Bij Lidl zien we een pizzasteen voor op de barbecue staan.
Het lijkt ons een leuk cadeautje voor een binnenkort jarige, die zomers, weten we, vaak barbecuet.

We kopen hem.
Hij is zwaar en groot en we zijn op de fiets, geen slimme actie dus.
De steen past niet in de fietstas.
Ik ga weer naar binnen en leg het uit aan de service baliedame; zij past de steen in 2 Lidl tassen. De tweede past. Ze verontschuldigt zich dat ze er een € 1,- voor moet vragen.
Ik vind het top dat ze de moeite voor me deed én dat mijn lief nu met één hand aan het stuur en in de ander de Lidltas met steen wil fietsen.

De verjaardag breekt aan en we geven het cadeau.
We zien het aan zijn gezicht, als hij het papier eraf haalt; hij heeft er al één (bovendien is deze steen té groot voor zijn barbecue!)
We nemen de steen weer mee.

Thuis kan ik de bon niet vinden.
Ik keer de papierbak om. Geen bon
Toch gaan we naar de Lidl (maar nu wel met de auto)

Ik ga naar de servicebalie en vertel van de aankoop, de jarige die al een steen heeft én mijn zoekgeraakte bon.
De man achter de balie is coulant (zegt wel 2 x dat zonder bon “eigenlijk” niet geruild mag worden) maar hij scant de steen (doos is niet open geweest); “Formeel mag ik u niet………………, maar deze keer….. en hij noemt het bedrag dat ik terug zal krijgen.
Het is 2/3 van wat ik voor de steen betaald heb.
Ik vind het vreemd en zeg dat ook. Hij vind het ook vreemd maar mag eigenlijk niet terugeven zonder bon en kan zeker niet méér geven dan de scanner aangeeft.
Logisch.

Ik vraag of ik, als ik een printout van de afschrijving van mijn aankoop meeneem, ik dan wél mag ruilen voor het aankoopbedrag
Dat mag.
Dank u lieve meneer.

We vertrekken naar huis.
Als mijn lief de bon wil uitprinten weigert de printer.
Dan maar een foto met mijn foon en weer naar de Lidl.

Er staat een andere man achter de counter. Ik doe mijn verhaal.
“Laat maar zien”
Hij drukt een knop in en door de zaak schalt “Meneer de Groot, servicebalie alstublieft “
Hij kijkt op mijn foon en in de kassacomputer, hij fronst.
Meneer de Groot komt met gezwinde haast aanlopen, dit is een man die haast heeft, dat zie je zo! Hij stopt de sleutel in de kassa na een vluchtige blik op de steen geworpen te hebben. “Geef die dame maar haar geld terug”
De servicebaliemedewerker is snel, vóórdat de manager weer weg wil lopen zegt hij dat het bedrag op mijn bon én wat de kassa zegt dat de steen kost, niet overeenkomen.
De manager trekt een wenkbrauw op, kijkt mij doordringend aan en zegt dan tegen zijn medewerker “Geef dat bedrag van de bon maar aan haar terug” en spurt weg.

En weer verlaat een tevreden Lidl klant
het pand.