Franse auto’s

We rijden een heel eind, zijn 2 uur onderweg, grotendeels over snelwegen.
Als we nog niet zo lang onderweg zijn we het niet eens over het logo van een Citroën.
We schorten ons oordeel op tot we een Citroën zien om te kunnen zien wie gelijk heeft.

Van alle personen auto’s die ons passeren en die wij passeren bekijk ik de logo’s,
we zijn 1 uur en 24 minuten onderweg vóór we de eerste Citroën zien.
Onderweg heb ik sowieso weinig Franse auto’s gezien, een paar Peugeots, 1 (oude) Renault en 1 Citroën.
Helaas kunnen  dan we nóg niet zeggen wie gelijk heeft omtrent het logo, want dit was een oude Citroën, en mijn lief had het over het “nieuwe” logo (vanaf 2009 in gebruik, bleek later)

We zien heel veel Duitse auto’s; Audi, BMW en vooral Mercedes en een paar Volkswagens en iets minder Aziatische auto’s (Hyundai, Honda, Toyota en een paar Suzuki’s)  en een paar Spaanse Seats.
[Eerlijkheidshalve dient gezegd te worden dat er veel auto’s met een Duits kenteken op die wegen waren]

Het maffe is dat toen we onze straat inreden er in het begin van de straat TWEE Citroëns stonden: beide met het logo dat mijn lief bedoelde en dat ik NIET kende (ontkende dus!)
Kus voor mijn lief!

Een leerzaam autoritje wat betreft de automerken op de weg.

Januari 1919 maakt André Citroën bekend dat hij auto’s in massaproductie gaat produceren. De prijs wordt 7250 FF; bijna de helft goedkoper dan de goedkoopste, op dat moment beschikbare auto! [In 1920 werden er 20.000 exemplaren van verkocht]

Oorspronkelijk kwam de familie van André uit Nederland. Zijn Joodse overgrootvader Roelof moest bij de invoering van Burgerlijke Stand (in 1811) een achternaam kiezen. Hij woonde in Nederland, was groenteman en koos de naam Limoenman.

De schoonvader van  zijn zoon, Barend, vond de naam Limoenman helemaal niets en stelde naamswijziging in Citroen voor.

Barends zoon, Levie, diamanthandelaar uit Amsterdam, verhuisde met zijn Poolse vrouw naar Parijs, waar André als laatste van 5 kinderen in 1878  geboren werd.
Het ging niet goed met Levies beroepscarrière en in 1884 pleegde hij zelfmoord.
Heftig voor de jonge kinderen. Een schoolmeester van André stelde voor om zijn naam “iets” te veranderen (trema op de e) zodat de dood van zijn vader niet zo gauw met hem in verband zou worden gebracht en zo ging André als André Citroën naar het Lycée Condorcet in Parijs.

Het dubbel chevron*) logo van Citroën

Tijdens een bezoek aan Polen in 1905 zag André Citroën hoe meel wordt gemalen met behulp van twee houten tandwielen. Die hadden een V-vormig loopvlak (in die tijd een rechte vertanding nog gebruikelijk) André zag de voordelen van de V-vorm en kocht het patent.  Na zijn afstuderen richtte André een bedrijf op dat tandwielen ging produceren.
Vanaf het begin vormen de twee tandwielen, waarmee Andrés carrière begon, het logo, ook  nadat het automerk Citroën (1919) werd opgericht.

rechts; onder elkaar logo 1959, 1985 en 2009

*) Chevron is een visgraatmotief, een zig-zag-motief. Chevron is het Franse woord voor visgraat;