn er leuke dingen onderweg te doen.
Nu (augustus) staat de springbalsemien op springen! Aan de planten, die bijna overal wel in het wild in een bos te vinden zijn, zitten bloemetjes én een soort langwerpige zaaddoosjes. Als ze dik (beetje doorzichtig) zijn kun je er met duim en wijsvinger op drukken en springen de zaadjes in het rond, een grappig gevoel én zo help je de plant zich te vermeerderen!

Dit is ook de tijd voor het bramen zoeken! Neem een plasticzakje of koelkastbakje mee en draag een lange broek (want de doorns kunnen behoorlijk scherp zijn) een bonte zakdoek om je vingers af en toe af te vegen is ook handig (als de bramen erg rijp zijn geven ze rood sap af!)

Thuis kun je de bramen (goed) wassen, ze zo eten of in de yoghurt doen maar er is ook jam (meer werk) of sap van te maken en zelfs bramentaart als je handig bent

[Niet de onderste bramen van de struik plukken want daar kunnen honden of vossen op geplast hebben!]

Wat er nu ook zijn, en in grote hoeveelheden, zijn eikels! Als je ze mee naar huis neemt kun je er thuis leuke dingen van maken, zoals beestjes of minimensjes.

Hoewel het nog geen herfst is zijn er ook al paddenstoelen in het bos. Zeker in en op omgevallen bomen!

En… als je gelukt hebt en goed rondkijkt zie je ook nog beesten zoals vogels: een merel, meesjes en misschien een roodborstje. En op de grond mieren, misschien op weg naar een mierenhoop (volg ze voorzichtig) of kevers en als er hoog gras is misschien zelfs sprinkhanen.
Zelden is er een eekhoorntje in de bomen of een konijntje op de grond., maar het kan soms zomaar.

Wij zagen op onze wandeling deze keer een wespenspin in zijn web en een kever!

Maak er een ontdekkingsreis van, dan is een wandeling in het bos, ook voor kinderen, superleuk!

Op en bij de Berkel

Een mooie dag.
Zo’n dag waarbij je opstaat en denkt: “Vandaag wil ik iets doen dat ik nog nooit gedaan heb”
Gelukkig heb ik een lief die soms meegaat met mijn ideeën. Zoals ook deze keer; ik wil in een Berkelzomp (mee) varen.
Ik bel het VVV Lochem en we kunnen deze dag nog mee, als we meteen vertrekken redden we de afvaart van de eerste Berkelzomp van die dag nog.

Ik heb plaatjes gezien van zo’n oud scheepstypeboot, die in het oosten van ons land van 1670 tot 1925 voor vrachtvervoer gebruikt werd. Vanwege zijn geringe diepgang kon deze boot flink wat lading vervoeren. De boot kon gezeild, getrokken of geboomd worden. De berkelzompen die NU nog varen zijn replica’s van dit vroegere scheepstype, waarvan de laatste in 1925 buiten bedrijf ging en waarvan de eerste replica in 1986 te water werd gelaten.

We worden hartelijk welkom geheten, de boot ligt klaar, met mast en al (die moet al snel ingehaald worden, want er komen tal van lage bruggetjes) Geen geboom, gezeil of getrokken worden; hij voer op een elektrische motor! (replica aangepast aan de moderne tijd)
Daardoor lijkt het net een fluisterboot (waar ik al meermalen op gevaren heb)
Een lichte teleurstelling, misschien had ik een té romantisch beeld van zo’n “geboomde” vaartocht! ( zoiets als in Venetië verwacht)

De tocht was prachtig, langs een kasteel, landgoederen met libellen, een fuutmoeder met 2 kleintjes op haar rug, donzige meerkoetjes en heel veel verhalen.

Zoals het verhaal dat de eigenaar Pim Noothoven van Goor van landgoed de Heest de beroemde Amerikaanse danseres Isodore Duncan daar te logeren had gehad en verhaal over het, in 1520 gebouwde kasteel de Cloese dat in de jaren ‘90 de politieschool huisvestte en momenteel particulier wordt bewoond en dus niet te bezichtigen is, en ook een verhaal over de dochter van de dichter Staring: Constatia, die áán de Berkel in 1850 een theekoepel liet bouwen.

De schipper van de berkelzomp vertelde dat het water hier zeer helder is, dat er snoeken en karpers in leven maar geen paling, daarvoor is het water té helder.
Ik maak een foto van het heldere water en zie heel veel kleine visjes, geen idee tot welk formaat die gaan uitgroeien; formaat snoek of stekelbaars?

Na een tijdje varen keert de Berkelzomp om en varen we terug naar het beginpunt, met nu verhalen over de andere oever, die erg beriet is en waar moeilijker iets te zien is anders dan riet.(de schipper heeft het waterschap gebeld, waarschijnlijk wordt er later op de dag gemaaid!)

Ná de vaartocht is het nog steeds heerlijk weer, we lunchen op een terrasje in Lochem waarna we besluiten naar het VVV daar te gaan en hen te vragen hoe we bij de theekoepel van Constatia kunnen komen.

De gids op de boot had al verteld dat het theekoepeltje alleen lopend bereikt kan
worden en dan men dan over de Berkel met een trekveer moet.
De VVV geeft ons een kaartje en de route tot landgoed Velhorst (in de 19e eeuw woonde hier Allard Pierson, de eerste hoogleraar kunstgeschiedenis) waar we de auto kunnen parkeren, vandaar is het nog ca.10 minuten lopen, met de voetveer oversteken en een stukje heuvelopwaarts lopen.
Hetgeen we allemaal gaan doen

In het theekoepeltje hangt een foto van Constatia, die vanaf de bouw tot haar dood (1893) veel tijd in de koepel doorbracht. Er kon een bel geluid worden, die gehoord werd in de, in de verte liggende boerderij, zodat men daar wist dat Constatia wel een kopje thee lustte!

Constatia was trouwens haar tijd vooruit, want de stenen van dit theekoepeltje waren gerecycled; ze waren van haar eerdere, afgebroken hoeve “Draafsel”

Ook was er een foto ( uit 1972) van de theekoepel in ruïnestaat toen de familie Sevenhoven deze aan Natuurmonumenten naliet.

Constatia’s vader (1767-1840) was niet alleen dichter maar ook lid van de Provinciale Staten in Gelderland, landbouwkundige en letterkundige.
Van hem zijn de beroemde dichtregels:

Sikkels klinken,
Sikkels blinken,
Ruischend valt het graan.

Het is een mooi theekoepeltje, waar het op de eerste verdieping goed toeven is, met een prachtig uitzicht op de meanderende Berkel.

Het was vandaag een echte BERKELDAG, één die goed bevallen is.

Streekmuseum De Roode Tooren

Op 6 mei schreef ik over Doesburg waar ik toen was. Ik zag daar een raamaffiche over een tentoonstelling “1572, De geboorte van Nederland, een zware bevalling voor de Achterhoek”

Nu was ik weer in Doesburg en zijn we naar deze tentoonstelling gegaan.

Het Streekmuseum De Roode Tooren is gratis toegankelijk. Ik vroeg de heer achter het loketje waarom het museum De Roode Tooren heet. ‘n Duidelijk antwoord gaf hij niet; er was ooit een Roode Tooren in de Achterhoek, maar die is al meer dan een eeuw verdwenen en was niet hier.
??

Wat hij wél wist: Op de plek waar NU het loketje is, was vroeger een klein winkeltje, daarnaast in het grote gebouw waar de tentoonstelling is was vroeger een politiebureau, dat in de volksmond “de rode toren” werd genoemd (waarom wist hij ook niet)

In het museum zijn interessante dingen te zien, maar een groot nadeel van déze (geboorte) tentoonstelling vind ik dat er heel veel te lezen valt, grote borden met enorme lappen tekst, waar ik op dát moment géén geduld voor en geen zin in heb.

In het museum is meer te zien dan “De geboorte van Nederland”, zoals een klein vroeger Kruidenierswinkeltje ( uit 1890), hellebaarden uit de 18^e eeuw, een tabakskerverij (begonnen in 1894), een maquettes van de Doesburgse schipsbrug en van een deel van de vesting Doesburg én een Spaanse muntgewicht ( n geijkte gewicht werd mét munt op weegschaal gelegd om te zien of de munt niet te licht was).

Er hingen aan de wand ook vroegere Doesburgse borden die inzicht geven in het leven van TOEN.

We kijken uit het raam van de Roode Tooren en zien het stadhuis met een gids die iets staat uit te leggen

De tentoonstelling 1572, de geboorte van Nederland, een zware bevalling voor de Achterhoek is nog t/m 12 juni nog te zien in Doesburg! (De rest van de spullen die ik beschreef blijft “altijd” te zien in het streekmuseum)

Doesburg

Al eerder blogde ik over Doesburg; een Hanzestad aan de IJssel, die in 1237 stadsrechten ontving (14.10.2021) Het drieregiopunt op de grenzen van de Achterhoek, de Veluwe en de Liemers heeft een prachtig gerestaureerde historische binnenstad.
We waren er weer eens en ik maakte weer wat foto’s (en kochten Hanzebrood)

In de mosterdfabriek, waar we “natuurlijk” weer een pot Doesburgse mosterd kochten is ook het mosterdmuseum gevestigd. In 1457 werd er in Doesburg al mosterd gemaakt; deze fabriek heeft de oudste vermelding van 1806

Er zijn meer musea in Doesburg gevestigd; we zien deze keer ook een aankondiging (gratis toegang) voor een streekmuseum; “ 1572 de geboorte van Nederland, een zware bevalling voor de Achterhoek” (Intrigerende tekst!) t/m 12 juni a.s.

In een straatje zagen we een dubbelspoor in straatstenen gelegd, een voorbij lopende dame zag ons kijken en legde uit dat hier vroeger een tram reed; de lijn van Doetinchem naar Dieren! Leuk om dit zo aan te geven als herinnering aan vroeger! (ik vond later een foto van de toen nog rijdende tram)

De Doesburgers hebben ook humor getuige de teksten die we zien voor het raam en op een deur. En ook een schildering op een (fabrieks)muur waarvoor een parkeerplaats is, getuigt van humor.

Leuke straatjes met mooie oude gevels, gevelstenen en prachtige voordeuren met bovenlichten.

Ook de natuur is in de binnenstad vertegenwoordigd: we zien meerdere gevels met blauwe regen; een grote kweeperenboom mét bord en een tuintje met bodembedekkers en (porseleinen) slakken.

En leuk stadje waar veel te bekijken is. Ook weer “nieuwe” dingen als je er al vaker geweest bent!

Mispel

Onlangs zag ik tijdens een wandeling hier in de buurt, tussen een randje bomen een mispel hangen. Nooit eerder de boom, noch de vrucht in het wild gezien.(Zowel de boom als de vrucht heten mispel)

3000 jaar geleden kwam de plant*) al in Noord Iran voor. Pas rond 700 v.Chr. werd de struik meegenomen naar Griekenland en rond 200 v.Chr. naar Rome.
De Romeinen verspreidden de mispel verder over Europa.

De naam Mespilus zoals de struik oorspronkelijk heet is afkomstig van het Griekse : mesos (midden) en spilos (klip of steenmassa). De uitleg hiervan: de vijf pitten zijn steenachtig en ze steken met hun toppen uit het vruchtvlees.

Andere talen hebben, bij de naamgeving van de vrucht, andere associaties gehad: in het Frans wordt de mispel cul de chien (gat van de hond) genoemd en de Engelsen spreken van een openarse (open aars).

De droge, kleine, harde, goudbruine vruchten (mispels) zijn in oktober rijp, maar dan nog niet te eten
Na de eerste nachtvorst worden de vruchten zacht en bruin
De mispel is pas eetbaar als hij donker kleurt en zacht wordt. Dat lijkt op een rottingsproces : Overrijp is misschien een beter woord dan rot.
Er is een uitdrukking: “Zo rot als een mispel” dat betekent helemaal verrot; door en door rot!

Mispels waren een zeer belangrijke vruchten tijdens het Romeinse Keizerrijk én in de Middeleeuwen.
Ze waren er, zo las ik nu, nog vóór de introductie van andere fruitsoorten in West-Europa.
In de Middeleeuwen werden ze vooral in Frankrijk en Duitsland aangeplant.
In Nederland minder en dan voornamelijk in kloostertuinen.
De mispel schijnt vol vitamine C en goed voor de maag en voor de spijsvertering te zijn!
Als de mispels zacht zijn kan er gelei en likeur van gemaakt worden

De mispel bloeit in mei met witte, soms iets roze bloemen, die lijken op die van een wilde roos.

Ik las dat de mispel in de Achterhoek, Twente en Limburg zeldzaam is en in de rest van Nederland zéér zeldzaam! (Ik heb dus wat bijzonders gezien)
Wel apart dat de boom zeldzaam is/was in de Achterhoek, want in het wapen van de “Hoofdstad” van de Achterhoek: Doetinchem, zitten 3 mispelbloemetjes!

Het wapen van de gemeente Doetinchem waarvan de beschrijving luidt: “In azuur een dubbelstaartige gekroonde leeuw van goud, getongd en genageld van keel, vergezeld van 3 mispelbloemen van zilver. Het schild gedekt met eene vijfbladerige kroon van goud.”

*) de mispel wordt plant, struik en ook kleine boom(hoogte van 1,5 tot 6 meter )genoemd.

Promotie Achterhoek

Geen idee hoeveel mensen er naar de Achterhoek gaan voor een korte (herfst) vakantie in oktober, maar voor wie nog twijfelt: ik kan het aanbevelen.

Zeker als je uit een grote stad, of de dichtbevolkte Randstad komt en van natuur en rust houdt. Er zijn mega veel wandel- en fietsroutes in de Achterhoek en er is erg veel te zien; coulisselandschappen en bossen, musea en kastelen én vreselijk aardige mensen die nog “de tied hebben voor een praatje” en vertrouwen in de mensheid, getuige de manieren van afrekenen bij kraamverkoop

Het onverwachte treft mij steeds weer. Zoals gisteren
We fietsen een knooppuntenroute die naar Laag Keppel leidt; aardappelcountry!
Aviko = Aardappel Verwerkende Industrie Keppel en Omstreken, u vast bekend van aardappels in allerlei varianten, had hier haar oorspronkelijke domicilie (nu Steenderen)

We fietsen en zien van alles: een prachtig geel koolzaadveld met de zon erop (in OKOBER!) een Achterhoekse vlag met een UIL erop ( geen idee of het een echte was!) en een kunstwerk langs de weg om aan te geven dat hier Werkkamp de Wittebrink was (In 1937 gebouwd als werkverschaffingskamp en in 1942 gebruikt voor Joodse dwangarbeiders)

We strijken neer op een terrasje van een etablissement dat de Gouden Karper heet.
Ze hebben ook een terras aan de overkant van de weg waar ook het standbeeld van de karper staat. Dáár zit niemand, het staat namelijk onder kastanjebomen, die op dat moment constant kastanjes laten vallen die met knallen overal heen springen

Ik wil graag een kop thee met een koek. Er zijn hier heel veel soorten thee zegt het meisje dat ons bedient, ik vraag of ZIJ een lekkere kruidenthee voor me wil uitzoeken (kennelijk hier geen theedoos)
Wie zulke vragen stelt kán verrast worden. Er komt een kopje met een snoezig zeefje erop met lekker ruikende kruiden erin “Ik heb thee zorgeloos voor u gekozen, dat leek me wel toepasselijk”
Ze heeft prima gekozen, de thee is heerlijk

We komen bij een pluktuin en praten met de dames die het runnen. De bloemen lopen op zijn eind, maar er is nog genoeg moois te vinden. Ik krijg een schaar en een emmer met water mee.

Mijn lief fotografeert vlinders en ik ook één

Ik word gematst met de prijs en wordt helemaal BLIJ van wat ik geplukt heb. Zo heb ik eenmaal thuis nog een stukje Achterhoek.

Amaranthus, trosroosjes, kardoen, dahlia en sedum

We zien onderweg een kasteel tussen de bomen én een veld met wel 50 alpaca’s. Of ze lief zijn weet ik niet (vermoedelijk gehouden voor de wol) maar ze zien er enorm knuffelig uit.

Na die schattige Alpaca’s willen we ook nog even bij de leuke ezeltjes kijken, die niet ver van ons oppasadres op een heuvel staan
Vroeger was dit een vuilnisbelt, nu is het begroeid met gras; er is een kinder- zorgboerderij en je kunt er, als toerist, een wandeling maken met een alpaca, ezel of rendier. (Ook meerdaags tochten met overnachtingen!)

Over dit terrein loopt een Smoks Hanne route en boven op de heuvel zijn uitzichtpunten, en zie je ook een lager gelegen trailcircuit

De fietstocht was weer enorm leuk en verrassend.
De Achterhoek ECHT een aanrader

Een kleine selectie interessante gebouwen in de Achterhoek waar ikzelf geweest ben en die ECHT de moeite waard zijn. Van het grote MORE in Gorssel tot het kleine MAG in Ruurlo

Lalique Museum Nederland in Doesburg: glaskunst
kasteel Ruurlo (nu museum More; veel Carel Willink werk!)
Gorssel – museum More (modern realisme)
Ruurlo – museum MAG (Maastrichts aardewerk en glas)
Ziewent – grote kerk, ook wel Achterhoeks kathedraal genoemd
Dinxperlo – kleinste kerkje: de Rietstap
Borculo – Brandweermuseum

Vorden

Vorden behoort tot de gemeente Bronckhorst en ligt 10 km ten zuid oosten van Zutphen.
We rijden met de auto naar het centrum en zien meteen een VVV.
Ik loop naar binnen en vraag WAT ik in Vorden moet gaan bekijken.
“De kastelenroute per fiets”
– Ik ben hier met de auto –
“Ik kan nu de fietsenverhuur wijzen”
– Nee dank u –
“Iedereen die in Vorden komt MOET de kastelenroute zien”
-De kastelen zijn toch niet te bezichtigen omdat ze privébezit zijn?-
“Kasteel Vorden kunt u bekijken, als u oude zooi wil zien, moet u dat zien”
Ik lach, ben gek op “op oude zooi” maar we willen nu niet fietsen maar lopen.
“Dan heb ik de Tegelroute voor u. Tegels met voorstellingen hoe het ooit was en nu niet meer is”
Nu lacht zij.

Ik pak de route aan, bedank en ga samen met mijn lief de route lopen.

Dwars als we zijn gaan we NIET de geijkte1,2 en verder, maar beginnen bij 13.
Inderdaad zijn de tegels mooi, maar de gebouwen vaak helemaal weg.
Zelfs met mijn rijke fantasie kan ik me er niets bij voorstellen.
Maar dan komen we bij het oude station; het staat te koop.

We raken aan de praat met een mevrouw die vertelt dat MEN het wil behouden, maar dat het niet te bewonen valt zo vlak tegen het spoor aan, horeca schijnt niet haalbaar te zijn, kortom het is nog maar de vraag of het zal blijven bestaan. We zien de tegel én hoe het nu is.
Ja, wie zou dat kopen?

We zien een oud dorpje met leuke huisjes en een paar oude gebouwen die nog wél te herkennen zijn.

We strijken neer op het terras van het Meesterhuis, vroeger was hier een school naast (ook weg)
nu is hier aan het meesterhuis een prachtige aanbouw gedaan met veel licht en prachtig terras.
Het menu bestaat uit “proefwerkjes”.

Als we weer route gaan lopen zien we een kraam met theepotjes in houten “stalletjes” grappig.
Men vertrouwd de aspirant kopers onvoorwaardelijk want een bordje vraagt de koopprijs door de brievenbus te gooien!

Vorden centrum heeft huizen, waarin nog een beetje vroegere boerderijen te herkennen zijn en… molens
We zien er 2, in de ene is een woning gemaakt, het ziet er gaaf uit.
Vanuit dié molen is ook de andere molen te zien, dus ik maak een foto.

Men is hier waarschuwend van aard: er wordt via een kruiwagen gevraagd of je er 30 km per uur wil rijden en een groot bord waarschuwt tegen gladheid.

Een paar kerken in een dorp is gebruikelijk, we zien er in Vorden meerdere, maar één bijzondere: met een losse toren.

Als we teruglopen naar de auto, lopen we langs een perkje met prachtige sneeuwbessen.
Een mooi natuurbesluit van deze mooie, zonnige dag in Vorden.

Knooppuntenroute Achterhoek

We zijn van plan een knooppuntenroute te fietsen. Wij hebben fietsen die benenwerk vereisen, geen motortje dus.
Als we wakker worden mist het en niet zo’n klein beetje ook. Een extra uitdaging.

Mijn lief fietst sneller dan ik, door de mist kunnen we elkaar nu snel kwijtraken, we spreken af dat hij bij een wegsplitsing even wacht.

We hebben een goed huwelijk (als hij van me af had gewild had dit eerder gekund)
De afspraak werkt!
Mijn fietslicht niet!
Ik heb zo’n fiets waar het licht vanzelf aangaat als het donker wordt; mist is kennelijk niet donker genoeg. Als we stoppen en mijn lief de lamp bekijkt, blijkt er of een draadje óf een lampje stuk te zijn.

We fietsen door

Ook al mist het, toch zien we nog behoorlijk wat.
“Opeens” is de herfst ingetreden en zijn er behalve mist ook paddenstoelen te zien.
Als we later de foto’s terug zien zullen we zeker weten in wat voor jaargetijde we deze route reden want overal zien we pompoenen staan!

Ik rijd een erf op omdat er een bordje vooraan de weg staat : “KOM KIJKEN ONDER ONZE CARPORT” (ik ben een gehoorzaam type; ik ga kijken) Er staan, in een kastje, kettingen en oorbellen te koop (niet mijn smaak) Als ik weg wil lopen zie ik een geinig bordje staan, ik neem een foto.
Een man met een pet komt achter me, mét mondkapje op, te voorschijn. Hij zegt in dialect dat hij even zijn vrouw zal roepen als ik wat kopen wil.
Ik wijs op het bordje en zeg “Doe maar niet” Hij lacht met gierende lach.
Ik bedank dat ik mocht kijken en draai me met fiets en al om en rijdt het pad af, hij lacht nog steeds

Ondanks de mist zien we onderweg bijzondere dingen:
Een pauw in een boom, een giraf in een tuin en…. een waakpoes!
Hij lijkt misschien schattig, maar u hoorde de (katten)taal niet die hij uitsloeg…. Angstaanjagend!

We nemen een kleine omweg om “even” naar Halle Heide, een klein buurtschap met 15 woningen én De Heide Smid te gaan. Deze winkel met allerlei haarden, kachels en schouwen heeft ook woonaccessoires; zoals een enig bord met een recept voor boerenkool!
Ik koop er een cadeautje voor een zieke vriendin en we raken met de verkoopster aan de praat.
Kennelijk is duidelijk te zien dat we op de fiets zijn gekomen en er wordt gevraagd waar we vandaan komen. We vertellen het én over de route die we aan het fietsen zijn mét de kleine omweg naar deze “beroemde” winkel.
– Maar dan wil u vast een kopje koffie of thee na zo’n eind fietsen. Suiker en melk? –
En zo zitten we voor een haardje (lekker warm, jas uit) aan de cappuccino!

Als we na opgewarmd te zijn (van binnen en van buiten) afscheid hebben genomen mist het buiten nog steeds. Toch zien we ook nu weer onderweg “aparte” dingen:

* een klomp als vogelhuisje, niet bij een huis maar langs een weg, in the middle of nowhere.
* een giga landgoed te koop.

Eén bord met te koop staat rechtop voor het landhuis, ook is er een groot liggend bord tussen het gras. Ik zag het bij toeval, een toekomstige koper had het gemakkelijk kunnen missen.

* een klein appelboompje vol met vuurrode appeltjes vóór een boerderijhek,

* een tuinornament: dubbel tandem (4 fietsen achterelkaar) met bloembakken voor en achterop
* en een tuinornament van “slechts” 2 fietsen met pompoenen versierd.

En maisvelden, vooral véél maisvelden, met de kolven al geoogst en ongeoogste velden Het landschap zal er heel anders uit zien als alle mais geoogst is. Nu rijd je soms op een smal pad met aan weerszijden mais en dan weer op een fietspad tussen wat ooit maisvelden waren, maar nu zwarte aarde met kleine stoppels en héél ver zicht.

Een prachtige fietstocht in de mist, met leuke mensen onderweg.

Paarden, pony’s vissen en katten

Op zondag 10 oktober waren paardenwedstrijden; dressuur, vaardigheid en Marathon in Hengelo (Gld)
Hoewel we niet écht vakantie hebben (we passen op 6 koi’s en 3 poezen) vinden we toch dat het feit dat het zondag is én we weg van thuis zijn ons het recht geeft om niet erg vroeg op te staan en langdurig te ontbijten (in het zonnetje)
Dressuur en vaardigheid start om 8.30 uur, dat halen we dus niet.
We ontbijten, voederen de dieren en stappen dan op de fiets

Als we aankomen is het net vrij rustig op het parcours. We staan een tijdje bij de waterbaan, maar er gebeurt daar niets. Verderop zien we reuring; twee- en eenspannen rijden een parcours

We gaan kijken.
En wij niet alleen.

Er zijn veel meer viervoeters (honden) die wel op het terrein mogen, maar dan wel aan de lijn.
Veel van dit publiek komt vaker naar zulke paardenwedstrijden, ze hebben 2 “halvebillenzitjes” die ze openklappen en dan gaan zit/staan.

Dan zien we reuring bij de waterbaan, tussen 2 bakken met Achterhoeksevlaggen is de start en als een jurylid haar hand opsteekt komt er een paard met karretje aan gedenderd.
Spectaculair zien we een aantal één- en tweespannen dit parcours rijden.

Zoals bij elk Achterhoeks evenement staat ook hier een tent voor DRANK (bier) en één voor warme vleeslekkernijen. Wij passen.

We kijken nog even bij de “kraam“ met paardenattributen en fietsen dan weer 7,5 km terug naar ons oppasadres.

Noch de vissen, noch de poezen hadden ons gemist.