We kregen een uitnodiging van Domeinen Roerende Zaken (kortweg DRZ) om te komen kijken in Soesterberg (we know people in high places)

Vooraf ging daar wel wat security aan vooraf, want je bent dan op terrein van Defensie (Domeinen dat zelf onder ministerie van financiën valt, huurt het terrein en opstallen van het Ministerie van Defensie, die achter een hek ook zelf nog terrein in gebruik heeft)_

Kortgezegd doen Domeinen, als Rijksdienst het verwerken van overtollige goederen van het Rijk én ook verwerken zij goederen die dóór of namens de Rijksoverheid strafrechtelijk in beslag zijn genomen.

Dat in beslagnemen kán gebeuren doordat justitiële boetes niet betaald kunnen worden of door een belastingschuld. (De eigenaar van de in beslaggenomen goederen kan dan vóór een bepaald termijn verstreken is, zijn eigen goederen terugkopen, kan hij dat niet dan worden de goederen geveild)

Maar ook als er bijvoorbeeld een illegale sigarettenfabriek ontruimd  moet worden, kunnen de spullen daarvan door Domeinen in beslaggenomen en vernietigd worden.

Daarnaast is er de Plukze wetgeving (leerde ik vandaag) :de rechter kan, naast gevangenisstraf of boetes, ook een ontnemingsmaatregel opleggen. Dié maatregel ingesteld is om tegen te gaan dat MISDAAD LOONT!
Het gaat dan om goederen: auto’s, motoren en boten zijn opgeslagen op de locatie Soesterberg (andere goederen elders) die uit verboden activiteiten voortkomen of daardoor gefinancierd werden.

Overtollige goederen van het Rijk kunnen bv militaire voertuigen zijn, maar ook meubelen, stoelen en kasten  die overbodig zijn geworden (alleen vervoermiddelen staan op locatie Soesterberg)

Ook handelt de Domeinen onbeheerde nalatenschappen af (als iemand overlijdt, geen testament heeft nagelaten en geen enkel familielid heeft)

We zijn hier op een gigantische parkeerplek van allerlei voertuigen.
Ik ben niet zo gek op auto’s (behalve als ze me van a naar b brengen) maar hier zag ik auto’s en motoren die je niet iedere dag tegenkomt. Zoals een hardroze Hummer van zo’n 8 meter lang
(een jonge bezoeker mat het mét zijn stappen voor me na) Ook stond er een lichtmast van het leger en allerlei legervoertuigen waarvan ik geen idee heb waarvoor ze dienden.
Ik herken aggregaten, vrachtwagens en jeeps, maar daar houdt het voor mij bij op.
Helaas mag ik ook hier geen foto’s maken, dus ik kan u niet laten zien wat hier allemaal aan legervoertuigen.

We maken bijna wekelijks boswandelingen en zien zelden wild; hier, achter het hek van dit terrein met heel veel blik, zagen we wél een hinde lopen! (verwacht het onverwachte!)

Erg interessant was het om een speurhond aan het werk te zien.
Ik meen dat deze hond 6 verschillende drugs kan opsporen. We zagen er proeven van.
De Mechelse herder liet ons zien wáár “iemand” drugs had verstopt.
Zijn begeleider en hij(zij?) zijn een eenheid; ze krijgen na voltooiing van hun opleiding allebei een certificaat. Als die eenheid opgebroken wordt, moeten beiden weer opnieuw examen doen (de hond met een nieuwe baas; de baas met een nieuwe hond)
Tussen de opdrachten door (maximaal een half uur durend) krijgt de hond een kauw “speeltje” om even mee te dollen.
Ik was verrast hoe blij de hond met het, op een beklede staaf lijkend, ding ging dollen.
De begeleider vertelde dat als ze de hond leren om zoiets te doen, er van alles loskomt. Ook agressie, die moet gekanaliseerd worden, dát gebeurt doordat de hond, na de uitgevoerde opdracht, even mag bijten en dollen met dat speciale speeltje. Het heeft dus wel degelijk een psychologische functie, iets dat een beloning in de vorm van iets lekkers geven, NIET heeft.

We krijgen nog meer leerzaams te horen bij de loods waarin de douane ons van alles vertelt over de mensen die dingen vervoeren die niet  vervoerd mogen worden.

Er zijn auto’s waar speciale ruimtes ingemaakt zijn waar “iets” opgeborgen kan worden.
De eerste auto die we zien is een Smart ForFour.
We mogen zoeken waar de verborgen ruimte zit.
“Natuurlijk” vinden we die niet. Dan krijg ik een magneetje in mijn hand, waarmee de ruimte “makkelijker” op te sporen zal zijn.
Ik kies voor een holle deur. Mijn lief wordt gevraagd de auto te starten, ik mag het magneetje op een plek bij de middenconsole houden. Er gebeurt niets. Dan wordt mijn lief gevraagd de achterruitverwarming aan te zetten en weer mag ik met het magneetje aan de gang. Nu komt er beweging in de stoel van de bijrijder, die gaat omhoog en er wordt een lege ruimte zichtbaar. 180 liter kan in deze ruimte vervoerd worden.

We zijn allemaal benieuwd hoe deze ruimte  gemaakt is, de douanebeambte vertelt dat  dit type auto in de fabriek (niet voor dít doel!) al voorbewerkt is.
De plek is leeggelaten om er ooit accu’s te kunnen inbouwen. Een eigenaar met slechte plannen, hoeft “alleen maar” wat aanpassingen én een bak in deze ruimte te maken om daarna zijn verboden spullen “stiekem” te kunnen vervoeren.
Als hij geen douane tegenkomt heeft hij een grote kans daar niet mee gepakt te worden.

Dat heeft hij sowieso niet, leerde ik vanmiddag, want de smokkelaar heeft meestal een :
ingeschakeld.
Een katvanger is iemand die in naam eigenaar van bijvoorbeeld een voertuig is met als enige doel om de werkelijke eigenaar buiten bereik van justitie te houden, uiteraard tegen een bepaalde vergoeding.

Ook bij de tweede auto vinden we de verborgen ruimte niet, deze keer (weer op te sporen met een magneet) zit de ruimte op de plek waar het reservewiel zou horen te zitten. Wel ingenieus gemaskeerd, zodat een “gewoon” mens dat niet zou vinden.
Maar, zo leerde ik vandaag, douanemensen zijn géén gewone mensen, ze hebben skills (ontwikkeld) die een gewoon mens niet (ontwikkeld) heeft.

Een leerzaam middagje, waarin ik het voor mij nieuwe woord “katvanger” leerde; we een hert zagen én we (een beetje) bekend werden gemaakt met “een tak van sport” van de Overheid, die niet zo algemeen bekend is.