The Royal Society for the Blind Guide dog, opgericht in 1989 in Engeland heeft de Dag van de geleidehond ingevoerd, een dag die bedoeld is om geleidehonden te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in de blinde samenleving.
Het schijnt dat er al hulphonden waren in het midden van de 16e eeuw.
Ik las zelfs ergens dat uit Romeinse muurschilderingen blijkt dat er al in de eerste eeuw na Christus honden waren, die mensen leidden. De eerste opleidingsscholen voor geleidehonden werden in Duitsland ná de Eerste Wereldoorlog opgericht; soldaten die blind uit de oorlog kwamen konden, met deze opgeleide honden hun mobiliteit vergroten.
In 1927 werd door een Amerikaanse senator Thomas D. Schall (1878-1935) een geleidehond van een opleidingsinstituut uit Duitsland gehaald [ Schall was in 1907 blind geworden door een elektrische schok]
De eerste geleidehondenschool in de VS, The Seeing eye werd opgericht door Morris Frank (1909-1980) Hij was degene die, terugkomend uit Zwitserland met een geleidehond, Buddy (een vrouwelijke herder) door Amerika trok om mensen attent te maken op deze bijzondere honden.
Hij pleitte ervoor om het mogelijk te maken dat mensen mét deze honden toegang zouden krijgen tot openbaar vervoer en andere openbare plaatsen. Plekken die normaal verboden voor alle honden waren
In Amerika wordt National Seeing Eye Dog Day op 29 januari gevierd.
In Nederland gaf het Rode Kruis de eerste aanzet tot het opleiden van hulphonden; zij besloot op 19 maart 1934 de stichting Nederlandsch Geleidehonden Fonds op te richten. Op 30 september 1935 opende prinses Juliana officieel het Nederlandsch Geleidehonden Fonds.
Ik heb een neef die, wonend in Zwitserland, samen met zijn vrouw pleeggezin van een blindegeleide- labradorpup -in- wording was (Lucy) ; een klein jaar woonde de pup bij hen: zij socialiseerden de pup. De bedoeling was dat Lucy daarna naar een “echte” geleideschool zou gaan om haar opleiding te voltooien. Helaas bleek dat niet mogelijk omdat bepaald gedrag (voedsel wegpakken)bij Lucy NIET af te leren viel. Een koekje, boterham of iets anders eetbaars dat even onbewaakt ergens lag, werd door Lucy altijd snel gepakt en opgegeten
Toen de hond NIET naar de opleidingsschool mocht, hebben zij de hond zelf gehouden. Het was, behalve die ene ondeugd, een geweldig lieve attente hond. Héél erg op zijn baas gericht. (Ik heb hem eens een tijdje aan de riem gehad toen zijn baas een museum inging; het wandelen met hem, aan de lijn, in een park in een grote stad ging prima, maar toen we in de buurt van het museum kwamen was er geen houden meer aan, hij moest en zou naar de ingangsdeur en bleef daar kwispelend zitten; geen beweging verder in te krijgen; hij wilde dáár wachten op zijn baas!
Een vriendin van een vriendin had een gepensioneerde geleidehond *) in huis genomen. Ze had er een geweldige hond aan, er was één MAAR; ze kon haar sleutels nergens laten liggen waar de hond bij kon; hij pakte ze daar vandaan en gaf ze aan haar!
De hond was in dienst geweest bij iemand die in een rolstoel zat en haar handen amper kon gebruiken. De hond zorgde er onder andere voor dat hij haar ten alle tijden haar (bijzondere) huissleutels, waar ze ook lagen kon brengen. Dát was niet af te leren.
Een vriendin heeft al jarenlang hulphondenpups in huis. In haar geval zijn dat doodles.
Kruisingen van hondenrassen die bekend staan om hun leercapaciteit, intelligentie en loyaliteit.
Zoals een poedel met een Labrador = labradoodle;
een poedel met een Golden retriever = Goldendoodle of
een Sherpadoodle, een kruising tussen een poedel en een Duitse herder.
Doodles zijn, over het algemeen hypo-allergeen**) honden, zodat ook hulpbehoevenden die allergisch zijn voor hondenharen tóch door een hulphond begeleid kunnen worden.
De vriendin heeft zo’n veertien maanden een bijzondere hond, waarmee ze naar trainingen gaat en hem (of haar) bijzondere verrichtingen leert, zoals met een trein/bus gaan, in drukke mensenmassa’s lopen en in winkels boodschappen doen. De hond heeft dan een speciaal jasje aan; op dat moment is hij of zij in werkmodus (en mag dus NIET door omstanders geaaid of afgeleid worden)
Nadat de volwassen hond (ook fysiek gekeurd) bij haar weggaat, gaat de teef of reu naar een speciaal school om de training af te ronden. Als de hond alle trainingen goed doorstaan heeft wordt hij/zij gekoppeld aan een toekomstige baas/bazin en wordt er nog ter plekke een specifieke training, helemaal gericht op dié persoon én zijn omstandigheden, gegeven.
Een zware training voor de hond en daarna zo’n jaar of 8 een werkzaam leven!
Helemaal terecht dus dat er een speciale dag voor die honden is; om ze (een beetje) te verwennen, maar ook om ons, publiek, attent te maken op dit bijzondere fenomeen.
*) de hulphonden blijven 7 tot 9 jaar “in dienst” bij een hulpbehoevende, daarna gaan ze met pensioen.
**) Een allergeen is een stof die allergische reacties oproept bij mensen. Hypoallergeen (hypo = minder in het Latijn) betekent dus dat er minder stoffen in de hondenvacht zitten waar een mens allergisch op kan reageren
Elke dag wat - blog 