We zitten een periode van Algemene Periodieke Keuringen.
De auto is aan de APK toe (duimen dat hij zonder al te grote kosten goedgekeurd wordt) maar ook wij. De ene dag naar de garage, de volgende dag naar de oogarts en ’s middags naar de opticien.
De volgende dag moet mijn lief naar de mondhygiëniste en de dag erna hij én ik samen voor het jaarlijkse bezoek naar de tandarts.
Ik houd niet zo van deze dingen, heb nooit zin in ziekenhuizen en ook niet in (meestal lieve) mensen die met lampjes in mijn ogen willen schijnen of met tangetjes in mijn mond willen poeren.( goed dat het kán, maar leuk is anders)
De APK voor de auto is dan nog het minst erge, hoewel we wel de hele dag hopen dat de telefoon niet gaat om ons te vertellen dat of de auto het niet meer waard is óf dat er nieuwe banden om moeten of zoiets; kortom iets dat (veel) geld gaat kosten.
Om behalve onze fysieke gesteldheid, ook onze geestelijke gesteldheid gezond te houden trekken we tussen al deze bezoeken de natuur in.
Deze keer “ergens” bij Soesterberg. We zetten de auto neer op een parkeerplaats en lopen een pad het bos in. Het blijkt het Burgemeesterbos*) te heten.
Wij lopen géén route, maar “gewoon” onze neus achterna
We komen op een kabouterpad terecht.
Zonder het echt te volgen komen we wel heel wat kabouters tegen, vrouwelijke én mannelijke kabouters én paddenstoelen (grote op de grond en een kleine als schoorsteen).
Van het Burgemeesterbos lopen we het landgoed de Paltz in en vandaar het Soesterhoogt op (dat gebeurt er als je je neus achterna loopt, dan brengt het je “zomaar” in 3 landschappen)
Vóór ons op het pad loopt een haas, hij komt eerst recht op ons af, maar schiet dan het struweel in
Een heel verschil met de wandeling een week geleden in (andere) bossen, nu al veel meer groen én kleur.
We zien iets wits tussen stammetjes schemeren; we lopen om, zien de stammetjes van de voorkant : nu lijkt het één grote witte boom; ik vermoed een soort magnolia.
In de bossen ook veel krentenbloesem én een dunne boompje die zachtgroene bloemblaadje heeft, maar die ik niet thuis kan brengen.
Niet alleen het grote is waard om naar te kijken; ook het kleine. Tussen de verdorde blaadjes had kennelijk een beukennootje vruchtbare grond gevonden; de felgroene blaadjes vallen, net als het ontkiemde esdoornzaadje, mega op.
De maagdenpalm, een bodembedekker, groeiend op landgoed de Paltz heeft nu al vele tere blauwe bloempjes.
We zien een apart natuurkunstwerk; mijn lief fotografeert het en noemt het “de verbinding”
Mooi is ook de laan op het landgoed de Paltz met zijn roodkoperen lantaarns, de fraai bewerkte waterpomp, de windroos op de grond en een doorkijkje van een zijlaantje met bankje aan het eind
Dan lopen we het hoogste punt van Soest(erberg) op en strijken neer op het terras.
De auto’s racen op de weg onder ons, maar wij kijken uit op een prachtige struik roze bloeiende rododendrons met enorm veel zoemende bijen erin en erbij. Roze pracht in april!
De cappuccino is uitstekend. Heerlijk gelaafd lopen we terug naar de auto
Ook in dit stukje bos staan bomen met grote op uitkomen staande knoppen
én tussen de nog kale stammetjes licht een prachtig wijdgevormd, zachtgroen boompje op.
De natuur, ook nu weer balsem voor onze ziel
*) Thuis zoek ik na, welke burgemeester het hier betreft óf dat er een mens was die Burgemeester heette en een bos had. Ik heb helaas NIETS kunnen vinden
Elke dag wat - blog 