Categorie: medisch

Rood goud

Regelmatig krijg ik een folder in de bus over kruidenpreparaten. Soms lees ik het, soms gaat het zo de prullenbak in. Ik slik die spullen niet, wat niet wegneemt dat ik er soms wel wat van wil weten.

Toen mijn schoonzusje kanker kreeg en een dergelijke folder zag, is ze “Baat het niet dan schaadt het ook niet”(haar woorden) zo’n kruidenpreparaat gaan gebruiken. Ze voelde zich er beter bij zei ze. Dat is al heel wat, als je weet dat de vorm van kanker die je hebt, dodelijk is.

De folder die ik nu kreeg en (gedeeltelijk) las ging over stress en meldde dat

* vorig jaar bijna 1,3 miljoen mensen last  hadden van burn-outklachten (bronnen: TNO en CBS)
* de helft van alle studenten stress ervaart (bron Eerste landelijke Monitor Mentale Gezondheid)
* stress zélf geen probleem is, maar de gevolgen ervan wél

In de jaren zestig van de vorige eeuw kwam het begrip stress onder de algemene aandacht. Er werd een lijst opgesteld van gebeurtenissen die stress op zouden kunnen roepen.
Boven aan de lijst stond “ de dood van een naaste” en onderaan stond “een bekeuring krijgen”

In de folder stond veel dat ik al wist over de aanmaak van adrenaline en cortisol.
Wat ik NIET wist is dat het cortisolhormoon (uit cholesterol aangemaakt in de bijnierschors) zorgt voor het verlangen naar vetrijk, zoet voedsel (het zgn “troost-eten” dat de basis is voor gewichtstoename en gezondheidsproblemen)

De folder raadt aan om een bepaald product te gebruiken voor de hulp bij stress en spanning.
Ik ben dan vaak benieuwd wát er in zo’n product zit als men het over hoogwaardige voedingssupplementen heeft.

Eén van de ingrediënten in dit preparaat is een onderdeel van de plant crocus sativus oftewel de saffraancrocus.

 Het onderdeel van deze plant, de “draadjes” van de stamper van deze bloem wordt ook wel het rode goud genoemd, want saffraan, waar het hier om gaat, is de duurste specerij
Duur omdat de plant maar 8 dagen per jaar bloemen heeft en de stamper in elke bloem maar 3 “draadjes” saffraan heeft (voor 1 gram saffraan heb je 150 saffraan krokussen nodig)

Al duizenden jaren schijnt Iran het beste én het meeste saffraan te produceren (90% van het wereldtotaal) Ook in landen als India en Afghanistan, Mexico en China wordt saffraan geproduceerd.
Maar…. zo las ik op internet je kunt ook zelf saffraan produceren door bollen van de crocus sativus aan te schaffen. In Egmond binnen zit een kweker die de bollen teelt (met minimaal gebruik van chemische gewasbeschermingsmiddelen) 30 jaar geleden is deze bollenteler begonnen met de teelt van saffraancrocussen; ze zijn online bij hem te bestellen.

Zelf heb ik ook wat draadjes van de saffraancrocus in huis (saffraanpoeder bestaat ook). Het wordt hier in de keuken gebruikt als smaak– en/of als kleurmaker oa. in risotto of paella.

Mocht ik ooit stress ervaren dan ga ik me misschien verdiepen in dit rustgevend (volgens de folder) en opbeurende middel met rood goud erin

Een kwaadaardige bacterie

Kleine, eencellige organismen die je met het blote oog niet kunt zien die overal in je lijf kunnen zitten, dát zijn bacteriën

Bij een bezoek aan de mondhygiëniste zag ik op de leestafel een folder liggen over één van deze kwaadaardige organismen; nl de porphyromonas gingivalis, een veel te mooi klinkende naam voor een bacterie die zich via het tandvlees door het hele lichaam kan verspreiden.Het begint met  parodontitis (= tandvleesontsteking) maar kan zich door het hele lichaam verspreiden en oa. hartziektes, Parkinson en diabetes veroorzaken.

Naar een mondhygiëniste ga je (word je verwezen) omdat de mond beter (dan je zelf doet/kan doen) schoongehouden moet worden. Tandplak en tandsteen moeten voorkomen of indien aanwezig verwijderd worden. Ik las dat één derde van alle mensen last heeft van zijn/haar tandvlees!

Tandplak is een biofilm, een laag micro-organismen omgeven door zelfgeproduceerd slijm dat zich vastgehecht aan een oppervlak. Biofilm op de tanden is de hoofdoorzaak voor cariës (tandbederf), periodontitis (tandvleesontsteking) en tandverlies!

In de folder las ik dat porphyromonas gingivalis zelfs een oorzaak kan zijn bij de ziekte van Alzheimer*), één van de (nog) grote mysteries in de geneeskunde.

Thuis las ik op de side van the New Scientist dat de heersende hypothese is dat de ziekte van Alzheimer ontstaat uit een gebrekkige controle over eiwitten en dat het bewijs zich begint op te stapelen dat de functie van amyloïde-eiwitten wel eens de afweer tegen bacteriën kan zijn.

Met name de bacteriën die tandvleesaandoeningen veroorzaken krijgen veel aandacht, omdat het bekend is dat tandvleesaandoeningen een belangrijke risicofactor zijn voor de aandoening.
New Scientist:
Bacteriën die een rol spelen bij tandvleesaandoeningen zijn al eerder gevonden in de hersenen van overleden alzheimerpatiënten. Tot nog toe was het echter niet duidelijk of deze bacteriën de ziekte veroorzaakten, of dat ze de hersenen binnendrongen doordat de aandoening het brein beschadigt.

Er wordt veel onderzoek naar gedaan en het feit dat verschillende (onafhankelijk van elkaar) laboratoria op één lijn zitten geeft goede hoop dat er een doorbraak komt.
New Scientist:  Een vaccin voor tandvleesaandoeningen zou fijn zijn – maar als het ook de ziekte van Alzheimer stopt, zal de impact hiervan enorm zijn.

Terug naar de folder bij de mondhygiëniste: hierin word tegen de kwaadaardige bacterie de guided biofilm therapy aanbevolen: een volkomen pijnloze behandeling, die eerst d.m.v. kleuring de biofilm zichtbaar maakt. Door het zichtbaar maken kan de biofilm door de mondhygiëniste volledig worden verwijderd.

Tijdens het lezen van de folder (in de wachtkamer)  word ik binnengeroepen :

Ik ben weer aan de beurt om met het Airflow apparaat behandeld te worden.
Het is ook nu weer even schrikken als ik, mét veiligheidsbril op voor het eventueel rondvliegende poeder, mijn tanden paars en roze zie kleuren: werk aan de winkel voor de airflow én de bedienende mondhygiëniste. Ik hoef niets te doen, alleen met mijn mond open te liggen én in het vervolg nóg beter te poetsen.

Het doet inderdaad géén pijn, maar om deze reinigingssessie als een “welness-belevenis” te bestempelen zoals de folder suggereert gaat me te ver, véél te ver.

Een andere “belofte” van de folder: Geen pijn 100% levensvreugde wordt maar half waar gemaakt, inderdaad geen pijn, maar al dat gelees over wát die porphyromonas gingivalis kan veroorzaken heeft me wel een beetje down gemaakt.

Maar straks thuis, ná de koffie (slecht voor je tanden, goed voor de troost) komt die levensvreugde wel weer terug

Kerstklassieker

De vrucht van de plant Vaccinium macrocarpon (in het Hollands lepeltjesheide of grote veenbes) de cranberry is,  in saus, een echte kerstklassieker. Waarschijnlijk omdat de saus gecombineerd werd (en wordt) bij kalkoen (traditie in Amerika met Kerst én met Thanksgiving-diner )Cranberrysaus is een goede combi bij gevogelte en in het algemeen én bij wild!

De bessen komen van een kruipende heideplant met dunne stengels.
Ik wist dat ze in Nederland, (bijna) alleen groeien op het eiland Terschelling, maar hoe dat komt las ik  onlangs pas in het  blad Lekker (W)eten.

Het schijnt dat rond 1800 Amerikaanse koopvaardijschepen vaten met cranberry’s bij zich hadden. Scheurbuik (een ziekte waarvan nu bekend is dat het ontstaat na een langdurig tekort aan vitamine C) kwam veel voor onder zeelui en men had “ontdekt” dat als de zeelui af en toe een handje cranberry’s aten ze NIET ziek werden.*)


De Waddenzee was (is?) een verraderlijk stuk zee, er kwamen nog al eens wat schepen bij Terschelling in moeilijkheden of vergingen daar.
De regel was, dat alles wat op het strand aanspoelde van de gemeente was, maar wat in de duinen lag, was voor de vinder.
Dus: aangespoelde vaten werden de duinen ingerold en daar opengemaakt. Toen de “eerlijke” vinders de vaten de duinen ingerold hadden en ontdekten dat er zure bessen inzaten, kiepten ze de tonnen in de duinen leeg; de lege vaten ging wél mee, dat was nuttig als brandhout.

De plantjes hebben zure (heideachtige) grond nodig, dát was in de duinen volop, dus de bessen ontkiemden en vermeerderden zich op Terschelling

Dit zou natuurlijk een verzonnen verhaal kunnen zijn, maar er zijn bewijzen die dit verhaal staven! De Universiteit van Wageningen heeft uitgebreid onderzoek naar de Vaccinium macrocarpon van Terschelling gedaan, déze Terschellingse cranberry’s zijn zeker verwant aan die van de cranberryplantfamilies uit Canada en Amerika!

Het is een bijzondere teelt daar op Terschelling want de bessen groeien op het eiland in beschermde natuurgebieden (eigendom Staatsbosbeheer)
Terschellinger Cranberry is dus géén eigenaar van de bessenplanten!
Ze zijn geen bessenkwekers, ze besproeien niet als het droog is; schoffelen daar ook géén onkruid! Ze moeten het doen met wat de natuur hen geeft.
Als het regent tijdens oogsttijd (najaar) mogen ze het natuurgebied niet in omdat ze de natuur kunnen beschadigen (gevolg dan: een kleinere oogst)

Bijzonder is ook dat, zo vertelt de directeur van Cranberry Terschelling in Lekker (W)eten,  dat de bessen door (een vaste ploeg) eilanders met de hand worden geplukt met een soort bak met tandjes (afgeleid van deze (foto) vroegere “kam”) Het schijnt zwaar werk te zijn en een traditie die van vader op zoon (en kleinzoon) wordt doorgegeven.

Tot slot van dit cranberryblog nog het recept van een cocktail mét cranberry sap! (niet bedacht op Terschelling)
Deze cocktail is niet echt bedoeld voor in de kersttijd (een zomercocktail eigenlijk), maar doe eens wild, gooi je haar los en probeer het NU, zonder alcohol kan ook! (wie weet smaakt het in december ook lekker)

Sex on the beach:  Een glas met veel ijsblokjes, daarbij 30 ml wodka, 30 ml perzikenlikeur,90 ml sinaasappelsap en 30 ml cranberry sap
Voor alcoholvrij: Vervang perzikenlikeur door perzik sap en voeg geen wodka toe.

Zo’n cocktail kan natuurlijk “versierd” worden met een schijfje sinaasappel en/of kersje of parapluutje, maar het hoeft niet! (blaadje hulst er naast mag in deze tijd ook!)

Cheers






*)  het gebruik van de cranberry als medicinale plant was al bekend bij de Noord-Amerikaanse indianen

**)Dit soort bessen werd door de Britse botanicus William Aiton in 1789 Vaccinium macrocarpon benoemd ( vaccinium = bosbes; macrocarpon = grote bes)


Levensreddende pindamengsel

Het aantal mensen dat honger lijdt, ondervoed is neem toe.
Redenen zijn onder meer; extreme droogte, mislukte oogsten, gestegen prijzen én de oorlog in de Oekraïne. Ik las dat verleden jaar wereldwijd 2,5 miljoen kinderen aan ondervoeding stierven. Veel Goede Doelen proberen hieraan wereldwijd hier iets aan te doen.

Onlangs kreeg ik een hulpvraag van Unicef, een doel dat we al jaren met een vast bedrag steunen. De brandbrief: een noodkreet om “iets extra’s” te doen aan ondervoede kinderen in Soedan!

3 miljoen kinderen, jonger dan 5 jaar, zijn daar ondervoed, waaronder 650.000 ernstig acuut ondervoed!
Helaas krijgen we al jaren van tijd tot tijd dit soort brieven: Honger, ergens in de wereld; het lijkt nooit beter te gaan; nooit ECHT op te lossen.
Wat deze brief, in mijn ogen, iets hoopvoller dan alle eerder brieven maakte was een concreet genoemde oplossing (helaas) niet voor de lange termijn, maar wel een oplossing voor NU:

Plumpy Nut, een therapeutische pindapasta (zo’n 2 jaar zonder koeling houdbaar) waar ondervoede kinderen mee “gered” kunnen worden. Dit zakje met pindakaasmengsel (behalve pinda’s ook plantaardige olie, melkpoeder, hoogwaardige proteïnen, vitaminen en mineralen) wordt razendsnel in het kinderlichaam opgenomen en kan levensreddend zijn

Een donatie wordt gevraagd voor de pindapasta én voor training van zorgverleners ter plaatse (acute hulp én preventie)

Ter illustratie van wat er met donaties gedaan kan worden:
Voor € 1.000,- kunnen 7 ernstig ondervoede kinderen 8 weken lang, dagelijks 3 zakjes levensreddende pindapasta krijgen.
Giften zijn welkom op IBAN NL 86 INGB 0000 0001 21 t.n.v. Unicef Nederland; omschrijving  SOEDAN 10704800.







COVID niet voorbij

Al dragen we geen mondkapjes meer en mogen we weer (bijna) alles, COVID is niet weg.
Een familielid ligt sinds vrijdag aan zuurstof in het ziekenhuis met COVID.  Bij een zoon van vrienden is COVID geconstateerd, hij zit 5 dagen thuis en hoest.
Dat drukte ons weer even, net als sommige krantenberichten, met de neus op de feiten.

We hebben een uitnodiging voor de zoveelste prik (Moderna deze keer) liggen en maken nu een afspraak. Baat het(misschien) niet dan schaadt het (misschien) ook niet.

De afspraak is deze keer in het oude pand van de Hocras aan de Franse Kampweg in Bussum vrij vroeg: het is beredruk. We sluiten aan in een rij, die gelukkig snel van buiten naar binnen loopt. Gevraagd wordt of we een afspraak hebben, dat hebben we en de mensen vóór én achter ons ook!
Geen foto’s, dus een foto van internet van de, toen net ingerichte, aanmeldbalies daar


Er zijn veel loketjes waar je je kan melden. We krijgen allebei een rode sticker en een krul (geen zoen van de meester!) We gaan weer in een rij staan, waar iemand onze sticker bekijkt en ons, na een korte wachttijd naar prikhok 2 verwijst (er zijn 9 prikhokjes) We worden samen naar één hokje gedelegeerd.

Ik voel niks van de prik, na mij wordt mijn lief geprikt, die de prik ook niet voelt. Er staan verderop rijen stoelen; er zitten al 25 mensen te wachten op het “bijverschijnselenkwartiertje”, verschijnt er niks dan mag je naar huis.

Wij lopen meteen door naar een dame achter een lessenaartje die ons gele boekje gaat bijwerken Ze gaat in de weer met stempels, zet een paraaf en wijst ons naar de wachtstoelen, waar we braaf onze tijd gaan uitzitten, de rij achter de voorste stoel (voor wie zou die ene stoel bedoeld zijn? Hij staat zo apart)

Als we naar buiten gaan staat er géén rij meer bij de ingang! Om terug te rijden naar onze woonplaats komen we langs de (grotendeels uitgebloeide) heidevlakte, waar een heerlijk zonnetje boven staat. We parkeren er en lopen in de zon

Af en toe zien we nog een bloeiend polletje hei! Ik vind een windkanter, een steen met, één of meerdere door invloed van wind en zand (vlak of bol) geslepen facetten. 


Zagen (en fotografeerden) we onlangs nog een stelletje prachtig in de zon staande berkenstammetjes,

hier lagen ze, afgehakt en wel, dunne én dikke witte stammetjes in de zon

We lopen in de zon over de hei en krijgen een ander soort boost dan de vaccinatie, maar desalniettemin een boost; een energy boost!

Nationale Plasdag

Er zijn in deze moderne tijd weinig tot geen taboes meer; (bijna) alles is bespreekbaar.
Er zijn wel een aantal onderwerpen waar mensen het, hoewel er geen taboe op rust, weinig over hebben.

Eén van die onderwerpen is de toiletgang*)

We doen het allemaal, de een wat vaker dan de ander( overactieve blaas); de één kan het overal, de ander kan zijn blaas niet legen op openbare plekken (paruresis) en ook niet iedereen kan zijn plas ophouden totdat er een toilet in de buurt is (incontinentie)**)

Even wat feitjes over de blaas:


De blaas bevindt zich in de bekkenholte

Een volle blaas (volwassen persoon)  heeft een inhoud van ca.400 ml. 

De blaas is een opslagplaats: urine (in je nieren geproduceerd) komt via urineleiders naar de blaas en wordt daar tijdelijk opgeslagen.

De sluitspier sluit de blaas af, zolang urinelozing (nog) niet gewenst is
Als de blaas vol is,  komt er aandrang om te gaan plassen.

Het is normaal om overdag 5 tot 7 keer te plassen en ’s nachts 0 tot 1 keer. (’s nachts gaat de urineproductie terug tot 25%)***)


Om plasklachten en plasproblemen beter bespreekbaar te maken heeft  de Continentie Stichting Nederland (CSN) de Nationale Plasdag (sinds 2014) ingesteld op de derde donderdag van september; dit jaar 22 september(in Nederland hebben ruim 3,5 miljoen mensen (mannen en vrouwen) plasklachten

Tot slot nog een apart “plasweetje”

Uit onderzoek onder 4630 mensen bleek de samenstelling van de urine tussen bijvoorbeeld Japanners, Chinezen, Noord-Amerikanen en Zuid-Amerikanen te verschillen. Je kunt dus aan iemands urine zien waar hij of zij (ongeveer) vandaan komt!

*) Begin van dit jaar (27/1) schreef ik al een blog over openbare toiletgeschiedenis in Nederland (laagste aantal openbare toiletten van Europa).

**) Ongeveer 1,6 miljoen Nederlanders heeft te maken met een vorm van incontinentie en het komt voor bij zowel mannen als vrouwen.

***) meer dan de helft van de mensen, ouder dan vijftig jaar, gaan minstens eenmaal per nacht naar het toilet

Grijs worden/zijn

Bij mensen wordt de kleur van het haar bepaald door een bepaald pigment, genaamd melanine. De cellen van dit pigment gaan na verloop van tijd slijten. Wanneer de cellen niet langer melanine produceren, zal de kleur van het haar verdwijnen en wordt het haar grijs.
Grijs haar voorkomen kan niet, maar….. het blijkt wél dat roken de productie van melanine remt (het melanine waardoor je haren hun kleur verliezen en grijs worden!)
Ook (langdurig/vaak) meeroken kán invloed hebben op jouw haarkleur!
Er zijn meer dingen die op je haarkleur van invloed  kunnen zijn: stress bijvoorbeeld. Mensen die veel stress hebben, krijgen eerder grijze haren!
Dus wil je géén grijze haren, dan regelmatig relaxen en ontstressen.

Grijs haar is een van de duidelijkste en meest universele tekenen van veroudering.
Veroudering is het proces dat leidt tot een toenemende kans op overlijden naarmate de kalenderleeftijd toeneemt.

Een hydra, weekdier, vertoont géén tekenen van veroudering dankzij een onuitputtelijk vermogen tot aangroei van al haar cellen.

Veroudering hoeft dus, voor sommige levensvormen, niet onvermijdelijk te zijn. [De hydra is dus onsterfelijk! Als ze dood gaat komt dat omdat ze niet aan eten kan komen, het te heet of te koud is of…. omdat ze wordt opgegeten]

De hydra mag dan “onsterfelijk zijn, de meeste dieren zijn dat wel en worden ouder en grijzer.
Progressive aging is een kleurafwijking bij oudere vogels, waarbij ze steeds minder pigment aanmaken en langzaam grijze plekken in de veren krijgen.

Vrouwtjes merel én een oudere merel met kleurafwijking

Het blad Physiological and Biochemical Zoology meldde, na onderzoek, dat wilde zwijnen met grijze haren juist fitter waren en minder last van oxidatieve stress (het opstapelen van schadelijke stoffen in cellen of DNA) hebben dan zwijnen met roodachtig haar.
Voor wilde zwijnen is het dus juist goed als ze grijs worden!

Roodachtige en grijze wilde zwijnen.

Terug naar de mensen; de gemiddelde leeftijd dat wij mensen grijs beginnen te worden is tussen het 30ste en 35ste levensjaar. Er zijn ook mensen die rond hun 20ste  al de eerste grijze haren krijgen én anderen die pas rond of ná hun 50ste wat grijs beginnen te worden.

Goed om te weten; bij MENSEN wordt grijs haar grotendeels bepaald door erfelijkheid!
[ Ook vitamine B12-tekort kán grijs haar veroorzaken en problemen met de schildklier kunnen (ook op jónge leeftijd) grijze haren veroorzaken.

Er is tot nu toe géén wetenschappelijk bewijs dat bepaalde voeding, kruiden, supplementen of natuurlijke producten grijs haar kunnen voorkomen.

In 2021 was grijs haar officieel hip. “Titanium” was(is) volgens haarexperts en trendsetters de meest begeerde haarkleur. In juli 2022 had, bij de formule I race in Frankrijk, Lewis Hamilton (2e geworden achter Verstappen) grijs geverfde vlechtjes en ook bij het Franse damesvoetbalteam afgelopen week op t.v. te zien zat een “grijs haargeverfde speelster”
Grijs is HIP geworden!

Aids en de wereld

Wetenschappelijk onderzoek heeft tot verschillende doorbraken in de aidsbestrijding geleid, maar een genezing voor iedereen met hiv,*) is er (nog?) niet. De behandeling van hiv bestaat uit een combinatie van ten minste drie hiv-remmende medicijnen, die dagelijks moeten worden ingenomen (die medicijnen blokkeren de vermenigvuldiging van hiv in het lichaam) Ook mensen die al aids hebben, kunnen dankzij hiv-remmers hun gezondheid voor een groot deel herwinnen.

Hiv is het virus dat aids veroorzaakt.
Wanneer je lichaam zich door hiv niet langer kan beschermen tegen virussen en bacteriën is er sprake van aids.

In ons land hebben we genoeg medicatie beschikbaar en hoeft niemand aan aids te sterven; in andere landen is dat anders. Ruim 9 miljoen mensen hebben geen toegang tot deze medicatie!

Zoals bv nu in de Oekraïne, daar leven 260.000 mensen met hiv (er komen jaarlijks ca. 9.000 mensen bij)
Het merendeel van de apotheken daar zijn nu, door de oorlog, gesloten en mensen met hiv kunnen dus vaak niet aan medicatie komen; hun leven hangt daar wel van af! ( giro 555 en Aidsfonds proberen ervoor te zorgen dat hiv medicatie daar terecht komt waar het nodig is)

Door jarenlange lobby van het Aidsfonds is de prijs van hiv pillen (in Indonesië en in de Oekraïne) verleden jaar 50% goedkoper geworden, waardoor tienduizenden extra mensen met hiv de levensreddende middelen toch kunnen krijgen

2021 gaf een doorbraak op het gebied van aidsgenezing ; wetenschappers van het universitair medisch centrum in Rotterdam (Erasmus MC) wisten met hiv geïnfecteerde cellen aan te zetten tot zelfvernietiging.

Meer dan de helft van de mensen met hiv wereldwijd woont in landen in Oost- en Zuidelijk Afrika.



Het aidsfonds heeft in Afrika vorig jaar 520.000 jongeren via hun mobiele telefoon voorlichting gegeven.
Tijdens de voedselcrisis kregen 250 gezinnen in Oeganda voedselpakketten van het Aidsfonds, zodat de HIV medicatie van de kinderen bleef werken!

Het aidsfonds: “Het is duidelijk: aidsbestrijding werkt. Miljoenen mensen kunnen hierdoor weer de regie over hun eigen leven nemen. Dit betekent bovendien dat ook de economie van de getroffen landen ervan profiteert. Daarom is het belangrijk dat de strijd tegen aids doorgaat en dat we de successen verankeren.“

*) hiv betekent Human Immunodeficiency Virus (“menselijk virus dat de afweer afbreekt “).

Koffiedrinken en goed doen

Zelf hebben we een espressokoffieapparaat waar een pak koffiebonen in kan, maar heel veel mensen om ons heen hebben een koffiemachine waar cups in kunnen.

De cups zijn van aluminium, een grondstof die oneindig recyclebaar is.
Daarom kun je vaak de cups “ergens” inleveren, waarna ze weer gerecycled kunnen worden.
Mensen die hart hebben voor het milieu stoppen hun gebruikte cups in een recyclezak en leveren die in.

Het merk Nespresso maakt er reclame mee:  De gebruikte capsules worden verwerkt en de volledige mix aan materialen worden gescheiden. Aluminium wordt gerecycled en opnieuw gebruikt in verschillende producten en koffieresten worden omgezet in biobrandstof en compost. Zo gaat niets van de capsule verloren.

Je kunt Nespressocups, heel chique
inleveren bij een Nespresso Boutique.
Maar ook  (minder chique) bij een van de PostNL- of DHL-afhaalpunten in Nederland.
Ook kun je ze meegeven aan een Picnic-, DHL- of PostNLbezorger.
Geen excuus om ze NIET in te leveren, er is altijd wel een ophaalpunt of ophaalbezorger in de buurt!

Maar als je geen Nespresso-cups gebruikt maar een ander merk, wat dan?
Ik las nu dat ook bij Blokker ingeleverd kan worden: cups in de recyclezak en afgeven in een van ca. 430 Blokkerwinkels in Nederland.

Bovendien geeft Blokker voor elke kilo ingeleverde cups een donatie aan The Hunger Project,
een wereldwijde organisatie die een eind wil maken aan honger in de wereld. Er wordt geïnvesteerd in de kracht van mensen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. 

Er wordt flink wat cups bij Blokker ingeleverd! Ik las nu dat afgelopen januari Blokker een cheque van € 10.714,29  aan The Hunger Project overhandigde.
Mensen die deel uitmaken van deze organisatie laten weten dat er mensen gesteund worden die een verschil maken in hun eigen dorp.


Het voorbeeld wordt aan gehaald van een pasgetrouwd stel : Aragow & Melkom  in Ethiopië, zij  planten samen met veel andere vrijwilligers, bomen én zo veel mogelijk verschillende gewassen.

Door de klimaatverandering en de ontbossing spoelt veel vruchtbare grond weg en door het planten van zoveel mogelijk verschillende gewassen kunnen én de bodem én de biodiversiteit herstellen.
Op hun eigen veldje plant dit stel avocado- en koffieplanten, zo verdienen ze zelf ook een inkomen

Op het platteland van 13 landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika investeert The Hunger Project in mensen en stimuleert ze om zelf een toekomst op te bouwen.

Geweldig dat je met het inleveren van die cups zowel goed aan het milieu als voor mensen kan doen!

Te veel koffiedrinken is NIET goed voor de gezondheid van de mens; van teveel aan cafeïne kan je bloeddruk stijgen, je kunt aan slapeloosheid gaan lijden én koffie is bovendien verslavend!
Voor de geest kan koffie een zegen zijn; een bakkie troost!
Aan gezelligheid draagt koffie vaak bij: een bakkie leut met vrienden of vriendinnen.
Bovendien kan de geur van een bakje vers gezette koffie de sfeer in huis positief doen omslaan en gezinsleden naar de koffietafel lokken “Lekker, koffie”

Welke voetexpert ?

Onlangs was ik bij een orthopedisch technoloog.  
Daar werd ik ooit naartoe verwezen door een orthopeed toen ik problemen met mijn voeten kreeg.
Een orthopedisch technoloog (ook wel: instrumentmaker genoemd) heeft een (voltijd) opleiding Bewegingstechnologie gevolgd (combinatie tussen werktuigbouwkunde en fysiotherapie)


Een vriend van mij, ook met een voetproblemen, kwam via de huisarts bij een podotherapeut*) terecht. Een podotherapeut is een paramedicus (valt daardoor onder het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport)
De titel “podotherapeut” is een, door de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG), beschermde titel. De opleiding tot podotherapeut is een 4-jarige hbo studie.


Er bestaan ook nog podologen. Ik las dat de titel “podoloog” onbeschermd is; er wordt  wél onderscheid gemaakt tussen een “gewone” podoloog en een registerpodoloog. (Sommige registerpodologen hebben een module op hbo-niveau afgerond waarna ze zich registerpodoloog B  mogen noemen





*)Podologie is een vakgebied gericht op het behandelen en voorkomen van klachten ten gevolge van een verkeerde stand of functie van de voeten en/of tenen. De podologie richt zich niet alleen op de voet zelf, maar ook op afwijkingen aan het gehele bewegingsapparaat die voortvloeien uit voetproblemen.