Columns
Een waardevolle tekst, citaat of spreuk hoeft niet altijd op geschept papier, een tegeltje of op internet te staan.
Soms staat iets treffends gewoon op een servetje!
In mijn geval bij een gehaalde lunch bij Bagels & Beans
Een prachtig servetje in een leuk doosje met daarin een overheerlijke bagel (van oorsprong een Pools product, dat door joodse immigranten in de Verenigde Staten is geïntroduceerd) én dit mooi bedrukte servetje
Wijsheid bij je lunch!
Om in de horeca te werken moet je gastheer of gastvrouw willen zijn, van mensen houden, kunnen relativeren én humor hebben.
Niet iedere werkgever of werknemer/neemster in café, restaurant, bar of hotel heeft die kwaliteiten.
Momenteel kunnen bazen van café, restaurant of bar moeilijk aan personeel komen.
Door de verplichte sluitingen vanwege Corona is veel horecapersoneel “iets anders gaan doen”.
Nu de HORECA weer open is komen ze vaak niet terug naar hun oude baan (“Ik zit goed waar ik NU zit” en “Wie zegt dat het niet weer gebeurt?”)
Gebrek aan personeel is niet het enige waar HORECA eigenaars moeite mee hebben. Er zijn ook ontzettend veel regels voor veiligheid, over voedsel, hygiëne en nog veel meer.
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit is een Nederlands agentschap dat als kerntaak heeft het toezicht houden op deze regels o.a. bij horecagelegenheden, en die regels, dat zijn er véél!
Laatst vertelde een horecaondernemer mij het e.e.a. over die regels.
Bijvoorbeeld: Een horecagelegenheid moet, om een drankvergunning te krijgen, een minimale hoogte van 2.40m (vanaf de vloer) hebben. Toen ik vroeg waarom wist de ondernemer dat ook niet; “Mensen die gedronken hebben springen vast hoog!”(gevoel voor humor, ik zei het al)
Een andere ondernemer was witheet nadat hij controle had gehad, zijn verlichte uitbordje (om bij calamiteiten de uitgang kunnen vinden) was een paar centimeter te veel naar links opgehangen (of naar rechts, dat weet ik niet meer)
Hij kreeg een paar dagen de tijd om het te verhelpen, dan zou de inspecteur terugkomen. “Flauwekul” brieste hij (maar hij heeft geen keus, wil hij zijn vergunning behouden)
Onlangs hoorde ik voor het eerst over de HACCP ( afkorting voor Hazard Analysis and Critical Control Points = gevarenanalyse en kritische beheerspunten)
HACCP is een risico-inventarisatie voor voedingsmiddelen. Er bestaat een HACCP registratieblok met invulformulieren die door de Horeca ondernemer iedere dag moeten worden ingevuld, zodat bij controle een inspecteur aan de hand van de formulieren én zijn eigen waarnemingen kan zien of alle regels worden gehandhaafd.
Ik las: Warme gerechten moeten binnen 5 uur worden teruggekoeld tot max. 7 graden; pas na volledig terugkoelen mogen producten op gebruikelijke wijze worden opgeslagen
maar ook: Gebruik geen producten met een verstreken houdbaarheidsdatum (een regel die mij zo logisch lijkt dat opschrijven ervan me zinloos lijkt, iedereen wéét dat. )
Natuurlijk zijn een heleboel regels voor bereiding en verkoop van voedsel NODIG, maar dat er (iedere dag) zoveel handelingen moeten worden beschreven, dát wist ik niet.
Ik heb nog meer respect gekregen voor horecaondernemers.
Laatst zaten we ergens op een terras met een topper: één blik over het terras en ze zag wie haar nodig had, waar nog “vuile vaat” stond en waar nieuwe mensen zaten.
Ik geniet van iemand die zó goed in zijn (haar in dit geval) vak is én er zoveel plezier in heeft. Helaas zie je het ook wel eens anders.
Goed personeel is misschien moeilijk te krijgen maar het opleiden is óók een vak.
Hoe komt het dat sommige zaken altijd goed personeel hebben en andere zelden.
Persoonlijk denk ik dat het met het aannamebeleid te maken heeft.
Je hoeft in een horecazaak niet onmiddellijk geholpen te worden, als je maar het gevoel hebt dat je gezien bent! Gastheren en vrouwen die je dát gevoel kunnen geven zijn Toppers!
Een concept dat je steeds meer ziet: All you can eat for een vaste prijs. Wij houden nogal van sushi* ) en hebben dit al verschillende keren op deze manier gedaan; in Scheveningen en Den Haag bij Sumo – 相撲
Sumo schijnt één van de eerste te zijn geweest die met het concept “All you can eat” begonnen is. Ze hebben niet alleen sushi, maar ook gerechten van de grill of de zogenoemde “yaki gerechten” (Japans voor “gebakken”)
Sumo restaurants zitten verspreid over heel Nederland. ( zie https://restaurantsumo.com/store-locator/)
Behalve de SUMO keten zijn er ook andere “All you can eat” restaurants in kleinere plaatsen.
Wij aten onlangs in Huizen ( Plein 2000 nr.7a) bij Goya.
Goya is gevestigd in een groot gebouw: Graaf Wichman, waarin onder andere een bibliotheek, bioscoop, kunstuitleen en bowlingbaan gevestigd zijn
Onder dit gebouw is een GRATIS parkeergarage.(Het ziet er van buiten niet echt “gezellig” uit maar de vriendelijke bediening én het heerlijk eten maken dat weer goed)
Op iedere tafel staat een tablet met het menu en kun je intypen welke gerechten je wil; er kunnen zoveel rondes zijn als je wilt (binnen 2 uur)
Er worden verschillende prijzen voor weekend en doordeweekse dagen gerekend (€ 28,90 en €26,50), toetjes kunnen van de toetjesbar zelf gepakt worden; drankjes moeten apart worden afgerekend.
WIJ hebben genoten, zowel bij SUMO als bij GOYA; alle twee aanraders.
*) Sushi komt uit Zuidoost Azië en bestaat onderandere uit afgekoelde kleefrijst met ingrediënten zoals, ei, (rauwe) zeevis en groenten.
Al eerder blogde ik over de plaats Loosdrecht, waar vroeger een deel van mijn familie woonde en ook ik een tijdje gewoond heb.
Ik liet daarbij ook het schilderij zien dat mijn vader ooit van de Funtushoeve,* een hotel/restaurant dat zijn broer met echtgenote ooit runde gelegen aan de Vuntusplas*), schilderde.
Er is nóg een Loosdrechts schilderij van zijn hand: van de plas zelf.
(Helaas heeft een jong iemand er ooit met dartpijltjes naar gegooid zodat er nogal wat gaatjes inzitten!)
De Vuntusplas (soms worden alleen de Eerste tot en met de Vijfde Plas aangeduid als Loosdrechtse Plassen) is alleen vanaf de Eerste Plas toegankelijk via de smalle Heulsloot of Horregat (beide eenrichtingsverkeer) met zeer beperkte doorvaarthoogte.
De Vuntusplas grenst aan een laagveenmoeras, natuurgebied dat wordt beheerd door Natuurmonumenten:
“De Loosdrechtse plassen, gelegen tussen de rivier de Vecht en de Utrechtse Heuvelrug, vormden in de oertijd een bijna ondoordringbaar moeras. Na duizenden jaren ophopen van plantenresten is veen ontstaan .Vanaf de vijftiende eeuw is dit veenpakket hier en daar uitgebaggerd om turf te winnen. Zo zijn de plassen ontstaan, afgewisseld met legakkers en polders”.
Kaart van omstreeks 1870
( Michiel1972 op de Nederlandstalige Wikipedia)
Tot zover de “geschiedenis” van de Loosdrechtse plassen. Nu naar het HEDEN.
Door vrienden werden we onlangs meegenomen naar het Robberse eiland.
De naam Robberse eiland is voor mij te herleiden; de oom en tante die ooit de Funtushoeve runde hadden een dochter die trouwde met de zoon van een Loosdrechtse aannemer Robberse, die woonde op de plek waar nu een restaurant staat.
In 2006 (zo las ik nu) zijn er ook tweeëntwintig studio-appartementen gebouwd, waar mensen met een beperking kunnen wonen en werken.
Ik herkende het terrein amper, misschien een beetje de timmermanswerkplaats die er (nog?) staat, totdat we op het terras kwamen; het uitzicht de plas, zó keken mijn nichtje, haar man en dochter uit de raam van hun toenmalige woning uit over de plas.
“Ons” tafeltje, zonder (helaas) een foto van het mooi opgediende eten, een lust voor het oog én de smaakpapillen, maar zo’n avond met vrinden hoort, vind ik, ZONDER mobieltje, dan dus ook geen foto’s.
Wat onze vrienden ervoor hadden gedaan weet ik niet, maar we werden naar het mooiste tafeltje van het hele terras geleid; aan de plas; wat een uitzicht!
We zien een enkele supper (stand-up-paddler) en er legt een bootje aan met mensen die komen dineren, verder is er alleen het water en de zon. De avond die voor ons gekozen was om juist TOEN te dineren was subliem; in de zon aan het water in een zomerjurkje! Geen wind, geen kou. Heerlijk!
Over heerlijk gesproken; de bereide maaltijd was geweldig! Cijfer 9.5 ( nooit een 10; er moet wat overblijven om naar te streven!)
Ik ben een (hele) kleine eter en heb gevraagd of ik 2 voorgerechten nemen mocht in plaats van een voorgerecht mét hoofdgerecht.
Het was een topkeuze! Met als (voor mij) het enorme voordeel dat er nog plaats in mijn maag was voor een overheerlijk toetje; cheesecake!
Ook de andere mensen van het gezelschap genoten van hun gerechtkeuze.
De bediening is leuk, mensen die kennelijk bewust DIT vak hebben uitgekozen (én top gecoacht waren) Gastvrij, snel én met humor. Een geweldige combinatie.
Dit was een plek waar we zeker teruggekomen! Een aanrader!
*) De plas wordt met een V geschreven, de accommodaties eraan meestal met een F
Het mág, mét in achtneming van de COVID-regels, weer; op een terrasje zitten!
We hadden op een bepaalde tijd een afspraak in de Achterhoek, maar waren te vroeg.
Wat doe je dan?
In ons geval liepen we “even” een rondje in de mooie Hanzestad aan de Gelderse IJssel: Doesburg.
Middeleeuwse huizen aan kleine straatjes, een pracht van een stadje waar we al vaker rond gelopen hebben.
Het is maandag dus vele winkels zijn dicht, toch is het centrum niet ongezellig of verlaten, het is vakantietijd en er zijn nogal wat gezinnetjes aan de wandel.
Het is koud maar wel mét een zonnetje.
Het terras in het hartje van historisch Doesburg, waar we meestal neerstrijken is vol, dus we lopen door en komen bij Proeverij de Stadstuin in de Koepoortstraat (tegenover het stadhuis)
Dáár is nog één tafeltje vrij.
Er komt meteen bediening op ons af en behalve de gebruikelijk cappuccino’s willen we gebak!
Het is tenslotte de eerste keer sinds een lange tijd dat we weer op een terras kunnen zitten én in een Middeleeuws stadje zitten.
Meer redenen hebben we NIET nodig.
De eigenaar stelt cheesecake voor; we gaan er in mee én eten de lekkerste cheesecake ooit!
Vergeten om een foto te maken, té lekker het móest meteen de mond in!
Luchtig met kersen, slagroom, mooi opgediend en ook de cappuccino was super.
De kopjes waren apart! Niet het dessin (simpel wit) maar de vorm: in plaats van een kuiltje in het schoteltje waar het kopje in kan staan zat hier een bobbel op het schoteltje waar het kopje OP stond.
Dat lijkt mij voor het schuiven een slimmere oplossing dan anders om!
Toen we met de eigenaar erover spraken vertelde hij dat hij enthousiast is over dit merk RAJA (Maastricht) ook omdat de oortjes van de cappuccinokopjes even groot zijn als die van de espressokopjes! Dát schijnt voor een restauranthouder superfijn te zijn (in ieder geval voor déze restauranthouder)
Na het genieten was het weer tijd om op te stappen (eerlijk gezegd was het ook wel wat koud om stil buiten te zitten) het was een hele gezellige, lekkere stop geweest en zeker aanbevelenswaardig, zowel het stadje Doesburg, als Proeverij de Stadstuin.
Ik ben geboren en getogen in Hilversum
Na mijn vaders dood verhuisde mijn moeder, de hond en ik van een vrijstaande eengezinswoning met (grote) tuin naar een portiekflat 3 hoog (zonder tuin)
Geen tuin, maar gelukkig was de flat was vlakbij de Bussummerhei.
Daar lieten we de hond uit. Soms liepen we over de Bussumer- en Westerheide naar Laren.
Aan de rand van Laren zat een vrij chique uitziend, rietgedakdekt restaurant mét terras, daar dronken we wat waarna we de terugweg aanvaardde.
Dat La Provence heeft nogal een geschiedenis. Vandaag hoorde ik dat die lokaliteit NU voor verbouw gesloten is. Ik weet dat er, toen ik al uit Hilversum weg was, een soort Steakhouse in gezeten heeft, compleet met houten waranda, wel iets TOTAAL anders dan de chique hap die ik me herinner.
,
Tijd voor wat research:
La Provence, gelegen aan de Westerheide in Laren werd in 1960 door een van de mannen uit de Fageldynastie (Martin) gesticht, later kocht zijn chefkok deze “Auberge La Provence” zoals de zaak toen heette.
In 1974 kreeg het restaurant een Michelinster die het tot 1989 wist te behouden.
In 1989 werd het restaurant weer verkocht, vlak daarna was er een brand en weer één in 1995; het pand stond toen al een tijdje leeg. De laatste keer is het volledig afgebrand (er werd die keer blikseminslag verondersteld)
Een tijd later was de horecagelegenheid van de Holding V&D en heette La Place.
Op 31 dec.2015 werd de V&D holding én restaurantketen La Place failliet verklaard.
In 2016 is La Place overgenomen door Jumbo, die de horecatak (febr.2016) ondergebracht in een nieuwe holding: La Place Food b.v.
Momenteel wordt het restaurant verbouwd en is het gesloten, zo hoorde ik.
In de weekends staat er een foodcaravan om toch de, vaak op de hei wandelende voetgangers iets” (koeken, soep, croissants en koffie oa.) te kunnen bieden.
Misschien tijd om weer eens op die hei te gaan lopen en de lokale ondernemer te ondersteunen ?
In Huizen (NH) is een sushi & grillrestaurant dat het vermelden waard is.
Het concept is “all you can eat”; een vast bedrag betalen en daarvoor verschillende gangen met sushi nuttigen met daarna het toetjesbuffet (drank apart afrekenen)
Op tafel komt een tablet waarmee je bestelling kan worden gedaan. Er zijn verschillende rondes en er zijn per keer, per persoon, 4 gerechtjes te bestellen.
Het is een grote zaak, maar zo ingedeeld dat men zich niet “verloren” voelt.
Het personeel is er razendsnel (en dragen, NU in Coronatijd, mondkapjes)
De sushi zijn met liefde gemaakt en dat proef je.
Het is een kindvriendelijk restaurant (met kinderstoelen) én spannende toetjes die, onder begeleiding, zelf gepakt kunnen worden (nu wel met plastic handschoen aan)
Er zijn chocoladefonteinen (witte en bruine chocolade) allerlei soorten schepijs, cakejes en puddinkjes, spekkoek en mini tompouces, soorten fruit en meer.
Kinderen staan likkebaardend te genieten bij het zien van zoveel lekkers. (Nee, dat is niet allemaal gezond, maar kinder- én volwassen ogen zijn groter dan de mond en na een heerlijke maaltijd kan er niet zoveel zoetigheid bij)
Onder de zaak is een gratis parkeergarage, GOYA is dus vanaf de parkeergarage binnendoor te bereiken (extra fijn als het regent)
Verschillende all in prijzen op verschillende dagen.
Maandag gesloten.
Plein 2000 7a
1271 KK, Huizen, 0355256646, info@goyahuizen.nl
Op 1 juni om 12 uur gingen de terrassen weer open.
Dan wordt het druk, was de verwachting, en gingen we dus niet.
2 juni gaan alle mensen die 1 juni moesten werken nog een terrasje pakken; toen gingen we dus ook niet.
Maar 3 juni GAAN we.
We zoeken daarvoor natuurlijk wel een WERELDPLEK uit en rijden naar strand HORST.Daar is, bij de golfclub, Playa de Veluwe, beachclub*)en restaurant mét terras;
uitzicht naar believen op de golfbaan of op het water.
Veilig door nageleefde COVID-19 regels, heerlijke drankjes én, zoals wij nu merkten, een zalige lunch.
Pistoletje met warme brie, honing, noten en sla en mijn lief een Clubsandwich, waar zelfs Asterix nog een hele kluif aangehad zou hebben, wat een gigant!
Een klein vogeltje fluisterde me een nieuwtje in het oor: Eind volgende week komt er bij de beachclub een steiger, zodat ook bootjes, varend op de Veluwse randmeren kunnen aanleggen en genieten.
Adres: Palmbosweg 4, Ermelo
Om het recreatiegebied met de auto in te komen moet wel een parkeerkaart worden betaald!Fietsers kunnen gratis het terrein op
In een bruincafé moet je je thuis voelen, je drinkt een drankje en kletst met bekenden.
Als we in Amersfoort zijn gaan we naar de Blauwe Engel, een gezellig bruin café op het Hof, in de schaduw van de St.Joriskerk.
Ook met mooi weer is het heerlijk toeven op het terras: lekker mensen kijken op het plein.
Al eerder schreef ik ook een blog over Café ’t Praatje,het gezelligste bruine café in Zelhem met een leuke sfeer en de gezellige uitbater Bart.
Nu zijn we wéér “ergens” op zo’n bruin café gewezen waar het goed toeven is: in Zutphen: eetcafé De Deur.
Familie van ons was erbij toen het café (bijna) 30 jaar bestond en Mathijs van Nieuwkerk voor de aanwezigen én lokale omroep B-FM een talkshow vanaf het terras van het café presenteerde.
Nu we toch in Zutphen waren namen ze ons mee naar dit bruine café waar het draait om simpele zaken: kom binnen zoals je bent en geniet. Sinds 1990 staat De Deur open voor iedereen, waar je ook vandaan komt en waar je ook naar toe gaat.
Een mooie tekst op hun website. Het is er inderdaad gezellig druk en naarmate de avond vordert wordt het alsmaar drukker.
De leuze “Waarschijnlijk het gezelligste café in Zutphen” zou best eens waar kunnen zijn.
Wij hoeven er geen andere café’s voor te proberen, wij zijn al om.
In de Romeinse tijd ontstond Zutphen als Germaanse nederzetting op rivierduinen, vandaar ook de naam: Zuid Venne – Zutphen.
Zutphen is één van de oudste steden*) van Nederland en al meer dan 1700 jaar continu bewoond.
In de Middeleeuwen gold Zutphen als de rijkste stad binnen het Gelderse hertogdom.
Gelukkig behield Zutphen de historische binnenstad ondanks dat bombardementen in de Tweede Wereld Oorlog wel een deel van Zutphen verwoestte.
Op Houtmarkt 79, in een monumentaal pand woonde vroeger de burgemeester van Zutphen.
Later was in dat pand het sterrenrestaurant ‘t Schulten Hues
(dat is hoog op de gevel nog te lezen) gehuisvest en op juni 2008 is er het Italiaanse Restaurant Vaticano geopend.
Een pand met historie waarin nu een restaurant dat zich gespecialiseerd heeft in de authentieke Italiaanse keuken zich gevestigd heeft
Dit wisten we allemaal niet toen we door familie daar vorige week mee naar toe genomen werden.
Een warm welkom viel ons ten deel, we werden naar onze (gereserveerde) tafel geleid en vanaf dat moment tót het moment dat we weer uitgeleide werden gedaan, hebben we ons “verwend” gevoeld.
Door het gezelschap, het zalige eten, de entourage en het attente personeel. Onze gastheer en -dame deden een menuvoorstel waar we ogenblikkelijk in mee gingen; een geweldige voorafje op een schotel voor 4 personen; een bijzonder hoofdgerecht (vlees, vis, garnalen) ook op één schaal opgemaakt én (we waren gewaarschuwd om nog een plekje over te houden) een schaal met allerlei desserts erop, weer een lust voor het oog (en maag)
Daarna was er géén plek meer over voor de koffie.
Helemaal voldaan zijn we lopend naar ons logeeradres gegaan.
Tijdens onze maaltijd en ook vóór we gingen eten was er geen moment dat we met onze ogen moesten “zoeken” naar personeel. Nét voor we iets zouden willen, vroeg een personeelslid of het lekker was, of er genoeg was etc. NIET storend, we voelden echt té gast!
Geen vaste bediening voor vaste tafels; personeel dat langs kwam en “in je ogen las” dat je iets wilde, hielp. Helemaal TOP!
De eigenaars, zo las ik in de Gelderlander, hebben gevoel voor historische panden; ze hebben verleden jaar ook het beeldbepalende voormalige gemeentehuis in Hengelo (Gelderland-Raadhuisstraat) gekocht met het plan daar ook een Italiaanse restaurant in te vestigen.
*) Zutphen staat op nr.5 van de lijst van oudste steden van Ned. na Nijmegen, Maastricht, Utrecht en Deventer. Eind van de 12 e eeuw kreeg Zutphen stadsrechten en werd een Hanzestad.
Elke dag wat - blog 