Het eind van een (huis)dierenleven.

Huisdieren verrijken je leven.
Het enige “nare” van huisdieren is dat de meesten eerder sterven dan jezelf; dat je ze eens zal moeten missen. Honden, poezen en konijnen leven ongeveer 13 jaar; kleine knaagdieren ongeveer 5 jaar, een koi daarentegen kan 40 jaar worden en een steur zelfs 70 jaar.

Je mag kleine huisdieren in je eigen grond (tuin) begraven (minstens 75 cm diep)
De wet verbiedt echter om een paard, schaap of bok in je tuin te begraven.

Er kunnen ook “problemen” ontstaan doordat je een huisdier in je tuin begraaft. Ik ken een stel dat uit elkaar ging; hij bleef in het huis (met tuin) zij vertrok. Háár poes lag begraven in zijn tuin. Zij wilde háár poes meenemen. Hij moest het poezenlijkje opgraven en bij haar thuis bezorgen; hetgeen hij deed. (Hij was er wel een tijdje goed ziek van!)

Een ander jong stel kocht een huis; ná de ondertekening van het koopcontract vertelde de eerste eigenaresse  dat er in de tuin verschillende katten begraven waren. Ze vroeg de nieuwe eigenaren of ze, als ze de tuin gingen veranderen en een kattenlijkje tegenkwamen dat elders wilden herbegraven.
De kopers van het huis hebben de tuin laten ophogen alvorens er gras en planten in te zetten. Het idee om bij het graven een kattenlijkje tegen te komen, had hen danig afgeschrikt.

Het beeld van een overleden huisdier draag je voor altijd bij je in je hart
Sommigen willen het daadwerkelijke dier ook bij zich houden.

Ook oud Koningin Juliana heeft haar geliefde Zara (de hond die niet blaffen kon) in de tuin van Soestdijk laten begraven.