Het is niet alleen belangrijk wát je eet, voor een optimale smaakbeleving, maar ook waarvan je eet. Van een plastic bordje smaakt je diner toch anders dan van een Arzberg porseleinen bord, tenminste zó ervaar ik het.
We kunnen niet allemaal “koninklijke” serviezen bezitten (zoals hier een servies van de toenmalige koningin Juliana) maar dat hoeft ook niet; smaken verschillen en iets moois hoeft lang niet altijd duur te zijn!
Je kunt serviesgoed (bv in een restaurant) mooi vinden zonder het te willen hebben, je kunt in een winkel een prachtig servies zien maar tot de ontdekking komen dat het niet praktisch is.
Over dat laatste hoorde ik eens een opmerkelijk verhaal van een werknemer van een groot bedrijf.
Het bedrijf ging verhuizen en wilde een andere huisstijl, onder andere het serviesgoed werd vervangen. Er werd een mooi wit, vierkant servies uitgezocht en besteld. Natuurlijk …tig delig, want het was een groot bedrijf. Wat bleek toen al het serviesgoed in het nieuwe pand aanwezig was? De bijzonder gevormde borden pasten niet in de vaatwasser!
Onlangs zag ik in een kliniek een heel mooi ontwerp van koffiekopjes staan. Ik vroeg of ik er een foto van mocht nemen omdat ik het zó apart vond. De dame van de keuken zei ja op mijn vraag en voegde er aan aarzelend aan toe ”Het is niet echt praktisch”
Ik verwachtte een verhaal over het inpassen in een vaatmachine, maar het bleek heel iets anders te zijn. [Mijn linkshandige lief zag het meteen toen hij later de foto’s bekeek]
De dame legde het me uit, want behalve het “oortje”, dat niet te gebruiken was voor linkshandige mensen zoals mijn lief, was ook de voorkant lager dan de achterkant. Ook áls een linkshandige het oortje wel zou kunnen vasthouden, zou drinken uit deze kopjes erg moeilijk, zo niet onmogelijk (zonder knoeien) te zijn.
Prachtig ontwerp, maar alleen voor rechtshandigen!
Ik heb eens een niet-praktisch serviesje geërfd van een tante.
Het “echte” verhaal erachter, hoe het Chinese kleine serviesje in haar bezit kwam, ken ik niet, ook weet ik niet of er ooit nog meer kopjes bij hoorden
Tante vertelde me ooit dat het héél oud en héél bijzonder was.
Toen ze stierf bleek het voor mij bestemd te zijn. Helaas ontbrak de steel van de pijp van het theepotje al toen ik het erfde.
Ik denk dat het als kindertheeserviesje ontworpen is, of misschien alleen gemaakt om neer te zetten?
Het is apart en bijzonder en heeft emotionele waarde omdat het van een hele bijzondere vrouw was, en nagelaten aan mij. Wat zou ik graag het verhaal erachter weten!
Ooit heb ik zelf, in een uitverkoop 6 effen gele grote en 6 kleine borden gekocht; de kinderen noemden het “mama’s Paasservies”
En dat is het geworden. Het staat hoog in een kast. Elk jaar met Pasen haal ik het te voorschijn en eten we ervan; een zonnig maal
Elke dag wat - blog 