De voorzittershamer

Mijn vader was een gemeenteambtenaar en in zijn vrije tijd bezig met sport. Hij zat, toen hij zelf niet meer sportte in besturen van diverse sportorganisaties

Soms waren er vergaderingen bij ons thuis. Dát waren de enige keren dat de deur tussen vóór- en achterkamer gesloten werd. In de voorkamer zaten de heren (het waren altijd alleen heren) te vergaderen en wij (het gezin) zat in de achterkamer.

Vóór de heren kwamen werd er al e.e.a klaar gezet: koffiekopjes, suikerpot en melkkan, sigaretten (zonder en met filter), een schaal met koekjes én de voorzittershamer (met blokje erbij)

Ik had geen idee wat mijn vader op zo’n avond met die hamer deed (voordat zij begonnen met vergaderen, lag ik, als jongste,  al in bed ) Het voorwerp prikkelde mijn fantasie. Ik mocht hem uit de la van mijn vaders bureau halen en op tafel neerleggen.

Mijn vader stierf toen ik nog jong was, het huis met de tuin werd verkocht en wij verhuisden naar een flatje. De voorzittershamer raakte geheel uit beeld.

Toen ik later zelf voorzitter (medezeggenschapsraad) werd, was daar geen voorzittershamer in gebruik (hoewel die waarschijnlijk meer nodig was dan ooit, want ik was geen strenge voorzitter, kon mensen die lang van stof waren moeilijk afkappen. Zo’n hamer zou dan wel handig geweest zijn)

Hij lag eerst op mijn bureau en later in een la.

Het was even zoeken, maar ik heb de hamer weer opgediept.
Hij ligt weer op mijn bureau, herinnering aan mijn vader en aan een tijd waarin je, als voorzitter, nog op een houten blokje kon slaan én de hele vergadering stil kreeg.